Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |              Słychać było i tu, że wszyscy Litwini chcieli pójść z
  2  1,1 |       okazywał. A mocami są z rodu wszyscy książęta mazowieccy - jako
  3  1,1 |     Jaśkiem z Oleśnicy wrócili - i wszyscy oni tłusto teraz jadają.~-
  4  1,2 |          małych pacholików. Weszli wszyscy raźno, z wesołością w twarzach,
  5  1,2 |           oddam, pod którego wodzą wszyscy nasi rycerze pójdą.~Księżna
  6  1,2 |      ludzkie oczy.~- Miłują ją też wszyscy i za śpiewanie, i za urodę.~-
  7  1,2 |            i rybałci. i zakonnicy, wszyscy bowiem chcieli mu się lepiej
  8  1,2 |         ziemianie z Krakowskiego i wszyscy Mazurowie poczęli spoglądać
  9  1,2 |            zapadło milczenie, gdyż wszyscy jeść poczęli. Zbyszko odkrawał
 10  1,2 |        kurów i dzwonów kościelnych wszyscy ruszyli się z ław, wołając:~-
 11  1,3 |          wodził po stu kopijników. wszyscy bowiem włodycy, na zachód
 12  1,3 |            codziennym równie jak i wszyscy ludzie tych czasów po przyjacielsku
 13  1,3 |         polskiej mową, a z drugiej wszyscy Niemcowie i zakon. Jest
 14  1,4 |           hełmie nosi.~Słysząc to, wszyscy wpadli w wielkie zdumienie,
 15  1,5 |           spokoju nad całą krainą.~Wszyscy też z bijącymi sercami oczekiwali
 16  1,5 |       Kropidłem, ale tak myślę, że wszyscy będziemy mieli tę uciechę...~-
 17  1,5 |           niech się dowiedzą o tym wszyscy panowie chrześcijańscy.~
 18  1,5 |       łaski nie okaże. Cały dwór i wszyscy rycerze stali już po stronie
 19  1,5 |        jego potomstwo za bezecnych wszyscy mieli... Na to Maćko:~-
 20  1,5 |            zrozumieli go, jednakże wszyscy domyślili się, że jest to
 21  1,6 |            jej grobowca, a których wszyscy byli zupełnie pewni. Rozpowiadano
 22  1,6 |           jadła i wody, tak dalece wszyscy byli zajęci pogrzebem królowej.
 23  1,6 |            stało, zapomnieli o nim wszyscy. Chwilami przychodziło mu
 24  1,6 |       zrobisz? - nic.~- To dlatego wszyscy mnie tu zabaczyli, że i
 25  1,6 |          wybuchnąć ta wojna, którą wszyscy z dawna zapowiadali - może
 26  1,6 |          nich nie należała, wyszli wszyscy dla dodania sobie powagi
 27  1,6 |            opuścili broń, albowiem wszyscy zrozumieli, co się stało.~
 28  1,7 |          cmentarzu w Ostrowiu.~Nie wszyscy jednak ojce tam leżeli.
 29  1,7 |     Złodzieja z Biskupic. Ponieważ wszyscy oni pracowali nad ocaleniem
 30  1,9 |     stracił, przez których zginęli wszyscy jego ojce i Danusina matka,
 31  1,10|            rzekł Zych. - Widzielim wszyscy, jak go ustrzelił, i widzielim
 32  1,11|           zdumieniem.~- Przecie to wszyscy śpiewają... Co wam?~Zych
 33  1,12|          musiałam czekać, póki się wszyscy nie pokładą.~Po chwili zaś
 34  1,14|               odpowiedział Zbyszko wszyscy się tu opata boją! A ja,
 35  1,16|          czy odpowiadają do sensu.~Wszyscy słuchali w wielkim skupieniu
 36  1,19|            toż - odrzekł Zbyszko - wszyscy prawie mężowie z rodu mego
 37  1,20|         Ludzie ci, zapytywani, czy wszyscy śpią jeszcze, odpowiadali,
 38  1,21|            tłumaczył sobie tym, że wszyscy ci wśród niezmiernych borów
 39  1,22|       strasznego męża, którego się wszyscy boją, i dobrowolnie ściągnęliście
 40  1,23|       innym tych wad, zwłaszcza że wszyscy rycerze zakonni nagradzali
 41  1,23|           rzekł tak głośno, aby go wszyscy czterej zakonnicy usłyszeli:~-
 42  1,25|         niego tak jak stracona. Tu wszyscy byli dla niego życzliwi,
 43  1,25|         odbędzie się nocą, gdy już wszyscy spać się pokładą.~Przyszło
 44  1,25|        pani...~Więc zatroskali się wszyscy i nuż ją pocieszać, nuż
 45  1,25|  przeraźliwy, że aż wzdrygnęli się wszyscy. Księżna, zerwawszy się
 46  1,25|           We dworcu rozbudzili się wszyscy i poczęli się krzątać. Do
 47  1,25|          koniach ludzie Jurandowi. Wszyscy byli zbrojni, a niektórzy
 48  1,26|           teraz o tym nie myślał - wszyscy bowiem chcieli znaleźć jak
 49  1,26|      dowiedziawszy się, że w zamku wszyscy zdrowi i weseli, chociaż
 50  1,26|        dworze coraz okrutniejsza i wszyscy mówili, że kogo w szczerym
 51  1,26|        Zlękli się, usłyszawszy to, wszyscy, zatrwożył się książę i
 52  1,28|  wyparsknął. Juże mi dość!~Umilkli wszyscy, czekając z naradą, póki
 53  1,29|            Zbyszko.~- A ludzie moi wszyscy poginęli?~- Widziałem ich
 54  2,1 |           połowy zbrojnymi mężami. Wszyscy patrzyli z niezmierną ciekawością
 55  2,2 |          im przez kości i odrzekli wszyscy naraz:~- Amen! amen! amen!~
 56  2,3 |     Jurandowej córki. Zdziwili się wszyscy i Rotgier wraz z innymi,
 57  2,6 |           zaś był im głową, i jako wszyscy uradzą, tak będzie.~Na tym
 58  2,7 |              pisał dalej Rotgier - wszyscy bowiem wiedzieli, iż świadczył
 59  2,7 |     utrudzon bez miary, ale idę... Wszyscy śpią. Jurand zmożon męką
 60  2,9 |       Jużci! Jutro świtaniem, żeby wszyscy widzieli! Jutro pomyślą
 61  2,10|           miły! - zawołał Maćko. – Wszyscy o tym wiedzą i gdyby chciała
 62  2,10| przemienion!" Słysząc to, bali się wszyscy; sam Maćko był nieswój,
 63  2,10|            powrozie. Wypadli zaraz wszyscy ku niemu z okrzykami i radością,
 64  2,10|       poczęła się śmiać, że to oni wszyscy smolarza poczytali za coś "
 65  2,11|           Jakub z Kurdwanowa, byli wszyscy księża i wszyscy mnisi w
 66  2,11|  Kurdwanowa, byli wszyscy księża i wszyscy mnisi w Płocku konwenty
 67  2,11|             ale niekoniecznie mamy wszyscy jechać, bo z nim może jeden
 68  2,11|          jeden chytrzejszy niż oni wszyscy razem. Bywało, przycisną
 69  2,14| odpowiedział zaraz Czech i Tolima. Wszyscy poklękali, bo zrozumieli,
 70  2,17|            którzy nas pozywali - a wszyscy z hańbą odeszli. Cóżeś to
 71  2,17|           i ot ich moc! Ale choćby wszyscy królowie świata szli im
 72  2,18|    najgłębszym milczeniu. Jednakże wszyscy inni dotarli szczęśliwie
 73  2,19|   następnym czterech. Zbrojni byli wszyscy dobrze: brakło im wprawdzie
 74  2,19|       tylko jeden wyraz powtarzają wszyscy, który też wyraz rozlegał
 75  2,19|           okrzyk, który powtarzali wszyscy chórem: "Tandaradei! tandaradei!" -
 76  2,19|         Zbyszko i Maćko, a za nimi wszyscy konni, skoczyli teraz ku
 77  2,21|           bo ów się też boi jako i wszyscy.~Słowa te uczyniły wielkie
 78  2,21|          byli przy nim, poginęli - wszyscy. Sam on był, widzi mi się,
 79  2,23|         rzeczy służycie, jeśli nie wszyscy, to poniektórzy!" - a uderzyły
 80  2,25|        krzyż na piersiach rękoma i wszyscy razem z Tolimą udali się
 81  2,25|        Czech, nawet stary Tolima i wszyscy pachołkowie zatrzymali dech
 82  2,26|  przykładem pani uczynili tak samo wszyscy inni, bo i to nakazywał
 83  2,30|           szli dworzanie i dwórki, wszyscy z powodu obecności króla
 84  2,31|            sposób przez jakiś czas wszyscy rozmawiali tylko o nim,
 85  2,32|        którzy polegli, nie polegli wszyscy z mieczami w ręku?~Mistrz
 86  2,32|              Proszą o to Pana Boga wszyscy nasi rycerze. Ale choćby
 87  2,34|             nie tylko ja, ale i my wszyscy.~- Co zaś? - zapytał Zbyszko.~-
 88  2,34|       Krzyżaków wszystkie narody i wszyscy królowie wspomagają, że
 89  2,34|        była różnych ludzi kupa - i wszyscy gadali to samo.~Tu przerwał
 90  2,35|   trudności rozmowy i powagi, jaką wszyscy musieli zachowywać. Natomiast
 91  2,35|          się na nią cały konwent i wszyscy ci goście, którzy nie zdążyli
 92  2,35|           podniósł w górę, tak aby wszyscy mogli go widzieć, a potem
 93  2,35|         trąbkę tasak, ale milczeli wszyscy, mając na widok takiej mocy
 94  2,37|           psuło się wcale - w czym wszyscy cud Boży widzieli - i przez
 95  2,37|       siedzieć.~Nastało milczenie, wszyscy bowiem odgadli, że to będzie
 96  2,38|      panienka odjedzie, to z nią i wszyscy odjadą. Wojować - dobrze
 97  2,40|           pójdę. Bardzo mi wonczas wszyscy tę chęć chwalili. I pewnie!
 98  2,40|        przeciw sobie nienawiść, że wszyscy w Prusiech wyglądali jak
 99  2,47|         królestw mocniejszy.~- Nie wszyscy, ale wielu, a między nimi
100  2,47|         nie poglądał. Mają ich tam wszyscy dosyć.~- To i niedługo czekać!~-
101  2,48|    dziadowie" z Prus. Ciągnęli oni wszyscy do Krakowa. Napływali z
102  2,48|      nadsyłanym.~Co gdy się stało, wszyscy po wszystkich ziemiach olbrzymiego
103  2,48|            obfitym posiłku ruszyli wszyscy razem z ludźmi i całym taborem
104  2,48|        miejskich pachołków, którzy wszyscy ciągnęli na miejsce zbioru.
105  2,49|       Zapłacę choćby krwią, jako i wszyscy zapłacim! – odrzekł Zbyszko.~-
106  2,49|    zastępstwo, i takowego zabił. I wszyscy zakrzyknęli, że zadość.
107  2,49|          żywo! Znam ja Krzyżaków i wszyscy ich znamy -przytwierdził
108  2,49|           Naokół zapadła cisza, bo wszyscy wstrzymali oddech w piersiach.~-
109  2,51|           czwarty, piąty i szósty:~wszyscy widzieli chorągwie niemieckie,
110  2,51|        wybrani z tysięców", którzy wszyscy zaprzysięgli do ostatniej
111  2,51|            łamać szeregów, poczęli wszyscy razem powtarzać:~- Zdro -
112  2,51|        przed pościgiem. Padli wraz wszyscy na kolana i poddali się
113  2,51|           zwycięzców, bo rozumieli wszyscy, że to był wieczór kładący
114  2,52|           czwarty, piąty i szósty:~wszyscy widzieli chorągwie niemieckie,
115  2,52|        wybrani z tysięców", którzy wszyscy zaprzysięgli do ostatniej
116  2,52|            łamać szeregów, poczęli wszyscy razem powtarzać:~- Zdro -
117  2,52|        przed pościgiem. Padli wraz wszyscy na kolana i poddali się
118  2,52|           zwycięzców, bo rozumieli wszyscy, że to był wieczór kładący