Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |         pieniądze kupiłem zbroiczkę, konie - opatrzyłem się jako zwykle
  2  1,1 |              się w polu mierzyć. Gdy konie Niemcom w bagnach polgną
  3  1,1 |              Nie uczynię tego, to mi konie padną albo krowy sparszeją,
  4  1,1 |           swoje gaje, wielkie numy i konie dojazdy i dziesięcinę brali.
  5  1,2 |              zwycięży, ten i wozy, i konie, i sługi zwyciężonego zabierze.
  6  1,4 |           woźnica osadził ze strachu konie i nie wypuszczając z rąk
  7  1,5 |          jako rano we zbrojach przez konie skaczą, jako powrozy targają,
  8  1,7 |             zaś wzięli przecie wozy, konie, ludzi, szaty, pieniądze
  9  1,8 |       naszych kupę z Bogdańca, co im konie w młace polgnęły, psubraty
 10  1,10|            od Edygi okrutną. Naprzód konie nam wystrzelali. Tatar ci
 11  1,10|              mileśmy gnali, że już i konie ustawały. Ale tęgi żubr -
 12  1,11|             i topory, i kropierze na konie. Broń czerniała od takiego
 13  1,14|             pod las, gdzie zostawili konie pachołkowi, i dalej poszli
 14  1,17|              poczęli w mig kułbaczyć konie. Próżno Maćko pogonił za
 15  1,19|           panna chciała, by były dwa konie, a pan bronił, panna chciała
 16  1,19|          odpustów i rzekł:~- A wilcy konie zjedli?~- Zjedli, gdyż są
 17  1,19|           troski ustępowały trosce o konie i zbroje, wszędzie oglądano
 18  1,19|            Bóg ci zapłać. Niech jeno konie odpoczną, to pojadę, gdyż
 19  1,19|             jakiś w milczeniu, tylko konie parskały, wyrzucając z nozdrzy
 20  1,19|      przyjacielstwa...~- Popasę jeno konie i pojadę ku niej - choćby
 21  1,20|             sędzielizną i parskające konie dla księstwa, gości i dworzan.
 22  1,21| kilkadziesiąt kroków między drzewami konie, zatrzymał się i hucząc,
 23  1,21|            ryk tak straszliwy, że aż konie przysiadły na zadach. Tur
 24  1,21|            ich i nie uderzyć na inne konie, lecz mając tuż przed sobą
 25  1,23|              na przedzie, wstrzymali konie.~- Co wam jest? - pytali
 26  1,24|            Zbyszko, byłby się tur na konie rzucił. I Lotaryńczyk, i
 27  1,25|       wysłannik, by zaraz, jak tylko konie odetchną, wolno było wziąć
 28  1,25|         dlaboga! Żurawie studzienne! Konie poją! A ksiądz Wyszoniek
 29  1,25|           dzień. To Jurandowi ludzie konie poją. Czas ci do drogi,
 30  1,26|           wymościć wozy, pokulbaczyć konie i oznajmił Czechowi, że
 31  1,26|           tak wielki, że trzeba było konie okrywać. Cała kraina leżała
 32  1,26|            Przasnyszu - rzekł - jeno konie popasiem, rozgrzejem się
 33  1,26|          było rozkopywać zaspy, gdyż konie wcale nie mogły przejść.
 34  1,26|      rozpylał, przykrywał nimi wozy, konie, ciął po twarzach podróżników
 35  1,26|        wołanie o ratunek. Wyczerpane konie poczęły się spierać bokami
 36  1,26|          drogi! W prawo!~I zawrócili konie. Przez czas jakiś słychać
 37  1,26|        zmiarkować. Dmie okrutnie. Są konie i wozy. Znaczny poczet.~-
 38  1,27|            skoczył do stajen i kazał konie siodłać. Czech, który jako
 39  1,27|           trzeba było zwalniać, gdyż konie zapadały po brzuchy. Ludzie
 40  1,27|              chmur błysnęła gwiazda. Konie poczęły parskać -jeźdźcy
 41  1,27|            Jeździli i jeździli, póki konie nie ustały.~- Jakożeście
 42  1,27|            rzeki. Tu zaraz Wkra.~- W konie! - zawołał Zbyszko.~Ale
 43  1,27|          nawiany i głęboki, w którym konie zapadały wyżej kolan; musieli
 44  1,27|          którzy pozostali na straży. Konie i ludzie w nich zmarzli
 45  1,27|           Przy niektórych widać było konie, brzuchami wsparte o zaspy,
 46  1,27|        chwili, gdy chcieli wydobywać konie ze śnieżnych zawałów. Jeden
 47  1,27|          pozaprzęgali do sani własne konie i siadłszy na kozły, ruszyli
 48  1,27|        spodziewać, zaprzężone były w konie najlepsze, kazał im jechać
 49  1,28|               kazał zaprzęgać wozy i konie siodłać, sam nie wiedząc
 50  1,28|      powiedzieć Jurandowi, że oręż i konie zaraz będą gotowe. Był pewien,
 51  1,30|            począł pilić, by siodłano konie. Jakoż, gdy zjadły obroki,
 52  2,8 |           godny?~- Wzięliśmy zbroje, konie i chłopa dziesięciu, a ośmiu
 53  2,11|  przewodniczyć do Bud, twierdził, że konie wszędy przejdą, ale wozy
 54  2,11|   trzykrotnie tylko popa-śli obficie konie, po ciemku jeszcze przejechali
 55  2,13|                wiecie...~- Rozumiem! Konie niech pacholik rozkulbaczy,
 56  2,14|          jechać?~- Jutro do dnia, by konie przez noc wypoczęły. Okrutnie
 57  2,14|              czekały gotowe do drogi konie.~W ścianie nad wozownią
 58  2,18|           miejscami w topiel, tak że konie musiały pływać więcej niż
 59  2,19|      znaleźli czas na podziw i gdyby konie nie niosły ich w największym
 60  2,19|          zerwał się, uskoczył między konie i dobywszy miecza, począł
 61  2,19|              po czaszkach i karkach. Konie wpierały się w gęstwę ludzką,
 62  2,19|              wojny na rozkaz Zakonu. Konie ich po większej części były
 63  2,19|         włóczni, od błysków mieczów. Konie poczęły kwiczeć, kąsać i
 64  2,19|       Niemcom. Dotarłszy, krzyknął: "Konie po nogach!" - i wnet okazał
 65  2,19|            ich pierścień, rozpuścili konie i poczęli gnać na kształt
 66  2,19|         dalekie i niepewne, albowiem konie żmujdzkie ściglejsze były
 67  2,19|         najbliższych, aby wstrzymali konie, sam zaś zatoczył koło -
 68  2,20|          pogoń zbyt trudna, albowiem konie niemieckie złe były do ucieczki,
 69  2,21|              i rzekł:~- Hlawa! niech konie i pachołcy będą gotowi,
 70  2,23|       większe opamiętanie.~- Niech i konie dobrze wypoczną. Na świtaniu
 71  2,23|        zabrali ją pachołkowie między konie. Tam, położywszy się na
 72  2,23|            Wzięli ją pachołcy między konie i rozwiązali jej nogi, żeby
 73  2,23|              na nogach? No, czas mi! Konie gotowe i stary diabeł przywiązan
 74  2,24|          pogotowiu parobków i juczne konie, ale czekał.~Wszelako gdy
 75  2,24|            od Zawiszy, podprowadzili konie z kołyską wymoszczoną mchem
 76  2,24|             W drogę! Jedź w zdrowiu!~Konie ruszyły i wkrótce przesłoniła
 77  2,25|          było koniecznie trzeba, aby konie nie popadały, które jako
 78  2,25|             były jakie takie drogi i konie wszędy karmiono owsem lub
 79  2,26|          huknął niespodziany grzmot, konie przysiadały na zadach. Oni
 80  2,27|         Pachołcy wiedli za orszakiem konie. Sam Zbyszko niósł w głowach
 81  2,32|           Targowiska skakaniem przez konie wszystkich przewyższył.
 82  2,32|               który ciągną rozhukane konie, musi skończyć w przepaści,
 83  2,33|        drugiej strony czekały gotowe konie, na które siadłszy, przebył
 84  2,33|              nie mieszkają jak u nas konie.~- Nie pomawiają was ludzie
 85  2,39|             bramie trzymający juczne konie, gotowi już do drogi, poczęli
 86  2,39|              ale i to też dobrze, że konie czyniły parskanie okrutne.~*~
 87  2,44|         poszedł do stajen, aby kazać konie~kulbaczyć.~Wyszedłszy, zatoczył
 88  2,48|       poczęli się gotować. Wybierali konie, zbroje, ćwiczyli w wojennym
 89  2,48|          nowiny? Takie, że pono wraz konie siodłać przyjdzie.~- Prze
 90  2,48|          skoczą na wsie po sołtysów. Konie ze stajen wywieść i wozy
 91  2,48|           było gotowe: ludzie, wozy, konie, broń, zbroje, zapasy -
 92  2,49|         pełnej zbroi przez dwa rosłe konie mógł przeskoczyć.~Było i
 93  2,49|            strony ulicy, gdzie stały konie, zawiewało ich potem. Szkapy
 94  2,49|           przysiadły nieco na zadach konie, więc rycerze poczęli się
 95  2,49|               Zbroje tu były lepsze, konie ogromniejsze, rycerstwo
 96  2,49|             nich gorsza i chmyzowate konie, przeto, często bywa, że
 97  2,51|             z Maszkowic wskoczyli na konie, lecz właśnie w chwili gdy
 98  2,51|       toporzyska, osadzali na zadach konie jakby do skoku, inni płonili
 99  2,51|          razu wedle zwyczaju w skok. Konie, wyciągnąwszy szyje i potuliwszy
100  2,51|       zakrzyknął tak donośnie, że aż konie poprzysiadały w pierwszym
101  2,51|            zaś ława, prąc i miażdżąc konie i rycerzy smoleńskich, przyszła
102  2,51|          zwierał się z mężem, padały konie, przewracały się znaki,
103  2,51|          zapadający się w dół między konie.~Tamże potężny Jędrzej z
104  2,51|      nadludzką mający obalał ludzi i konie, kruszył żelazne hełmy jak
105  2,51|              koło chorągwi. Ludzie i konie zbili się w jeden wir potworny,
106  2,51|          tylko oślepłe z przerażenia konie bez jeźdźców, z krwawymi
107  2,51|             a ci poczęli to zdzierać konie, to oglądać się za siebie,
108  2,52|             z Maszkowic wskoczyli na konie, lecz właśnie w chwili gdy
109  2,52|       toporzyska, osadzali na zadach konie jakby do skoku, inni płonili
110  2,52|          razu wedle zwyczaju w skok. Konie, wyciągnąwszy szyje i potuliwszy
111  2,52|       zakrzyknął tak donośnie, że aż konie poprzysiadały w pierwszym
112  2,52|            zaś ława, prąc i miażdżąc konie i rycerzy smoleńskich, przyszła
113  2,52|          zwierał się z mężem, padały konie, przewracały się znaki,
114  2,52|          zapadający się w dół między konie.~Tamże potężny Jędrzej z
115  2,52|      nadludzką mający obalał ludzi i konie, kruszył żelazne hełmy jak
116  2,52|              koło chorągwi. Ludzie i konie zbili się w jeden wir potworny,
117  2,52|          tylko oślepłe z przerażenia konie bez jeźdźców, z krwawymi
118  2,52|             a ci poczęli to zdzierać konie, to oglądać się za siebie,