Tom,    Rozdzial

  1  1,2 |     dzierżyć. Ale skąd chłopów? Co opat osadził, to i na powrót
  2  1,2 |        rozwiązał.~- To cię w Tyńcu opat rozwiąże. Lepszy opat od
  3  1,2 |        Tyńcu opat rozwiąże. Lepszy opat od pustelnika, jen to więcej
  4  1,3 |           której czekał na księżnę opat na czele licznego orszaku
  5  1,3 |           wysłuchał rozmowy, którą opat prowadził przy śniadaniu
  6  1,3 |            całej duszy. Toteż, gdy opat zapytał ją o Mazowsze i
  7  1,3 |        całego plemienia polskiego"~Opat słuchał uważnie i potakiwał
  8  1,3 |          Brygidy - przerwał uczony opat - osiem roków temu została
  9  1,3 |              A prędko ma być?~Lecz opat, zajęty księżną, nie dosłyszał,
 10  1,3 |           król francuski - odrzekł opat. Nastała chwila milczenia -
 11  1,3 |           westchnieniem księżna.~A opat zmarszczył swe wyniosłe
 12  1,3 |           słysząc słowa proroctwa, opat zaś zwrócił się do księżny
 13  1,4 |        takiej uciechy jak ów zacny opat, i tym podarkiem, i tym,
 14  1,10|          swego dołoży. Rycerski to opat, któremu nie nowina hełmem
 15  1,10|        mówię: w gospodarstwie - bo opat dobrze gospodarzył... lasu
 16  1,10|       rzekł. - Poczekajcie.~- Może opat. Toby dobrze było, żebyśmy
 17  1,10|        droga niczyja.~- A jeśli to opat poluje?~- A, jeśli opat,
 18  1,10|            opat poluje?~- A, jeśli opat, to niech go bierze.~Tymczasem
 19  1,10|    Jagienka.~- W cudzych lasach?~- Opat dał mi pozwoleństwo. Jeszcze
 20  1,11|           ludzi i pieniędzy. Jakoż opat rządził sprężyście. Siłę
 21  1,11|             młodości i siły. Stary opat nie próżno mawiał o niej,
 22  1,13|        wszystko nie to! Przyjedzie opat, to mi powie, do kogo mam
 23  1,13|           od innych ślubów może go opat uwolnić.~- Opat zjedzie
 24  1,13|            może go opat uwolnić.~- Opat zjedzie lada dzień...~-
 25  1,13|            wam - zapytał Zych - że opat tak Jagienkę miłuje, jakby
 26  1,13|         miodu?~- Napiję się.~- No, opat... juści mądry człowiek!
 27  1,13|       posypie się ich jak gradu. - Opat będzie ich nam krzcił...~-
 28  1,15|           wpadła z wiadomością, że opat przyjechał do Zgorzelic.
 29  1,15|           we wszystkim.~Mówiła, iż opat przyjechał zdrów i wesół,
 30  1,15|           był, pomyślał bowiem, że opat pewno sobie Zbyszka upodoba
 31  1,15|        zamroczyło, będzie wiedział opat, jakom ku niemu śpieszył,
 32  1,15|       wozie, ruszył się żywo Zych, opat zaś, widocznie bacząc na
 33  1,15|             żeście zdrowsi - rzekł opat, ściskając go za głowę -
 34  1,15|    uczynili! - zawołał zapalczywie opat - lepsza ona od innych i
 35  1,15|            Bij, kto w Boga wierzy!~Opat zaś odsapnął rozgłośnie,
 36  1,15|             nie poznałbym! - mówił opat. - Pokaż się jeno!~I począł
 37  1,15|           zawołała nagle Jagienka. Opat zwrócił się ku niej:~- A
 38  1,15|     stropiła się do reszty, tak że opat ulitował się nad nią i podniósłszy
 39  1,15|           które skoczyła Jagienka. Opat zwrócił oczy na Zbyszka
 40  1,15|          Ale słusznie! - zagrzmiał opat - gdyż przeciw Duchowi~Świętemu
 41  1,15|            cicho siedzieć! - rzekł opat - boście też żadni duchowni,
 42  1,15|         jakoby z beczki! - zawołał opat. - Hej, ty kudłaty! A czego
 43  1,15|          którego nie mogę na-leźć.~Opat zaś zwrócił się do Zbyszka,
 44  1,15|      widziałem.~- Im wolno - rzekł opat - gdyż nie mają święceń,
 45  1,15|           Zych.~Na to zaperzył się opat i uderzywszy pięścią w stół,
 46  1,15|   niedoczekanie jego!...~Tymczasem opat uspokoił się i rzekł:~-
 47  1,15|           Żaden nie był pewny, czy opat słyszał istotnie taką rozmowę,
 48  1,15|            popchnąć do Jagienki.~A opat jakby umyślnie dodał:~-
 49  1,16|            się, jechali w szeregu: opat, Jagienka, Zbyszko i Zych.
 50  1,16|          Jagienka, Zbyszko i Zych. Opat z początku kazał śpiewać
 51  1,16|            podnosząc w górę palec, opat - ale to, że się ożenił,
 52  1,16|    Krześnię było widać, zmacał się opat po pasie, obrócił go ku
 53  1,16|        Bogiem!~- Z Bogiem! - rzekł opat. - Jedź!~I twarz mu poweselała,
 54  1,16|            poradzi - odrzekł Zych. Opat uradował się pochwałą, po
 55  1,16|       jakowej zwadzie przeszkodzą.~Opat spojrzał jej bystro w oczy
 56  1,16|           potokiem łez. Widząc to, opat objął ramieniem dziewczynę,
 57  1,16|       rozum! - rzekł, śmiejąc się, opat.~Po czym, schyliwszy się
 58  1,16|       równie jak byłby zdumiał się opat, gdyby coś podobnego usłyszał -
 59  1,17|        zaraz prosić do stołu, lecz opat, który był dobrze podjadł
 60  1,17|          gdy siedli na skrzyniach, opat zwrócił się do młodego rycerza.
 61  1,17|          stryjowe zdrowie, i tyla.~Opat poruszył się niecierpliwie
 62  1,17|       uczynił też to samo Zbyszko. Opat, który spodziewał się sporów
 63  1,17|            tym więcej zyska.~Jakoż opat zaperzył się w mgnieniu
 64  1,17|            i duchownego - wezmę...~Opat zaś spoglądał czas jakiś
 65  1,17|        Maćko.~- I ziemię! - huknął opat.~Na to przedłużyła się Maćkowi
 66  1,17|        gorszy od innych! - odrzekł opat.~- Nie gorszy, jeno lepszy.~
 67  1,17|           jeśli zapomnicie - rzekł opat - i pierwszy was za to przeklnę.
 68  1,17|    Świętego pokłonić.~Uradował się opat szczerością, z jaką mówił
 69  1,17|     zaswatacie - rzekł Maćko. Lecz opat zwrócił się do Zbyszka:~-
 70  1,17|          jej podałeś.~- A podałem.~Opat uderzył go po raz drugi:~-
 71  1,17|          to, nieprzywykły do oporu opat stracił do tego stopnia
 72  1,17|           upamiętaj się! coć jest? Opat tymczasem podniósł ramię
 73  1,17|         się Boga! - zawołał Maćko.~Opat patrzał czas jakiś na Zbyszka
 74  1,17|          przy mnie poczęli dychać.~Opat słuchał, tarł czoło, po
 75  1,17|        była bitka.~Usłyszawszy to, opat stał przez chwilę na miejscu
 76  1,17|          winien - nic nie pomogło! Opat klął, przeklinał dom, ludzi,
 77  1,17|      zapisany. Nie daruje nam tera opat ni skojca.~- To niech nie
 78  1,18|         wieść ze Zgorzelic lub czy opat się nie udobrucha, aż wreszcie
 79  1,18|     wstępować! - rzekł Maćko - toć opat chyba-by go rozerwał na
 80  1,18|            to ci jeno rzekę, że ni opat, ni ociec rodzony nie miłują
 81  1,18|          jej. Zych na niego krzyw, opat pewnikiem pomstuje, aże
 82  1,18|          kłopotu nie masz, ale jak opat zwie-dział się o tym od
 83  1,18|     Dopiero wieczorem ulitował się opat moich łez i jeszcze mi paciorki
 84  1,18|         Jagienka rzekła:~- Tatuś i opat wrócili z łowów. Pójdziemy
 85  1,18|       przyłap, bo lepiej, żeby was opat pierwej z daleka uwidział,
 86  1,18| postrzelone z kuszy łosie i wilki. Opat, ujrzawszy Maćka, zanim
 87  1,18|          ojcem chciał się niedawno opat potykać, skoczył teraz do
 88  1,18|           szlachcica.~"Pogodzi się opat ze starym Wilkiem takowym
 89  1,18|          rzekł:~- Ba! uczynisz, co opat każe. A ona na to z miejsca:~-
 90  1,18|           A ona na to z miejsca:~- Opat uczyni, co ja zechcę.~"Miły
 91  1,19|      pozwolę, a jak pozwolę, to mi opat łeb urwie!" Dopieroż panna
 92  1,19|            bom wcześniej wyjechał. Opat jako opat! - huknie czasem
 93  1,19|      wcześniej wyjechał. Opat jako opat! - huknie czasem i na panienkę,
 94  1,26|          mieli, chyba dalekich jak opat - więc gdy, bywało, przyszło
 95  1,30|           Zych, chciał; a i krewny opat, bogacz, także... Co wam
 96  2,6 |     proboszcz z Krześni alboli też opat, jeśli jest w Zgorzelicach.~
 97  2,6 |         jakby sam do siebie:~- Ba! opat!...~I zaraz przed oczyma
 98  2,6 |      stanowczo giermek.~- Mógł jej opat rozkazać.~- Opat panienki
 99  2,6 |          Mógł jej opat rozkazać.~- Opat panienki słucha, nie ona
100  2,8 |             Pisał ci tedy do niego opat, że jedzie w gości do księcia
101  2,8 |           A trzeba ci wiedzieć, że opat ze złości na Zbyszka chciał
102  2,9 |             póki tatulo był żyw, a opat miał moc w sobie, było co
103  2,9 |    Obaczycie, ze nie pozna mnie ni opat, ni - kto inny.~- Ni Zbyszko?~-
104  2,9 |          miał oko na naszą chudobę opat, ba, trochę i Zych ze Zgorzelic,
105  2,9 |        Moczydołami i z tym, co jej opat ostawi, nie pożałowałbym
106  2,10|      Czecha dowiedziała się, dokąd opat wyjechał.~- Co robić? -
107  2,11|       Płocka, gdzie i tak byłby je opat zawiózł, ale że mu pilno
108  2,11|       usłyszał, była wiadomość, że opat zmarł przed tygodniem.~Zmarł
109  2,11|           i o majętność po opacie. Opat gniewał się wprawdzie na
110  2,11|         dali skrzywdzić, jeśli jej opat co zostawił. Ale rada ta
111  2,30|         druga takowa przyczyna, że opat umarł i pannę dziedziczką
112  2,41|  karczunkiem przysposobił pod orkę opat, zapuszczono z braku rąk
113  2,41|      opatem o leśne nowocie, które opat, trzymając zastawem Bogdaniec,
114  2,41|           ja począłem sprawę, jeno opat. Bóg wie, czyja sprawa słuszna,
115  2,44|   dosłyszeć, gdy rzekła:~- Tatuś i opat chcieli... a ja - to...
116  2,44|          żeby stary Zych żył!... i opat... Aleja wam za obu strzymam,