Tom,    Rozdzial

2501  2,7 |                skroniach plamy błękitne. Na policzkach szklił się zamróz.~
2502  2,7 |                 milczenia. Inni patrzyli na niego, wiedziano bowiem,
2503  2,7 |              Zygfryd nasunął znów kaptur na głowę, lecz widocznie przypomniał
2504  2,7 |                 wróciwszy do izby, siadł na tym samym krześle, na którym
2505  2,7 |              siadł na tym samym krześle, na którym go wiadomość zastała -
2506  2,7 |                 wedle obojczyków, zmacał na koniec przez sukno szczelinę
2507  2,7 |                   Tyle razy wznosiłeś je na pogan w obronie Zakonu.
2508  2,7 |                 lat.~Słowa urwały mu się na ustach, wargi poczęły drżeć
2509  2,7 |                  porusz ręką albo otwórz na jedno mgnienie oczy - bo
2510  2,7 |           przemów!...~I wsparłszy dłonie na krawędziach trumny, utkwił
2511  2,7 |                się od trumny, przystawił na powrót lichtarze, które
2512  2,7 |                 zaś czekał wedle rozkazu na Zygfryda Diederich.~Był
2513  2,7 |              ząbko-wany kaptur spadający na ramiona. Na sobie miał bawoli
2514  2,7 |             kaptur spadający na ramiona. Na sobie miał bawoli niewyprawny
2515  2,7 |               bawoli niewyprawny kaftan, na biodrach również bawoli
2516  2,7 |             pokazać wszystko, co chcesz, na palcach, więc ci zapowiadam,
2517  2,7 |               się znów pod gołym niebem, na małym podwórku, otoczonym
2518  2,7 |             których chowano zapasy zboża na wypadek oblężenia zamku.
2519  2,7 |                  się nadzwyczaj pogodna. Na niebie świecił księżyc i
2520  2,7 |                  latami zachybotało znów na śniegu i poszli dalej. W
2521  2,7 |                oświecić komturowi drogę. Na końcu schodów był korytarz,
2522  2,7 |            schodów był korytarz, a w nim na prawo i na lewo nadzwyczaj
2523  2,7 |             korytarz, a w nim na prawo i na lewo nadzwyczaj niskie furty
2524  2,7 |                płomienia ujrzał leżącego na słomie Juranda. Jeniec miał
2525  2,7 |             Juranda. Jeniec miał kajdany na nogach, na ręku zaś łańcuch
2526  2,7 |                  miał kajdany na nogach, na ręku zaś łańcuch nieco dłuższy,
2527  2,7 |                  odniesiono do więzienia na wpół żywego. W zamku mniemano
2528  2,7 |            kryształkami lodu.~Leżał więc na słomie, w łańcuchach, niemocen,
2529  2,7 |           jednakże pochylił ją i wkrótce na oko Juranda poczęły spadać
2530  2,7 |          gardlany głos i pokazał zarazem na migi, że potrzebuje obu
2531  2,7 |                 odwrócił głowę i patrzał na pokrytą szronem ścianę.~
2532  2,7 |                  pokrytą szronem ścianę.~Na chwilę rozległ się dźwięk
2533  2,7 |              Diederich znaleźli się znów na owym dziedzińcu, zalanym
2534  2,7 |                wieży. Diederich spojrzał na niego bystro, lecz komtur
2535  2,7 |                 Czuł jakąś pewność, że i na niego przychodzi już kres
2536  2,7 |                 są jego ostatnie uczynki na ziemi; a jednak jego dusza
2537  2,7 |                 rzucił się w szaleństwie na całą załogę szczytnieńską?
2538  2,7 |                 życiu radość wstrząsnęła na chwilę sercem starego Krzyżaka.
2539  2,7 |               się również po raz ostatni na jego twarzy.~- Widzisz -
2540  2,7 |                  gdy szedł do Juranda, a na głowie ciężar jakby żelaznego
2541  2,7 |           głęboko i rzekł:~- Hej, czas i na mnie. Miałem cię jednego,
2542  2,7 |                  rękę, która cię zabiła, na grobie położę albo sam zginę.
2543  2,7 |                 więc do izby, rzucił się na swe twarde łoże zakonne
2544  2,7 |                  tej nocy, więc siadłszy na łożu, począł mówić:~- Daj
2545  2,7 |       podniósłszy się z trudem, wyszedł. Na blankach obwoływały się
2546  2,7 |               straże. Przy kaplicy padał na śnieg żółty blask z okien.
2547  2,7 |           ciągając jakąś szmatę; zresztą na dziedzińcu było pusto i
2548  2,7 |                 drzwiczkami wieży, które na noc zaryglowywano z zewnątrz.
2549  2,7 |                za drzwiami, i począł iść na górę. Zapomniawszy, z powodu
2550  2,7 |                   i włosy zjeżyły mu się na głowie, a czoło okryło się
2551  2,7 |                 że starzec padł zemdlony na wznak przez otworzone drzwi,
2552  2,7 |                 i zgrozą tę posępną noc. Na koniec zaskrzypiały drzwi
2553  2,7 |                we wnęku wielkiej bramy i na dziedzińcu zjawił się odźwierny
2554  2,7 |             odźwierny z halebardą.~- Mór na tego psa! - rzekł. - Nauczę
2555  2,8 |           nabrzmiałe chmury po niebie, a na ziemi wył po zaroślach,
2556  2,8 |               Poczerniały też wnet bory. Na łąkach marszczyła się szeroko
2557  2,8 |                  ludność, trzymana jakby na uwięzi, przykrzyła sobie
2558  2,8 |                 groble rozmiękły, a pnie na nizinnych miejscach pogrzęzły
2559  2,8 |               dobrze już zapowiadała się na świecie i zbiegła większa
2560  2,8 |                  Bogdańca.~Biło mu serce na myśl, iż niebawem ujrzy
2561  2,8 |            jechałem.~Więc Maćko przestał na chwilę pytać, głównie jednak
2562  2,8 |            Ochłonąwszy nieco, zakrzyknął na pachołka, by dorzucił drew
2563  2,8 |         opowiadaniu Czecha. Nie wiedział na przykład dokładnie Głowacz,
2564  2,8 |                 wesela, twierdził jednak na pewno, że ślub był i że
2565  2,8 |             którym Zbyszko, pozwawszy go na sąd Boży, potykał się wobec
2566  2,8 |       zaciekawieniem Maćko. - No i co?~- Na dwie połowie Niemca rozwalił,
2567  2,8 |             rzekł - chłop to on jest nie na śmiech. Ostatni z Gradów,
2568  2,8 |            spojrzał uważniej raz i drugi na Czecha, po czym znów:~-
2569  2,8 |              wrócą.~Czech uśmiechnął się na tę chciwość, z którą zresztą
2570  2,8 |                 Młody pan nie potrzebuje na to teraz już zważać - rzekł. -~
2571  2,8 |             dziedzicem ma być młody pan.~Na Maćku nowiny te uczyniły
2572  2,8 |       przyprowadzić do ładu uczuć, które na przemian nim wstrząsały.
2573  2,8 |                 książęcym komesem, panem na Bogdańcu i Spychowie, ba,
2574  2,8 |      kasztelanami". I naród, i rody były na dorobku do wielkości. Znaczne
2575  2,8 |              mogło tylko pomóc Zbyszkowi na tej drodze, więc chciwość
2576  2,8 |               czy śmierci? "Nie będą tam na niego mile patrzyli - pomyślał
2577  2,8 |               psiajuchy, miłują zemstę". Na tę myśl zatroskał się stary
2578  2,8 |                wcale żony nie odnajdzie? Na razie pocieszył się Maćko
2579  2,8 |                 stanie Gradów z Bogdańca na świecie. Hej! Z Jagienką
2580  2,8 |             ślubem i kiedy było.~A Czech na to:~- Mówiłem już wam, poczesny
2581  2,8 |              wiem, a czego się domyślam, na to nie przysięgnę.~- Czego
2582  2,8 |                 bo panna miała wianuszek na głowie, alem myślał, że
2583  2,8 |                  go przybrał pięknie jak na wesele, ale myślałem też,
2584  2,8 |             wolna - to ona już przepadła na wieki.~- Dlaczego? - zapytał
2585  2,8 |                  Mój pan też, słyszałem, na Lichtensteina rękę podnosił,
2586  2,8 |          studzien? mało powrozów i pętli na szyję?~- Dla Boga żywego! -
2587  2,8 |              najdziecie, bo ona może już na tamtym świecie - a przeciwko
2588  2,8 |                 z Brzozowej coraz gorzej na nią nastają. Lecz Czech
2589  2,8 |           nastają. Lecz Czech zerwał się na równe nogi:~- Panienka sierota?
2590  2,8 |                 To nie wiesz o niczym?~- Na miły Bóg! cóż się stało?~-
2591  2,8 |              Glewic, a wy tu miejcie oko na Zgorzelice". Mnie zaś zaraz
2592  2,8 |              wiedzieć, że opat ze złości na Zbyszka chciał dla dziewki
2593  2,8 |                  chwili pewnej. Wszystko na mojej głowie: obrona i opieka.
2594  2,8 |          dopowiem ci o Zychu. Nie zważał na moje gadanie - pojechał.
2595  2,8 |                 przewodem Czecha Chrzana na nich nasadził. I książę
2596  2,8 |             świecie nie wie i mowę bodaj na zawsze utracił. No, Chrzana
2597  2,8 |               stary książę Nosak od pana na Zampachu kupił i tak go
2598  2,8 |                 mogiły, już Cztan i Wilk na zgorzelicki dwór nastąpili.
2599  2,8 |                nie mogli dać rady. Teraz na czas jakiś jest spokój,
2600  2,8 |                może.~Głowacz nie odrzekł na to nic, tylko, słuchając
2601  2,8 |              dopytać.~- Co się stało?... na miły Bóg! - poczęła wołać
2602  2,8 |             skoczył ku pani i klęknąwszy na jedno kolano, począł całować
2603  2,8 |             pochwalony Jezus Chrystus!~- Na wieki wieków - odpowiedział
2604  2,8 |           Krzyżaki pojechał do Malborga. Na twarzy Jagienki odbił się
2605  2,8 |            zapytała Jagienka.~Lecz Maćko na pytanie odpowiedział takim
2606  2,8 |               chytry, a szło mu o to, by na wszelki wypadek nie "zlisić"
2607  2,8 |            Jagienki, więc mocno nastawał na to, w co zresztą sam wierzył,
2608  2,8 |            Danusi i że ona przepadła już na wieki.~Czech przyświadczał
2609  2,8 |                  ze spuszczonymi rzęsami na jagody, o nic już nie dopytująca
2610  2,8 |               Niech będzie pochwalony.~- Na wieki wieków - odrzekł stary. -
2611  2,8 |                się, że w domu nie wydała na wieczerzę. Maćko zaś, choć
2612  2,8 |                  się jak może najgłębiej na dno.~Więc pogładził tylko
2613  2,8 |            odprowadził ją wraz z Czechem na dziedziniec. Ale Czech wywiódł
2614  2,8 |             Nijaki pożytek z gospodarki, na nic zabiegliwość, na nic
2615  2,8 |         gospodarki, na nic zabiegliwość, na nic Spychów i Bogdaniec,
2616  2,8 |               samej chwili zdjęła go jak na złość okrutna tęsknota za
2617  2,8 |               dać koniom podwójny obrok.~Na podwórcu, na którym się
2618  2,8 |             podwójny obrok.~Na podwórcu, na którym się już mroczyło,
2619  2,8 |          Jagienkę, która tu przed chwilą na koń siadała, i nagle zatroskał
2620  2,8 |                dziewczyny, patrzał teraz na jej ciemną postać, zaledwie
2621  2,8 |                ręce Wilka lub Cztana - i na tę myśl porywała go dzika
2622  2,8 |             Czecha przeważył nad gniewem na Cztana i Wilka. "Nie pożałowałbym
2623  2,8 |                pan kazał wam powiedzieć. Na od-jezdnym w Spychowie zawołał
2624  2,8 |                Hlawo.~Rozmowa urwała się na czas, lecz giermek rad był
2625  2,8 |                   że tamta już przepadła na wieki i że on jej nigdy
2626  2,8 |           Jagienka nie odpowiedziała już na to nic, lecz w domu po wieczerzy,
2627  2,9 |                  dni, spędziła je bowiem na naradach z Czechem. Spotkał
2628  2,9 |                jeszcze i czy nie uczynią na nią jakowejś napaści.~-
2629  2,9 |                To rzekłszy, wysunęła się na przodek orszaku, nie chcąc
2630  2,9 |                  sami się z sobą wadzą i na się wzajem następują. Żeby
2631  2,9 |          czeladzi, że obu tamtych pozwie na udeptaną ziemię. Nie będzie,
2632  2,9 |              rzekł żywo Maćko - wszelako na dzieci ręki nie podniosą.
2633  2,9 |                  chyba Krzyżak uczyni.~- Na dzieci ręki nie podniosą,
2634  2,9 |                  Po czym spojrzał bystro na dziewczynę:~- Czegoż ty
2635  2,9 |            głosem:~- Weźcie mnie z sobą.~Na to Maćko, choć nietrudno
2636  2,9 |                 mi z kuszy dziać i trudy na łowach znosić. Jak trzeba,
2637  2,9 |                  Jaśko, choć młodszy, ni na włos nie mniejszy, a z gęby
2638  2,9 |               bywało, przebieraliśmy się na zapusty, to i tatuło nieboszczyk
2639  2,9 |                rzucał posępne spojrzenia na Maćka, ale ów o to nie dbał.
2640  2,9 |               Jagienką do domu. Lecz gdy na rozstaju pożegnali się z
2641  2,9 |                   ni rodzeństwu Jagienki na wypadek jej wyjazdu istotnie
2642  2,9 |                  to jest inna rzecz, ale na sieroty albo na ich mienie
2643  2,9 |               rzecz, ale na sieroty albo na ich mienie ręki nie podniosą,
2644  2,9 |                   Ale Bogdaniec zostanie na łasce Bożej!... Kopce poprzesypują,
2645  2,9 |              wrócę?... Strasznie się oni na mnie zawzięli, że im do
2646  2,9 |                  okulbaczyć konia, siadł na niego i pojechał wprost
2647  2,9 |         poszczerbion przez Cztana, leżał na pokrytej skórami ławie i
2648  2,9 |               poznali go natychmiast, bo na oblicze padał mu jasny blask
2649  2,9 |                 syn zerwali się piorunem na równe nogi i skoczywszy
2650  2,9 |               Lecz stary bywalec znający na wylot ludzi i obyczaje nie
2651  2,9 |           ślachecka gościna w Brzozowej? Na te słowa tamtym opadły zaraz
2652  2,9 |                stary wypuścił z brzękiem na ziemię miecz, młody - dzidę,
2653  2,9 |             Pochwalony Jezus Chrystus!~- Na wieki wieków.~- I święty
2654  2,9 |            prawicę, a następnie usadzili na poczesnym miejscu za stołem.
2655  2,9 |                 rzucał od czasu do czasu na Maćka szczególnym wzrokiem,
2656  2,9 |                mi rychło w drogę czas.~- Na wojnę zaś alibo do jakowegoś
2657  2,9 |                nie z wykupem za Zbyszka?~Na wzmiankę uczynioną przez
2658  2,9 |             wyjeździe Bogdaniec zostanie na opiece Bożej... Drzewiej,
2659  2,9 |              księciem Witoldem, miał oko na naszą chudobę opat, ba,
2660  2,9 |                  znów do pustki... Jeden na to sposób i jedno poratowanie:
2661  2,9 |              prośbę, spojrzał stary Wilk na młodego, a młody na starego
2662  2,9 |                 Wilk na młodego, a młody na starego i obaj zdumieli
2663  2,9 |           Nastała chwila milczenia, gdyż na razie żaden nie zdobył się
2664  2,9 |               razie żaden nie zdobył się na odpowiedź. Maćko zaś podniósł
2665  2,9 |                 jako wiecie, okrutnie on na mnie zawzięty za to, że
2666  2,9 |             młody Wilk. A Maćko spojrzał na niego i przez chwilę trzymał
2667  2,9 |                patrzyli przez jakiś czas na Maćka z otwartymi ustami,
2668  2,9 |                Maćka z otwartymi ustami, na koniec starszy ozwał się:~-
2669  2,9 |                 Maćko, niby nie zważając na pytanie, mówił dalej:~-
2670  2,9 |         wejrzyjcie też od czasu do czasu na Bogdaniec i nie dajcie mi
2671  2,9 |                 za kolano, ścisnął mocno na znak, żeby czegoś niepotrzebnego
2672  2,9 |          Przyrzekamy! - zawołali obaj.~- Na rycerską cześć?~- Na rycerską
2673  2,9 |                     Na rycerską cześć?~- Na rycerską cześć.~- I na klejnot?~-
2674  2,9 |                   Na rycerską cześć.~- I na klejnot?~- I na klejnot!
2675  2,9 |               cześć.~- I na klejnot?~- I na klejnot! ba! i na krzyż!
2676  2,9 |           klejnot?~- I na klejnot! ba! i na krzyż! Tak nam dopomóż Bóg!
2677  2,9 |              Przysięgamy! przysięgamy!~- Na rycerską cześć i na klejnot?~-
2678  2,9 |       przysięgamy!~- Na rycerską cześć i na klejnot?~- Na rycerską cześć
2679  2,9 |           rycerską cześć i na klejnot?~- Na rycerską cześć i na klejnot!~-
2680  2,9 |           klejnot?~- Na rycerską cześć i na klejnot!~- I na krzyż także?~-
2681  2,9 |                  cześć i na klejnot!~- I na krzyż także?~- I na krzyż!~-
2682  2,9 |                    I na krzyż także?~- I na krzyż!~- Bóg słyszał. Amen! -
2683  2,9 |                 razem odgrażał się tylko na Cztana, a koło Maćka zabiegał
2684  2,9 |                  i psubrat, wszelako gdy na rycerską cześć i klejnot
2685  2,9 |                przysięga tyle, co plucie na wodę. Ale może mnie Matka
2686  2,9 |                  wesprze, że przydam się na coś Zbyszkowi, jakom się
2687  2,9 |            pożałowałbym i kamienia wosku na świece!~Na podobnych rozmyślaniach
2688  2,9 |                kamienia wosku na świece!~Na podobnych rozmyślaniach
2689  2,9 |               spali, bo zaledwie wjechał na oborę, wybiegł ku niemu
2690  2,9 |                 we dworze zwykle ułożone na środku izby ognisko, paliły
2691  2,9 |            strzeliło?~A chłopak podniósł na niego modre oczęta i począł
2692  2,9 |                wiedzą, ale Jaśko obiecał na rycerską cześć, że powie
2693  2,9 |                 śmiejąc się, ale patrzył na nią z wielkim upodobaniem,
2694  2,9 |               nigdy w życiu nie widział. Na głowie miała pątliczek jedwabny
2695  2,9 |             pątliczek jedwabny czerwony, na sobie zielony sukienny kubrak,
2696  2,9 |              skąd wracam? Z Brzozowej.~- Na miły Bóg! Co też mówicie?~-
2697  2,9 |                  jak ich sobie zjednał i na hak przywiódł, a ona słuchała
2698  2,9 |               chcecie.~Lecz Maćko począł na to kiwać głową jakby ze
2699  2,9 |              była gospodynią w Bogdańcu!~Na to Jagienka popatrzyła na
2700  2,9 |                Na to Jagienka popatrzyła na niego czas jakiś swymi modrymi
2701  2,9 |                  alkierza, gdzie ległszy na żubrzych skórach zasnęli
2702  2,10|               się ze zdumienia i podziwu na widok murów, wież, ratusza,
2703  2,10|              drugi równie wspaniały gród na świecie.~W klasztorze przyjął
2704  2,10|               nakładać pancerz i pozywał na bitwę księcia Jana z Raciborza.
2705  2,10|                 przecie słyszeli - rzekł na to Maćko.~- Bylibyśmy słyszeli -
2706  2,10|                 wiadomościami i udał się na naradę do Jagienki, która
2707  2,10|              brać, że zaś i w duszy miał na to ochotę, więc nazajutrz,
2708  2,10|             dopytywali o opata i trafili na wiele dworów, plebanij,
2709  2,10|                  których zatrzymywał się na noclegi. Łatwo było iść
2710  2,10|          jałmużny, zakupował msze, dawał na dzwony, wspomagał podupadłe
2711  2,10|                 pogrążyła się i zaklęsła na znacznej przestrzeni w błotnistą
2712  2,10|              który rad naprowadzał ludzi na bezdenne mokradła, a następnie
2713  2,10|         niepokoju.~Nocami słyszano harce na dachu gospody, a czasem
2714  2,10|            odkryto ślady ogromnych racic na błocie. Mógł to być żubr
2715  2,10|                zdejmuje dla oszczędności na błotach. Maćko, zasłyszawszy,
2716  2,10|                  Jagienki.~- Powiesiłbym na noc na płocie wołową mecherę
2717  2,10|           Jagienki.~- Powiesiłbym na noc na płocie wołową mecherę pełną
2718  2,10|                  wieczora zawiesił Maćko na płocie własnymi rękoma duży
2719  2,10|                  jakoś dziwnie, ale nikt na to nie zważał, Maćko zaś
2720  2,10|           najlepiej spełnić tę czynność, na samą o niej wzmiankę począł
2721  2,10|               sam iść, ale skończyło się na tym, że Hiawa, któren był
2722  2,10|                  czy nie z wilczą mordą, na wiłkołaka przemienion!"
2723  2,10|                 próżno szukała co chwila na swych ubranych w spodeńki
2724  2,10|                  którą pędził przed sobą na powrozie. Wypadli zaraz
2725  2,10|                  i radością, ale umilkli na widok owej postaci, która
2726  2,10|              spojrzał z większą ufnością na zgromadzonych i powtórzył:~-
2727  2,10|                  chociaż tam nie tak jak na gościńcu, bo wądołem wiater
2728  2,10|          szczerzysz?~Więc Czech spojrzał na jej różaną twarz i widząc,
2729  2,10|                 czemu.~- Boście wrócili.~Na to Czech spojrzał na nią
2730  2,10|            wrócili.~Na to Czech spojrzał na nią z wdzięcznością, uśmiechnął
2731  2,10|             spoglądał w jej jasne oczki, na płowe kosmyki włosów, które
2732  2,10|               trzymać się pod pątlikiem, na całą postać smukłą a urodziwą,
2733  2,10|                  a urodziwą, a zwłaszcza na cudne, jakby utoczone nogi,
2734  2,10|            bardziej łakomego spoglądania na te wszystkie doskonałości
2735  2,10|              łatwo zdołałby go przywieść na pokuszenie. A był to przy
2736  2,10|             patrzył, i wesoły jak wróbel na dachu. Czasem dziwne myśli
2737  2,10|                  kosteczkami!~I spojrzał na nią takim wzrokiem, że spłonęła
2738  2,10|           tkliwością i mówiąc, iż patrzy na Anulkę jak wilk na jagnię,
2739  2,10|                patrzy na Anulkę jak wilk na jagnię, mówił prawdę. Dopiero
2740  2,10|                  w pychę i nie zhardział na widok tych słodkich łez,
2741  2,10|                 się nieśmielszy i więcej na nią uważający. Opuściła
2742  2,10|               mówił, musiał przy Zbyszku na dworze mazowieckim nabrać.~
2743  2,10|                  przyszło rozchodzić się na noc, Hiawa po ucałowaniu
2744  2,10|             Ja-gienka z Anulą w alkierzu na jednym, ale szerokim i dobrze
2745  2,10|       Sieciechówna kręciła się co chwila na drelichowym gieźle, więc
2746  2,11|                 i grzmieć jakby z gniewu na ową napaść i przemoc. Kiedy
2747  2,11|              samego diabła chciał wyzwać na rękę.~Za borem wysokopiennym
2748  2,11|           przenieśli krzepcy pachołkowie na barkach, a także toboły
2749  2,11|                 rzezali, ale im przyszło na czarny koniec. Hej! godna
2750  2,11|             dzidy i zbroje piękne, jedna na drugiej, jakoby kto całą
2751  2,11|                  ja tyła pobitego narodu na kupie nie widział i tyla
2752  2,11|            począł z początku kiwać głową na znak przytakiwania, lecz
2753  2,11|            Miemców w rowach i przysypali na porządek, by się z nich
2754  2,11|               nie poświęcili i póki ziem na Nowy Rok nie zamarzła tak,
2755  2,11|                  nie będą tego widzieli, na co oczy moje patrzyły.~To
2756  2,11|               pokładli się spać w budach na mchach miękkich jak puch,
2757  2,11|              zamek łęczycki. Miasto było na nowo z popiołów wzniesione,
2758  2,11|                  a nawet opatrzyli Maćka na drogę drewnianą, oliwną
2759  2,11|             drewnianą, oliwną tabliczką, na której wypisana była po
2760  2,11|                 i z miejsca zakochał się na umór w Jagience. Czech chciał
2761  2,11|            chciał go zaraz pozywać za to na udeptaną ziemię, ale że
2762  2,11|                wiosna nastąpiła zupełna. Na polach świeciły w bruzdach
2763  2,11|             wieczny odpoczynek! Nie masz na to rady we świecie, ale
2764  2,11|                mu się hen za bory i lasy na Mazowsze, ciągoty jednak
2765  2,11|             przepadła, myślał nieraz, by na wypadek śmierci opata nie
2766  2,11|                Ale że był nieco łapczywy na ziemskie dobro, więc chodziło
2767  2,11|               Opat gniewał się wprawdzie na nich i zapowiadał, że nic
2768  2,11|                  ją który Mazur, jak Bóg na niebie, a ona też długo
2769  2,11|               tego zaś nie chciał za nic na świecie.~- Którą mu Bóg
2770  2,11|          świetniejszy i pięknych rycerzy na nim niemało.~Obarczon tymi
2771  2,11|               jak gajówki, więc siadłszy na zydlu, zawołał na tkackich
2772  2,11|               siadłszy na zydlu, zawołał na tkackich czeladników, by
2773  2,11|                 Czecha i obie dziewczyny na pogrzeb do kościoła.~Pogrzeb
2774  2,11|               wrócili duchowni i świeccy na ucztę obfitą do biskupa.~
2775  2,11|               obfitą do biskupa.~Poszedł na nią Maćko, wziąwszy ze sobą
2776  2,11|               zapisane, ale co ostaje, a na klasztory i na opactwo nie
2777  2,11|                 ostaje, a na klasztory i na opactwo nie idzie, to ma
2778  2,11|                 starego rycerza podniósł na wzmiankę o Jagience ze Zgorzelic
2779  2,11|                  w jednej chwili okręcił na sobie pas i ruszył ku znienawidzonemu
2780  2,11|                 że Lichtenstein może być na dworze płockim tylko albo
2781  2,11|             właśnie tak samo jak Zbyszko na drodze z Tyńca.~Więc mając
2782  2,11|                  pohamował się, odkręcił na powrót pas, wypogodził oblicze,
2783  2,11|                wiadomym to, co stało się na sąsiednim dworze mazowieckim;
2784  2,11|        wygłaszali u Niemców minstrele, a na Mazowszu gądkowie. Krzyżacy
2785  2,11|             zaznał. Wszelako - wiecie-li na pewno, że nie zaznał?~-
2786  2,11|                 rzekłszy, pokazał oczyma na Lichtensteina, który z wojewodą
2787  2,11|               jest między swymi znaczny, na którego radach sam mistrz
2788  2,11|             poznać, bo mię mało widział. Na drodze tynieckiej byliśmy
2789  2,11|                  w sądzie. Zmieniłem się na gębie od tego czasu i broda
2790  2,11|           Uważałem też teraz, że patrzył na mnie, ale widać jeno dlatego,
2791  2,11|        stanowczym głosem Maćko. - Gdybym na ten przykład w bitwie z
2792  2,11|                 przykład w bitwie z tyłu na niego natarł, a nie zawołał,
2793  2,11|                 obrócił, jużci bym hańbę na się ściągnął, ale czasu
2794  2,11|                 ale czasu pokoju rozumem na hak nieprzyjaciela przywieść -
2795  2,11|            odrzekła księżna. I skinąwszy na Lichtensteina, poznajomiła
2796  2,11|             poznał go, albowiem istotnie na drodze tynieckiej widział
2797  2,11|             waszego poznać, któren pokój na ziemi czyni, a jest najsławniejszym
2798  2,11|                   a jest najsławniejszym na świecie rycerzem.~- Za kogo
2799  2,11|                  ten nie będzie narzekał na naszą ubogą gościnność;
2800  2,11|               Bóg szczęści Zakonowi, jak na to zasługuje! - rzekł wreszcie
2801  2,11|                  sam nie wiedział, co ma na razie począć, i z uczuciem
2802  2,11|               opuścił Malborg i udał się na wojnę, to nie ma co szukać
2803  2,11|                 stawiać napełniony winem na noc przy łożu, aby w razie
2804  2,11|                mieć pod ręką i lekarstwo na sen, i uciechę. Hojność
2805  2,11|                nijak by mi było nastawać na gardło człeka, który mi
2806  2,11|                 trochę przekornie Czech.~Na to zaś Maćko:~- Nie czynię
2807  2,11|               bez nich, bo nie trzeba by na noclegach osobnych izb wyszukiwać
2808  2,11|           wyszukiwać ani też oglądać się na obyczajność, na bezpieczeństwo
2809  2,11|              oglądać się na obyczajność, na bezpieczeństwo i różne inne
2810  2,11|              lepiej by im było ostać się na opiece u księżny Anny, nie
2811  2,11|               Anny, nie u Aleksandry, bo na tamtym dworze mniej nawidzą
2812  2,11|                 Zbyszka. Rzekł wprawdzie na to Maćko, że rozum nie niewieścia
2813  2,11|                Jagienka, odciągnąwszy go na bok, poczęła mówić ze łzami
2814  2,11|                    Wiecie!... Bóg patrzy na moje serce, że co rania
2815  2,11|            zginie, Zbyszko z żałości ani na cię spojrzy.~- Ja też nie
2816  2,11|           spojrzy.~- Ja też nie chcę, by na mnie spoglądał, jeno chcę
2817  2,11|                  zaś to nie był Jaśko...~Na to stary rycerz wspomniał
2818  2,11|                  Zbyszku w Spychowie lub na dworze księcia Janusza warszawskiego
2819  2,11|               było i porządne, ale zaraz na wstępie można było poznać
2820  2,11|              których jedno było kobiece. Na strażniczej wieży i na zamku
2821  2,11|                   Na strażniczej wieży i na zamku powiewała chorągiew
2822  2,11|                  zastali jednak podróżni na miejscu, albowiem pociągnął
2823  2,11|         pociągnął był z częścią załogi i na czele okolicznej szlachty
2824  2,11|             Maćkowi stary Krzyżak, ślepy na oba oczy, który był niegdyś
2825  2,11|              jako doświadczonego rycerza na radę wojenną, wiedział więc,
2826  2,11|                  potykał się szczęśliwie na turnieju, który wielki mistrz
2827  2,11|                  gości przed wyruszeniem na wojenną wyprawę. Powoli
2828  2,11|                  mogli powiedzieć, gdzie na razie bawi Zbyszko. Zresztą
2829  2,11|           ludzkie. Zazieleniły się zboża na polach, łąki pokryły się
2830  2,11|                 nie widzieli ani chmurki na niebie. W Niedzborzu dopiero
2831  2,11|                  szedł prosty gościniec, na którym niemieckie mile były
2832  2,11|                 świeciło już, zmieniając na opale krople rosy na drzewach
2833  2,11|          zmieniając na opale krople rosy na drzewach i trawach.~- Nie
2834  2,11|                krzywdujecie jako baranki na wilków, a tu, powiada, z
2835  2,11|                  jak i Czech, że ich już na świecie nie ma, ale w rzeczy
2836  2,11|               tatusiu myślę, którego też na świecie nie ma - odpowiedziała
2837  2,11|                  w światłości wiekuistej na pewno, bo lepszego od niego
2838  2,11|                istotnie oczy ich ujrzały na wyniosłości pagórka, na
2839  2,11|                  na wyniosłości pagórka, na pół albo i więcej stajania
2840  2,11|           splunął nagle w bok i rzekł:~- Na psa urok!~- Czemu zaś zaklinacie? -
2841  2,11|                 obaczyliśmy ze Zbyszkiem na drodze z Tyńca do Krakowa
2842  2,11|              dobrego z tego nie wypadło. Na psa urok.~- To nie rycerz,
2843  2,11|                 mu również prawej dłoni, na miejscu której nosił węzeł
2844  2,11|                Białe włosy spadały mu aż na ramiona, a broda sięgała
2845  2,11|         rzuciwszy kostur, padł przed nią na kolana z wyciągniętymi w
2846  2,11|                 do jęku głos:~- Aa! a!~- Na miłosierdzie boskie! niemowaście
2847  2,11|                  zrozumiawszy, spojrzała na Maćka, który rzekł:~- Chyba
2848  2,11|                  Po czym wskazał palcami na oczy, następnie wysunął
2849  2,11|        zakrzyknął Maćko. Starzec opuścił na znak potwierdzenia głowę
2850  2,11|                 znak potwierdzenia głowę na piersi. Nastała chwila milczenia,
2851  2,11|              Maćko i Jagienka spoglądali na się z niepokojem, mieli
2852  2,11|            prosty naród taki jest jako i na Mazowszu.~- Rozumiecie przecie,
2853  2,11|        tutejsiście?~- Nie - odpowiedział na migi starzec.~- Zaś może
2854  2,11|                  was. Pojedziecie z nami~na Mazowsze i w każdej wsi
2855  2,11|             nawet jakby zawód mignęły mu na obliczu. Być może, iż miarkując
2856  2,11|              tymczasem dłoń jego trafiła na jałowicze skórznie, jakie
2857  2,11|        odpoczniecie i pożywicie się. Ale na Mazowsze nie od razu pojedziecie,
2858  2,11|                  trzeba nam do Szczytna.~Na to słowo starzec zerwał
2859  2,11|                 słowo starzec zerwał się na równe nogi. Zgroza i zdumienie
2860  2,11|                  zdumienie odbiły mu się na twarzy. Roztworzył ramiona,
2861  2,11|           dziwnym jakimś głosem rzekł:~- Na rany boskie! pozwólcie,
2862  2,11|                  dziada, położył mu ręce na barkach i jął pytać:~- Ze
2863  2,11|               jęk był jedyną odpowiedzią na to pytanie.~Wówczas Hlawa
2864  2,11|                   czy trafi kiedykolwiek na Mazowsze - aż tu nagle otoczyły
2865  2,11|           taborkowi, a następnie ułożyli na wymoszczonym sianem wozie.
2866  2,11|          kamienny sen, z którego dopiero na trzeci dzień miał się rozbudzić.~
2867  2,11|                  wezwyczaim! Spytacie go na ten przykład, czy wracał
2868  2,11|                 raz podjeżdżała do wozu, na którym leżał Jurand, bojąc
2869  2,11|                 i Czech zgrzytali zębami na myśl, że nawet i w wypuszczeniu
2870  2,11|                nawet i w wypuszczeniu go na wolność było nowe wyrachowane
2871  2,11|               potem zapłacić z nawiązką.~Na takich rozmowach i myślach
2872  2,11|                 zatrzymywali się nigdzie na nocleg, trzykrotnie tylko
2873  2,11|               wodzą najętego przewodnika na ziemi spychowskiej. Stary
2874  2,11|               chcieli i tak zaraz siadać na koń, skoczyć ku granicy,
2875  2,11|              którego z wozu przeniesiono na skórze niedźwiedziej do
2876  2,11|               niedźwiedziej do jego izby na łoże. Został przy nim ksiądz
2877  2,11|                 spożyciu rannego posiłku na spoczynek. Maćko zbudził
2878  2,11|                Zbyszka i że mu dziedzinę na Spychowie przez usta księdza
2879  2,11|         Usłyszawszy to, Maćko zerwał się na równe nogi i zapominając
2880  2,11|                 dwa dni temu wyjechał.~- Na miły Bóg! skąd przybył i
2881  2,11|             zmieniła się w jednej chwili na twarzy i nogi przybrane
2882  2,11|        żmujdz-kiej, gdzie teraz wojna.~- Na miły Bóg, powiadajcie, ojcze,
2883  2,11|                  tego świata, do którego na koniu nie zajedzie, ale
2884  2,11|                  koniu nie zajedzie, ale na modlitwie zajedzie... i
2885  2,11|              wiecie.~- Pozyskał go sobie na turnieju. Ulryk rad się
2886  2,11|               Nie chciał już z nim gonić na ostre ani na tępe kopie
2887  2,11|                 z nim gonić na ostre ani na tępe kopie i pokochał go.
2888  2,11|                  swego, mistrza, Zbyszka na skargę zaprowadził. Bóg
2889  2,11|              który od Zbyszka zabit, też na dworze księcia Januszowym
2890  2,11|            dziewkę nie w więzieniu, jeno na opiece mieli, wpoprzód ją
2891  2,11|                gniewem zapłonął i wymógł na bracie, aby urzędnika zakonnego
2892  2,11|              komtura już nie zastali, bo na wojnę z Witoldem ku wschodnim
2893  2,11|                znaleźli. Brali też ludzi na spytki. Jeden sam powiedział
2894  2,11|            komtur, a kapelan do Królewca na jakowy ś duchowny congressus
2895  2,11|                często zjeżdżają i skargi na Krzyżaków do papieża ślą,
2896  2,11|              głos Zbyszkowy, ale zawołać na niego nie mógł... Hej!...
2897  2,11|           odzywać.~To rzekłszy, spojrzał na nią znacząco, jakby przypominając
2898  2,11|                 dobrze. Zdajcieże resztę na moją głowę... Wezmę z sobą
2899  2,12|             który swego czasu zdobył był na jednym możnym rycerzu niemieckim,
2900  2,12|             Jurand wskazał ręką ku górze na znak, że wszystko dopiero
2901  2,12|                 ból niezmierny odbił się na jego umęczonej twarzy.~A
2902  2,12|                  spokoju wiecznym, amen.~Na to ślepy podniósł się i
2903  2,12|                  podniósł się i siadłszy na łożu, począł kręcić głową
2904  2,12|                wybuchali płaczem rzewnym na widok tego kaleki i starca,
2905  2,12|            mianowicie, co chadzali z nim na wyprawy, porywał wicher
2906  2,12|                  panie, zaraz chcieliśmy na Szczytno ruszyć, ale ów
2907  2,12|             tymczasem palce jego trafiły na krzyż, który ksiądz Kaleb
2908  2,12|                ksiądz Kaleb zawiesił był na dawnym miejscu.~Więc zdjął
2909  2,12|            krucyfiks.~Nastało milczenie. Na dworze czynił się już wieczór.
2910  2,12|                które układało się do snu na poddaszach gródka i w lipach
2911  2,12|              gródka i w lipach rosnących na dziedzińcu. Ostatnie czerwone
2912  2,12|             padały, przenikając do izby, na wzniesiony w górę krzyż
2913  2,12|                wzniesiony w górę krzyż i na białe włosy Juranda.~Kowal
2914  2,12|                  Kowal Sucharz popatrzał na Juranda, obejrzał się na
2915  2,12|                 na Juranda, obejrzał się na towarzyszów, popatrzał raz,
2916  2,12|                 przeżegnał się i wyszedł na palcach z izby. Za nim wyszli
2917  2,12|                 dopiero zatrzymawszy się na dziedzińcu, poczęli między
2918  2,12|                  Prus przywieźli.~A jemu na dźwięk jej młodego głosu
2919  2,12|           dokładniej wszystko, co zaszło na szczycieńskim gościńcu,
2920  2,12|                 kładąc kilkakrotnie dłoń na sercu. Ona zaś jęła mu opowiadać,
2921  2,12|               stryjcem, który z Bogdańca na poszukiwanie bratanka wyruszył,
2922  2,12|                powróci znów do Spychowa.~Na wzmiankę o Szczytnie Jurand
2923  2,12|           uniesienie jak pierwszym razem na gościńcu, ale wielki niepokój
2924  2,12|                wielki niepokój odbił się na jego twarzy. Jagienka jednak
2925  2,12|             mężny i że nikomu nie da się na hak przywieść, a prócz tego
2926  2,12|                się wszystkiego dogadamy.~Na to on znów uśmiechnął się,
2927  2,12|                  i złożywszy ją omackiem na jej głowie, trzymał przez
2928  2,12|                przy nim czas oczekiwania na Maćka, którego pobyt w Szczytnie
2929  2,12|                  Tolimy, by wysłał ludzi na zwiady, gdy nagle ze strażniczego
2930  2,12|            zadudniły rzeczywiście kopyta na zwodzonym moście i na dziedziniec
2931  2,12|             kopyta na zwodzonym moście i na dziedziniec wjechał giermek
2932  2,12|                  z górnej izby i czekała na podwórzu, podskoczyła ku
2933  2,13|                przemówić, patrzała tylko na Czecha szeroko otwartymi
2934  2,13|               poprowadziła Czecha z sobą na górę.~- Czemu to nas Maćko
2935  2,13|             Maćko kazali. Chciało mi się na wojnę, ale jak rozkaz, to
2936  2,13|        zgorzelickiej pilnował i ode mnie na nowiny czekał. Być może,
2937  2,13|                 jużci sama nie wróci".~- Na miły Bóg! cóż się stało?
2938  2,13|              gniewno waszej miłości, iże na wszystko razem nie odpowiem,
2939  2,13|                sposób; jeno będę kolejno na jedno po drugim odpowiadał,
2940  2,13|                ale księdzu umie wszystko na migi powiedzieć, a ów go
2941  2,13|                  rwać - i to uczyni. Ale na żadną dziewkę nie całkiem
2942  2,13|              źrzałą ręki nie podniesie i na to znów żadne męki nie pomogą.
2943  2,13|             Rotgiero-wi włożył, który je na surowo żreć począł...~-
2944  2,13|                  się, dorzuciła szczepek na komin, albowiem wieczór
2945  2,13|                 Nie wiem, jako to będzie na sądzie ostatecznym, bo jużci
2946  2,13|               nie może, już przedtem się na schodach zasadził... Mówił
2947  2,13|               nie wyrówna. Siadł ci tedy na schodach i czekał, aż tu
2948  2,13|               zaś ozdrowiał, bał się już na Jurandównę porywać.~- Ale
2949  2,13|         żmujdzkiej granicy leży.~- A cóż na to Maćko?~- Rycerz Maćko,
2950  2,13|                  aby go przez Jurandównę na hak nie przywiedli, tak
2951  2,13|               Zygfryd pomstę za Rotgiera na nim wywrze, jakiej oko ludzkie
2952  2,14|              które roiły się w rosnących na dziedzińcu lipach. Na kominie
2953  2,14|          rosnących na dziedzińcu lipach. Na kominie tliło się jednakże
2954  2,14|             pochwalony Jezus Chrystus!~- Na wieki wieków - odpowiedział
2955  2,14|            ksiądz Kaleb. Jurand siedział na poręczastej ławie z łokciami
2956  2,14|                ławie z łokciami opartymi na poręczach, usłyszawszy jednak
2957  2,14|                 Tylko w lipach rosnących na dziedzińcu rozlegały się
2958  2,14|                  wszystkich zwróciły się na Juranda, który z zamkniętymi
2959  2,14|              lewe ramię i palcem wskazał na niebo.~Blask księżyca padał
2960  2,14|                 księżyca padał mu wprost na twarz, na białe włosy, na
2961  2,14|                padał mu wprost na twarz, na białe włosy, na wykapane
2962  2,14|                na twarz, na białe włosy, na wykapane oczy, i było w
2963  2,14|             jakieś niezmierne zdanie się na wolę Bożą, że wszystkim
2964  2,14|          wyzwoloną, która rozbratana raz na zawsze z ziemskim życiem
2965  2,14|                Jurand obsunął się z ławy na kolana i chórem poczęto
2966  2,14|              otwartego okna, wspięła się na ramę i zadarłszy ku księżycowi
2967  2,14|                 przy Zbyszku, z radością na to przystał. Maćko nie był
2968  2,14|             bardziej mógł być pożyteczny na wojnie, zwłaszcza takiej,
2969  2,14|                 takiej, jaka toczyła się na żmujdzkiej granicy. Głowaczowi
2970  2,14|                 pokłonić i o dobre słowo na drogę poprosić...~- Jakże -
2971  2,14|               wypoczęły. Okrutnie daleka na Zmujdź wyprawa!~- To i jedź,
2972  2,14|                 będzie. Stary pan twardy na wszelakie trudy i o kilka
2973  2,14|                To rzekłszy, położył rękę na głowni korda, który miał
2974  2,14|                  Ale i w puszczach dawaj na się baczenie, bo tam teraz
2975  2,14|                między Niemcami słyszeli.~Na to roztropny pachołek namarszczył
2976  2,14|             Zjeżdżali się też z mistrzem na jednej wyspie, pili, jedli
2977  2,14|             wysyłał, o co szemrano nawet na całej Litwie, że na własną
2978  2,14|                nawet na całej Litwie, że na własną krew nastaje. Wszystko
2979  2,14|                 chwalił krzyżackie rządy na Żmujdzi, że posyłali Żmujdzinom
2980  2,14|              kniaź Witold?~- Kniaź długo na żmujdzkie krzywdy oczy zamykał
2981  2,14|                Myśleli ludzie, że to już na wieki miłość między Krzyżaki
2982  2,14|                 gdzie chcą. Dopieroż się na siebie kwasić a listy ze
2983  2,14|                radzi by i wielką wyprawę na Żmujdź uczynić, jeno z tym
2984  2,14|          wszystkich dworach i kaptury im na łbach górą jako zwyczajnie
2985  2,14|               łbach górą jako zwyczajnie na złodziejach, boć to przecie
2986  2,14|              garście popluwa.~Westchnęła na to Jagienka i rzekła:~-
2987  2,14|                Zawszeć to chłopu weselej na świecie niż dziewce, bo
2988  2,14|                  świecie niż dziewce, bo na ten przykład ty sobie pojedziesz
2989  2,14|             przykład ty sobie pojedziesz na wojnę, równie jak pojechali
2990  2,14|              Szczytna wybierało się stąd na wojnę z własnej woli dwóch
2991  2,14|                  śmierci będę wdzięczna.~Na to Czech przykląkł na jedno
2992  2,14|         wdzięczna.~Na to Czech przykląkł na jedno kolano i rzekł:~-
2993  2,14|             dajcieże mi jakowy wspominek na drogę. Nie odmawiajcie mi
2994  2,14|         Przepaszcie mnie byle tam krajką na drogę, by jeśli polec mi
2995  2,14|                  patrząc w jej oczy, ale na twarzy Jagienki odbił się
2996  2,14|                  ci mi, Hlawo, źle teraz na świecie, że, że...~Tu umilkła
2997  2,14|                  nie widział żadnej rady na jej nieszczęście, więc tylko
2998  2,14|                 A ona rzekła:~- Wstań. A na wojnę niech cię Sieciechówna
2999  2,14|                śmiał ani myślą posięgnąć na nią, posięgał zaś często
3000  2,14|                 nią, posięgał zaś często na Sieciechównę, czując bowiem