Tom,    Rozdzial

  1  1,2 |          dzieweczka śpiewała dalej głosem cieniuchnym, dziecinnym
  2  1,2 |     dworzanina, pytał przyciszonym głosem:~- To ona z waszego dworu?~-
  3  1,2 |        rzekł wreszcie udobruchanym głosem Maćko - proś, żeby ci błogosławił.~-
  4  1,3 |            opata i dodała cichszym głosem:~- Podobno prawdziwe drzewo
  5  1,4 |            się pełnym poszanowania głosem:~- Cześć i pokłon wam, panie,
  6  1,4 |          się w tym języku do Maćka głosem pojednawczym i umyślnie
  7  1,4 |              spytał Zbyszko sennym głosem. I obróciwszy się do ściany,
  8  1,5 |           to! - odezwał się grubym głosem. - Nie chrześcijański ja
  9  1,5 |          wołać zdyszanym od gniewu głosem, podobnym do turkotu, jaki
 10  1,5 |             Ostatnie słowa wyrzekł głosem podniesionym i widocznie
 11  1,5 |         się przyciszonym, łagodnym głosem:~- Chrystus, Zbawiciel nasz,
 12  1,5 |   wzruszonym jeszcze i przerywanym głosem:~- Anim ja wiedział, że
 13  1,5 |     szlachcic jął mówić wzruszonym głosem:~- Ty się nie frasuj. Nie
 14  1,6 |         Jakże? - ozwał się głuchym głosem Zbyszko. - To to już zaraz
 15  1,6 |            wreszcie Maćko złamanym głosem -nie była hańba kniaziowi
 16  1,6 |        ryknął nagle rozdzierającym głosem:~- Zbyszku!...~A następnego
 17  1,6 |              Stój!", tak grzmiącym głosem, iż cały orszak zatrzymał
 18  1,6 |        siły rozpłakanym dziecinnym głosem:~- Mój ci jest! mój ci jest!~-
 19  1,6 |     ogólnego wrzasku swym potężnym głosem rycerzom, jako ów sposób
 20  1,9 |           jął powtarzać wzruszonym głosem:~- Pamiętajże ty o mnie,
 21  1,10|           nieco jeszcze dziecinnym głosem:~- Tatulo! tatuś najmilejsi!~
 22  1,11|         rzekła przytłumionym nieco głosem:~- Mocarny z was pachołek...~
 23  1,11|       równe nogi i zawołał wielkim głosem:~- A wy skąd to umiecie
 24  1,11|           tam! - odrzekł drgającym głosem. – Słuchałbym tego przez
 25  1,12|       poczęła powtarzać stłumionym głosem, ale jednocześnie nie usuwała
 26  1,14|     dziwnym, miękkim i przewlekłym głosem:~- Brałbyś?...~Po czym usta
 27  1,15|     Wiedziałem - odrzekł ochrypłym głosem pątnik - ale jak mnie wzięła
 28  1,15|        Zycha jakimś jakby nieswoim głosem:~- A to jutro niedziela?~-
 29  1,16|          amen! - zagrzmieli jednym głosem wędrowni klerycy, którzy,
 30  1,17|            potłumionym przez gniew głosem:~- Twoje śluby plewa, a
 31  1,19|            spytał nieco zmienionym głosem:~- A panna Danuta Jurandówna,
 32  1,20|        nagle cienkim, przeraźliwym głosem:~- Zbyszko!~Po czym, nie
 33  1,21|       rzekł po polsku przyciszonym głosem, tak aby przez nią tylko
 34  1,22|            Zygfryd zaś mówił dalej głosem ostrym, do cięć miecza podobnym:~-
 35  1,22|           począł łagodniejszym już głosem:~- Jeśli prawda, że goście
 36  1,22|       rzekł stłumionym przez gniew głosem - waruj się! Jam ci pozwolił
 37  1,22|     obejrzał się naokół i zniżonym głosem dodał:~- Słyszałem w Malborgu,
 38  1,23|       dziwnie głuchym i zmienionym głosem:~- Święty Dionizy mógł nieść
 39  1,23|        Fourcy zawrzasnął strasznym głosem, przez chwilę usiłował chwycić
 40  1,23|        widzieli! - rzekł zdyszanym głosem Danveld.~- Nic. Poczty są
 41  1,23|            Powiemy - odparł słabym głosem Danveld - że giermek zamordował
 42  1,25|            łożu i rzekł zmienionym głosem:~- Miłościwa pani...~Wtem
 43  1,25|         mówić słabym i przerywanym głosem:~- Miłościwa pani... Był
 44  1,26|        kurniawa! - rzekł zdyszanym głosem Czech - szczęście, panie,
 45  1,27|       rzekł Zbyszko zaniepokojonym głosem.~Na myśl bowiem przyszło
 46  1,28|        dziwnym i zarazem strasznym głosem:~- Danveld, Lowe, Gotfryd
 47  1,28|           i powtarzając chrapliwym głosem:~-Jezu! Jezu! Jezu!...~Lecz
 48  1,30|    rozpaczą ręce i odrzekł głuchym głosem:~- Nie wiem...~Zbyszko rozmyślał
 49  1,30|        rzekł stłumionym, strasznym głosem:~- Milczeć!...~A pątnik
 50  1,30|        dziecko - odrzekła syczącym głosem służka.~I znów nastało milczenie,
 51  1,30|         nie! - odpowiedział sennym głosem Jurand.~I nagle zwalił się
 52  1,32|            zuchwałym, podniesionym głosem:~- Za wszystkie krzywdy,
 53  2,1 |            córka! - rzekł trwożnym głosem.~- Nie twoja córka? - zawołał
 54  2,1 |        Juran począł wołać okropnym głosem:~- Jest! jest w Szczytnie!
 55  2,3 |          ku księciu i począł mówić głosem podniesionym i natarczywym:~-
 56  2,3 |        Rotgiera, po czym jął mówić głosem, który wśród powszechnego
 57  2,5 |           w stal głowę i ozwał się głosem tak donośnym, że słyszano
 58  2,7 |            ozwał się przytłumionym głosem:~- Daj mi płaszcz.~Pachołek
 59  2,7 |          począł wołać przyciszonym głosem:~- Synaczku! Synaczku!~I
 60  2,7 |      długość rany i znów jął mówić głosem, w którym drgała jakby skarga:~-
 61  2,7 |      począł znów mówić przerywanym głosem:~- Tak... żyw jeszcze twój
 62  2,7 |        trumny, jął mówić spokojnym głosem:~- Ot, pożegnam cię... Spojrzę
 63  2,7 |          tam? - zapytał zdławionym głosem. Lecz w tej chwili coś pchnęło
 64  2,8 |          spytał nieśmiałym, cichym głosem:~- Panienkę ze Zgorzelic?...~-
 65  2,8 |        dodała takim jakimś dziwnym głosem, że w Czechu stopniało serce
 66  2,9 |          ona odrzekła przyciszonym głosem:~- Weźcie mnie z sobą.~Na
 67  2,9 |          pod bok i rzekł spokojnym głosem, w którym drgało nieco szyderstwa:~-
 68  2,11|            rzekła surowym, oschłym głosem, którym zawsze mówiła, gdy
 69  2,11|         Godne - odrzekł stanowczym głosem Maćko. - Gdybym na ten przykład
 70  2,11|        jakimś dziwnym, wylęknionym głosem:~- O dla Boga! Patrzcie
 71  2,11|            twarzą i dziwnym jakimś głosem rzekł:~- Na rany boskie!
 72  2,11|        naprzeciw idących, dłonią i głosem żebrał jałmużny, lecz rzadko
 73  2,11|        przekazał, rzekł do starego głosem zwierzchnika:~- Jam jest
 74  2,11|           nim! - rzekła stanowczym głosem. Po chwili wszedł ksiądz
 75  2,13|          rękę i zapytał wzruszonym głosem:~- Zaś przez ten czas tu
 76  2,14|            jego dłoń, mówiła dalej głosem przerywanym i łkającym:~-
 77  2,14|       nagle i ozwał się uroczystym głosem:~- Kyrie elejson!~- Chryste
 78  2,17|         głowę i rzekł przyciszonym głosem:~- Są nowiny: idą do Nowego
 79  2,20|           się o zwycięstwie, rzekł głosem do krakania kruka podobnym:~-
 80  2,21|     Zbyszka, począł mówić donośnym głosem, w którym nie było już ani
 81  2,23|       gorze! - przerwał chrapliwym głosem Zbyszko. I chwyciwszy za
 82  2,23|       począł wołać z daleka cichym głosem:~- Panie, jest nowina -
 83  2,24| uniesieniem, jął mówić przerywanym głosem:~- Bogu dzięki! Danuśka!
 84  2,24|          rozumiesz? A ona odrzekła głosem pokornej prośby:~- Pić...
 85  2,25|        ozwała się wreszcie słodkim głosem Jagienka - chcecie-li go
 86  2,25|          przez niepohamowany płacz głosem:~- Bracie Jurandzie, czego
 87  2,26|          może mu zawyje nieludzkim głosem i zmieniwszy się w szkaradny
 88  2,27|        ciemno? - zapytał zdyszanym głosem. - Dopiero co mówiłaś przytomnie!
 89  2,28|           jął wołać takim okropnym głosem, jakim woła niezmierna boleść
 90  2,31|          się swym grubym, donośnym głosem:~- Milczałbyś! Na uciechę
 91  2,34|         kończył przyciszonym nieco głosem:~- Długom ja o wszystko
 92  2,34|          się i rzekł nieco drżącym głosem:~- Bóg wam zapłać. Na waszą
 93  2,37|      ciągnęła dalej cichszym nieco głosem dziewczyna - jeśli ci o
 94  2,40|       widzisz! - zawołał grzmiącym głosem Maćko. - Do te-gom cię chciał
 95  2,43|            jakimś cichym i miękkim głosem. - No! pewnie, że inna.
 96  2,46|       grozić, kończył przyciszonym głosem:~- No z łaski Boga jest
 97  2,48|       mówiła wzruszonym, drgającym głosem:~- Hej! żeby nie one pędraki,
 98  2,48|          niewiastę! - dodał grubym głosem Maćko.~I w godzinę później
 99  2,49|         miękkim, prawie niewieścim głosem:~- Pozdrowienie ci, rycerzu
100  2,49|      Koniu-chowie uśmierzali walkę głosem i batami z surowca.~Niebezpiecznie
101  2,49|          panie - rzekł tajemniczym głosem ksiądz proboszcz, zbliżając
102  2,51|             odpowiedział zdyszanym głosem Hanko - ale zza wzgórza
103  2,51|          krzyżackie poczęły jednym głosem śpiewać pieśń tryumfu:~Christ
104  2,51|            gotuj! - wołał ogromnym głosem Zyndram z Maszkowic, przelatując
105  2,51|           szepnął mu coś zdyszanym głosem do ucha, a on, zwróciwszy
106  2,51|           naciera.~Próżno zachęcał głosem, próżno zapędzał mieczem
107  2,51|        niebu, powtarzał wzruszonym głosem: "Bóg tak chciał!" Stawiano
108  2,52|             odpowiedział zdyszanym głosem Hanko - ale zza wzgórza
109  2,52|          krzyżackie poczęły jednym głosem śpiewać pieśń tryumfu:~Christ
110  2,52|            gotuj! - wołał ogromnym głosem Zyndram z Maszkowic, przelatując
111  2,52|           szepnął mu coś zdyszanym głosem do ucha, a on, zwróciwszy
112  2,52|           naciera.~Próżno zachęcał głosem, próżno zapędzał mieczem
113  2,52|        niebu, powtarzał wzruszonym głosem: "Bóg tak chciał!" Stawiano