Tom, Rozdzial
1 1,2 | no na ławkę i uwesel nam serce tą samą pieśnią, którą w
2 1,2 | umarła matka Danusi, boją serce udusiło, które jej pod gardło
3 1,2 | dotychczasowa powaga, a napełniła mu serce wielka radość, że odtąd
4 1,3 | coraz bardziej z pobożności serce - i nową obietnicę przyrzucił:
5 1,4 | spostrzegł to i mając dobre serce, postanowił mu przyjść w
6 1,4 | przestał.~Lecz Powała, któremu serce poczęło również zapływać
7 1,4 | piersiach prawdziwie gołębie serce - że zaś lepiej rozumiał
8 1,5 | dobroci, miłosierdzia, i serce poczęło mu bić jak młotem.
9 1,5 | ich po swojemu, ale teraz serce zawrzało mu nagle miłością
10 1,5 | albo postępkiem, którym serce jego sobie zjednasz. Krzyżak,
11 1,5 | krotochwilami zaskarbić sobie serce królewskie. Został mu jednak
12 1,5 | Biskupic.~Zbyszkowi rosło serce, sądził bowiem, że takie
13 1,5 | całkiem skruszyły w nim serce.~Jakoż jeszcze tego samego
14 1,5 | zarówno mężne, jak zawzięte serce, jednakże dreszcz przebiegł
15 1,5 | się!~Uradowało się na to serce Zbyszka, więc pochyliwszy
16 1,5 | nadzieja na nowo wstąpiła w serce obu pań. Księżna Aleksandra,
17 1,5 | nowo do ich nóg, bo i jego serce zmiękło wobec tych płaczów
18 1,7 | zmieszał się okrutnie i serce poczęło mu się tak tłuc
19 1,8 | żelazne, zemście tylko oddane serce. Księżna namawiała też go
20 1,8 | jadła, do snu, do rozmowy. Serce poczynało mu się widocznie
21 1,8 | Niemcu jakoby przez czary serce na widok strasznego Mazura
22 1,10| ziemi sypiał. Ale za wasze serce to wam szczerze dziękuję,
23 1,18| nikomu. Na to Maćko, choć serce miał hartowne, wzruszył
24 1,18| ze złością chwyciły go za serce, zwłaszcza że po chwili
25 1,19| pokusy i ze dwoiło się w nim serce. Nie przyszło mu do głowy
26 1,19| burzył się był przeciw niej i serce jego pełne było jeszcze
27 1,19| o Danusinym mężu, zaraz serce podnosiło mu się aż po szyję
28 1,19| Zadrgało w młodym rycerzu serce, gdy usłyszał to nazwisko -
29 1,20| cudna, że aż rozpłynęło się serce nie tylko w Zbyszku, ale
30 1,20| raz w życiu upadło w nim serce tak nikczemnie, że opuścił
31 1,21| takich słów chciwe na sławę serce pana de Lorche, gdy zaś
32 1,22| w chorym nie przekręciło serce i czy się w nim wątroba
33 1,22| że gdyby nie jej życzliwe serce, byłby zginął. Myśl ta była
34 1,23| poruszyła go i ujęła za serce uroda Danusi. Gdyby przyszło
35 1,25| umarła i aż lęk chwycił go za serce. Nie trwało to jednak długo,
36 1,26| własne dziecko!~I nagle serce w Zbyszku poruszyło się
37 1,29| ciągle o nim rozmyślał, że serce jego pełne było okrutnych
38 1,30| w głosie Zbyszka, ale że serce miał mężne, więc się opanował
39 1,30| nie ludzkie, ale wilcze serce. Przez czas jakiś jechali
40 1,30| jako owieczkę, jako jedno serce w piersiach, a oni ją na
41 1,32| krzyżackim, ale jego mazurskie serce radowało się przewagą polskich
42 1,32| na myśl o tym wyło w nim serce z bólu, jak wyje wilk, uczuwszy
43 1,32| ruszył koniem, poczuł, że w serce poczyna mu wstępować jakowaś
44 1,32| ich ukrzepił w sobie teraz serce.~Z wolna poczęła się w nim
45 1,32| wzburzył w nim w jednej chwili serce. Wydało mu się, że on te
46 2,1 | która była w ich słowach: serce miał wezbrane a rzęsy wilgotne.
47 2,3 | co to trwoga, i w którym serce burzyło się w tej chwili
48 2,5 | wołu, upadło w nim zupełnie serce. Zapomniał prawie, że nie
49 2,5 | nalały mu ognia do żył. Serce zaskowyczało w nim z rozbudzonego
50 2,7 | tu jego mściwe i okrutne serce poczęło burzyć się na myśl
51 2,7 | rozjaśniła mu się twarz, a serce wezbrało dumą, gdyż Rotgiera,
52 2,7 | jedno mgnienie oka stare serce ścisnęło się uczuciem podobnym
53 2,7 | mgnienie oczy - bo mi skowycze serce w starych piersiach... daj
54 2,8 | Zgorzelic i Bogdańca.~Biło mu serce na myśl, iż niebawem ujrzy
55 2,8 | nie przyznał, a za nasze serce ludzi nam tylu nabił, że
56 2,8 | głosem, że w Czechu stopniało serce do reszty:~- I tobie, Hlawo.~
57 2,10| policzki i rzęsy, zmiękło w nim serce. Wydała mu się dobra i jakaś
58 2,11| Sieciechównie mdlało także serce, nie była bowiem pewna,
59 2,11| tym wspomnieniem Maćkowe serce, więc rzekł:~- Prawda! Pan
60 2,11| Pamiętał, jak chłopaka, chociaż serce rwało mu się hen za bory
61 2,11| darami; lecz w tym razie serce jej było po stronie kochanków.
62 2,11| Wiecie!... Bóg patrzy na moje serce, że co rania i co wieczora
63 2,11| niezmiernego bólu, że litościwe serce Jagienki zadrgało tym większym
64 2,11| wreszcie miara wzruszeń, serce ścisnęło mu się w piersi,
65 2,12| przychodziła, gdyż poczciwe jej serce litowało się nad nim szczerze,
66 2,14| Czech wielbił Jagienkę, a serce lgnęło mu coraz bardziej
67 2,14| niespodzianie odmieniło się w nim serce...~- Miarkując z tego, co
68 2,14| gadali, to często się w nim serce odmienia.~- Przeciw cnotliwym
69 2,14| przygodzie, ale za twoje serce i za chętliwość ku mnie
70 2,14| chwyciła go tym bardziej za serce swą urodą, a zwłaszcza swym
71 2,14| żywie nadzieja, chociaż serce i trwogi niepróżne... Najgorzej,
72 2,19| poczęło się w nim burzyć serce, a zaś żądza pomsty oblała
73 2,20| szanował, a mając przy tym serce rozkołysane wypadkami dnia,
74 2,23| które była przybrana, i serce skowyczało w nim z bólu
75 2,24| wówczas z rozrzewnienia serce i mówił do niej: "Daj ci
76 2,24| gorączce.~Więc zadrżało w nim serce z przerażenia i pot zimny
77 2,24| lecz aż nazbyt zuchwałe serce. Gdyby był we zbroi na bojowym
78 2,24| katowskie, nie rycerskie serce miał Zygfryd - szepnął do
79 2,25| niedoli.~Natomiast mając serce zawzięte przeciw Krzyżakom
80 2,26| piersi, aby ukąsić go w serce. Ale potem gasnące jego
81 2,26| poranki radość ogarnia i serce ludzkie, więc woźnice i
82 2,26| żal niezmierny ściskał jej serce po owej zamkniętej raz na
83 2,26| policzki i gorycz zalała serce. "Nie byłam ci dość harda -
84 2,27| Spychowem padł znów na jego serce jaśniejszy promyk nadziei.
85 2,27| chorej, zadrżało z radości serce. W pierwszym uniesieniu
86 2,30| wyprawiony - i na to wspomnienie serce ścisnęło mu się żalem i
87 2,30| duszy, czując, iż to jest serce przyjazne i wierne, jedno
88 2,30| zrządził przez jej miłosierne serce.~I począł opowiadać, jak
89 2,31| młodzianku rozdarło się na nowo serce na jej widok, więc klęknął
90 2,31| zapłonąć dumą młode Zbyszkowe serce na myśl, że takich będzie
91 2,33| Malborga mógł przejąć trwogą serce każdego Polaka, albowiem
92 2,33| odparł pan z Maszkowic - ale serce, widzę, u nas na Wawelu
93 2,34| rozskowyczało się w nim serce z nagłego bólu.~- Chłopie!
94 2,34| a w rzeczy dlatego, aby serce w nas upadło.~- No i cóż?~-
95 2,36| młodzianku na ten widok serce i zapytał:~- Któż to tak
96 2,39| tak wyraźnie: "Wróć!" - że serce wzbierało mu rzetelną wdzięcznością.~
97 2,41| tę myśl ściskało mu się serce i wielką miłością, i wielkim
98 2,43| się śpiesznym oddechem, i serce jej biło jakby w oczekiwaniu,
99 2,44| I chociaż miał w piersi serce hartowne, wzruszył się tak,
100 2,45| dla której ludzkie miała serce, a w Krześni, gdy w niedzielę
101 2,46| dotychczas ni sił, ni zdrowia. Serce miał pełne tak wielkiej
102 2,46| Maćkiem, a potem zwrócił serce ku Zbyszkowi i Jagience.
103 2,49| wojennej, napełniło otuchą serce króla i Witolda, zamek to
104 2,49| bo zajęcze zawsze miał on serce. A pan de Lorche począł
105 2,50| się do bitwy, lecz pobożne serce króla truchlało po prostu
106 2,51| od krzyżackiego wojska.~Serce Władysława zabiło nadzieją.~-
107 2,51| wiatrem tęczę chorągwi i nagle serce mu się ścisnęło jakimś nieznanym,
108 2,52| od krzyżackiego wojska.~Serce Władysława zabiło nadzieją.~-
109 2,52| wiatrem tęczę chorągwi i nagle serce mu się ścisnęło jakimś nieznanym,
|