Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |            dziećmi Beliala, byle od Niemców daleko.~- Słychać było i
  2  1,1 |      pobożny. Przymawiali nam przez Niemców, że pogan i Saracenów przeciw
  3  1,1 |            powiadajcie! Sławiliście Niemców i innych rycerzy, że chrobre
  4  1,1 |        pościągał, a potem, hajże na Niemców! Zamki poburzył, popalił,
  5  1,2 |            nie miłował - i siła już Niemców za nią pomorzył.~A Zbyszkowi
  6  1,2 |           nie przygarnę. Wiskał już Niemców, niech jeszcze powiska,
  7  1,3 |            abyś mi trzech znacznych Niemców z pawimi czuby na hełmach
  8  1,3 |          można by i Danusi ze dwóch Niemców przyrzucić! Zapalczywość
  9  1,3 |        rozważniejsi tak mówią: "Nie Niemców - mówią - się boim, choć
 10  1,4 |           się do Pana Jezusa, by mi Niemców przysporzył - i dań mu obiecałem,
 11  1,5 |            dokazały siły wszystkich Niemców, potęga Zakonu, wyprawy
 12  1,5 |        gródków, którzy przejętym od Niemców zwyczajem trudnili się zbójnictwem
 13  1,5 |          wierność, przyrzekł trzech Niemców - i tego dotrzyma, ale przecie
 14  1,5 |            wrodzona mu nienawiść do Niemców. Ale jako Litwin, przywykły
 15  1,5 |          rycerz sławny, postrach na Niemców!~- I ów wyrostek wielce
 16  1,5 |             stoczyć! Za mało ja jej Niemców obiecał - bo takiej trzeba
 17  1,5 |             rzekł:~- Kto się tam od Niemców czego dobrego doczeka! Lichtenstein
 18  1,6 |              Ja - prawi - mam kilku Niemców pod podłogą, to jednego
 19  1,6 |     składało się w dwóch trzecich z Niemców - jednakże naokół rozlegały
 20  1,6 |        pamiętał, iż w mieście przez Niemców zamieszkanym z dawna już
 21  1,7 |      Władysław Łokietek po pogromie Niemców potwierdził osobnym przywilejem
 22  1,7 |       Bogdańca ginęli pod strzałami Niemców, zbójnicy-rycerze z pobliskiego
 23  1,7 |           ze Spychowa, chełmińskich Niemców najeżdżać.~- Tego się nie
 24  1,7 |            nim będziem chełmińskich Niemców najeżdżali. Samiście przecie
 25  1,7 |           że większego wilkołaka na Niemców nie masz na całym Mazowszu.~-
 26  1,8 |        okazując swoją zawziętość na Niemców, trafia do serca Jurandowego,
 27  1,8 |           Fryzach?... Narznę ja wam Niemców jako baranów, a co do dziewczyny,
 28  1,9 |     Spychowa, i razem z Jurandem na Niemców, może się przytrafić, że
 29  1,9 |           jeśli umrze, to też przez Niemców, przez których on sam mało
 30  1,9 |      pragnął?" Tu przypomniał sobie Niemców, z którymi wojował pod Wilnem,
 31  1,11|              a po napadzie śląskich Niemców i po wojnie Grzymalitów
 32  1,11|           innego nie czynił, jeno w Niemców bił, aże grzmiało. Na kopie,
 33  1,11| cudzoziemskich krajach żyją. Bili w Niemców, bili we Francuzów bili
 34  1,11|          koni, z ludzi, ze zbroi, z Niemców i piór czynił się jakoby
 35  1,14|            i za dziewiąte morze, do Niemców i do Tatarów, gdyż nie ma
 36  1,17|         pawich czubów szukać między Niemców.~Maćko pomilczał chwilę,
 37  1,19|      udarowa! i dwadzieścia tysięcy Niemców wygubił.~- Doczekasz ty
 38  1,19|            i że taką zbroję można u Niemców kupić, byle godnie toporem
 39  1,20|       Długolasu, któren lata całe u Niemców w niewoli przesiedział i
 40  1,20|           chrześcijański i wcale od Niemców, wśród których młody rycerz
 41  1,26|            puszył, ale jej też i na Niemców nie poskąpi - a Zbyszko
 42  1,30|          spodziewających się napadu Niemców, wziąć zamek, wyciąć załogę
 43  1,32|            Zbyszku wiedział:~"Bił w Niemców pod Wilnem, na pojedynkę
 44  2,1 |         skamieniałych z przerażenia Niemców.~Byli to ludzie przywykli
 45  2,4 |      Szczytna, że Jurand namordował Niemców i sam legł! O, miłościwy
 46  2,5 |           nie zginę. Łacniej mi bić Niemców i potykać się we zbroi niż
 47  2,6 |           Czecha weźmiesz z sobą do Niemców?~- Pewnie, że mnie nie odstąpi.
 48  2,6 |         była wojna, więc czekali na Niemców z ochotą, obiecując sobie
 49  2,9 |            kochany. Nalazło tam już Niemców i burzą a krzywdy czynią,
 50  2,11|    opowiadania o strasznym pogromie Niemców, gdy jak łan pod wichrem
 51  2,11|          pieśni, jakie wygłaszali u Niemców minstrele, a na Mazowszu
 52  2,11|          darami nikogo, a zwłaszcza Niemców - lecz ów rzekł:~- Uczyniłem
 53  2,11|         granicy, złapać, co się da, Niemców i głowy ich rzucić pod nogi
 54  2,14| Zasłyszawszy o tym, Żmujdzini nuż w Niemców! Załogi wycięli, zameczki
 55  2,14|                Mówią ludzie i tam u Niemców, i tu u nas, że będzie.
 56  2,16|             dopiero w lipcu, bo dla Niemców dwie są pory wojenne: zimą
 57  2,18|           aby który pierwszy obaczy Niemców, zaraz dawał nam znać, że
 58  2,18|            jeszcze - może zaskoczym Niemców niespodzianie; ale jeśli
 59  2,19|             razie rozerwać sfornych Niemców i jak taka "kupia" umie
 60  2,19|            odbywał się sejm kruków. Niemców zadziwiło jednak~to, skąd
 61  2,19|       dzieliło Zbyszkowych ludzi od Niemców, którzy w mgnieniu oka pochylili
 62  2,19|            topór, rzucił nim w kupę Niemców - i chwilowo pozostał bezbronny.
 63  2,19|          boków, odskoczyli zrazu od Niemców jak od jeża. Wrócili wprawdzie
 64  2,20|           poległych i Żmujdzinów, i Niemców, by ich grześć, lecz Zbyszko
 65  2,20|     poprzednie trupami Żmujdzinów i Niemców. Łatwo zrozumiał Zbyszko,
 66  2,20|    spotkaliby ciągnących ku zamkowi Niemców. Lecz zwycięstwo musiało
 67  2,20|       wywnioskował z tego, że część Niemców zdołała się nawet wycofać
 68  2,22|             którym Skrwoiłło wyciął Niemców, droga była łatwa, bo znajoma.
 69  2,24|           pomordowawszy tu i ówdzie Niemców, pokryli się razem z rodzinami
 70  2,24|           będzie zjednać sobie tych Niemców - więc po chwili rzekł:~-
 71  2,26|             w pojedynkę w całe kupy Niemców, jak jastrząb bije w stado
 72  2,30|            też wióry i paździerze z Niemców, polecą!...~- Nie ja ich
 73  2,31|            wy siekli mu drogę wśród Niemców. Mogło też zapłonąć dumą
 74  2,33|  burgundzkich, i Fryzów, i wreszcie Niemców ze wszystkich ziem niemieckich.
 75  2,35|             nie mógł nadążyć grześć Niemców i grzebli ich w końcu psi.~
 76  2,38|        Maćka i Zbyszka, dodał:~- Na Niemców, wasze moście, mnie weźcie -
 77  2,38|              bośmy już razem trocha Niemców wyłuskali - i jeszcze by
 78  2,40|            Chadzał i jego ojciec na Niemców do Śląska, którzy tam nasz
 79  2,40|           dobrej zbroi i dziesięciu Niemców nie poradzi... Będę potem
 80  2,42|             toby może i pierwszy na Niemców uderzył. Ale nasz Władysław
 81  2,42|           przed się zamierzył, znów Niemców za łeb! Nie mogą sobie oni
 82  2,43|           znów na koniec świata, na Niemców, na Tatarów - albo na inną
 83  2,48|            nowiny, ale i sposoby na Niemców: jak najlepiej w nich bić,
 84  2,48|             moc polską, przypierają Niemców do ściany - i to ci jeno
 85  2,49|           tysięcy zakutych w żelazo Niemców. Chciał król przeprawić
 86  2,49|       którego samo imię przejmowało Niemców wściekłością i trwogą. Ogniska
 87  2,51|       ostrzem zbliżającą się chmurę Niemców, zakrzyknął tak donośnie,
 88  2,51|           się pod straszliwą nawałą Niemców. Pierwsze szeregi, najlepiej
 89  2,51|          parta przez sześć chorągwi Niemców, a następnie i przez te,
 90  2,51|      wściekłością. Lecz zwycięskich Niemców nic już nie mogło powstrzymać.
 91  2,51|            rycerskie. Wsparły nawet Niemców "drzewa" polskie i odrzuciły
 92  2,51|            mniej więcej i odrzucono Niemców prawie na pół strzelania
 93  2,51|         zakrwawioną włochatą twarzą Niemców, którym się zdało, że nie
 94  2,51|         jako znak gniewu Bożego dla Niemców, a zwycięstwa dla polskich
 95  2,51|            z taką zapamiętałością w Niemców, jakby każdej chorągwi przybyło
 96  2,51|        rycerze ku najgęstszym kupom Niemców, a ci poczęli to zdzierać
 97  2,51|            topory i oksze. Wycinano Niemców jak bór, a oni marli w milczeniu,
 98  2,52|       ostrzem zbliżającą się chmurę Niemców, zakrzyknął tak donośnie,
 99  2,52|           się pod straszliwą nawałą Niemców. Pierwsze szeregi, najlepiej
100  2,52|          parta przez sześć chorągwi Niemców, a następnie i przez te,
101  2,52|      wściekłością. Lecz zwycięskich Niemców nic już nie mogło powstrzymać.
102  2,52|            rycerskie. Wsparły nawet Niemców "drzewa" polskie i odrzuciły
103  2,52|            mniej więcej i odrzucono Niemców prawie na pół strzelania
104  2,52|         zakrwawioną włochatą twarzą Niemców, którym się zdało, że nie
105  2,52|         jako znak gniewu Bożego dla Niemców, a zwycięstwa dla polskich
106  2,52|            z taką zapamiętałością w Niemców, jakby każdej chorągwi przybyło
107  2,52|        rycerze ku najgęstszym kupom Niemców, a ci poczęli to zdzierać
108  2,52|            topory i oksze. Wycinano Niemców jak bór, a oni marli w milczeniu,