Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |      roześmiał się, aż ława pod nim poczęła drgać.~- Bywają cudne! -
  2  1,2 |           Gdy zaś zakonnik wyszedł, poczęła wołać:~- Hej, Danusia! Danusia!
  3  1,2 |              i przymknąwszy oczęta, poczęła srebrnym głosikiem:~Gdybym
  4  1,2 |           wszystko świeckie pieśni, poczęła kiwać głową na obie strony,
  5  1,2 |       roześmiała się zaraz wesoło i poczęła wołać:~- Oto rycerz Danusin!
  6  1,2 |        chwyciwszy księżnę za szyję, poczęła wołać z taką radością, jakby
  7  1,2 |           oczka i splótłszy dłonie, poczęła wykręcać paluszki, zapłoniona
  8  1,3 |        zaciekawić panny przyboczne, poczęła prosić jednego z zakonników,
  9  1,3 |           ręce na wysokości twarzy, poczęła się modlić żarliwie. Lecz
 10  1,3 |             Mazowsze i jego sprawy, poczęła gorzko skarżyć się na Zakon: "
 11  1,3 |             Usłyszawszy to, księżna poczęła nowe żale rozwodzić:~- Prawią
 12  1,3 |        przyjęła puszkę, którą zaraz poczęła do ust przyciskać. Radość
 13  1,4 |             Walgierz! Na to Danusia poczęła wołać na wpół z płaczem: "
 14  1,4 |             Przestrzeń dzieląca ich poczęła się zmniejszać. Krzyżak,
 15  1,4 |         przestały być dworne, dusza poczęła się w nim widocznie burzyć;
 16  1,4 |            sczeznąć.~Tu sroga twarz poczęła mu drgać i nagle miłość
 17  1,5 |             rączynami nogi pańskie, poczęła wołać:~- Daruj Zbyszkowi,
 18  1,5 |    przymknąwszy jako ptaszek oczki, poczęła:~Gdybym ci ja miała~Skrzydłeczka
 19  1,6 |             i dziecię żyły jeszcze, poczęła otucha wstępować w serca.
 20  1,6 |             Zbyszka, a jednocześnie poczęła wołać z całej siły rozpłakanym
 21  1,8 |            i chwyciwszy go za rękę, poczęła wołać:~- Zbyszku! Tatuś
 22  1,8 |             głowę na kolanach ojca, poczęła wołać:~- Tatulu! tatulu!
 23  1,10|             to się w boki wzięła, a poczęła cudować, to się parobcy
 24  1,10|             oczu i uszu zaprzeczyć, poczęła krzyczeć cienkim, nieco
 25  1,10|            sytu powitań i okrzyków, poczęła go Jagienka wypytywać:~-
 26  1,10|             nie wiedząc dlaczego, i poczęła zaciągać pod szyją zgrzebną
 27  1,11|       chatach - i w ten sposób wieś poczęła się dźwigać na nowo. Ale
 28  1,11|           go przysłali.~Tu Jagienka poczęła się nieco oglądać, a Maćko,
 29  1,11|          ona, zamiast odpowiedzieć, poczęła wołać:~- Idą wozy, idą!...~
 30  1,11|             zupełny, gdy dziewczyna poczęła się zabierać do domu. Przy
 31  1,11|          włożyła ręce pod fartuch i poczęła:~Gdybym ci ja miała~Skrzydłeczka
 32  1,11|           ku niemu i siadłszy obok, poczęła go trącać łokciem:~- No?
 33  1,11|            w piąstkę i śmiejąc się, poczęła udawać, że bije Zbyszka.~-
 34  1,11|           wyje!~- A Cztan?~Jagienka poczęła się śmiać.~- Cztan - mówiła,
 35  1,12|                Daj spokój! Czego? - poczęła powtarzać stłumionym głosem,
 36  1,12|          odnaleźć krzesiwo i hubkę, poczęła się tłumaczyć:~- Bojałam
 37  1,13|           wyciskając guz, z którego poczęła wypływać obficie krew pomieszana
 38  1,14|             by cię rad wziął? A ona poczęła się śmiać:~- Wziąłby, żebym
 39  1,14|            wojnę iść.~I tak mówiąc, poczęła marszczyć swe śliczne brwi
 40  1,14|            blisko, podniosła oczy i poczęła patrzeć z wielkim niepokojem
 41  1,14|      Jagienka siadła zaraz na koń i poczęła się żegnać ze Zbyszkiem.~-
 42  1,16|            Jagienka.~A jednocześnie poczęła się uśmiechać przez łzy
 43  1,17|             żonę wezmę.~Twarz opata poczęła nabiegać krwią; uszy mu
 44  1,20|            i objąwszy go ramionami, poczęła całować jego oczy, usta,
 45  1,20|         pani, ta zaś podniosła go i poczęła witać, a zarazem wypytywać
 46  1,21|          ale nie mogąc go utrzymać, poczęła krzyczeć o ratunek. Jakoż
 47  1,23|             siedliskom.~A następnie poczęła się śpieszna rozmowa morderców:~-
 48  1,24|          sercu, a łzy na pogotowiu, poczęła zaraz płakać, ale cichutko,
 49  1,25|   przykrością i lękiem, siostra zaś poczęła wzdychać i dalej żale rozwodzić.~-
 50  1,25|          która wbiegłszy z płaczem, poczęła od progu wołać:~-To już
 51  1,25|         więc chwyciła ją za szyję i poczęła ściskać z całej siły.~Lecz
 52  1,25|          narady i z wielkim zapałem poczęła mu opowiadać o Zbyszkowych
 53  1,25|         jakiś dziwny smutek, tak iż poczęła wyrzekać.~- Gdzie ja dla
 54  1,25|             rzekła Danusia. I zaraz poczęła brząkać na luteńce, następnie
 55  1,26|         nagle wiatr, nagnał chmur i poczęła się zadymka. Jechali, trzymając
 56  1,26|        łaskawiej od księcia i zaraz poczęła mu mówić o spodziewanym
 57  1,26|           tych, którym powinien.~Tu poczęła mówić Zbyszkowi, jak się
 58  1,26|          człowiek łatwy, a może też poczęła się księżna trwożyć nieco
 59  1,26|         jakoże będzie?...~A księżna poczęła się śmiać i uderzywszy go
 60  1,27|     Radzanowa. Za Niedzborzem burza poczęła jednak uciszać się rzeczywiście.
 61  1,27|      stroskaną, pełną przestrachu i poczęła wypytywać:~- A Danuśka?~-
 62  1,27|       Siadłszy więc przy jego łożu, poczęła odmawiać różaniec, a następnie
 63  1,30|             się szybko do Juranda i poczęła szeptać:~- Waszą córkę zbóje
 64  1,30|             bez ruchu - tylko broda poczęła mu się trząść silnie.~Jurand
 65  1,32|          sobie teraz serce.~Z wolna poczęła się w nim budzić nawet i
 66  1,32|    spozierała na niego w milczeniu, poczęła się odzywać. Ten i ów powtórzył
 67  2,7 |            ciemna postać i chyłkiem poczęła umykać ku stajniom leżącym
 68  2,8 |            stało?... na miły Bóg! - poczęła wołać od proga.~- Co się
 69  2,10|             człowiek.~Więc Jagienka poczęła się śmiać, że to oni wszyscy
 70  2,10|          przysunęła do niej głowę i poczęła szeptać:~- Anula?~- A co?~-
 71  2,10|      odpowiedzi, więc Jagienka znów poczęła szeptać:~- Przecie ja to
 72  2,10|             do policzka swej pani i poczęła ją raz po razu całować.~
 73  2,11|    przywitaniu się z Lichtensteinem poczęła rozmawiać z księdzem Jakubem
 74  2,11|             odciągnąwszy go na bok, poczęła mówić ze łzami w oczach:~-
 75  2,11| zatrzymawszy się tuż przed dziadem, poczęła szukać pieniędzy w skórzanej
 76  2,14|      zapytał ojciec Kaleb.~Więc ona poczęła opowiadać wszystko, co od
 77  2,14|             i chwyciwszy jego dłoń, poczęła ją całować, a zarazem polewać
 78  2,14|   księżycowi swą trójkątną paszczę, poczęła wyć z cicha i żałośnie.~
 79  2,14|           cię ona widzi od dawna.~I poczęła ją wołać, ta zaś wyszła
 80  2,14|       głosikiem dziewczyna.~I zaraz poczęła sypać łzami, gdyż zawsze
 81  2,14|         sobie męski ubiór wyrostka. Poczęła szukać: ni wstążki, ni jakiejkolwiek
 82  2,19|           Pod ich potężnymi ciosami poczęła się "kupia" chwiać i kołysać
 83  2,22|             wyrywając mu się z rąk, poczęła powtarzać zdyszanym szeptem:~-
 84  2,23|        rzuciwszy się do nóg Danusi, poczęła skrzeczeć:~- Obroń mnie!
 85  2,23|       zawołał Maćko.~I w ten sposób poczęła się rozmowa, nieprzyjazna,
 86  2,24|          powtórzyła:~- Zbyszko...~I poczęła mrugać, a następnie rozglądać
 87  2,24|            i podał je Danusi, która poczęła pić chciwie. Przedtem jeszcze
 88  2,25|            opanowała się zupełnie i poczęła znów pytać:~- Kiedy zaś
 89  2,26|           jedźmy tam, nie jedźmy! - poczęła wołać bojaźliwa Anula Sieciechówna. -
 90  2,26|        borem objechać.~Sieciechówna poczęła prosić, by objechać, ale
 91  2,27|          Zaraz następnego dnia, gdy poczęła nie do rzeczy odpowiadać,
 92  2,30|            dziada. Dopieroż jak się poczęła nad nim litować, uznaliśmy,
 93  2,30|            z Taczewa, po czym twarz poczęła mu drgać i wreszcie wybuchnął
 94  2,41|         bliżej i odwróciwszy głowę, poczęła go trącać z lekka łokciem:~-
 95  2,42|          tajemnicę, która go gnębi, poczęła namawiać Maćka, aby raz
 96  2,43|          przysłoniła twarz dłonią i poczęła pilnie patrzeć na niego
 97  2,43|               I przerwał, bo się mu poczęła broda trząść, a Maćko rzekł:~-
 98  2,44|           jego zwichrzoną czuprynę, poczęła się śmiać.~- Ej, wiecha
 99  2,44|       zamoczywszy naprzód nałęczkę, poczęła nią zwilżać silnie włosy
100  2,44|      stropieni i milczący. Jagienka poczęła wreszcie układać jego złote
101  2,48|         dzieci przed Zbyszka i sama poczęła się z nim żegnać, jakby
102  2,51|      również z innych ziem polskich poczęła burzyć się krew w żyłach
103  2,51|           razami zaciekłych Polaków poczęła się chwiać niemiecka nawała,
104  2,52|      również z innych ziem polskich poczęła burzyć się krew w żyłach
105  2,52|           razami zaciekłych Polaków poczęła się chwiać niemiecka nawała,