Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |   Odbudowaliśmy z bratem, ojcem tego oto wyrostka, ale następnego
  2  1,1 |         Słucka, z wielkim żalem tego oto Zbyszka, który sobie, niemieckim
  3  1,2 |       choćbym sam nie szedł, to tego oto bratanka, Zbyszka, panu
  4  1,2 |            wesoło i poczęła wołać:~- Oto rycerz Danusin! Bywajże,
  5  1,2 |             waszym pozwoleństwem tej oto właśnie chcę ślubować i
  6  1,2 |              rycerzyk, bratanek tego oto ślachcica - odrzekła księżna,
  7  1,2 |          króla docisnę, choćby z tym oto dworem - i może coś dostaniem.
  8  1,3 |               a jakże się wypłacili? Oto nienawiścią, oto grabieżą
  9  1,3 |          wypłacili? Oto nienawiścią, oto grabieżą ziem, oto wojną
 10  1,3 |      nienawiścią, oto grabieżą ziem, oto wojną i zdradą. I próżno
 11  1,3 |           ziem chrześcijańskich. Ale oto powstali przeciwko mnie.
 12  1,3 |     przyjmijcie wdzięcznym sercem tę oto puszkę, w której palec od
 13  1,4 |            własnym nie wierząc, gdyż oto na ćwierć stai za nieznanym
 14  1,4 |       puszczaj, bo inaczej gorze ci! Oto i ów poseł! - zaraz chciał
 15  1,5 |              z królem tu bawi...~- A oto i on! - zawołał ze zdziwieniem
 16  1,5 |              nad nią i nad narodem - oto tej wybrance swojej Bóg
 17  1,5 |            rzekł:~- Miłościwy panie! Oto jest spisana skarga o zniewagę,
 18  1,5 |             zdarzyło się coś innego. Oto obie księżne mazowieckie
 19  1,6 |             się nikt nie spodziewał. Oto nagle spomiędzy rycerzy
 20  1,10|       własnym podwórku! Cniło mu się oto bez tego Bogdańca całymi
 21  1,10|  najdziwniejsze w świecie widowisko:~Oto na chybkim srokaczu sadziła
 22  1,12|           albo we śnie. Jedzie teraz oto Danuśka obok księżny, brząka
 23  1,16|              zapłaczesz, jako płakał oto filozof, gdy mu swarliwa
 24  1,17|              mi się spodoba i tym tu oto workiem prasnąć, to i prasnę!~-
 25  1,18|            chwili ujrzał rzecz nową. Oto Wilk z Brzozowej, choć z
 26  1,19|          inaczej być, ale on słyszał oto, jak raz sam książę mówił
 27  1,20|         czarnoksięską mocą w tamtego oto rycerzyka?~- A wy, panie? -
 28  1,20|             osobiste do niej powody. Oto i on sam zetknął się przed
 29  1,21|         mniemać, że łowy chybiły. Aż oto ujrzał przed sobą całe stada
 30  1,22|   niepomyślnej dla Krzyżaków nowiny. Oto zdarzyło się, że goście
 31  1,23|            Tymczasem rycerz ów leżał oto teraz zarżnięty jak wół
 32  1,25|        wszystkie rachuby i nadzieje. Oto od Juranda przybyli wysłannicy
 33  1,25|              jechać do Spychowa, gdy oto chory jest i ledwie się
 34  1,25|         walki ze śmiercią. Przyjdzie oto dzień jutrzejszy i pojutrzejszy,
 35  1,26|             hełmy z pawimi piórami - oto miało być jego życie. Częstokroć
 36  1,26|            majętność. Dwóch ich było oto samotników na świecie! -
 37  1,26|    spodziewanym przyjeździe Juranda. Oto misy dla nich zastawione,
 38  1,27|              dlaczego się tak stało: oto Danusia widocznie wyznała
 39  1,28|              Danveldowi giermek tego oto młodego rycerza ramię pokruszył,
 40  1,30|           Służka zaś mówiła dalej:~- Oto powiecie, że ten pątnik,
 41  1,31|           gospodarzył w Spychowie.~- Oto jest - rzekł, zwracając
 42  1,32|           nigdy uczucie upokorzenia. Oto on, Jurand, na którego wspomnienie
 43  1,32|           powód tego ptasiego wiecu. Oto obok drogi wiodącej do bramy
 44  1,32|          łamie, coś kona i mrze i że oto po chwili nie będzie już
 45  2,1 |              więc rzekł:~- Patrzcie, oto tu jeszcze pluje nam w oczy
 46  2,1 |           rzęsy wilgotne. Myślał, że oto za chwilę zobaczy Danusię
 47  2,2 |            wasze ciała i serca, gdyż oto widzę białość orłowych piór
 48  2,2 |               i muszą ci uwierzyć... Oto pierwsi daliśmy mu znać,
 49  2,2 |           abyśmy zaś nie mogli rzec: Oto jak oni z nami postępują!~-
 50  2,3 |            potem myślał co innego.~- Oto jak blask prawdy zwycięża
 51  2,3 |              czy-li nie słusznie, bo oto i w tej sprawie więcej wam
 52  2,3 |             kto by zaś śmiał wątpić, oto moja rękojmia.~Rotgier,
 53  2,5 |        piersiach,~każdy pomyślał, że oto niezadługo dwie dusze ulecą
 54  2,6 |            moc Boża!...~- Jadę z tym oto rycerzem, aby go z ich rąk
 55  2,7 |      niespodziane i mniej korzystne. Oto donosił także Rotgier, że
 56  2,7 |         uczuciem podobnym do trwogi. Oto Rotgier stanąć ma do walki
 57  2,7 |          ogarnęło go dziwne uczucie. Oto wydało mu się, że sen nie
 58  2,8 |            szczebrzuch pod żebrem, a oto teraz pojechał Zbyszko do
 59  2,9 |        pierwej powiem wam co innego. Oto, uważcie, po moim wyjeździe
 60  2,11|            podróży obaliły go z nóg. Oto dziesiąty już dzień upływał,
 61  2,15|              Błagamy! słuchajcie, bo oto zgięli nam wolne drzewiej
 62  2,19| rozstrzygnęło losy uporczywej bitwy. Oto ów włodyka z Łękawicy, którego
 63  2,21|      pamiętasz, panie, com ci rzekł: oto pójdę od zamku do zamku
 64  2,24|              nagle stanął jak wryty.~Oto silny zastęp pieszego ludu,
 65  2,24|            berdyszów. Ale Maćko stał oto przed Arnoldem pieszo, sam
 66  2,24|           sposobem wpadli w pułapkę. Oto Wolfgang, młodszy brat Arnolda,
 67  2,24|              tym swoje wyrachowanie: oto był zwyciężon w większej
 68  2,24|             się na sumienie zdać. My oto pod Gotteswerder wzięliśmy
 69  2,26|       powstrzymawszy konia, rzekł:~- Oto granica nasza, a i do waszej
 70  2,26|           ujrzały jeszcze co innego: oto śmierć rozpłynęła się w
 71  2,30|           czekała ich niespodzianka.~Oto w gospodzie znaleźli Tolimę,
 72  2,30|              łaska boska... bom jest oto w Płocku.~- Wiem, a tamci
 73  2,30|          przystanął ze zdumienia.~Bo oto tuż za księżną ujrzał rzeczywiście
 74  2,31|         cóżem, jak mniemasz, ujrzał? Oto wielki wór słomy na drewnianych
 75  2,32|            papieża i różnych dworów: oto w rękach polskich sporo
 76  2,32|           ziem chrześcijańskich, ale oto powstali przeciw mnie. Bo
 77  2,32|           dumnym i zuchwałym racjom: oto nie dopuszczał do walki
 78  2,33|            katedra za trzy takie jak oto ów obstanie.~I to rzekłszy,
 79  2,39|        innego: Zbyszko Bóg wie kiedy oto wróci, a przy tym Jagienkę
 80  2,40|             pochodzą owe wiadomości: oto dostarczali ich sami mieszkańcy
 81  2,42|             i ten poćciwy de Lorche. Oto Bóg dał, że się Niemiaszkom
 82  2,46|             we wszystkich czasach, a oto właśnie wszystko spełniło
 83  2,46|           gdy już i inne budowy, jak oto; stajnie, obory, kuchnie
 84  2,48|             Lecz były i inne oznaki. Oto chłopi poczęli całymi gromadami
 85  2,49|          obraz uderzył oczy rycerzy. Oto na zbitej z okrąglaków szubienicy
 86  2,50|          choć na tym poprzestać! Ale oto dziś, jutro zetrą się narody
 87  2,51|             jednej chwili przeważyć.~Oto wracając z pogoni za Litwą,
 88  2,51|              jeszcze okropniejszego. Oto jeden leżący na ziemi Krzyżak
 89  2,51|             im ścigać i wycinać.~Ale oto właśnie czekał ich straszny
 90  2,51|            nad całym jego orszakiem.~Oto mistrz, idąc za przykładem
 91  2,51|           zdarzyła się rzecz dziwna. Oto najbliżej od pola stojący
 92  2,51|              ocaliła się ani jedna i oto rzucali je teraz polscy
 93  2,51|             wznak na ziemi, rzekł:~- Oto jest ten, który jeszcze
 94  2,51|        straszny plon tego żniwa, ale oto nadchodził wielki, Boży,
 95  2,51| przeniewierczy Zakon krzyżacki leżał oto pokotem u stóp króla, ale
 96  2,52|             jednej chwili przeważyć.~Oto wracając z pogoni za Litwą,
 97  2,52|              jeszcze okropniejszego. Oto jeden leżący na ziemi Krzyżak
 98  2,52|             im ścigać i wycinać.~Ale oto właśnie czekał ich straszny
 99  2,52|            nad całym jego orszakiem.~Oto mistrz, idąc za przykładem
100  2,52|           zdarzyła się rzecz dziwna. Oto najbliżej od pola stojący
101  2,52|              ocaliła się ani jedna i oto rzucali je teraz polscy
102  2,52|             wznak na ziemi, rzekł:~- Oto jest ten, który jeszcze
103  2,52|        straszny plon tego żniwa, ale oto nadchodził wielki, Boży,
104  2,52| przeniewierczy Zakon krzyżacki leżał oto pokotem u stóp króla, ale