Tom,    Rozdzial

  1  1,4 |       Święci pomagają - grzech by mówić inaczej - ale jeno sprawiedliwym,
  2  1,4 |        strony Danusi i jął wesoło mówić jej, że ze wzgórza widać
  3  1,4 |       rzekł znów do księżny - czy mówić królowi, co się stało, czy
  4  1,4 |    królowi, co się stało, czy nie mówić. Jeśli Krzyżak się nie poskarży,
  5  1,5 |    podniósł rękę na znak, że chce mówić - i gdy się uciszyło, rzekł:~-
  6  1,5 |     dopiero po długiej chwili jął mówić wzruszonym jeszcze i przerywanym
  7  1,5 |          czym stary szlachcic jął mówić wzruszonym głosem:~- Ty
  8  1,8 |      nieco, lecz po chwili począł mówić z widocznyn niepokojem:~-
  9  1,10|         potrzebuje mi stryjko nic mówić. Widziałem w Krakowie pana
 10  1,11|            że to Jagienka, począł mówić:~- Oj, córuchno ty moja!
 11  1,12|          a natomiast począł sobie mówić w duszy:~"Pójdę ja k'tobie,
 12  1,15|         miejscu, począł tylko coś mówić do swoich kleryków, których
 13  1,15|           na Zbyszka i począł tak mówić:~- Dość krotochwil! Nie
 14  1,16|       olbrzymim rękawem, i począł mówić:~- Nie bój się, córuchno,
 15  1,16|          do ucha Jagienki, począł mówić:~- Pomiarkuj się, dziewczyno,
 16  1,16|      przez nos, jak mieli zwyczaj mówić rycerze przy wyzwaniu, ozwał
 17  1,18|         pofolgowali.~- Jakoże mam mówić? Tatuś więcej frasobliwi
 18  1,19|         święte?~- Takie, że się i mówić o nich z nakrytą głową nie
 19  1,19|       wspomnienia, i wreszcie tak mówić począł:~- Sprowadził ich
 20  1,19|   odpowiedział Zbyszko.~I poczęli mówić o czym innym. Młody rycerz
 21  1,20|          zmarszczył brwi i zaczął mówić przez nos:~- Nie praw to
 22  1,20|      polną, tylko po prostu umiał mówić.~Więc i teraz po chwili
 23  1,20|   dworzanie i poczęli między sobą mówić:~- Poboćkał ci ją przy księżnie!
 24  1,21|      koniem, widocznie chciał coś mówić, ale się zawahał i dopiero
 25  1,23|     morderców. Słuchajcie! należy mówić, iż Janusz nie tylko nie
 26  1,24|           a po chwili znów począł mówić do dworzan:~- Tego jeno
 27  1,24|         Wyszoniek nie pozwalał mu mówić. Książę zaś mówił dalej:~-
 28  1,25|           swoje kochanie i począł mówić:~- Jakże mi żyć bez ciebie,
 29  1,25|          się Zbyszko.~Po czym jął mówić słabym i przerywanym głosem:~-
 30  1,25|    Wreszcie można by mu zrazu nie mówić, dopiero gdyby dziewczynę
 31  1,26|        księcia i zaraz poczęła mu mówić o spodziewanym przyjeździe
 32  1,26|       którym powinien.~Tu poczęła mówić Zbyszkowi, jak się ma z
 33  1,28|       Lecz pan z Długolasu począł mówić:~- Prawda jest. Krzyżaki
 34  1,28|           pomieszać". Więc wolała~mówić o czym innym.~- Wy nas nie
 35  1,29|          aż wstał na siodle i jął mówić przez zaciśnięte zęby, jakby
 36  1,30|           w jego strzemię, począł mówić:~-Posłuchajcie, jako to
 37  1,30|          lecz gdy ów milczał, jął mówić dalej:~- W leśnym dworcu
 38  1,30|       zląkł się wreszcie i począł mówić sobie w duszy z coraz większym
 39  1,30|      drogą, po czym Jurand począł mówić jakby sam do siebie:~- Bo
 40  1,30|            opamiętał się i począł mówić:~- Bom im poprzysiągł...
 41  1,30|      Nikomu też nie macie inaczej mówić, bo gdyby choć jeden człowiek
 42  1,30|        odetchnął głęboko i począł mówić z wolna i dobitnie:~- Ktośkolwiek
 43  1,30|         się tak, jakby chciał jej mówić do ucha, i rzekł:~- Azali
 44  1,32|        pokrzepiać i tak do siebie mówić:~- Jużci, że wola boska!
 45  1,32|            zatrzymał się i począł mówić zuchwałym, podniesionym
 46  1,32|        pokutniczego woru i począł mówić:~- Jakoż mogę inaczej postąpić?
 47  2,1 |           opatrywać go z bliska i mówić: "Toć jest ów dzik ze Spychowa,
 48  2,2 |        świadków.~- Jako więc mamy mówić i co czynić? - spytał Rotgier.
 49  2,2 |          niekoniecznie potrzebuje mówić na stronę zakonników, tym
 50  2,2 |           nauczać Rotgiera, co ma mówić i czego żądać na mazowieckim
 51  2,3 |    przystąpił ku księciu i począł mówić głosem podniesionym i natarczywym:~-
 52  2,3 |       twarz Rotgiera, po czym jął mówić głosem, który wśród powszechnego
 53  2,6 |      objąwszy jego kolana, począł mówić:~- A Jurand, miłościwy panie!
 54  2,7 |           długość rany i znów jął mówić głosem, w którym drgała
 55  2,7 |       niejakim czasie począł znów mówić przerywanym głosem:~- Tak...
 56  2,7 |     zbliżywszy się do trumny, jął mówić spokojnym głosem:~- Ot,
 57  2,7 |          siadłszy na łożu, począł mówić:~- Daj mi czas do jutra.~
 58  2,8 |        izbie, wymachiwać rękoma i mówić sam do siebie:~- Uszom nie
 59  2,9 |         co do mnie, wolę szczerze mówić niż taić. I Hlawa, i wy
 60  2,9 |           nic, czekając, póki sam mówić nie zacznie.~Ów zaś, jako
 61  2,9 |    wytrzymać, rzekł:~- Wola wasza mówić albo nie mówić, po co tam
 62  2,9 |         Wola wasza mówić albo nie mówić, po co tam jedziecie.~-
 63  2,10|       rezolut-ność, że nie śmiała mówić głośno i tylko szeptem wypytywała
 64  2,11|          z Sieciechówną i poczęły mówić wieczny odpoczynek dźwięcznymi
 65  2,11|   odciągnąwszy go na bok, poczęła mówić ze łzami w oczach:~- Wiecie!...
 66  2,11|           ustąpił Maćko i poczęli mówić już o drodze. Mieli wyruszyć
 67  2,11|  roześmiał się i po chwili począł mówić:~- Powiada do mnie księżna
 68  2,12|           z rozrzewnienia, począł mówić:~- To ja! Jesteś w Spychowie!
 69  2,13|           nie wiedział, jak dalej mówić, co widząc, Jagienka rzekła:~-
 70  2,14|           kolana i chórem poczęto mówić:~- Kyrie elejson! Chryste
 71  2,14|         wstając z klęczek, począł mówić nieśmiało i pokornie:~-
 72  2,14|       stradawszy? A ksiądz począł mówić na wpół do Czecha, na wpół
 73  2,15|   słuszniej należałoby jęczeć niż mówić! Rodziny nasze ogniem popalili,
 74  2,16|          Ale Hlawa, postanowiwszy mówić otwarcie, wcale się tym
 75  2,17|          w milczeniu, po czym jął mówić:~- Dałby Bóg, abym ja tyle
 76  2,21| zwróciwszy się do Zbyszka, począł mówić donośnym głosem, w którym
 77  2,21|        gdziem nie był! - długo by mówić; dość, żem znalazł, i od
 78  2,23|     cęgach dłoń Zbyszkową, począł mówić groźnie:~- Obacz się! Pomsta
 79  2,23|      Maćko, który nie lubił o tym mówić, bo w duszy poczuwał się
 80  2,23|           Zaraz też zaczął o niej mówić:~- Wezmę ją jutro przed
 81  2,24|     całując je z uniesieniem, jął mówić przerywanym głosem:~- Bogu
 82  2,25|         jaki znak, aby kto zaczął mówić, ale on siedział nieruchomy,
 83  2,25|     wszystko, bo gdy Hlawa zaczął mówić o niedoli Danusi, wówczas
 84  2,25|          I klęknąwszy sam, począł mówić:~- Ojcze nasz, któryś jest
 85  2,26|         Czech.~A następnie zaczął mówić z pewnym wahaniem:~- Ludzie
 86  2,30|          znacznie ulżyło, poczęli mówić o sprawach, które czekały
 87  2,30|       powiedzcie jej, jak i co ma mówić.~- Mieliśmy i tak na zamek
 88  2,31|   krzyżacki von Wenden począł coś mówić o sprawach Zakonu, ale król,
 89  2,31|    wieczoru nie chce o czym innym mówić, jeno o łowach, w których
 90  2,31|  pierwszej chwili nie śmiał nawet mówić jej: ty, jak ongi w Zgorzelicach
 91  2,31|        domu, de Lorche począł coś mówić do swego giermka, Pomorzanina,
 92  2,31|          ku młodziankowi, zaczęła mówić z cicha, jakby z prośbą:~-
 93  2,32|         drugiego już dnia poczęto mówić tylko o sprawach pomniejszych.
 94  2,34|       stołu i pan z Maszkowic tak mówić począł:~- Utwierdzenie to
 95  2,35|          i nie wiedzieli, co mają mówić, a Zyndram z Maszkowic rzekł
 96  2,38|         nie dał sobie nawet o tym mówić. Uparł się jechać sam, bez
 97  2,42|      zrozumiała, że trzeba by jej mówić o Danusi i o miłości Zbyszka
 98  2,43|   przyjaźni okazuje.~I raz począł mówić o tym z Maćkiem. Starał
 99  2,43|         tym z Maćkiem. Starał się mówić niby spokojnie, a nawet
100  2,47|         nieco - i pierwszy zaczął mówić o swej wyprawie.~- Wiesz,
101  2,48|          się do Malborga. Poczęto mówić o pośrednictwie królów czeskiego
102  2,49|      spotkał!~I następnie poczęli mówić o wzięciu Gilgenburga i
103  2,51|       rycerstwem. A jeszcze Piotr mówić nie przestał, gdy znów rozległ
104  2,52|       rycerstwem. A jeszcze Piotr mówić nie przestał, gdy znów rozległ