Tom,    Rozdzial

  1  1,2 |      rzekliście, panie, że ona nie ma rycerza?~Lecz nie doczekał odpowiedzi,
  2  1,2 |        wdzięcznej panience mieć swego rycerza, a pora i mnie mieć swoją
  3  1,2 |          Danuśka! chceszli mieć swego rycerza? A przetowłosa Danusia podskoczyła
  4  1,2 |              każda prawie miała swego rycerza. Jeśli zaś rycerz ślubował
  5  1,2 |            Danuśka? dobrze mieć swego rycerza?~- Oj! dobrze! - odpowiedziała
  6  1,4 |        okazalszy i podnosił znaczenie rycerza. Gwoli tej to okazałości
  7  1,4 |            sobą wspaniale uzbrojonego rycerza, uśmiechnął się do niego
  8  1,4 |                Cały orszak nieznanego rycerza i Krzyżaka wynosił zaledwie
  9  1,4 |          Maćko i Zbyszko spojrzeli na rycerza, a następnie pochowali na
 10  1,4 |               że to sam Bóg zesłał mu rycerza z pawim czubem, a wreszcie
 11  1,4 |                jakby spoglądał nie na rycerza i nawet nie na człowieka,
 12  1,4 |             skruszeniu kopii, pewnego rycerza ardeńskiego wpół, wywlókł
 13  1,5 |               tylko małą część twarzy rycerza. Przechodząc, skinął głową
 14  1,5 |           miłość i wierność poddanego rycerza jakoś okazać, coś dla niej
 15  1,5 | stateczniejszego dla Danusi poszukała rycerza. Ale to ci powiadam, że
 16  1,5 |             drodze szeptać do młodego rycerza sposobem życzliwej namowy:~-
 17  1,5 |              o złej lub dobrej sławie rycerza.~Do niego więc zbliżył się
 18  1,6 |              niej panią myśli młodego rycerza, ale i ci nie umieli sobie
 19  1,8 |             znanego z siły i srogości rycerza znad Menu, który we wszystkich
 20  1,10|           spoglądając znów na młodego rycerza.~- A jakże!~- Dajże mu po
 21  1,11|              i spoglądając na młodego rycerza z coraz większym podziwem.
 22  1,17|           opat zwrócił się do młodego rycerza. Byłeś z nawrotem w Krześni? -
 23  1,19|      starszymi braćmi do owego lutego rycerza i klęknąwszy przed nim,
 24  1,19|               pomyślał, iż utrzymując rycerza w niepewności, nabierze
 25  1,19|            należy mu się trzymać tego rycerza, któren poczet miał zacny
 26  1,19|            żoną jakiego mazowieckiego rycerza - sam nie wiedział i od
 27  1,19|              i trzymał ciągle młodego rycerza między śmiertelną obawą
 28  1,19|          patrzyć w oczy mazowieckiego rycerza, tamując prawie dech w piersiach,
 29  1,19|             spojrzał na zagranicznego rycerza, jakby się chcąc przekonać,
 30  1,19|           Niemiec.~- Zapytaj się tego rycerza, jaka jest najcnotliwsza
 31  1,20|             czym zwrócił się nagle do rycerza:~- Pochwalony Jezus Chrystus!~-
 32  1,21|              ludzie na ratunek obcego rycerza, Zbyszko, któremu chodziło
 33  1,21|            obsunął się między żebrami rycerza, że może jedno z nich albo
 34  1,23|              rzekł - dla tego młodego rycerza, który od tura pobit i z
 35  1,25|               jeszcze ostrzegłem tego rycerza, któren mi na cześć i na
 36  1,28|              giermek tego oto młodego rycerza ramię pokruszył, gdy im
 37  1,30|           jeszcze za kolana starszego rycerza, a następnie począł całować
 38  1,30|            tom go jeszcze jako rycerz rycerza podejmował i obdarzał. Nieraz
 39  1,31|               aby tu dla tego młodego rycerza taki sam posłuch był jako
 40  1,32|              potem spojrzał bystro na rycerza i jakby chcąc się upewnić,
 41  1,32|            spod których spoglądały na rycerza ciekawe oczy. Przybywało
 42  1,32|          wreszcie miotać na stojącego rycerza śniegiem.~Ów, jakby mimo
 43  1,32|           znowu ciskaniem na głodnego rycerza ogryzionych gnatów. Poczęli
 44  1,32|           biodro leżącego przy bramie rycerza.~- Na nogi, psie!... Brama
 45  2,1 |              i wnet poczęły lecieć na rycerza dębowe ciężkie zydle, ławy
 46  2,3 |        wzbudzającego powszechną obawę rycerza, to zdawało się przechodzić
 47  2,3 |            Rotgiera i na wyzywającego rycerza, którego nikt nie poznał,
 48  2,5 |             przez jednego z pachołków rycerza, dalej zaś miał iść do Malborga
 49  2,5 |        cięższą i upartszą bitkę swego rycerza z bratem Rotgierem.~Rycerze
 50  2,5 |               czym, zwróciwszy się do rycerza de Lorche i do innych, dodał:~-
 51  2,6 |    własnoręcznie spisał ostatnią wolę rycerza ze Spychowa.~- Dyktował
 52  2,6 |           którzy uznali zaraz młodego rycerza jako dziedzica i przyrzekli
 53  2,7 |               jakkolwiek już słynnego rycerza, on pierwszy na wyprawy
 54  2,7 |           przynieść. Na widok starego rycerza knechtowie rozstąpili się.
 55  2,7 |       oszalałego z bólu i wściekłości rycerza splątano siecią, knechtowie
 56  2,8 |          zatłukł im przecie znacznego rycerza, a przedtem bił w Lichtensteina,
 57  2,8 |         usłyszawszy odpowiedź starego rycerza, odwróciła głowę od ognia
 58  2,11|            dalej. Dominikanie, widząc rycerza ze znacznym pocztem, któren,
 59  2,11|              pachołkowie przejezdnego rycerza byli dziewczynami, i z miejsca
 60  2,11|            jeden z pacholików starego rycerza podniósł na wzmiankę o Jagience
 61  2,11|         Janusza. Chyba że tam jakiego rycerza pozwał i poległ, bo w Malborgu
 62  2,11|            drodze o młodego polskiego rycerza i jego poczet. Stary rycerz
 63  2,11|        wzywano go jako doświadczonego rycerza na radę wojenną, wiedział
 64  2,11|        Zapytywany o młodego polskiego rycerza, mówił, że nazwiska nie
 65  2,11|     przypomniał sobie nawet, iż owego rycerza polubił i wziął w szczególną
 66  2,12|           Hlawa, który jest giermkiem rycerza Zbyszka, i jak wreszcie
 67  2,13|           nasz młody pan poćwiartował rycerza Rotgiera, tak stary komtur
 68  2,14|                 To i jedź, bo łacniej rycerza Maćka dogonisz.~- Ciężko
 69  2,15|             się przywiązał, i starego rycerza Maćka, o którym mniemał,
 70  2,16|               poszedł powitać starego rycerza, który będąc strudzon i
 71  2,16|        Zyndrama z Maszkowic, słynnego rycerza, którego Maćko i Zbyszko
 72  2,19|              lecz jakiegoś świeckiego rycerza, że idą w szyku, prowadząc
 73  2,19|            rzuciwszy okiem na starego rycerza.~Tymczasem powiew przyniósł
 74  2,19|             cięciem na cięcie chwycił rycerza wpół, związał się z nim
 75  2,19|                ale widząc bezwładność rycerza, nie wiązał go, natomiast
 76  2,19|             zaledwie spojrzał w twarz rycerza, zerwał się i zawołał:~-
 77  2,21|             żadnego prawa zatrzymywać rycerza, który należał do innego
 78  2,23|         Spychowa, a żona tego młodego rycerza. Rozumieszże teraz, dlaczego
 79  2,24|            spojrzał z dumą na starego rycerza jakby na lich-szą od siebie
 80  2,24|              rzucił go pod nogi owego rycerza, który stał przy Arnoldzie.
 81  2,24|             niewolę znacznego waszego rycerza, niejakiego pana de Lorche,
 82  2,24|          układać. Była to dla starego rycerza ciężka i drażliwa rzecz,
 83  2,24|            ciężko na ramieniu młodego rycerza, poczęli spoglądać po sobie
 84  2,27|              martwicę, jak się wyzywa rycerza, i potykać się z nią do
 85  2,29|            pieniądze, łatwo i starego rycerza wypuszczą, i nie będą żądali,
 86  2,29|          wielka - i pewnie by starego rycerza ścięli, gdyby nie to, że
 87  2,29|      powinnością było wówczas każdego rycerza znać i pamiętać nazwiska
 88  2,30|               panem przejechali wedle rycerza Juranda jak koło obcego
 89  2,30|               że mam jeńca znacznego, rycerza de Lorche, któren jest pan
 90  2,30|               tak sławnego jak Powała rycerza.~Więc gdy ich Zbyszko zaznajomił,
 91  2,31|             dotknęła ramienia młodego rycerza i słodki, smutny głos ozwał
 92  2,31|          Płocka, w Płocku dziś chciał rycerza z Taczewa dla Agnieszki
 93  2,31|           Pomorzanin, tłumacząc słowa rycerza, wypychał językiem od środka
 94  2,32|     Aleksandra Ziemowitowa do starego rycerza z Bogdańca:~- Za baranków
 95  2,41|              bitwa w polu nie tak dla rycerza straszna jak zamków dobywanie?~-
 96  2,42|             zaczęła wypytywać starego rycerza, czy to jest rzecz podobna
 97  2,51|             złamawszy miecz na głowie rycerza, który miał sowę na tarczy
 98  2,51|          pozbawił. On również młodego rycerza Dynheima wziął w niewolę,
 99  2,51|         Czarny Sulimczyk, lecz widząc rycerza bez konia i nie chcąc przeciw
100  2,52|             złamawszy miecz na głowie rycerza, który miał sowę na tarczy
101  2,52|          pozbawił. On również młodego rycerza Dynheima wziął w niewolę,
102  2,52|         Czarny Sulimczyk, lecz widząc rycerza bez konia i nie chcąc przeciw