Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |      włosach i wesołym spojrzeniu, widocznie jego towarzysz lub może
  2  1,1 |           Maćko z Bogdańca nie był widocznie samochwał, bo odrzekł skromnie:~-
  3  1,1 |          mu pierwej dyspensę, gdyż widocznie niezbyt postępkiem swoim
  4  1,2 |        całe pęki kwiatów świeżych, widocznie uzbieranych po drodze. Zaroiła
  5  1,2 |        kościoła albo z jasełeczek. Widocznie też nie pierwszy raz przychodziło
  6  1,3 |        czole miał bliznę po ranie, widocznie za młodych rycerskich czasów
  7  1,3 |         bramę. Ze mszą czekano już widocznie, gdyż w tej chwili ozwały
  8  1,4 |            przez chaty, znów łany; widocznie ziemię tę zamieszkiwał lud
  9  1,4 |           wzniesioną i modlił się. Widocznie też zatrzymał konia dlatego,
 10  1,4 |            dusza poczęła się w nim widocznie burzyć; mówił z coraz większym
 11  1,5 |         obyczajów, wiedział jednak widocznie, co rycerzowi czynić przystoi,
 12  1,5 |           udawać śpiew słowika, co widocznie weseliło króla. Po nim drugi
 13  1,5 |      wyrzekł głosem podniesionym i widocznie nie dopuszczając nawet myśli,
 14  1,6 |       zdumieniem, a Zbyszko, chcąc widocznie lepiej wytłumaczyć, o co
 15  1,6 |          płaczem. Lecz on pomyślał widocznie, że wobec tych tłumów i
 16  1,6 |      uśmiechał się pod palcami, bo widocznie był rad. Wreszcie wyszedł
 17  1,8 |             Serce poczynało mu się widocznie burzyć i zalewać krwią,
 18  1,8 |            bo będem płakać!~On zaś widocznie kochał ją nad wszystko,
 19  1,9 |          jasny, ale chłodny. Maćko widocznie miał się lepiej, bo oddychał
 20  1,9 |           nieco z bólu za bok, ale widocznie myślał o czym innym, nie
 21  1,10|           kroków przed innymi, ale widocznie nie miał zamiaru się ukrywać,
 22  1,11|       bacznie, myślał w tej chwili widocznie o czym innym, gdyż niespodzianie
 23  1,11|     przycisnął ją do łona i sądząc widocznie, że to Jagienka, począł
 24  1,14|    zarumieniona jak zorza.~Lecz on widocznie myślał tylko o tym, co by
 25  1,14|         pochyliła się ku przodowi: widocznie mierzyła do zwierza, który
 26  1,14|               Po chwili zaś, chcąc widocznie odwrócić rozmowę, rzekła:~-
 27  1,15|           się żywo Zych, opat zaś, widocznie bacząc na swą duchowną godność,
 28  1,15|            obawą na opata, lecz on widocznie był w wybornym humorze,
 29  1,16|             Jagienka jednak pojęła widocznie, o co chodzi, gdyż spoglądała
 30  1,17|      młodzianka, niecierpliwił się widocznie, aż wreszcie nie~mógł już
 31  1,17|            z niej przygotowany już widocznie worek z grzywnami i rzekł:~-
 32  1,19|    jednakże z rodu włodyką, któren widocznie dlatego tylko został u Zycha,
 33  1,19|           W Sieradzu jednak brakło widocznie ochotników do takich spraw,
 34  1,19|          jej oddać nie może - więc widocznie przyrzekł ją komuś innemu,
 35  1,19|         przyrzekł ją komuś innemu, widocznie był związan przysięgą, a
 36  1,20|       żubrze i łosie, przeznaczone widocznie na ranny posiłek. Blask
 37  1,20|     Świeciło się tylko jedno okno, widocznie od kuchni, gdyż dym wychodził
 38  1,20|            Na to Krzyżak, w którym widocznie zawrzała zazdrość i żądza,
 39  1,21|           Jeden z nich, spuszczony widocznie za wcześnie albo też włóczący
 40  1,21|         znów nurka w bór, szukając widocznie innego wyjścia. Potem dziki,
 41  1,21|     przysunął się bliżej z koniem, widocznie chciał coś mówić, ale się
 42  1,22|            chwili jednak wspomniał widocznie, że byli jego gośćmi, więc
 43  1,22|          gościem, tu osiędziesz.~I widocznie cierpliwość jego była już
 44  1,23|      balsam.~Hugo de Danveld uczuł widocznie potrzebę uprawiedliwienia
 45  1,23|         wpadła. Ale Krzyżakom szło widocznie o co innego. Oni przez nią
 46  1,23|   sprowadzić wóz, albowiem Danveld widocznie nie mógł się na kulbace
 47  1,25|        odrzekł Zbyszko.~Lecz nagle widocznie jakaś nowa myśl błysnęła
 48  1,27|        nozdrzami zarytymi w śnieg. Widocznie człowiek odjechał od orszaku,
 49  1,27|       pysku. Śmierć ich zaskoczyła widocznie w chwili, gdy chcieli wydobywać
 50  1,27|         się tak stało: oto Danusia widocznie wyznała wszystko ojcu, ów
 51  1,27|            rzekła księżna. Lecz on widocznie nie oprzytomniał jeszcze,
 52  1,29|      natura Juranda ozwała się też widocznie z całą siłą pod wpływem
 53  1,30|         dwaj konni, którzy czuwali widocznie nad bezpieczeństwem sani,
 54  1,30|    bezsilny.~Jednakże przyszedł mu widocznie do głowy jakiś sposób, gdyż
 55  1,32|        niego ciekawie, dziwiąc się widocznie ogromowi jeźdźca i konia,
 56  1,32|             coraz zuchwałej, a gdy widocznie nikt nie przeszkadzał ze
 57  2,1 |         pochwa miecza.~Chcieli też widocznie, by jak największa liczba
 58  2,1 |            ku staremu Zygfrydowi i widocznie czując, że nie wytrzyma
 59  2,2 |         posępną głowę na ręku, ale widocznie rozmawiał tylko z własnym
 60  2,5 |   doświadczonego i groźnego, który widocznie nie pierwszy raz staje do
 61  2,5 |          się więcej, niż należało. Widocznie uwaga jego zdwoiła się,
 62  2,6 |    powtórzył. Lecz następnie inne, widocznie słodsze myśli poczęły mu
 63  2,7 |         płaszcz na ramiona, on zaś widocznie odzyskał już siły, gdyż
 64  2,7 |       którą zawiązano mu pod brodą widocznie w tym celu, aby usta nie
 65  2,7 |         znów kaptur na głowę, lecz widocznie przypomniał sobie jeszcze
 66  2,7 |          wypadkami i bezsennością, widocznie nie zrozumiał go, gdyż spojrzał
 67  2,8 |           Maćku nowiny te uczyniły widocznie ogromne wrażenie, tak dalece
 68  2,8 |          potężne dłonie, w których widocznie uczuł swędzenie. Wreszcie
 69  2,9 |         przodek orszaku, nie chcąc widocznie, by pachołkowie słyszeli
 70  2,10|      której gospodarz wyniósł się, widocznie z obawy powodzi. Droga wiodąca
 71  2,11|           Maćko zafrasował się tak widocznie, że Lichtenstein, przed
 72  2,11| spychowskiej. Stary Tolima trzymał widocznie tam wszystko żelazną ręką,
 73  2,11|        nogawiczki zadrżały pod nią widocznie.~- Był i pojechał? - pytała
 74  2,12|            głosu pojaśniała twarz. Widocznie też przypomniał sobie jeszcze
 75  2,12|            prócz tego przypadła mu widocznie do serca ta młodość i to
 76  2,15|           naprzód, że rycerz Maćko widocznie poniechał zamiaru jechania
 77  2,17|           minęła!~I tyle w nim się widocznie zapiekło zniecierpliwienia
 78  2,18| ochotnikami. Nadzieja dobrej bitki widocznie ożywiła go znacznie, bo
 79  2,19|          tylko kowanie dzięciołów, widocznie pomyślał, iż ptactwo nie
 80  2,19|    podniósł ciało z ziemi, pragnąc widocznie zabezpieczyć od stratowania
 81  2,19|        któremu umysł pomieszał się widocznie z przerażenia, począł grać
 82  2,21|            mnie znają od dawna.~Tu widocznie kumys począł na niego działać,
 83  2,22|       głęboka zawziętość, wrodzona widocznie wszystkim mężom z Bogdańca,
 84  2,22|           kształcie krzyża, świeżo widocznie uczyniony. Wówczas spojrzeli
 85  2,22|       rzucały się w oczy.~Sanderus widocznie zjechał z drogi w bór, idąc
 86  2,22|       prócz tego dwa miecze, które widocznie miał zamiar oczyścić później.~-
 87  2,22|         Tymczasem Czech, ujrzawszy widocznie, że na majdanie wszystko
 88  2,24| popatrzywszy na chorą, spochmumiał widocznie.~- W gorętwie jest? - rzekł.~-
 89  2,24|     odpowiedział Wolfgang, któremu widocznie pochlebiły Maćkowe słowa.~
 90  2,24|          mu to oznajmić, przy czym widocznie w obawie, aby Niemcom nie
 91  2,31|         kniaź Jamont, zapomniawszy widocznie o ostrej odpowiedzi, jaką
 92  2,33|       policja krzyżacka uprzedziła widocznie miasto i zamek o przyjeździe
 93  2,34|          jest - rzekł Maćko, który widocznie coś o tym wiedział - kto
 94  2,34|  postanowienie, ale nie chciał nim widocznie stryjca zasmucić, więc rzekł
 95  2,38|         wiedząc lub domyślając się widocznie, o co chodzi, gdyż weszła
 96  2,40|        rozkaz spełniali, bojąc się widocznie jego powagi i władzy.~Dziwili
 97  2,41|           półtora spodziewać - ale widocznie i ta nadzieja taiła się
 98  2,42|             Mówił tedy, że wyprawa widocznie się jednak udała młodemu
 99  2,42|         Zbyszko skinął znów głową, widocznie nie mając ochoty do dalszej
100  2,48|        całej okolicy.~Jagienka też widocznie nie obawiała się sama zostać,
101  2,49|          na ramiona opończe, które widocznie przywiózł umyślnie. Ów,