Tom,    Rozdzial

1001  1,11|                murów i w otwartym polu z największymi rycerzami,
1002  1,11|            zaciekłych wirach bitew, że z koni, z ludzi, ze zbroi,
1003  1,11|               wirach bitew, że z koni, z ludzi, ze zbroi, z Niemców
1004  1,11|               koni, z ludzi, ze zbroi, z Niemców i piór czynił się
1005  1,11|              Widzieli krzyżackie zamki z czerwonej cegły, litewskie
1006  1,11|           kłodzie obok Maćka, słuchała z otwartymi ustami tego opowiadania,
1007  1,11|         spoglądając na młodego rycerza z coraz większym podziwem.
1008  1,11|         niespodzianie rzekł:~- Ale też z was kraśna dziewka!~Jagienka
1009  1,11|         Jagienka zaś odrzekła, na wpół z niechęcią, a na wpół ze
1010  1,11|              zielonym suknem, spódnicę z samodziału w prążki i nowe
1011  1,11|               Maćka, który każdą rzecz z osobna oglądał i za każdą
1012  1,11|                nieco głosem:~- Mocarny z was pachołek...~On zaś,
1013  1,11|             jej rumieńców i zmieszania z powodu ciemności, roześmiał
1014  1,11|              odrzekł, nie ruszając się z kłody:~- Hej! co za dziewczyna!
1015  1,11|             Maćko spoglądał czas jakiś z ukosa na Zbyszka, a wreszcie
1016  1,11|                  Późno już. I wstawszy z trudem, wsparł się na Zbyszku,
1017  1,11|          również na bratanku, by wziął z sobą dla okazałości dwóch
1018  1,11|               w tę samą zdobyczną jakę z białego atłasu, obszytą
1019  1,11|           złote gryfy. Zych przyjął go z otwartymi ramionami, radością
1020  1,11|             omal nie upuściła łagiewki z winem na widok młodziana,
1021  1,11|              doświadczenia, myślał, że z niewiadomych mu przyczyn
1022  1,11|            widzi, rozmawiał więc tylko z Zychem, sławiąc jego sąsiedzką
1023  1,11|          zasobność. W izbach były okna z szybami z rogu, zestruganego
1024  1,11|             izbach były okna z szybami z rogu, zestruganego cienko
1025  1,11|              izb, tylko wielkie kominy z okapami po rogach. Podłoga
1026  1,11|                po rogach. Podłoga była z modrzewiowych desek czysto
1027  1,11|            pięknie wyciętych łyżników, z szeregami łyżek, z których
1028  1,11|           łyżników, z szeregami łyżek, z których dwie były ze srebra.
1029  1,11|            takoż żubrze i dzicze. Zych z chęcią pokazywał swoje bogactwa,
1030  1,11|           składy wosku i miodu, beczki z mąką, składy sucharów, konopi
1031  1,11|           glinianą miskę pełną klusków z serem i postawiła ją pod
1032  1,11|      Zaśpiewajcie wy, bo już widzę, że z dawna macie ochotę, ale
1033  1,11|             było wstyd Zbyszka, wstała z ławy, włożyła ręce pod fartuch
1034  1,11|              Zbyszko stał przez chwilę z mieniącą się twarzą, po
1035  1,11|            jest?~- Nic, nic! - odrzekł z westchnieniem Zbyszko. -
1036  1,11|               chwili wyniosła kamionkę z winem, dwa kubki piękne,
1037  1,11|              złotników, i parę gomółek z daleka pachnących.~Zycha,
1038  1,11|                Zych zaś w mgnieniu oka z rozczulenia przeszedł do
1039  1,11|                   już jak którego choć z daleka uwidzi, to aże kolanem
1040  1,11|          Jagienka.~- Nie chodź! dobrze z tobą...~Po czym jął mrugać
1041  1,11|                Wilk, syn starego Wilka z Brzozowej, a drugi Cztan
1042  1,11|               Brzozowej, a drugi Cztan z Rogowa. Żeby cię tu zastali,
1043  1,11|               noc pod barcie.~- Weźcie z pięciu naroczników. Są między
1044  1,11|           zwierza spłoszą.~- To jakże? Z kuszą pójdziecie?~- A co
1045  1,11|           kuszą pójdziecie?~- A co bym z kuszą w boru po ciemku zrobił?
1046  1,11|                nie świeci. Wezmę widły z zadziorami, topór dobry
1047  1,11|          Maciek, od ochoty!~Idźże rano z sochą w pole!~A ja z Kasią
1048  1,11|              rano z sochą w pole!~A ja z Kasią w żytko wolę.~Hoc!
1049  1,11|            Wiesz? jest ich dwóch: Wilk z Brzozowej i Cztan z Rogowa...
1050  1,11|               Wilk z Brzozowej i Cztan z Rogowa... a ty...~Lecz Jagienka,
1051  1,12|           Maćko czuł się coraz gorzej. Z początku podtrzymywała go
1052  1,12|                ból w boku ozwał mu się z taką siłą, iż musiał się
1053  1,12|                błocie - i rozmówił się z bartnikiem Wawrkiem, który
1054  1,12|              pobliżu w szałasie, razem z parą srogich podhalskich
1055  1,12|            miał się już wynieść do wsi z powodu chłodów jesiennych.~
1056  1,12|               nawdział żelazny czepiec z drutu, aby niedźwiedź nie
1057  1,12|             nie mógł mu obedrzeć skóry z głowy, wreszcie wziął widły
1058  1,12|                dobrze okute, dwuzębne, z zadziorami, i topór stalowy,
1059  1,12|           opodal Zbyszka stadko dzików z wielkim hałasem i fukaniem,
1060  1,12|              się płonąć jak w ogniu, i z wolna jęło się wszystko
1061  1,12|               kuszy, mógłby był bowiem z łatwością położyć dzika
1062  1,12|                spoglądał ku temu błotu z pewną nieufnością, albowiem
1063  1,12|            ziemnej chacie, znikł razem z rodziną, jakby się pod ziemię
1064  1,12|           czyby nie sprowadzić księdza z Krześni, aby tę chałupę
1065  1,12|      chruścianych ścianach, rozpłukały z czasem dżdże - miejsce jednakże
1066  1,12|             zwierząt -myślał natomiast z pewnym niepokojem o siłach
1067  1,12|              następnie o Danusi, która z dworem mazowieckim jechała
1068  1,12|            ręce w chwili rozstania się z księżną i jak jej łzy spływały
1069  1,12|                jej czerwone trzewiczki z długimi nosami, które całował
1070  1,12|                i dla tej przyczyny, że z dala za nim ozwał się jakiś
1071  1,12|                co "paskudnego" wylazło z błota i zachodzi mu z tyłu?
1072  1,12|          wylazło z błota i zachodzi mu z tyłu? Nuż niespodzianie
1073  1,12|         obeszło go, a teraz zbliża się z przodu. Ale to wolał. Chwycił
1074  1,12|         kształt zwierzęcia, które idąc z wiatrem, do ostatniej chwili
1075  1,12|              bez jej wideł mogłoby być z nim źle - i poczuł tak wielką
1076  1,12|                 bo Bezduch poszedł też z widłami i z toporem - i
1077  1,12|                poszedł też z widłami i z toporem - i niedźwiedź go
1078  1,12|              sroga stwora! - ozwał się z pewną chełpliwością Zbyszko.~-
1079  1,12|           sadła, po czym podniosła się z wesołą twarzą:~- Będzie
1080  1,12|             blaskiem płomienia i rzekł z mimowolnym zdziwieniem:~-
1081  1,13|            pierwszą kwartę wypił Maćko z ochotą, albowiem było świeże,
1082  1,13|             Będziecie zdrowi. Biludowi z Ostroga wbili ogniwa od
1083  1,13|               nigdy się nie miesza, bo z tego mogłyby niezgody wyniknąć,
1084  1,13|                gospodarz, a ty do mnie z twoim chłopem przychodzisz!
1085  1,13|                samego wieczora i odtąd z większą jeszcze otuchą pił
1086  1,13|         niedźwiedzie sadło, wyglądając z dnia na dzień niechybnego
1087  1,13|                szczypkę i wrócił.~- Co z wami?~- Co ze mną! Guz mi
1088  1,13|                się przekręcać i syczeć z bólu, ale tkał palce coraz
1089  1,13|           mówił Maćko, wyciskając guz, z którego poczęła wypływać
1090  1,13|                obficie krew pomieszana z ropą. - Tyle będzie tego
1091  1,13|               spożył je łapczywie wraz z półbochenkiem chleba i popił
1092  1,13|                jeziorka po bobry. Było z początku śmiechu, żartów
1093  1,13|                piszczały, jakby je kto z tyłu stojący szydłem kłuł,
1094  1,13|    Widzieliście, jak go ciął? Cały łeb z jedną łapą odwalił.~- Łeb
1095  1,13|           rycerski obyczaj... Który by z młodych swojej paniej nie
1096  1,13|              mam jeno po kądzieli, ale z tej kądzieli więcej będzie
1097  1,13|               i na czytaniu się zna, i z Duchem Świętym jest w pobliskości.
1098  1,13|           pomógł, co będę mógł Wilkowi z Brzozowej kmieciów odmówić,
1099  1,13|         przyjdą. Albo to im nie wolno? Z czasem to i grodek w Bogdańcu
1100  1,13|               zbuduję, godny kasztelik z dębów i z rowem wokół...
1101  1,13|              godny kasztelik z dębów i z rowem wokół... Zbyszko i
1102  1,13|                czy nie dali?~- Dałbym. Z dawna my to przecie uradzili,
1103  1,13|             wnuków.~- Grady! - zawołał z radością Maćko. - Bóg da,
1104  1,13|               I tom też zmiarkował, że z początku mało ze sobą gadali,
1105  1,14|               Zbyszko i Jagienka radzi z sobą przestają, a nawet
1106  1,14|                częstokroć do Bogdańca, z ojcem lub sama, Zbyszko
1107  1,14|                do Zgorzelic, więc wraz z upływem dni wyrodziła się
1108  1,14|            Poczęli się lubić i chętnie z sobą "uradzać", to jest
1109  1,14|               dziewczynie w porównaniu z takim Cztanem z Rogowa lub
1110  1,14|             porównaniu z takim Cztanem z Rogowa lub z Wilkiem z Brzozowej
1111  1,14|             takim Cztanem z Rogowa lub z Wilkiem z Brzozowej prawdziwym
1112  1,14|         Cztanem z Rogowa lub z Wilkiem z Brzozowej prawdziwym dworskim
1113  1,14|             dłońmi jej czerstwe, jakby z kamienia wykrzesane ciało,
1114  1,14|          morzyć go niby sen.~Jagienka, z natury harda, skora do wyśmiewania,
1115  1,14|        zaczepna, stawała się stopniowo z nim coraz pokorniejsza,
1116  1,14|        wdzięczen i coraz mu milej było z nią przestawać. W końcu,
1117  1,14|                po wyjściu szczebrzucha z rany wybrali się razem na
1118  1,14|               rzekła:~- To bory Cztana z Rogowa.~- Tego, który by
1119  1,14|          jeśliby wróciwszy znalazł cię z dzieciakiem na ręku!~A modre
1120  1,14|          zresztą pod ppatową opieką, a z opatem lepiej nikomu nie
1121  1,14|                dalej :~- Co tu dziewce z chłopami wojować, kiedy
1122  1,14|       zdarzy-li się trzeci, to jednego z nich musisz wybrać, bo jakże?~-
1123  1,14|           Jagienka zaś podążała za nim z kuszą na plecach jak jakowaś
1124  1,14|            moczydolskie lasy odnalazła z łatwością bród, pokazało
1125  1,14|          odpowiedział Zbyszko. I szedł z wolna przez rozlaną wodę,
1126  1,14|             ale i w jeziorku woda jeno z brzegu na wielkie mrozy
1127  1,14|              nie widząc przed sobą nic z powodu mgły, słysząc tylko
1128  1,14|             bliżej spuścił się do wody z brzegu duży bóbr ze świeżo
1129  1,14|               Zbyszko.~- Nie chodź. Tu z brzegu jest mułu na kilku
1130  1,14|             się i spojrzeć na kuszę, a z taką to choćby całe życie
1131  1,14|              pochwałę, uśmiechnęła się z radości, ale nie odrzekła
1132  1,14|             pójdzie, skoczyła jak sama z powrotem, a po chwili znikła
1133  1,14|        powrotem, a po chwili znikła mu z oczu. Zbyszko czekał i czekał,
1134  1,14|       dziewczyna zjawiła się przed nim z kuszą w ręku, ze śmiejącą
1135  1,14|          śmiejącą się rumianą twarzą i z bobrem na plecach.~- Dla
1136  1,14|           czekał jak kto głupi! Chytra z ciebie dziewka.~- No to
1137  1,14|               nie chciała tego uczynić z powodu gęstwiny, przez którą
1138  1,14|       podniosła oczy i poczęła patrzeć z wielkim niepokojem w jego
1139  1,14|                jej opowiadać, jako się z Danusią w Tyńcu poznali,
1140  1,14|             tęsknoty i wreszcie radość z tego, że po wyzdrowieniu
1141  1,14|              mu dopiero widok pachołka z końmi, który czekał na skraju
1142  1,14|                  Niech pachołek jedzie z bobrem za tobą, a ja nawrócę
1143  1,14|              Bóg ci zapłać za bobra.~- Z Bogiem...~I po chwili Jagienka
1144  1,15|                 atoli czwartego wpadła z wiadomością, że opat przyjechał
1145  1,15|        Zgorzelic. Maćko przyjął nowinę z pewnym wzruszeniem. Miał
1146  1,15|         wzruszeniem. Miał on wprawdzie z czego spłacić sumę zastawną,
1147  1,15|                rybałtów, że pośpiewuje z Zychem i rad podaje ucha
1148  1,15|           Zauważyła też, że rozpytywał z wielką troskliwością o Maćka,
1149  1,15|                Zbyszka - mogłem jechać z Krakowa aże do Bogdańca
1150  1,15|                Krakowa aże do Bogdańca z żeleźcem między żebrami,
1151  1,15|         kleryków, albowiem głowy mieli z wierzchu pogolone, odzież
1152  1,15|          jednakże nosili świecką, pasy z byczej skóry, a przy boku
1153  1,15|         dziewucho - rzekł - bo ci krew z jagód tryśnie.~Tymczasem
1154  1,15|              do dziewki porównał, jeno z wesołości dla twojej urody,
1155  1,15|         Usłyszawszy to, Maćko spojrzał z pewną obawą na opata, lecz
1156  1,15|               Może-li człek świecki co z tajemnic boskich wymiarkować?~-
1157  1,15|         dworzanie - odpowiedział jeden z nich, zaglądając w tymże
1158  1,15|              do dużej konwi, od której z daleka bił zapach słodu
1159  1,15|               Patrzcie!... mówi jakoby z beczki! - zawołał opat. -
1160  1,15|             książkę, a chycić lutnię i z nią włóczyć się po świecie.
1161  1,15|                Bożej liznęli, więc mam z nich przy kościele pożytek,
1162  1,15|                Rok temu pozwałem Wilka z Brzozowej na udeptaną ziemię
1163  1,15|              nie stanął, bo mnie wolał z pachołkami nocą w Tulczy
1164  1,15|            tego - rzekł Zych - prędzej z pokłonem i zgodą przyjdzie.
1165  1,15|              Wilka widziałem, jako pił z Cztanem z Rogowa w gospodzie
1166  1,15|          widziałem, jako pił z Cztanem z Rogowa w gospodzie w Krześni.
1167  1,16|               opatowi, że się ni Wilka z Brzozowej, ni Cztana z Rogowa
1168  1,16|           Wilka z Brzozowej, ni Cztana z Rogowa nie lęka i chować
1169  1,16|              do kościoła. Odzież miała z czerwonego sukna podbitą
1170  1,16|           męsku, ale na wysokim siodle z poręczą i z ławeczką pod
1171  1,16|             wysokim siodle z poręczą i z ławeczką pod stopy, które
1172  1,16|                ścierciałki, lecz panna z możnego rycerskiego domu.
1173  1,16|                dworskich ludzi jechało z tyłu, a z nimi opatowi klerycy,
1174  1,16|                ludzi jechało z tyłu, a z nimi opatowi klerycy, z
1175  1,16|                z nimi opatowi klerycy, z kordami i lutniami przy
1176  1,16|             opata, który w czerwieni i z olbrzymimi rękawami u sukni
1177  1,16|         Jagienka, Zbyszko i Zych. Opat z początku kazał śpiewać nabożne
1178  1,16|          rozmawiać ze Zbyszkiem, który z uśmiechem spoglądał na jego
1179  1,16|          brzeszczotów.~- Widzę - rzekł z powagą - że cudujesz się
1180  1,16|               do tego i adultera była, z czego też nic dobrego wypaść
1181  1,16|       zatrzymał konia i począł nauczać z większą jeszcze powagą:~-
1182  1,16|               jeśli nie znasz gniazda, z którego towarzyszkę dozgonną
1183  1,16|               jaka mać, taka i córa... Z czego bierz, grzeszny człowiecze,
1184  1,16|                i rzekł:~- A stary Wilk z Brzozowej pewnie z dobrym
1185  1,16|                Wilk z Brzozowej pewnie z dobrym pocztem przyjedzie.~-
1186  1,16|                że zachorzał.~- A jeden z moich kleryków słyszał,
1187  1,16|            ześle upamiętanie. Ja wojny z nikim nie szukam i krzywdy
1188  1,16|               mówił. - Pokażesz mi ich z daleka, abym wiedział, którzy
1189  1,16|               ona odrzekła znów niemal z pokorą:~- Dobrze, Zbyszku.~
1190  1,16|          dzwonów. Po chwili dojechali. Z tłumów czekających na mszę
1191  1,16|         natychmiast młody Wilk i Cztan z Rogowa, lecz Zbyszko uprzedził
1192  1,16|               uprzedził ich, zeskoczył z konia, nim zdołali dobiec,
1193  1,16|              boki Jagienkę, zsadził ją z siodła, po czym wziął za
1194  1,16|            następnie przeżegnała się i z nim razem weszła do kościoła.
1195  1,16|                młody Wilk, ale i Cztan z Rogowa, chociaż miał rozum
1196  1,16|        kościoła; natomiast Wilk wypadł z przedsionka i leciał jak
1197  1,16|            piersiach, chwycił za jeden z głazów i jął nim potrząsać
1198  1,16|               obaj, stali tylko bladzi z natężenia, sapiąc i spoglądając
1199  1,16|                przerwał pierwszy Cztan z Rogowa.~- No i co? - spytał.~-
1200  1,16|              kościele, jeno po mszy.~- Z Zychem jest - i z opatem.
1201  1,16|              mszy.~- Z Zychem jest - i z opatem. A toś zahaczył,
1202  1,16|                Nieraz już oni bili się z sobą, lecz zawsze jednali
1203  1,16|                co Bóg da. Ucieszył się z tej rozumnej odpowiedzi
1204  1,16|              rozumnej odpowiedzi Cztan z Rogowa.~- Może ta Pan Jezus
1205  1,16|           znowu przyjęła wodę święconą z ręki Zbyszka. Na cmentarzu
1206  1,16|          nieprzyjacielem starego Wilka z Brzozowej. Na Zbyszka patrzyli
1207  1,16|               skowytały im w piersiach z bólu, z gniewu i zazdrości,
1208  1,16|       skowytały im w piersiach z bólu, z gniewu i zazdrości, gdyż
1209  1,16|              gdy świetny orszak ruszył z powrotem i gdy z dala doszła
1210  1,16|                ruszył z powrotem i gdy z dala doszła ich wesoła pieśń
1211  1,16|              wy nie czekajcie na mnie. Z Bogiem!~- Z Bogiem! - rzekł
1212  1,16|         czekajcie na mnie. Z Bogiem!~- Z Bogiem! - rzekł opat. -
1213  1,16|                 a gdy Zbyszko znikł im z oczu, trącił nieznacznie
1214  1,16|                   Pobije się w Krześni z Wilkiem i Cztanem, jako
1215  1,16|               Jeszcze go poranią, i co z tego?~- Jak to co z tego?
1216  1,16|               i co z tego?~- Jak to co z tego? Jeśli za Jagienkę
1217  1,16|              może byście też podesłali z paru szpylmanów do Krześni.~-
1218  1,16|                 która nagromadziła się z żalem w jej piersiach od
1219  1,16|           sobie rady, choćby się naraz z obydwoma miał potykać. A
1220  1,16|              się znaleźć młodego Wilka z Brzozowej i Cztana z Rogowa.~
1221  1,16|             Wilka z Brzozowej i Cztana z Rogowa.~Jakoż zastał obydwóch,
1222  1,16|            rozeznać, gdyż okna karczmy z błonami z wołowych pęcherzy
1223  1,16|            gdyż okna karczmy z błonami z wołowych pęcherzy mało przepuszczały
1224  1,16|                 zapalczywą twarz Wilka z Brzozowej.~Wtedy począł
1225  1,16|            Brzozowej.~Wtedy począł iść z wolna ku nim, roztrącając
1226  1,16|          nikogo słowa:~- Pakliby który z was dwóch albo z innych
1227  1,16|         Pakliby który z was dwóch albo z innych ludzi rycerskich
1228  1,16|                przyszedł i po co szuka z nimi zaczepki? - Od tych
1229  1,16|              rycerze służby ślubują, a z innymi się żenią, pomyślał,
1230  1,16|              Jagienką, to należy w lot z niej skorzystać.~Więc wysunął
1231  1,17|               drogę skojca, począł pić z księżymi sługami i nie myślał
1232  1,17|                 Miała też ochotę razem z opatem jechać do Bogdańca,
1233  1,17|            pragnął bowiem rozmówić się z Maćkiem w sprawie zastawu
1234  1,17|          Bogdańcu aż kmiecie wyglądali z chałup, patrząc, czy się
1235  1,17|              Ale jadący naprzód pątnik z krzywą lagą uspokajał ich,
1236  1,17|              jego spotkanie. Niektórzy z kleryków bywali już z opatem
1237  1,17|        Niektórzy z kleryków bywali już z opatem w Bogdańcu, ale byli
1238  1,17|              nie mógł iść w porównanie z obszernym dworzyszczem w
1239  1,17|           łagiewka, obie zdobyte~razem z innymi skarbami na Fryzach.~
1240  1,17|              do młodego rycerza. Byłeś z nawrotem w Krześni? - zapytał.~-
1241  1,17|          pomyślał - nie spotkał się ni z Cztanem, ni z Wilkiem; może
1242  1,17|           spotkał się ni z Cztanem, ni z Wilkiem; może ich nie było,
1243  1,17|             Maćko, który wiedział, jak z nim postępować, podniósł
1244  1,17|               której siedział, wydobył z niej przygotowany już widocznie
1245  1,17|       przygotowany już widocznie worek z grzywnami i rzekł:~- Ubodzyśmy
1246  1,17|            grzmotnął nim o podłogę, aż z rozpękłego płótna posypały
1247  1,17|         Uradował się opat szczerością, z jaką mówił Maćko, uśmiechnął
1248  1,17|           Gniew walczył w nim o lepszą z podziwem, a jednocześnie
1249  1,17|              począł mu przypominać, że z tego pobicia Wilka i Cztana
1250  1,17|               ujęli się za Jagienką, i z tego była bitka.~Usłyszawszy
1251  1,17|                tam chwycił krzywą lagę z rąk pątnika i począł nią
1252  1,17|          strzemion i puścił się w cwał z miejsca, z rozwianymi przez
1253  1,17|           puścił się w cwał z miejsca, z rozwianymi przez wiatr rękawami,
1254  1,17|              gdy znikli w boru, wrócił z wolna do izby i rzekł do
1255  1,17|              Sam on życzył sobie także z całej duszy Jagienki dla
1256  1,17|                 że nie może być chleba z tej mąki i że wobec gniewu
1257  1,17|         Jagienki, wreszcie wobec bójki z Cztanem i Wilkiem lepiej,
1258  1,18|                 Doma, jeno się wybrali z opatem na łowy. Mało patrzeć,
1259  1,18|              dziewczynę i rzekł:~- Bóg z tobą, dziewucho! Tobie smutek,
1260  1,18|             lepiej sczezł od tej rany, z której mnie wygoiłaś, byle
1261  1,18|              nigdy, a jeśli obaczę, to z Jurandówną - wolałabym zasię
1262  1,18|           pojechał, ale za łaską boską z Jurandówną nie wróci.~-
1263  1,18|          sprawna. Patrzże, jako Cztana z Rogowa i Wilka z Brzozowej
1264  1,18|                Cztana z Rogowa i Wilka z Brzozowej w mig potarmosił,
1265  1,18|            przywiezie, bo i ja gadałem z Jurandem i wiem, jako jest.
1266  1,18|                 tak i stanęło na moim. Z tatusiem nijakiego kłopotu
1267  1,18|                   Tatuś i opat wrócili z łowów. Pójdziemy na przyłap,
1268  1,18|          lepiej, żeby was opat pierwej z daleka uwidział, nie zaś
1269  1,18|         wyprowadziła Maćka na przyłap, z którego ujrzeli w podwórzu
1270  1,18|             oszczepami lub postrzelone z kuszy łosie i wilki. Opat,
1271  1,18|            Maćka, zanim jeszcze zsiadł z konia, cisnął w jego stronę
1272  1,18|              Lecz Maćko skłonił mu się z dala czapką, jak gdyby nic
1273  1,18|          zawołała - musieli się w boru z tatu-siem zdybać.~A Maćka
1274  1,18|           przebiegła mu myśl, że jeden z nich może dostać Jagienkę,
1275  1,18|                może dostać Jagienkę, a z nią Moczydoły, opatowe ziemie,
1276  1,18|            ujrzał rzecz nową. Oto Wilk z Brzozowej, choć z jego ojcem
1277  1,18|             Oto Wilk z Brzozowej, choć z jego ojcem chciał się niedawno
1278  1,18|       strzemienia, aby mu pomóc zsiąść z konia, on zaś, zsiadając,
1279  1,18|        dziewczyny była rumiana zarówno z gniewu, jak i z zimna, a
1280  1,18|                zarówno z gniewu, jak i z zimna, a modre jej oczy
1281  1,18|              co opat każe. A ona na to z miejsca:~- Opat uczyni,
1282  1,19|            głupi Zbyszko" wyjechał był z Bogdańca istotnie z ciężkim
1283  1,19|                był z Bogdańca istotnie z ciężkim sercem. Naprzód,
1284  1,19|               i nieswojo bez stryj ca, z którym dotychczas od dawnych
1285  1,19|               do Danusi, którą miłował z całej duszy, jednakże bywało
1286  1,19|            brać i na konia sadzać albo z kulbaki zdejmować, by ją
1287  1,19|             strugi przenosić, wodę jej z warkocza wykręcać, by z
1288  1,19|                z warkocza wykręcać, by z nią po lasach chadzać i
1289  1,19|            patrzeć na nią, i "uradzać" z nią. Tak zaś do tego przywykł
1290  1,19|              mu pomoc w lesie, gdy się z niedźwiedziem borykał. I
1291  1,19|         tygodni temu, gdy wiatr nazbyt z Ja-gienkową suknią poswawolił.
1292  1,19|             jeszcze pomyślał, że byłby z nią mógł uczynić, co chciał,
1293  1,19|               podobnych i strząsnął je z duszy jak suchy śnieg z
1294  1,19|                z duszy jak suchy śnieg z opończy. - Do Danuśki jadę,
1295  1,19|              to go przez to samo katom z rąk odjęła - i od tej pory
1296  1,19|               ze raczej pójdzie za nim z mazowieckiego dworu choćby
1297  1,19|                Zbyszko, biorąc drzewce z rąk parobka.~- A jest i
1298  1,19|          chociaż jeniec, jest jednakże z rodu włodyką, któren widocznie
1299  1,19|             ruszyli jego ludzie. Czech z kuszą za plecami i z toporem
1300  1,19|             Czech z kuszą za plecami i z toporem na ramieniu wlókł
1301  1,19|          toporem na ramieniu wlókł się z tyłu, zatulając się w kosmatą
1302  1,19|           Nawałnica wzmagała się nawet z każdą chwilą. Turczynko-wie,
1303  1,19|            Jagienka to jednak poczciwa z kościami dziewka - i wstrzymał
1304  1,19|                na swoim postawi, i nuż z płaczem dziękować. Pan jej
1305  1,19|              nie wyskoczysz żegnać się z nim, to pozwolę, inaczej
1306  1,19|                pan rad był, bo oni oba z opatem okrutnie się tego
1307  1,19|              przyszła chęć widzieć się z waszą miłością... No, nie
1308  1,19|                 pan bronił. Ale co tam z takich zaka-zowań! Żeby
1309  1,19|                zaś zapytał głośno:~- A z opatem nie było biedy?...~
1310  1,19|                    Poradzi sobie ona i z opatem, gdyż i ojciec rodzony
1311  1,19|                powstrzymał konia, gdyż z pobocza leśnego ozwał się
1312  1,19|                poratujecie.~- Jeślibyś z mojej przyczyny zginął -
1313  1,19|            znajduje, aleja tobie darmo z nich udzielę, byleście mnie
1314  1,19|          czysta, zdradzała pochodzenie z dalekich stron. Nie chciał
1315  1,19|         Wielkanocy jadł jaja na twardo z Ojcem Świętym. Nie mów mi
1316  1,19|             gdzie przy sobie gąsio-rek z winem, to daj mi dwa lub
1317  1,19|           wszystkie sosny w boru razem z dzikimi zwierzęty.~Lecz
1318  1,19|                do Sieradza. Pojedziesz z nami?~- Bo muszę. Prześpię
1319  1,19|             mowę rozumieją.~- A dawnoś z Malborga?~- Byłem, panie,
1320  1,19|                wróciłem do Malborga, a z Malborga jechałem na Mazowsze,
1321  1,19|               to samo, co zwierzyć się z miłości przed nieznajomym,
1322  1,19|               do Rzymu odwożę, aby się z czasem na nową wyprawę krzyżową
1323  1,19|           Takie, że się i mówić o nich z nakrytą głową nie godzi,
1324  1,19|           chcieli usmażyć - i szczebel z drabiny, o której się śniło
1325  1,19|               Egipcjanki, i nieco rdzy z kluczów świętego Piotra...
1326  1,19|           prawdziwe? Weź, panie, dzidę z rąk pachołka i nadstaw,
1327  1,19|           niego, aby dać na dwie msze, z których jedna miała się
1328  1,19|                był cudzoziemcem, rodem z Cylii, ale przez czterdzieści
1329  1,19|        zamierzył, nie odwodzę, naprzód z tej przyczyny, iżeś zaprzysiągł,
1330  1,19|             Sprowadził ich tu Wincenty z Szamotuł. Było mi wtedy
1331  1,19|            roków i właśniem przybył tu z Cylii, skąd mnie wuj mój
1332  1,19|              je podpalili. Widzieliśmy z murów, jako w rynku mężów,
1333  1,19|                się, iż przeor Mikołaj, z Elbląga rodem będąc, znał
1334  1,19|                wycięto i zakonników, a z nimi wuja mego Petzoldta,
1335  1,19|                 wszyscy prawie mężowie z rodu mego wyginęli; ale
1336  1,19|           wywiesić kartę przed gospodą z wyzwaniem na "walkę pieszą
1337  1,19|                wiarę będzie się wespół z drugimi potykał, ale tam
1338  1,19|               jest i świeckich rycerzy z dalekich stron, którzy panom
1339  1,19|            przychodzą. Ci patrzą jeno, z kim by się sczepić, a szczególniej
1340  1,19|                Potrzeba mi pawich piór z hełmów, bom to ślubował -
1341  1,19|            chce przedtem szczęśliwości z niewiastą zażyć.~Zbyszka
1342  1,19|           wydała?~Sanderus zawahał się z odpowiedzią, naprzód dlatego,
1343  1,19|                ni też po trzech dniach z koniem nie odjedziesz, a
1344  1,19|                 tobyś zaraz cnotę moją z tej odpowiedzi wymiarkował.~-
1345  1,19|        ościennych. Zresztą, kto jechał z pocztem i zbrojny, ten mógł
1346  1,19|                od rana do nocy bił się z myślami nad tym pytaniem.
1347  1,19|              kazał wywiesić znów deskę z wyzwaniem przed bramą, rozumując
1348  1,19|            wyzwanie przeczytać, ci zaś z rycerzy, którym odczytali
1349  1,19|            coraz większym strapieniu i z coraz większym pośpiechem.
1350  1,19|             uradzając" prawie co dzień z Jagienką i patrząc na jej
1351  1,19|               nocą nie schodziła mu ni z oczu, ni z pamięci, ni z
1352  1,19|             schodziła mu ni z oczu, ni z pamięci, ni z myśli. We
1353  1,19|               z oczu, ni z pamięci, ni z myśli. We śnie nawet widywał
1354  1,19|               przed sobą, przetowłosą, z lutnią w ręku, w czerwonych
1355  1,19|                czerwonych trzewikach i z wianeczkiem na głowie. Wyciągała
1356  1,19|         otwarcie: "Po cóż nam się było z Litwą łączyć, jeśli nie
1357  1,19|            krzyżackim? Raz więc trzeba z nimi skończyć, aby zaś dłużej
1358  1,19|         dobrzyńską porwali, którą wraz z krwią wyrzygać muszą". I
1359  1,19|            boju na śmierć i życie, ale z głuchą zawziętością potężnego
1360  1,19|        dźwignąć mogli wytworni rycerze z Zachodu, ale które z łatwością
1361  1,19|           rycerze z Zachodu, ale które z łatwością nosili krzepcy "
1362  1,19|             nosili krzepcy "dziedzice" z Wielkopolski i Małopolski.
1363  1,19|            alkierzach spleśniałe worki z grzywnami na wojenną wyprawę
1364  1,19|            możnego szlachcica Bartosza z Bielaw, który mając dwudziestu
1365  1,19|           wywieszać po gospodach deskę z wyzwaniem, albowiem pomiarkował,
1366  1,19|          całkiem na nowo wznosił, gdyż z dawnego został tylko zamek.
1367  1,19|           Jaśko znał Zbyszka, gdyż był z księżną w Krakowie, więc
1368  1,19|        Krakowie, więc też i ugościł go z radością - on zaś, nim do
1369  1,19|           Danusię i o to, czy się wraz z innymi dwórkami księżny
1370  1,19|           przed adwentem, ale która by z dwórek za mąż poszła, a
1371  1,19|             zakonni, komturowie, jeden z Jansborku, a drugi ze Szczytna,
1372  1,19|                 a drugi ze Szczytna, a z nimi podobno jacyś goście
1373  1,19|          jechać ze sobą do Ciechanowa, z czego Sanderus był rad nie
1374  1,19|          rycerskim do zamku w hełmie i z kopią w ręku - za czym siadł
1375  1,19|          dziesięciu kroków, gdy jadący z tyłu Czech porównał się
1376  1,19|                tyłu Czech porównał się z nim i rzekł:~- Wasza miłość,
1377  1,19|                każdy~w białym płaszczu z czarnym krzyżem i w hełmie
1378  1,19|             czarnym krzyżem i w hełmie z wysokim pawim pióropuszem.~-
1379  1,19|          wszystkie nieszczęścia, jakie z tego wynikły, więc podniósł
1380  1,19|         jeszcze trzeci rycerz, również z piórami na głowie, i czwarty,
1381  1,19|          oznajmił, iż zowie się Jędrek z Kropiwnicy i gości księciu
1382  1,19|              oraz pana Fulka de Lorche z Lotaryngii, który u Krzyżaków
1383  1,19|       spotkanie ich wysłał. Jędrek zaś z Kropiwnicy mówił dalej:~-
1384  1,19|               naszemu rzekli: starosta z Jansbor-ku, bawi w gościnie
1385  1,19|            śmią, a zwłaszcza ów rycerz z Lotaryngii, on bowiem z
1386  1,19|                z Lotaryngii, on bowiem z daleka będąc, mniemał, że
1387  1,19|              zaraz mieszkają Saraceny, z którymi wojna nie ustaje.
1388  1,19|               Krzyżaków zawzięty, a to z przyczyny nie tyle ich napaści -
1389  1,19|              my do nich zaglądamy, ile z przyczyny wielkiej ich zdradliwości,
1390  1,19|            jeśli cię Krzyżak obłapi, a z przodu w gębę cię całuje,
1391  1,19|           przodu w gębę cię całuje, to z tyłu gotów cię w tym samym
1392  1,19|            postanowił pociągnąć Jędrka z Kropiwnicy za język.~-Wiem! -
1393  1,19|              piersiach, ów zaś odrzekł z wielkim zdziwieniem:~- A
1394  1,19|               dni temu, jak wyjechałem z Ciechanowa i widziałem ją
1395  1,19|             konie parskały, wyrzucając z nozdrzy słupy pary - i obcy
1396  1,19|      szwargotać. Lecz po chwili Jędrek z Kropiwnicy zapytał:~- Jakoże
1397  1,19|         niedobrze dosłyszał?~- Zbyszko z Bogdańca.~- Moiście wy!
1398  1,19|                  odpowiedział prędko i z dumą Zbyszko.~- Bo i nie
1399  1,19|             głowę nakryła! Po powrocie z Krakowa wszystkie dwórki
1400  1,19|        szczekał, to go pozwę! A Jędrek z Kropiwnicy począł się śmiać:~-
1401  1,19|               do niej gotują, jako jej z dnia na dzień czekają -
1402  1,19|               książę mówił do Mikołaja z Długolasu, że pochowali
1403  1,19|               byle król nastawał, to i z ziemi dobrzyńskiej, którą
1404  1,19|             usiedzimy - odrzekł Jędrek z Kropiwnicy.~Zbyszko spojrzał
1405  1,19|              idzie za nim okutych trzy z godnym sprzętem, a ludzi
1406  1,19|               dziewięciu. Bogdajby się z takim zewrzeć! Aże ślina
1407  1,19|              kazał ich strzec. Włos im z głowy nie spadnie do Ciechanowa.~-
1408  1,19|               bo pókim żyw, nie będzie z tego nic.~Zbyszko, usłyszawszy
1409  1,19|         Rozumiecie, co rycerska cześć. Z wami nie będę się potykał,
1410  1,19|               zdołał przemówić, Jędrek z Kropiwnicy przedzielił go
1411  1,19|             ostrzem kopii.~Wtem Jędrek z Kropiwnicy zwrócił się do
1412  1,19|      Kropiwnicy zwrócił się do Zbyszka z twarzą już groźną i rzekł:~-
1413  1,19|                okręcić.~- Nie chcę się z wami bić.~- A musielibyście
1414  1,19|                i rozumiejąc, że Jędrek z Kropiwnicy nie może istotnie
1415  1,19|             znajomy Zbyszkowy, Mikołaj z Długolasu, któren przywodził
1416  1,19|            przywodził załodze złożonej z garści rycerstwa i trzystu
1417  1,19|          uczcić komturów ze Szczytna i z Jansborka, wyprawił wielkie
1418  1,19|               widowisku i księżna wraz z dworskimi pannami. Ze znajomych
1419  1,19|           tylko Ofkę, wdowę po Krzychu z Jarząbkowa, która była klucznicą
1420  1,19|              albowiem od czasu powrotu z Krakowa opowiadała każdemu,
1421  1,19|         miłości do Danusi i przygodzie z Lichtensteinem. Jednały
1422  1,19|             czemu nie ma rady, gdyż to z rozkazania boskiego... A
1423  1,19|                drogę spogląda... Każda z nas potrzebuje przyjacielstwa...~-
1424  1,19|             Uczyń to, jeno przewodnika z zamku weź, bo w puszczy
1425  1,19|               wieczerzy, którą Mikołaj z Długolasu dla gości wyprawił,
1426  1,20|            nimi do bitki, gdyż Mikołaj z Długolasu, dowiedziawszy
1427  1,20|            dowiedziawszy się od Jędrka z Kropiwnicy, o co im chodzi,
1428  1,20|          zwłoka - zwłaszcza że Mikołaj z Długolasu, któren lata całe
1429  1,20|               w niewoli przesiedział i z cudzoziemcami mógł łatwo
1430  1,20|             swe zbrojne poczty i ludzi z kagankami dla ochrony od
1431  1,20|          choćby najlepiej uzbrojonych. Z tej strony Ciechanowa nie
1432  1,20|       kurpieską, łączącą się na wschód z nieprzebytymi borami Podlasia
1433  1,20|             zburzyła miasto. De Lorche z największą ciekawością słuchał
1434  1,20|             starego przewodnika, Maćka z Turobojów, albowiem pałał
1435  1,20|            duszy chęcią zmierzenia się z Litwinami, których - jak
1436  1,20|              mniemał, że wojna nawet i z Mazurami, jako z pogańskim
1437  1,20|               nawet i z Mazurami, jako z pogańskim przez pół narodem,
1438  1,20|                począł rozpytywać Maćka z Turobojów, czy w owych lasach,
1439  1,20|           muszą ofiarowywać dziewice i z którymi można by walczyć.
1440  1,20|            tury, żubry i niedźwiedzie, z którymi dość jest roboty -
1441  1,20|              osadnicy puszczańscy pasy z ich skóry nosili!~- Co to
1442  1,20|                naród i czyby nie można z nim walczyć? – spytał de
1443  1,20|            spytał de Lorche.~- Walczyć z nim można, ale niezdrowo -
1444  1,20|           dostanie, póki jadła strzałą z wierzchołka sosny nie zrzuci.~-
1445  1,20|               już - odpowiedział Maćko z Turobojów. Lecz Lotaryńczyk
1446  1,20|                Lorche począł spoglądać z większym szacunkiem na Zbyszka,
1447  1,20|            radował się w sercu, iż nie z byle kim przyjdzie mu się
1448  1,20|              zapasy w wozach. Lecz gdy z rozmowy między nim a Maćkiem
1449  1,20|           rozmowy między nim a Maćkiem z Turobojów okazało się, że
1450  1,20|     cudzoziemiec śmie "babę" nie tylko z Danuśką porównywać, ale
1451  1,20|               gotów po nocy na którego z nas przeskoczyć. Trzeba
1452  1,20|                  Usłyszawszy to, Maćko z Turobojów zaprzeczył wprawdzie,
1453  1,20|                począł jednak spoglądać z pewnym niepokojem na Lotaryńczyka
1454  1,20|               go chwalę - odpowiedział z pewnym zdziwieniem de Lorche.~
1455  1,20|           zdziwieniem de Lorche.~Maćko z Turobojów uspokoił się zupełnie.~-
1456  1,20|               ruszyli dalej spokojnie. Z Ciechanowa do Przasnysza
1457  1,20|             oni jechali daleko wolniej z powodu nocy, postojów i
1458  1,20|          szałasów, skleconych naprędce z sosnowych gałęzi, i od namiotów
1459  1,20|         oddechów i parą podnoszącą się z pieczonych mięsiw. Za nimi
1460  1,20|              wiedzieli - odrzekł Maćko z Turobojów - ze nie brak
1461  1,20|               i inni, którzy dla targu z puszczańskich komyszy tu
1462  1,20|                 ale że przybywają wraz z osacznikami przez babską
1463  1,20|         Osacznicy nie lubili wychodzić z puszczy, gdyż nieswojo im
1464  1,20|         Kurpiami nie było zbyt trudno. Z tego powodu około książęcego
1465  1,20|        ciekawość wywabiały mieszkańców z głębin leśnych.~De Lorche
1466  1,20|            Maćkowych, przypatrując się z zajęciem postaciom osaczników,
1467  1,20|             blasków dnia, który bielał z każdą chwilą i posrebrzał
1468  1,20|          służba w barwie książęcej - i z wiadrami lub cebrami na
1469  1,20|                rzut oka poznał jednego z rybałtów, których w swoim
1470  1,20|           widok, nie czekając na Maćka z Turobojów ni na de Lorche,
1471  1,20|                Lorche, skoczył Zbyszko z takim pędem ku dworowi,
1472  1,20|              nie stało - odrzekł Maćko z Turobojów - jeno miłuje
1473  1,20|            stał nakryty kilimkiem stół z przygotowanymi misami do
1474  1,20|                zaledwie kilku dworzan, z którymi rozmawiał Zbyszko.
1475  1,20|               rozmawiał Zbyszko. Maćko z Turobojów zapoznał ich z
1476  1,20|               z Turobojów zapoznał ich z panem de Lorche, ale że
1477  1,20|                krakowskich, witali się z nim jak ze starym przyjacielem -
1478  1,20|                 Inni patrzyli na niego z takim podziwem, z jakim
1479  1,20|                niego z takim podziwem, z jakim zwykle patrzy się
1480  1,20|            ujrzysz, nieboże, i na łowy z nami pojedziesz". A wtem
1481  1,20|             Hugo de Dan-veld, starosta z Ortelsburga, czyli ze Szczytna,
1482  1,20|               i Zygfryd de Lowe, także z zasłużonej w Zakonie rodziny -
1483  1,20|               w Zakonie rodziny - wójt z Jansborku. Pierwszy dość
1484  1,20|              młody jeszcze, ale otyły, z twarzą chytrego piwoźłopa
1485  1,20|             płocki, zwalił w gonitwach z konia, lecz wspomnienia
1486  1,20|                ku któremu zwrócili się z pokłonami i Krzyżacy, i
1487  1,20|               zaś witał uprzejmie, ale z powagą na swej bezwąsej,
1488  1,20|           cudną przetowłosą dzieweczkę z lutnią zawieszoną na ramieniu.~
1489  1,20|         pierwszej chwili, iż to któryś z dworzan, zawiniwszy coś
1490  1,20|              niego i piszcząc przy tym z wielkiej radości póty, póki
1491  1,20|               stropiwszy się okrutnie, z równą szybkością schowała
1492  1,20|          zapytał:~- Na świętego Jakuba z Kompostelli, kto jest ta
1493  1,20|            jestem zakonnikiem - odparł z wyniosłością Hugo de Danveld.~
1494  1,20|       książętom i przyjaciołom Zakonu, z którego rąk wkrótce, panie,
1495  1,20|                się poprzednio od wójta z Jansborku o wielkich pokrewieństwach
1496  1,20|       Naprzeciw zajęła miejsce księżna z Danusią, Zbyszko zaś stanął,
1497  1,20|               On zaś patrzał chciwie i z zachwyceniem na jej jasną,
1498  1,20|                wspomnienie, działo się z nim to, co czasem działo
1499  1,20|             czuł, ale nie zdawał sobie z tego sprawy, gdyż się zapamiętał.
1500  1,20|               pokazują sobie ich oboje z Danusią i śmieją się. Nie