Tom,    Rozdzial

3001  2,21|                jakby życie miało razem z nimi wypłynąć.~Wreszcie,
3002  2,21|                powtórnie do ust bukłak z kobylim mlekiem, ów zaś
3003  2,21|              niewiasta w tym oddziele, z którym szedłeś? Na twarzy
3004  2,21|           córce. Jednakże odpowiedział z pośpiechem:~- Tak, wojewodo!
3005  2,21|                  Widziałeś ją? - pytał z bijącym sercem młodzian.~-
3006  2,21|             między dwoma końmi kolebkę z wikliny, całkiem zamkniętą,
3007  2,21|        śpiewanie słyszałem też żałosne z kolebki dochodzące...~Zbyszko
3008  2,21|         albowiem brano mnie za jednego z twoich ludzi. Nigdy też
3009  2,21|                coś w głowie pomieszało z zaciekłości i że póki żyw,
3010  2,21|           chciałem rzec: młodej pani - z rąk nie popuści.~- Dziwne
3011  2,21|               się innym rozkazać. Wozi z sobą niemowę, dawnego kata
3012  2,21|              miało być, kiedy go duchy z tamtego świata nawiedzają!
3013  2,21|             też siarką w izbie czuć, i z nim jeszcze więcej komtur
3014  2,21|                 Jako-że uszli i co się z nimi stało?~- Widziałem -
3015  2,21|              wiernie opowiem. Bili się z początku okrutnie, ale gdy
3016  2,21|               nią i stary komtur razem z kilkoma ludźmi i z kolebką,
3017  2,21|               razem z kilkoma ludźmi i z kolebką, która była między
3018  2,21|               każdego od spotkania się z nim, gdyż to jest człek
3019  2,21|             się chycił za ogon jednego z tych koni, które niosły
3020  2,21|                to tamtejszy lud, który z tego samego plemienia co
3021  2,21|                łatwo było wymiarkować, z jakim rozmyśla wysiłkiem,
3022  2,21|            drugi, a wreszcie odetchnął z głębi piersi i rzekł, jakby
3023  2,21|           przeciw tym ludziom pomagał, z którymi pod jedną chorągwią
3024  2,21|                wymieni, gdyż nie tylko z możnego, lecz i zasłużonego
3025  2,21|               kraju, a przyszedł tylko z własnej ochoty. Więc dziękując
3026  2,21|         jakiejś wielkiej i ostatecznej z Krzyżakami rozprawie.~Temu
3027  2,21|               ruszyli.~Sanderus jechał z nimi. Drogę aż do pobojowiska
3028  2,22|             przejechali je pośpiesznie z przyczyny nieznośnego zaduchu,
3029  2,22|                Niemcy popalili, a baby z dziećmi w głębiach borowych
3030  2,22|             uderzon. Nie zważał na to, z początku bił się i zabijał,
3031  2,22|               zrazu nic, a potem boli. Z tej przyczyny nie lża im
3032  2,22|                widzieli? A panu Powale z Taczewa dałbyś rady? a panu
3033  2,22|              panu Paszkowi Złodziejowi z Biskupic, a tym bardziej
3034  2,22|               bowiem będzie coś zrobić z nieszczęsną Jagienką.~-
3035  2,22|              nie spłoszą. Powie im, że z niewoli uciekł, czemu łacno
3036  2,22|               tak będzie, bo gdyby nas z dala ujrzeli, to alboby
3037  2,22|               będzie znak, że już jest z nimi, i wtedy pojechawszy
3038  2,22|              widocznie wszystkim mężom z Bogdańca, albowiem w tej
3039  2,22|            wyjechał naprzód i znikł im z oczu, wszelako na połowie
3040  2,22|             zwierz pierwszy zeszedł mu z drogi. Natomiast o południu,
3041  2,22|             ujrzał chłopa, bartodzieja z leziwem, i nie zatrzymał
3042  2,22|               i nie zatrzymał go tylko z obawy, że w głębi boru mogło
3043  2,22|       mieszkańce przyzwyczaili się już z dawna do posłuszeństwa Krzyżakom,
3044  2,22|             ludność miejscowa wzięłaby z pewnością ich stronę.~Lecz
3045  2,22|         Zbyszko zeskoczyli natychmiast z siodeł,~by zbadać ślady
3046  2,22|             Sanderus widocznie zjechał z drogi w bór, idąc za wyciskami
3047  2,22|             nim i poczęli się naradzać z sobą i Czechem cichymi głosami,
3048  2,22|           jeśli nie uwierzą, to będzie z nim źle.~- A czemu by zaś
3049  2,22|             Nieraz zdarzy się brańcowi z niewoli uciec.~- Bo mnie
3050  2,22|                jeśli powiedział im, iż z niewoli ucieka, to może
3051  2,22|        pierwszy znak krzyża, gdy jeden z posłanych naprzód pacholików
3052  2,22|               wysunął się ku nim nagle z leszczynowych gąszczów:~-
3053  2,22|             tej samej chwili zeskoczył z konia.~Za nim zeskoczył
3054  2,22|           Macko, Czech i pacholikowie, z których trzej dostali rozkaz,
3055  2,22|             rozkaz, aby zatrzymali się z końmi, mając je w pogotowiu
3056  2,22|            bacząc, aby broń Boże który z rumaków nie zarżał. Pięciu
3057  2,22|                miecz łatwo mu wychodzi z pochew.~Lecz Zbyszko spostrzegł
3058  2,22|               siebie numy. Przed jedną z nich siedziało na kłodzie
3059  2,22|            Patrz - rzekł Macko, cisnąc z całej siły ramię Zbyszka,
3060  2,22|                i pancerze. Dobrze! Ten z siwą głową musi być...~-
3061  2,22|          Zbyszko i Arnold sczepili się z sobą jak dwa jastrzębie,
3062  2,22|            ścisnąwszy gałąź drzewa sok z niej wyciskał, poczuł, że
3063  2,22|             Zbyszko ścisnął go również z tak okrutnym wysiłkiem,
3064  2,22|               Zbyszko przypodniósł się z ziemi i siadł, po czym chciał
3065  2,22|      przytomnie.~- Coć jest? - zapytał z niepokojem Macko.~- Nic,
3066  2,22|            zupełnie i wyrywając mu się z rąk, poczęła powtarzać zdyszanym
3067  2,23|              ludziach jeść, jakkolwiek z chciwych jej spojrzeń rzucanych
3068  2,23|             sama, rzucała się na spyżę z łakomstwem dzikiego zwierzątka,
3069  2,23|               w sobie łzy. Nie chciała z tego ukrycia wyjść nawet
3070  2,23|                i na jej wychudłą twarz z zastygłym wyrazem przerażenia,
3071  2,23|               i serce skowyczało w nim z bólu i wściekłości na myśl,
3072  2,23|           jakich była rękach i jak się z nią obchodzono. Porwał go
3073  2,23|           chwyciwszy za miecz, skoczył z nim ku Zygfrydowi i byłby
3074  2,23|            Poczęli się wówczas pasować z sobą prawie po nieprzyjacielsku,
3075  2,23|              osłabion poprzednią walką z olbrzymim Arnoldem, że stary
3076  2,23|               przymknęła tylko oczy, a z ust jej wyszedł zwykły,
3077  2,23|               ogniska, bojąc się wyjść z izby.~Ale Czech wszedł po
3078  2,23|               i chodź.~I wywiódłszy ją z izby, skrępował tak, jako
3079  2,23|                na stronę do tego trupa z ryżymi kudłami, ale teraz
3080  2,23|              rzekłszy, poszedł wydobyć z biesagów wędzone mięsiwo
3081  2,23|             szatanowi. Nie czyniono im z tego sprawy ni żadnych procesów,
3082  2,23|                Przy tym Maćko, wiedząc z opowiadań Sanderusa o niepojętym
3083  2,23|            olbrzyma.~- A ówże Zygfryd, z którym szedłeś w pochód
3084  2,23|              złymi duchami gadał, jako z nimi szeptał i śmiał się
3085  2,23|               na ramieniu i przycisnął z całej mocy, aby mu przytomność
3086  2,23|              ścisnął zębami knykieć, a z oczu poczęły mu kapać jedna
3087  2,23|               mękę Juranda i pojedynek z Rotgierem. Gdy skończył,
3088  2,23|             pogadać ze starym rycerzem z Bogdańca. Zastał go pogrążonego
3089  2,23|        wędzonej rzepy i mięsiwa zasnął z utrudzenia snem kamiennym.~-
3090  2,23|               giermek.~- Sen ucieka mi z powiek - odrzekł Maćko. -
3091  2,23|               ze Spychowa i żegnał się z nią, powiedziała mi tak: "
3092  2,23|            kazała ci wracać przed nami z nowiną, a potem odwieźć
3093  2,23|           Danuśkę odbili i że niebawem z nią przyjedziem, a sam zabierz
3094  2,23|                znów mieć oko na Wilków z Brzozowej i na Cztana z
3095  2,23|                z Brzozowej i na Cztana z Rogowa... Ale prawda! Nie
3096  2,23|           teraz Zbyszka odstąpić, a to z różnych wielkich przyczyn.
3097  2,23|               Spychowie panu Jurandowi z worka go wytrząsnę.~- A
3098  2,23|               to masz rozum! - zawołał z radością Maćko. - Prosta
3099  2,23|               do Spychowa dowiózł, rób z nim, co chcesz.~- To dajcie
3100  2,23|     miejscowych albo zbiegłych chłopów z babami. Weźmiecie pierwszą
3101  2,23|     pośpiesznym krokiem i począł wołać z daleka cichym głosem:~-
3102  2,23|   Zaniepokojony Maćko ruszył spiesznie z Hlawą do koni, ale zastali
3103  2,23|              jakoż popowracali wkrótce z po spuszczanymi głowami.
3104  2,23|      opowiedział mu, co uradzili razem z Czechem, potem zaś oznajmił
3105  2,23|               rzekł - bo albo zdechnie z głodu w lesie, albo znajdą
3106  2,23|               również odjazdowi Czecha z Zygfrydem, gdyż wszystko,
3107  2,23|           teraz noc krótka. Ostawajcie z Bogiem, wasze miłoście!~-
3108  2,23|                 wasze miłoście!~- Jedź z Bogiem, a zdrowo!~Ale Hlawa
3109  2,23|                   Tak i będzie, panie. Z Bogiem!~- Z Bogiem.~ ~
3110  2,23|             będzie, panie. Z Bogiem!~- Z Bogiem.~ ~
3111  2,24|                i wszystkiego, co miało z nim styczność. Chłopi częścią
3112  2,24|             Niemców, pokryli się razem z rodzinami i dobytkiem w
3113  2,24|              bo niezbyt gorliwie, a to z tej przyczyny, że Maćko
3114  2,24|              teraz wiele sobie dobrego z tego snu obiecywał. Dwukrotnie
3115  2,24|                 Topniało w nim wówczas z rozrzewnienia serce i mówił
3116  2,24|           jakiemu kościołowi ofiarować z dostatków, z ziarna, ze
3117  2,24|      kościołowi ofiarować z dostatków, z ziarna, ze stad, z wosku
3118  2,24|          dostatków, z ziarna, ze stad, z wosku albo z innych podobnych,
3119  2,24|          ziarna, ze stad, z wosku albo z innych podobnych, miłych
3120  2,24|           wychudzone ręce i całując je z uniesieniem, jął mówić przerywanym
3121  2,24|              więc siadła na posłaniu i z otwartymi już oczyma powtórzyła:~-
3122  2,24|                Ale ona wysunęła dłonie z jego rąk i rzekła:~- To
3123  2,24|              Więc zadrżało w nim serce z przerażenia i pot zimny
3124  2,24|                miłosierny.~I wyskoczył z izby. Przed drzwiami potrącił
3125  2,24|              leśnych.~Po chwili wrócił z napełnionym naczyniem i
3126  2,24|            chcę twojego - odpowiedział z pewnym wzruszeniem stary
3127  2,24|        Rozumiesz?~To rzekłszy, wyszedł z izby, aby wydać ostatnie
3128  2,24|            dzidy i w berdysze, otaczał z czterech stron jak murem
3129  2,24|               ku niemu olbrzymi Arnold z jakimś drugim rycerzem i
3130  2,24|           moimi.~To rzekłszy, spojrzał z dumą na starego rycerza
3131  2,24|              jako człek doświadczony i z wojną wielce obyty, że nie
3132  2,24|            żadnej rady.~Więc wyciągnął z wolna kord z pochwy, a następnie
3133  2,24|            Więc wyciągnął z wolna kord z pochwy, a następnie rzucił
3134  2,24|            stał przy Arnoldzie. Ów zaś z nie mniejszą od Arnoldowej
3135  2,24|           Arnoldowej dumą, ale zarazem z łaskawością ozwał się w
3136  2,24|              obeszliście się po ludzku z bratem moim.~- Słowo! -
3137  2,24|        niejakim czasie zjawił się znów z mizerykordią w ręku.~- Bratanek
3138  2,24|             przodem, dozwalając mu iść z tyłu. Ale on, jako wielki
3139  2,24|            niego zaczynał poczęstunek. Z rozmowy dowiedział się przy
3140  2,24|              jednakże, jako pochodząca z dalekiej komturii, nie mogła
3141  2,24|           napotka inne piesze oddziały z miast i zamków bliższych
3142  2,24|          bliższych litewskiej granicy. Z tej przyczyny młodszy ciągnął
3143  2,24|              niemiecku, uśmiechnął się z zadowoleniem, a wreszcie
3144  2,24|             jakowąś radę, pomyślał, że z pożytkiem będzie zjednać
3145  2,24|           wprawdzie dość sztywnie, ale z widocznym zadowoleniem.~
3146  2,24|             naród po polsku mówi, a my z bratem od siedmiu lat pod
3147  2,24|        tamtejszym komturem służym.~- A z porą i z czasem weźmiecie
3148  2,24|          komturem służym.~- A z porą i z czasem weźmiecie po nim
3149  2,24|             spór jak wczorajszego dnia z Arnoldem. Staremu rycerzowi
3150  2,24|                brata. Wynikła wszelako z owego sporu ta korzyść,
3151  2,24|               udręczył, to niechby też z piekła nie wyjrzał!~Tu przeżegnał
3152  2,24|                Wolfgang. - Niech jeden z was odwiezie ją ojcu, byle
3153  2,24|              zostać przy żonie, a mnie z wami. Ale na wszelki wypadek
3154  2,24|             mamy czasu przed sobą? Gdy z pasowanym rycerzem sprawa,
3155  2,24|            ciężka i drażliwa rzecz, bo z jednej strony czuły był
3156  2,24|              wielce na wszelką stratę, z drugiej zaś rozumiał, że
3157  2,24|                zysku, na przybytek zaś z wykupu Zygfryda nie liczył,
3158  2,24|               będzie razem, a byle raz z puszczy się wydostać i w
3159  2,24|                  Nie mówcie! - zawołał z rozpaczliwym przyciskiem
3160  2,24|                a ty jedź! I wyszedłszy z izby, zarządził wszystko
3161  2,24|           Zawiszy, podprowadzili konie z kołyską wymoszczoną mchem
3162  2,24|              po chwili Zbyszko wyszedł z izby, trzymając na ręku
3163  2,24|               twarzy świętych panienek z kościelnych obrazów i jej
3164  2,24|                 Ale wraz otrząsnął się z żalu, gdyż był człowiekiem
3165  2,25|             miał i uwalniał mu prawicę z więzów tylko na postojach
3166  2,25|          Zygfrydowi przyszła wprawdzie z początku podróży myśl, by
3167  2,25|         znalazła się w Spychowie razem z Danusią. "Można będzie w
3168  2,25|               myślał - że staremu panu z Bogdańca z opiekuństwa tak
3169  2,25|                staremu panu z Bogdańca z opiekuństwa tak wypadło,
3170  2,25|         opiekuństwa tak wypadło, że ją z sobą musiał brać, a potem
3171  2,25|         niedźwiedzi, w dzień ustępować z drogi stadom żubrów i turów,
3172  2,25|              często, kto nie przedział z kuszy albo nie przebódł
3173  2,25|                  myślał Hlawa - jechać z taką niedomęczoną dziewką,
3174  2,25|              osadom, ale wysypywał się z nich na spotkanie lud dziki,
3175  2,25|                było korzystać co duchu z pierwszego zdumienia, w
3176  2,25|            wciąż nienawiścią, a może i z tej przyczyny, że Czech
3177  2,25|           językiem. Bieda bywała tylko z niezmierną ciekawością tych
3178  2,25|               go był Maćko ze Szczytna z wiadomością o swoim odjeździe
3179  2,25|         zbiegła do niego, ujrzawszy go z okna, Jagienka, a on jej
3180  2,25|               nowiny? - spytała, drżąc z niecierpliwości i ledwie
3181  2,25|           kilka dni! Ciężka to droga - z chorą.~- Chora ci jest?~-
3182  2,25|          wzięli olbrzyma Arnolda razem z Zygfrydem. Oznajmił też,
3183  2,25|             też, że Zygfryda przywiózł z sobą, albowiem młody rycerz
3184  2,25|            niedługo pozostał sam, gdyż z alkierza wybiegła ku niemu
3185  2,25|               końca, a tulił ją do się z taką siłą, że aż w niej
3186  2,25|               ona zaś nie broniła się, z początku ze zdumienia, a
3187  2,25|         początku ze zdumienia, a potem z omdlałości tak wielkiej,
3188  2,25|                 nie mogąc tchu złapać, z trudnością odpowiadał. Ksiądz
3189  2,25|       odpowiadał. Ksiądz myślał, że to z trudu. Usłyszawszy jednak
3190  2,25|            jeńca. Wyprowadzono wówczas z podziemia Zygfryda ze skrępowanymi
3191  2,25|       piersiach rękoma i wszyscy razem z Tolimą udali się do starca.~
3192  2,25|            światła, a dzień był ciemny z powodu chmur, które zawaliły
3193  2,25|                na nim krucyfiks, dzban z wodą i bochen czarnego chleba
3194  2,25|               i bochen czarnego chleba z utkwioną w nim mizerykordią,
3195  2,25|           nieruchomy, biały, spokojny, z otwartymi nieco ustami,
3196  2,25|          pokrótce o bitwach stoczonych z Niemcami pod Gotteswerder,
3197  2,25|        Gotteswerder, opowiedział walkę z Arnoldem von Baden i odbicie
3198  2,25|                było, że obchodzono się z nią po katowsku, i że gdyby
3199  2,25|              bo nie wiedzieli, co mają z sobą robić.~Na koniec stary
3200  2,25|             wasze; dajcie znak, co mam z nim uczynić i jako go pokarać?~
3201  2,26|             ostatni odprowadzał Niemca z obawy, aby po drodze nie
3202  2,26|               zapadłym wądołem, nieraz z powodu ciasnoty drogi tak
3203  2,26|          nieczystych i nie chciał mieć z nimi do czynienia. Wolałby
3204  2,26|                albo okszę - i będę się z nim potykał. Da Bóg, obalę
3205  2,26|                I ciężko musiał walczyć z tą żądzą, ciężko łamać się
3206  2,26|                żądzą, ciężko łamać się z sobą, aż dopiero gdy pomyślał,
3207  2,26|           tamten pojechał przed siebie z jakąś dziką skamieniałością
3208  2,26|             nisko, prawie nad sam bór. Z góry dochodził złowrogi
3209  2,26|              dawna do tego stopnia, że z największym tylko wysiłkiem
3210  2,26|             tracił rozpoznanie, co się z nim dzieje, ale potem znów
3211  2,26|              tej chwili spostrzegł, że z drugiej strony ma także
3212  2,26|              podobny do człowieka, ale z nieludzką twarzą, głowę
3213  2,26|                Ale odpowiedź ta wyszła z jego piersi tak, jakby ją
3214  2,26|                zewnętrzną siłą, zsiadł z konia i zdjął z niego wysokie
3215  2,26|                 zsiadł z konia i zdjął z niego wysokie rycerskie
3216  2,26|             jakiś białawy obłok, który z wolna posunął się ku niemu,
3217  2,26|            chwili burza rozszalała się z niezmierną wściekłością.
3218  2,26|           Piorun huknął w środek drogi z tak straszliwym łoskotem,
3219  2,26|              przedzie jechała Jagienka z Sieciechówną i Czechem,
3220  2,26|              kusze i miecze pachołków. Z woźniców każdy miał też
3221  2,26|            poruszał się na drzewach, a z każdego zwieszały się wielkie
3222  2,26|               strumyki, które spływały z wesołym szelestem ku niższym
3223  2,26|            parobcy podśpiewywali sobie z cicha, dziwiąc się milczeniu,
3224  2,26|                 Myślała też, że choćby z woli Bożej nie było ono
3225  2,26|             tym i Maćko, który też nie z tego powodują brał, a dowie
3226  2,26|             jakiś człowiek nadchodzący z przeciwka. Czech, mający
3227  2,26|           ruszył też koniem ku niemu i z kuszy na ramieniu, z torby
3228  2,26|           niemu i z kuszy na ramieniu, z torby borsuczej i z piór
3229  2,26|          ramieniu, z torby borsuczej i z piór sójki na czapce poznał
3230  2,26|              zbliżył się pośpiesznie i z obliczem poruszonym, jakie
3231  2,26|           Daleko stąd?~- Na strzelenie z kuszy. Nad samą drogą.~-
3232  2,26|           parobkom, którego posłuchali z ociąganiem się i ze wstrętem.
3233  2,26|             poszli. Czech udał się też z nimi dla przykładu i przeżegnawszy
3234  2,26|               A następnie zaczął mówić z pewnym wahaniem:~- Ludzie
3235  2,26|                powróz albo też rzemień z wisielca daje jakoweś szczęście
3236  2,26|              ale nie wziąłem rzemienia z Zygfryda, bo ja dla was
3237  2,27|               Zbyszko i Maćko stoczyli z Niemcami, przepełniły ten
3238  2,27|             Zbyszkiem, by pomścić się "z nawiązką", bo nie dość wydawało
3239  2,27|            mógł się już łudzić. Nieraz z początku podróży przelatywała
3240  2,27|             rzucić na Danusię i wyssać z niej ostatek życia. Widzenie
3241  2,27|          wyzywa rycerza, i potykać się z nią do ostatniego tchu.
3242  2,27|  najstraszniejsze, albowiem łączył się z nim żal, niepohamowany jak
3243  2,27|               jakże nie miała się rwać z boleści w Zbyszku dusza,
3244  2,27|               kochaną, mówił jej jakby z mimowolną wymówką: "Na to
3245  2,27|               o milę może od Spychowa, z dala od mieszkań ludzkich,
3246  2,27|               Pachołkowie, pozłaziwszy z koni, rozkiełznali je, aby
3247  2,27|       korzeniach gruszy, nie spuszczał z chorej oczu.~A ona leżała
3248  2,27|        popołudniowej ciszy, spokojnie, z przymkniętymi powiekami.
3249  2,27|             jakby głębszym oddechem, a z ust wyszedł ledwie dosłyszalny
3250  2,27|             podróży wymówiła, albowiem z przygrzanej słońcem łąki
3251  2,27|     przytomność wraca chorej, zadrżało z radości serce. W pierwszym
3252  2,27|            rzucić się do je j nóg, ale z obawy, by jej nie przestraszyć,
3253  2,27|     pochyliwszy się nad nią, jął wołać z cicha:~- Danusiu! Danusiu!~
3254  2,27|          natomiast objął ją ramionami, z sercem tak wezbranym, jakby
3255  2,27|               jest?... rzekła.~Wówczas z ust jego wyrwał się cały
3256  2,27|             odetchnął głęboko a prawie z jękiem, jakby ostatek ciężaru
3257  2,27|                ciężaru boleści zrzucał z piersi.~Danusia leżała spokojnie,
3258  2,27|             jej w oczach, stoczyły się z wolna po twarzy na wezgłowie.~-
3259  2,27|                 Do tatusia, któren też z niewoli wybawion. I będziesz
3260  2,27|                   Co ci jest? - spytał z okropnym przestrachem. I
3261  2,27|                w cieniu, przy noszach, z głową na kolanach Danusi,
3262  2,27|        przedzie pieśni pobożne - i tak z wolna szli i szli między
3263  2,28|           pachołkowie Jurandowi. Jeden z nich skoczył z wieścią do
3264  2,28|        Jurandowi. Jeden z nich skoczył z wieścią do starego Tolimy
3265  2,28|               inni poprowadzili orszak z początku krętą i zapadłą,
3266  2,28|            gdyż zaledwie wychylili się z leśnego cienia na jasne
3267  2,28|              do ich uszu odgłos dzwonu z gródkowej kaplicy. Wkrótce
3268  2,28|            Wkrótce potem ujrzeli idącą z dali naprzeciw liczną drużynę
3269  2,28|                trzy lub dwa strzelenia z łuku, można już było rozróżnić
3270  2,28|               włosach. Obok postępował z krzyżem i w białej komży
3271  2,28|                nimi niesiono chorągiew z Jurandowym znakiem, przy
3272  2,28|                ci tu było, kwiatuszku, z nami - źle? Ostał się rodzic
3273  2,28|           Atoli Jurand, wysunąwszy się z ramion Zbyszka, wyciągnął
3274  2,28|                twarz zupełnie, klęczał z drugiej strony milczący,
3275  2,28|               już był i trzody wracały z pól, gdy doszli. Kaplica,
3276  2,28|            pochodni i świec jarzących. Z rozkazu księdza Kaleba siedem
3277  2,28|        rzemieślnicy uciosali przez noc z pnia dębowego, wprawiwszy
3278  2,28|               tym, albowiem działy się z nim rzeczy dziwne. Zaraz
3279  2,28|        świadomość, gdzie jest i co się z nim dzieje. Próżno ksiądz
3280  2,28|           pustych oczu i uśmiechał się z twarzą rozjaśnioną i szczęśliwą,
3281  2,28|             poruszał ustami, jak gdyby z kim rozmawiał. Ksiądz i
3282  2,28|          Zbyszko, wyjechawszy wreszcie z okupem za Maćka, zostawił
3283  2,29|                 ale żył w odrętwieniu. Z początku, przez pierwsze
3284  2,29|           przez pierwsze dni, nie było z nim tak źle: chodził, rozmawiał
3285  2,29|          grzywien, na ile zgodzili się z Arnoldem von Baden i jego
3286  2,29|             łupić nawet i tych, którzy z glejtami przyjeżdżają.~I
3287  2,29|                rachubę, gdyż Zbyszkowi z każdym dniem czyniło się
3288  2,29|          wprawdzie przeszły, ale razem z nimi przeszła część życia,
3289  2,29|              hodował go w sobie, i żył z nim jednym, nieczuły na
3290  2,29|           Zbyszka, choćby do Krzyżaków z okupem. "Trzeba mówił do
3291  2,29|           mówił do miejscowego klechy, z którym w braku kogo innego
3292  2,29|               poszedł zaraz modlić się z nim razem nad trumną Danusi,
3293  2,29|           rzeczy w świecie niż wydrzeć z gardła Krzyżakom raz zagrabione
3294  2,29|             Wobec tego należało jechać z drugim okupem.~- Gorze! -
3295  2,29|                go w drodze nad granicą z noclegu porwali. Byliby
3296  2,29|              Bracia von Baden także go z tej samej przyczyny bronią,
3297  2,29|               gardło staremu rycerzowi z Bogdańca, to młody weźmie
3298  2,29|              Lorche. - Przyjechałem tu z pocztem znacznym i wozy
3299  2,29|              król polski i spotkać się z mistrzem w samym Płocku
3300  2,29|            zagraniczni koniecznie chcą z królewskimi rycerzami potykać.
3301  2,29|                przyjechać i rycerz Jan z Aragonii, największy ze
3302  2,29|          wiecie? Przecie on podobno aż z Aragonii rękawicę waszemu
3303  2,29|              jednak rozbudziła Zbyszka z owej bolesnej martwoty,
3304  2,29|              był przedtem pogrążon, że z ciekawością słuchał jego
3305  2,29|            słuchał jego nowin. O Janie z Aragonii wiedział, gdyż
3306  2,29|           dusza i począł wypytywać się z wielkim zajęciem:~- Pozwał
3307  2,29|                odesłał swoją.~- To Jan z Aragonii na pewno już przyjedzie.~-
3308  2,29|              dla niego, że go taki Jan z Aragonii pozwał, ba! i dla
3309  2,29|       wspominają, że pojedynek Zawiszy z przesławnym Janem z Aragonii
3310  2,29|            Zawiszy z przesławnym Janem z Aragonii odbył się dopiero
3311  2,29|              kardynałów Zawisza Czarny z Garbowa zwalił z konia pierwszym
3312  2,29|                Czarny z Garbowa zwalił z konia pierwszym uderzeniem
3313  2,29|             bowiem, że gdyby nawet Jan z Aragonii nie mógł się na
3314  2,29|      burgundzkich i włoskich, gotowych z każdym iść o lepszą.~- Słuchaj -
3315  2,29|                odrzekł de Lorche - bom z dawna chciał widzieć waszych
3316  2,29|            przy tym słyszałem, że damy z dworu królewskiego więcej
3317  2,30|                do dnia wyruszyli razem z panem de Lorche do Płocka.
3318  2,30|          spokoju nie bywały bezpieczne z przyczyny łotrów, których
3319  2,30|         złożone każdy, prócz woźniców, z kilkunastu orężnych pieszych
3320  2,30|        sposobem, iż starosta krzyżacki z Lubawy, zasłyszawszy, że
3321  2,30|               odesłał go do tego zamku z poleceniem do komtura, aby
3322  2,30|           rozgłosiło. Może ułożyli się z lubawskim, że się podzielą,
3323  2,30|        przywiezieniu Zygfryda odjechał z tą panną, która w Spychowie
3324  2,30|            sobie, że Czech był naprzód z Zygfrydem wyprawiony - i
3325  2,30|               gdzie zaś ów kat? Co się z nim stało?~- Nie powiadał
3326  2,30|          spytał znów, otrząsnąwszy się z żałosnych wspomnień jakby
3327  2,30|             albo krewniaczki, która tu z rycerzem Maćkiem do Spychowa
3328  2,30|              że śni. Myśl, że Jagienka z odległych Zgorzelic mogła
3329  2,30|         jeszcze przed zachodem słońca, z nim powrócił. Czech witał
3330  2,30|               Czech witał młodego pana z radością, ale i ze smutkiem,
3331  2,30|             Zbyszko również rad mu był z całej duszy, czując, iż
3332  2,30|              przyjazne i wierne, jedno z takich, jakich człowiek
3333  2,30|                Danusi, i podzielił się z nim bólem, żalem, łzami
3334  2,30|           właśnie, jak brat dzieli się z bratem. Długo to wszystko
3335  2,30|                w niewoli i że po niego z okupem jadę.~- Wiem - odparł
3336  2,30|               król w Raciążu ma układy z wielkim mistrzem prowadzić,
3337  2,30|                Mieliśmy i tak na zamek z panem de Lorche iść - odrzekł
3338  2,30|           chwili zaś dodał:~- Chciałem z żałości włosy obciąć, alem
3339  2,30|               pachołków, wróciwszy zaś z nimi, podczas gdy dwaj młodzi
3340  2,30|                kopią, bo póki on żyw i z ramienia królewskiego potężną
3341  2,30|            Janusz teraz na niego krzyw z przyczyny Wizny...~- A książę
3342  2,30|                 mają oni niemało spraw z Krzyżakami, które to krzywdy
3343  2,30|        Krzyżaków nie kocha i mówią, że z dawna już wojną grozi...
3344  2,30|          polecą też wióry i paździerze z Niemców, polecą!...~- Nie
3345  2,30|            starosty grodowego Andrzeja z Jasieńca, którego obszerne
3346  2,30|       zamkowych przy Baszcie Większej. Z powodu przecudnej, aż nazbyt
3347  2,30|              znał ich wielu, zwłaszcza z dworu księcia Janusza, a
3348  2,30|               dworu księcia Janusza, a z dawnych znajomych krakowskich
3349  2,30|              krakowskich ujrzał Krzona z Kozichgłów. Lisa z Targowiska,
3350  2,30|              Krzona z Kozichgłów. Lisa z Targowiska, Marcina z Wrocimowic,
3351  2,30|             Lisa z Targowiska, Marcina z Wrocimowic, Domarata z Kobylan
3352  2,30|         Marcina z Wrocimowic, Domarata z Kobylan i Staszka z Charbimowic,
3353  2,30|           Domarata z Kobylan i Staszka z Charbimowic, a wreszcie
3354  2,30|       Charbimowic, a wreszcie i Powałę z Taczewa, którego widok szczególniej
3355  2,30|               mógł jednakże do żadnego z nich od razu dostąpić, albowiem
3356  2,30|            mazowieccy otaczali każdego z nich ciasnym kołem, wypytując
3357  2,30|            białkiem dla mocy, i biorąc z nich we wszystkim wzór dworności
3358  2,30|             obyczajów.~Wszelako Powała z Taczewa dojrzał Zbyszka
3359  2,30|               najprzedniejszego Niemca z konia zwalił, nie tak bym
3360  2,30|               tak bym się ucieszył jak z tego, że was we zdrowiu
3361  2,30|            niewoli ci on u Krzyżaków i z wykupem za niego jadę.~-
3362  2,30|          jednej chwili, co widząc, pan z Taczewa rzekł:~- Padół to
3363  2,30|               u mistrza o małego Jaśka z Kretkowa i srogiej domagać
3364  2,30|            powtórzył - a w nim wre już z dawna gniew jak ukrop w
3365  2,30|             sprawców twojej niedoli.~- Z tych, panie, już żaden nie
3366  2,30|               Powała spojrzał na niego z wielką przyjacielską życzliwością:~-
3367  2,30|                Krakowie ślubowali, ale z tym trzeba chyba wojny -
3368  2,30|               księżna słowo rzekną, to z okupem nie pozwoli mistrz
3369  2,30|            panie, pokłonić i znajomość z wami uczynić, bo nikt więcej
3370  2,30|        rozpytawszy się już poprzednio, z kim Zbyszko rozmawia, zbliżył
3371  2,30|                dłoni, a to potykać się z wami w szrankach albo w
3372  2,30|          uśmiechnął się potężny rycerz z Taczewa, gdyż przy drobnym
3373  2,30|                a potem ozwał się jakby z pewną nieśmiałością:~- Gdybyście
3374  2,30|          twierdzić, że panna Agnieszka z Długolasu nie jest najpiękniejszą
3375  2,30|           począł patrzeć w oczy Powale z szacunkiem, ba! nawet z
3376  2,30|                z szacunkiem, ba! nawet z uwielbieniem, ale bystro
3377  2,30|    burgundzkiej, ale ona wówczas miała z dziesięć roków więcej ode
3378  2,30|             chwilę w zdumieniu na pana z Taczewa, po czym twarz poczęła
3379  2,30|           ramieniem, nagle podniósł go z ziemi i począł kołysać go
3380  2,30|              ziemi i począł kołysać go z taką łatwością, jakby pan
3381  2,30|          wszedł książę Ziemowit płocki z małżonką.~- Tutejsi księstwo
3382  2,30|              pani boć ją znasz jeszcze z Krakowa, gdzie się do króla
3383  2,30|            dworzanie i dwórki, wszyscy z powodu obecności króla bardzo
3384  2,30|                 Zbyszko, zbliżając się z Powałą, przepatrywał z dala
3385  2,30|             się z Powałą, przepatrywał z dala twarze, czyli nie dojrzy
3386  2,31|      Prawdziwie! A ja myślałam, że kto z dworu królewskiego. Zbyszko
3387  2,31|            dworu królewskiego. Zbyszko z Bogdańca! Jakże! gościł
3388  2,31|             wasz stryjko, stary rycerz z Bogdańca, i pamiętam, jako
3389  2,31|          znajdziecie. Zaś stary rycerz z Bogdańca jest tu z wami?~-
3390  2,31|              rycerz z Bogdańca jest tu z wami?~- Nie masz go, bo
3391  2,31|              bo w niewoli u Krzyżaków, z której jadę go wykupić.~-
3392  2,31|         Mazowieckich. Ponieważ Zbyszko z panią na Płocku stał tuż
3393  2,31|              po czym podniosła Zbyszka z klęczek i rzeka:~- Płaczę
3394  2,31|             jak poprzednio brał go pan z Taczewa. Ci z gości, którzy
3395  2,31|              brał go pan z Taczewa. Ci z gości, którzy nie znali
3396  2,31|              Jan von Schonfeld, komtur z Osterody. Ten ostatni, Niemiec,
3397  2,31|              umiejąc dobrze po polsku, z łatwością dopytał, o co
3398  2,31|               i wysłuchawszy opowieści z ust Jaśka z Zabierza, dworzanina
3399  2,31|     wysłuchawszy opowieści z ust Jaśka z Zabierza, dworzanina księcia
3400  2,31|             Lecz stojący w pobliżu pan z Taczewa odpowiedział:~-
3401  2,31|        płaszczach nosim - odpowiedział z dumą Schonfeld.~Na to zaś
3402  2,31|         rozgłośniej i nadszedł król, a z nim razem arcybiskup gnieźnieński,
3403  2,31|           między którymi był i Zyndram z Maszkowic, herbu Słońce,
3404  2,31|             sprawach będzie czas gadać z mistrzem w Raciążku. Potem
3405  2,31|               jeno o łowach, w których z całej duszy się kochał i
3406  2,31|           książę Janusz posłał jednego z dworzan, aby sprowadził
3407  2,31|                dworzan, aby sprowadził z miasta jego dwóch "brońców",
3408  2,31|                 którzy żubry wywodzili z ostępów za rogi i łamali
3409  2,31|                mógł do niego dostąpić. Z dala tylko kniaź Jamont,
3410  2,31|      Ziemowitowej, a następnie rozmową z księżną Januszową, nie mógł
3411  2,31|             więc ona sama, korzystając z zamieszania, jakie wywołało
3412  2,31|        odpowiedział rycerz.~I spojrzał z wdzięcznością w jej modre
3413  2,31|              Dawniej, gdy w kożuszku i z liśćmi w roztarganych włosach
3414  2,31|              ta jakowaś jej godność, i z początku zdawało mu się,
3415  2,31|               tak lekko brać i tak być z nią śmiałym jak dawniej.~
3416  2,31|         dosłyszeć. Obie też księżne, a z nimi niewiasty, wstały wcześniej
3417  2,31|             tamci znów pogadali chwilę z sobą, po czym Pomorzanin,
3418  2,31|               jest pewna, że ta panna, z którą wasza miłość rozmawiała
3419  2,31|              twemu panu - odpowiedział z pewną niecierpliwością Zbyszko -
3420  2,31|             Płocku dziś chciał rycerza z Taczewa dla Agnieszki z
3421  2,31|                z Taczewa dla Agnieszki z Długolasu pozywać, a teraz
3422  2,31|               wysłuchał tej odpowiedzi z ust swego Pomorczyka, westchnął
3423  2,31|           nosić. Co do panny Agnieszki z Długolasu prawda - ślubowałem
3424  2,31|            albo polegnę, albo dziewicę z plugawej paszczy ocalę i
3425  2,31|              pozyskam. Ale gdym natarł z bliska kopią na poczwarę,
3426  2,31|                na drewnianych kołkach, z ogonem z powróseł! I śmiech
3427  2,31|          drewnianych kołkach, z ogonem z powróseł! I śmiech ludzki,
3428  2,31|            czasach byłby się roześmiał z pewnością, ale że boleść
3429  2,31|               odrzekł poważnie:~- Może z pustoty to jeno uczyniła,
3430  2,31|              dowód masz w tym, żem się z rycerzem z Taczewa chciał
3431  2,31|                tym, żem się z rycerzem z Taczewa chciał ojej piękność
3432  2,31|              ze mną do niego i zawrzyj z nim przyjaźń.~- Tak i postąpię,
3433  2,31|       przycisnął, ale on jutro na łowy z królem jedzie.~- To pójdziem
3434  2,31|           królem jedzie.~- To pójdziem z rana. Król miłuje łowy,
3435  2,31|            pośpieszył, aby się widzieć z Jagienką, oznajmił im, że
3436  2,31|             sposobność rozmówienia się z kniaziem Jamontem, który
3437  2,31|               za porwanie małego Jaśka z Kretkowa i za inne napaści
3438  2,31|               się jeszcze więcej: "Nie z dobrym słowem - powiada -
3439  2,31|              powiada - by do nich, ale z dzidą! z dzidą! z dzidą!"
3440  2,31|               by do nich, ale z dzidą! z dzidą! z dzidą!" A Powała
3441  2,31|            nich, ale z dzidą! z dzidą! z dzidą!" A Powała umyślnie
3442  2,31|        kłaniali. Hej, nie wydobędą oni z niego teraz obietnicy, iże
3443  2,31|                postarała się o to, aby z powrotem jechać obok Zbyszka.
3444  2,31|                 w którym zdawał sprawę z tego, co w Płocku się dzieje.
3445  2,31|          potężnego władcę udobruchać i z całkowitym bezpieczeństwem
3446  2,31|             wszystkie siły na Witolda, z którym Zakon istotnie nie
3447  2,31|         najlepszą nadzieję.~- Żeby nie z tak zdradliwymi ludźmi sprawa -
3448  2,31|               na tym by się skończyło, z nimi wszelako może się przygodzić,
3449  2,31|            młodziankowi, zaczęła mówić z cicha, jakby z prośbą:~-
3450  2,31|           zaczęła mówić z cicha, jakby z prośbą:~- Nie giń, nie giń!~
3451  2,31|           miasta Zbyszko otrząsnął się z myśli, które go gryzły,
3452  2,31|                 Nazajutrz dzień Powała z Taczewa przyszedł do gospody
3453  2,31|          Raciąża wyjeżdża na spotkanie z wielkim mistrzem, a tyś
3454  2,31|           królewskich zaliczon i razem z nami ruszysz.~A Zbyszko
3455  2,31|               A Zbyszko aż się spłonił z uciechy po tych słowach -
3456  2,31|         Kruczek, i sam Powała, i Krzon z Kozichgłów, i Stach z Charbimowic,
3457  2,31|            Krzon z Kozichgłów, i Stach z Charbimowic, i Paszko Złodziej
3458  2,31|         Charbimowic, i Paszko Złodziej z Biskupic, i Lis z Targowiska -
3459  2,31|             Złodziej z Biskupic, i Lis z Targowiska - i wielu innych
3460  2,31|             zastęp wziął król Jagiełło z sobą, bo niektórzy w domu
3461  2,31|         krajach, ale to wiedział, że i z tymi mógł, nie lękając się
3462  2,31|                i ściskając ręce Powały z Taczewa, mówił do niego
3463  2,31|                Taczewa, mówił do niego z radością:~- Wam to, nie
3464  2,32|       Krzyżakom ziemię dobrzyńską wraz z Dobrzyniem i Bobrownikami.
3465  2,32|          codziennie Polakom: "Wojny ni z wami, ni z Litwą nie chcemy,
3466  2,32|          Polakom: "Wojny ni z wami, ni z Litwą nie chcemy, ale Żmujdź
3467  2,32|        będziecie mu pomagali, to wojna z nim prędzej się skończy,
3468  2,32|              braci zdawał sobie sprawę z potęgi Jagiełłowej, starał
3469  2,32|              Jurandówny i małego Jaśka z Kretkowa, o mordowanie kmieciów
3470  2,32|           dowód czego przytoczył Maćka z Bogdańca. Szczęściem, wiedział
3471  2,32|            przez Powałę, czego rycerze z Bogdańca szukali na Żmujdzi -
3472  2,32|         nadziei, że zdarzy im się może z Polakami w szrankach potykać.~
3473  2,32|            włos Krzyżakom, gdyż Powała z Taczewa okazał się tęższym
3474  2,32|               Arnolda von Baden, Dobek z Oleśnicy kopią, a Lis z
3475  2,32|                z Oleśnicy kopią, a Lis z Targowiska skakaniem przez
3476  2,32|               porozumiewał się Zbyszko z Arnoldem von Baden o okup.
3477  2,32|           znaczenia patrzył na Arnolda z góry. sprzeciwiał się temu.
3478  2,32|              sam Arnold chciał spuścić z ceny, nie przyjął ani tego
3479  2,32|               ukrywał przed Zbyszkiem. z jakiej przyczyny nie chce
3480  2,32|             przyczyny nie chce spuścić z umówionej ceny: "Do układów -
3481  2,32|               poczuwa".~Tymczasem król z mistrzem ułożyli się istotnie
3482  2,32|              dwojga i względem rycerzy z Bogdańca dopuścili słudzy
3483  2,32|         Ziemowitowa do starego rycerza z Bogdańca:~- Za baranków
3484  2,32|           naszych za wilków. Tymczasem z tych czterech wilków, którzy
3485  2,32|               obecny przy obradach pan z Taczewa następującym pytaniem:~-
3486  2,32|           polegli, nie polegli wszyscy z mieczami w ręku?~Mistrz
3487  2,32|             zostali w tym celu Zyndram z Maszkowic, który pragnął
3488  2,32|                się potędze krzyżackiej z bliska przypatrzeć, i rycerz
3489  2,32|        przypatrzeć, i rycerz Powała, a z nimi razem Zbyszko z Bogdańca.~
3490  2,32|                 a z nimi razem Zbyszko z Bogdańca.~Zbyszkowi usługę
3491  2,32|                prośbie kniazika, który z powodu swej wesołości, dobroci
3492  2,32|               Zbyszko dziękował mu też z całej duszy, gdyż teraz
3493  2,32|              zupełnie pewien, że Maćka z rąk krzyżackich wydostanie.~-
3494  2,32|             ludzkie swojej podufałości z królem używasz i lepszego
3495  2,32|            pojedziecie do niego na noc z mistrzem i z mistrzowym
3496  2,32|              niego na noc z mistrzem i z mistrzowym orszakiem.~-
3497  2,32|            potrafili Niemce uzyskać, a z Witoldem nie będą mieli
3498  2,32|               rycerze. Ale choćby król z żalu nad krwią krześcijańską
3499  2,32|               do Malborga, będąc razem z Zyndramem z Maszkowic i
3500  2,32|                będąc razem z Zyndramem z Maszkowic i z Powałą prawie