1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3407
Tom, Rozdzial
1 1,1 | kupców pijących za pan brat ze szlachtą. Widziano ich nawet
2 1,1 | Niewielu z tych, którzy teraz ze wszystkich stron ściągają
3 1,1 | Prawią też, i to pewna, że król kazał całą łożnicę
4 1,1 | Eyertreter, tylko tak myślę, że i on rad będzie wiedział,
5 1,1 | który rzekł:~- Pewnie, że w Krakowie ostanę, bom słyszał
6 1,1 | Jakże to? - zapytał jeden ze szlachty. - Skąd jesteście
7 1,1 | cna nasz Bogdaniec, tak że jeno dom stary ostał, a
8 1,1 | on czas o wojnie i o tym, że Jaśko z Oleśnicy, którego
9 1,1 | brzuchem i tak korbą zakręci, że i żaden z Angielczyków,
10 1,1 | mieczem pognębili, tak, że cały naród, który tę ziemię
11 1,1 | daleko.~- Słychać było i tu, że wszyscy Litwini chcieli
12 1,1 | zbrojach stają tak okryci, że ledwie psubratu oczy przez
13 1,1 | Przymawiali nam przez Niemców, że pogan i Saracenów przeciw
14 1,1 | ogarnęła ziemian i kupców, tak że aż powyciągali szyje ponad
15 1,1 | Waszmuntowa, jest Jaśko ze Zdakowa i Jarosz z Czechowa:
16 1,1 | pobłogosławił - rzekł jeden ze szlachty.~- I święty Stanisław! -
17 1,1 | Niemców i innych rycerzy, że chrobre są i że łatwo Litwę
18 1,1 | rycerzy, że chrobre są i że łatwo Litwę łamali. A z
19 1,1 | łamali. A z wami nie ciężej że im było? Zali równie ochotnie
20 1,1 | każden umie. Wiadomo też, że i nasz Pan Miłościwy, gdy
21 1,1 | księża musieli mu gadać, że tego się czynić nie godzi.
22 1,1 | okazywały...~- A kto rachował, że ich było trzynastu? - spytał
23 1,1 | jak leźli. Widać było, że są, bo to z samego smrodu
24 1,1 | dziwy! - zawołał jeden ze szlachty.~- Napatrzyłem
25 1,1 | przekładając, bo mówią, że męstwo od niej rośnie. W
26 1,1 | moc wielką im przyznają: że byle dziewka natarła człeku
27 1,1 | uprzykrzyła, dlatego właśnie że Wilna nie mógł dobyć, a
28 1,1 | mazowieccy - jako jest wiadomo, że nawet i dzieweczki z tej
29 1,1 | rozmiłowali się tak w sobie, że na ucztach ciągnęli go od
30 1,1 | Ale potem ludzie mówili, że księżna Ryngałła, pomiarkowawszy,
31 1,1 | Ryngałła, pomiarkowawszy, że nie przystoi jej być za
32 1,1 | się wyrzec nie chciał) i że nie może być nad takim stadłem
33 1,1 | gardziel grała.~- Ale mówił, że śpik to nie mięso, a oprócz
34 1,1 | nie mięso, a oprócz tego, że uprosił sobie na to pozwoleństwo,
35 1,1 | Maćko rzekł:~- Słyszałem, że król hojnie nagradza rycerzy,
36 1,1 | prawda! - odrzekł jeden ze szlachty. - Wiadoma po świecie
37 1,1 | komesów, i rycerzy jako maku, że to każdy się spodziewa,
38 1,1 | nagrodę, i biedy nie ma, tylko że już mi wieczorne lata nadchodzą,
39 1,1 | Bo trzeba wam wiedzieć, że się ta zgoda między królem
40 1,1 | Chcieli się Niemcy mścić razem ze Świdrygiełłą, który do nich
41 1,1 | powrotem tylu ich legło, że i połowa nie wyszła. Wychodziliśmy
42 1,1 | mógł chodzić, prorokował, że od tej pory, póki świat
43 1,1 | czeladź, a goście spoglądali ze zdumieniem jeden na drugiego.~-
44 1,1 | niedziel w Krakowie, jeno że wyjeżdżała do Zatora, do
45 1,1 | wysoka to dla nas kompania.~- Że nocą jadą, to mi nie dziwno -
46 1,2 | księżna - pani średnich lat, ze śmiejącą się twarzą, przybrana
47 1,2 | ja to: jeno mnie trapi, że królowa nie prorokowała
48 1,2 | począł jej pokornie wymawiać, że nie przysłała gońca z oznajmieniem
49 1,2 | oznajmieniem o swoim przybyciu i że nie zatrzymała się w klasztorze,
50 1,2 | jedziemy nocą dla chłodu, a że to już kury piały, nie chciałam
51 1,2 | dziwno mi to. Myślałem, że zgoła anioł, i odpatrzyć
52 1,2 | A jej ojciec jest Jurand ze Spychowa, komes możny i
53 1,2 | bardziej. Zdawało mu się, że już ją niegdyś widział,
54 1,2 | wydalają za grabię Juranda ze Spychowa. Gładka była i
55 1,2 | Niemcy napadli na nasz dwór, ze strachu zmarła. Wtedy księżna
56 1,2 | przyjeżdża i rad widzi, że mu się dziecko zdrowo, w
57 1,2 | nie zabili. Sama umarła ze strachu. Pięć roków temu
58 1,2 | bojaźń boską, ni na to, że od jego przodków wszystkie
59 1,2 | Władysław wojną im zagroził, ze strachu go puścili; ale
60 1,2 | I rzekliście, panie, że ona nie ma rycerza?~Lecz
61 1,2 | pierwszej chwili krzyknęła ze strachu, roześmiała się
62 1,2 | Zbyszkowych, tylko dlatego, że wszystko stało się tak nagle.
63 1,2 | Owszem, uradowała się, że miła sercu dwórka poczyna
64 1,2 | chcę! chcę!...~Księżnie ze śmiechu aż łzy napłynęły
65 1,2 | kilka takich pawich czubów ze łbów niemieckich zedrzeć
66 1,2 | Nowotny to jest obyczaj, że rycerz dziewce, którą rad
67 1,2 | rad widzi, ślubuje, ale że Zbyszko swojej pawie czuby
68 1,2 | niech jeszcze powiska, a że od tego wiskania parę łbów
69 1,2 | Zbyszkowi, który przyjął je ze czcią wielką i przycisnąwszy
70 1,2 | mu serce wielka radość, że odtąd za dojrzałego męża
71 1,2 | księżnę i znów wymawiać jej, że nie zajechała do opactwa,
72 1,2 | tłumaczyła im powtórnie, że wyspawszy się w dzień, wraz
73 1,2 | wypoczynku jej nie trzeba - i że nie chcąc budzić ni znakomitego
74 1,2 | stanęło wreszcie na tym. że po jutrzni i mszy porannej
75 1,2 | wstrzymały ją, nim dobiegła, tak że zatrzymawszy się na krok
76 1,2 | tęczę, żałując teraz każda, ze nie ją wybrał - starsze
77 1,2 | kosztowność ubioru, tak że naokół utworzyło się koło
78 1,2 | Taka zaś stanęła umowa, że kto zwycięży, ten i wozy,
79 1,2 | srogie.~- Wierzym teraz, że ów młodzik czuby pawie dostanie!~
80 1,2 | księżna - ale miło wiedzieć, że przystojne masz obyczaje.~
81 1,2 | je wkładał, ona zaś rada, że jej tak strojny rycerz służy,
82 1,2 | biesiadnicy z wielką ochotą, tak że po chwili w całej izbie
83 1,2 | na próżno by kto mniemał, że Zbyszko myślał tylko o sobie,
84 1,2 | Danusia śmiała się tak, że aż księżna z obawy, że się
85 1,2 | że aż księżna z obawy, że się dziewczyna udławi, musiała
86 1,2 | Uroślibyśmy oba. A ty wiedz, że nigdzie tylu nie nabierzesz,
87 1,2 | Zabaczyliście, co prawili Rusini, że Tatarów tyle najdziesz,
88 1,2 | pojedziesz.~- Do Juranda ze Spychowa.~Maćko przekręcił
89 1,2 | Spychowa.~Maćko przekręcił ze złości pas na skórzanym
90 1,2 | z Długolasu i ten prawi, że Jurand pomsty na Niemcach
91 1,2 | pierwsze, samiście rzekli, że niecudnie mi już z Niemcami
92 1,2 | a po trzecie, to wiecie, że pawi grzebień nie lada knecht
93 1,2 | ha! A czy to nowina wam, że choć wielkie wojska nie
94 1,2 | mistrz nie przysłał? Jurand ze Spychowa też nic innego
95 1,2 | ci błogosławił.~- Pewno, że wszystko Jego łaska!~- I
96 1,2 | tym mnie nie przekonasz, że ty dla Bogdańca, nie dla
97 1,2 | kaczego kłapaka do Juranda ze Spychowa chcesz jechać.~-
98 1,3 | podnosząc oczy, patrzyli ze zdumieniem na wspaniałe
99 1,3 | ogrodów leżących u stóp góry i ze starannie uprawnych pól,
100 1,3 | albowiem istniało podanie, że duch Walgierza pojawia się
101 1,3 | nie chciał głośno wyznać, że jednak mówiono także, iż
102 1,3 | przyszło jej bowiem na myśl, że jej wielki ojciec, którego
103 1,3 | niewoli przywiódł, nie bacząc, ze która niewiasta ujrzała
104 1,3 | na Walgierza wymyśliła, że on wielkolud, choć dęby
105 1,3 | Bóg grzechy odpuścił, ale ze tego nie uczynił, przeto
106 1,3 | uniżenie, pamiętał bowiem, że mąż jej pochodził z tego
107 1,3 | uprzejmie księżna - tym bardziej że my tu na mszę przybyli,
108 1,3 | następnie przeszli razem bramę. Ze mszą czekano już widocznie,
109 1,3 | tyniecki, sprawiał tym większe, że pod względem wspaniałości
110 1,3 | przybrany w ornat wyszedł ze mszą, skłonił się księżnie -
111 1,3 | na nią zdawać się mogło, że to jakowaś Błogosławiona,
112 1,3 | koło księżny - i myślał, że warto było wprawdzie zostać
113 1,3 | rycerzem takiej dzieweczki, ale że też nie lada rzecz jej obiecał.
114 1,3 | jeszcze przyszło mu do głowy, że nie będąc dotąd pasowany,
115 1,3 | Spodziewał się wprawdzie, że pas rycerski otrzyma z rąk
116 1,3 | co? Pojedzie do Juranda ze Spychowa, będzie mu pomagał,
117 1,3 | utrapieniu i niepewności, widząc, że bez szczególnej łaski Bożej
118 1,3 | najbardziej o to gniewni, że król nasz z królową Litwę
119 1,3 | słodki Jezu, pożytek i chwałę ze mnie odniósł i abyś poznał,
120 1,3 | nową obietnicę przyrzucił: że po wykupieniu z zastawu
121 1,3 | zrobią. Spodziewał się, że stryj Maćko temu się nie
122 1,3 | był teraz prawie pewien, że zostanie wysłuchany i że
123 1,3 | że zostanie wysłuchany i że wojna niebawem nastąpi,
124 1,3 | w nogach moc tak wielką, że w tej chwili byłby sam jeden
125 1,3 | uderzył. Pomyślał nawet, że przyczyniwszy obietnic Bogu,
126 1,3 | Bogu, można by i Danusi ze dwóch Niemców przyrzucić!
127 1,3 | niewolę. Prawili Krzyżacy, że zamek ów groźnym dla nich
128 1,3 | chrzciny, ale tylko dlatego, że chcą od siebie gniew potężnego
129 1,3 | przysłał mi wczoraj wiadomość, że chcąc się przy naszych relikwiach
130 1,3 | ludzie - i bogdaj słusznie, że wkrótce musi wielka wojna
131 1,3 | dosłyszał, a może udał, że nie dosłyszał pytania.~Księżna
132 1,3 | wojować choćby i dlatego, że są zakonnikami i krzyż na
133 1,3 | Księżna wyciągnęła drżące ze szczęścia dłonie - i klęknąwszy,
134 1,3 | nikt bowiem nie wątpił, że z takiego podarku spłynie
135 1,3 | szczęśliwym, gdyż zdało mu się, że wojna powinna zaraz po uroczystościach
136 1,4 | starczy. Wnioskował z tego, że owi Fryzowie musieli być
137 1,4 | i tym podarkiem, i tym, że strach mój przed krzyżackimi
138 1,4 | relikwie, a to tym bardziej że chcieli gości przekonać,
139 1,4 | No i co? Obaczyli nasi, że byle w garście splunąć,
140 1,4 | i myślę, miłościwa pani, że przyjdzie-li do wielkiej
141 1,4 | klasztorze zostanie, a oni swoje ze sobą w potrzebie wożą.~-
142 1,4 | gniazda na lipach, a niżej ule ze słomianymi nakrywkami. Wzdłuż
143 1,4 | doszedł! Wiadomo przecie, że złe duchy, znieść tego nie
144 1,4 | Krystynie z Jarząbkowa - że Walgierz Wdały, o którym
145 1,4 | wtóre, to sobie zauważcie, że on osobne pozwoleństwo za
146 1,4 | będzie, jak chce, alem rada, że w klasztorze nie nocujemy.
147 1,4 | nocujemy. Umarłabym chyba ze strachu, gdyby mi się taki
148 1,4 | nie wiadomo, bo mówią, że okrutnie wdały.~- Choćby
149 1,4 | bucha.~- A skąd wiecie, że zaraz chciałby was całować?
150 1,4 | inny! Na to woźnica osadził ze strachu konie i nie wypuszczając
151 1,4 | rybałt - żebym wiedział, że człowiek, a nie złe, tobym
152 1,4 | jechał coraz prędzej, ufny, że choćby i prawdziwego Walgierza
153 1,4 | zobaczyć i zaraz przekonał się, że była to myśl lepsza, albowiem
154 1,4 | Dojechał już tak blisko, że mógłby był dosięgnąć kopią
155 1,4 | Zbyszko zdumiał się tak, że nawet nie usłyszał zapytania.
156 1,4 | I na ten widok pomyślał, że modlitwy jego zostały wysłuchane,
157 1,4 | jego zostały wysłuchane, że Bóg w miłosierdziu swoim
158 1,4 | jakiego w Tyńcu prosił, że trzeba z łaski boskiej korzystać,
159 1,4 | zanim miał czas ochłonąć ze zdumienia, pochylił się
160 1,4 | zmniejszać. Krzyżak, widząc, że napad wymierzony jest naprawdę
161 1,4 | złowrogą. Rozumiał i on jasno, że Zbyszko postąpił jak szalony
162 1,4 | Zbyszko postąpił jak szalony i że z tej sprawy zgubne dla
163 1,4 | zwycięstwa. Myślał też Maćko, że jeżeliby w następstwie miał
164 1,4 | stąd - odparł nieznajomy - że król mi nad przezpieczeństwem
165 1,4 | zaprzysięże na rycerską cześć, że stawi się na wszelki sąd.~-
166 1,4 | złego, bo to widzę jasno, że ów młodzianek więcej przez
167 1,4 | gdyby ów komtur obiecał, że się królowi nie poskarży.
168 1,4 | słyszeli, a to ci powiadam, że gdybym taki uczynek popełnił,
169 1,4 | chłopca, któremu wydawało się, że to sam Bóg zesłał mu rycerza
170 1,4 | rumieńce. Widocznym było, że wobec tej zimnej pychy walczył
171 1,4 | tej zimnej pychy walczył ze sobą, by nie zgrzytać zębami
172 1,4 | żartobliwym:~-Widzicie, panie, że szlachetny komtur mniema,
173 1,4 | szlachetny komtur mniema, że cała sprawa nawet i słowa
174 1,4 | Maćko, i Zbyszko zauważyli, że rycerz niemiecki nie spoglądał
175 1,4 | nieużyty człek. Powiada, że tylko w takim razie się
176 1,4 | ale muszę cię przestrzec, że jeśli tego nie uczynisz,
177 1,4 | ludźmi!~- Jak to?~- Tak, że chociażbym miał dwie głowy
178 1,4 | wybuchnęła w nim z taką siłą, że chwycił go w swoje okute
179 1,4 | Aj! Tom nie wiedział, że mnie tak miłujecie!...~-
180 1,4 | młody przysiągł mi na cześć, że się stawi, to go nie będę
181 1,4 | Krzyżakowi gnaty połamał.~- Ze też to swojej czci potrafisz
182 1,4 | bronić, a tego nie rozumiesz, że na cały nasz naród hańbę
183 1,4 | i słodki jak miód - tak że lepszego na świecie nie
184 1,4 | waszej hańby. Ale rad jestem, że tego nie będzie.~- Niedoczekanie
185 1,4 | i jął wesoło mówić jej, że ze wzgórza widać już dobrze
186 1,4 | jął wesoło mówić jej, że ze wzgórza widać już dobrze
187 1,4 | przystojnym, ale widząc, że Maćko mówi o nim lekko,
188 1,4 | Maćka: wreszcie zrozumiał, że z koni nie zsiędą i że umyślnie
189 1,4 | że z koni nie zsiędą i że umyślnie na niego nie zważają.
190 1,4 | Lichtenstein - jakoż tuszę, że się jeszcze spotkamy i na
191 1,4 | gościńcu, on zaś oznajmił jej, że jeździ z królewskiego rozkazania,
192 1,4 | świadkiem. Pomyślawszy jednak, że o orędownictwo księżny za
193 1,4 | księżna śmiała się nawet ze Zbyszka, że mu tak pilno
194 1,4 | śmiała się nawet ze Zbyszka, że mu tak pilno było do pawich
195 1,4 | podziwiali pana z Taczewa, że tak łatwo to jedną ręką
196 1,4 | będąc, cieszył się w sercu, że go sławią, i sam wreszcie
197 1,4 | Nie przeciwię ja się temu, że dawniej byli ludzie tężsi -
198 1,4 | Dobka. Powiadali o nim, że wziąwszy w garść świeży
199 1,4 | księżny i Danusi tak silnie, że sok począł istotnie kapać
200 1,4 | Jarząbkowa - nie chadzaj że na wojnę, bo szkoda by była,
201 1,4 | wychwalali w głos siłę Zbyszkową, że zaś w owych czasach żelazną
202 1,4 | tedy raz chełpić cesarz, że ma między swoimi ludźmi
203 1,4 | zafrasował nasz król, żeby ze wstydem nie odjechać, i
204 1,4 | się pohańbić". Naznaczyli, że za trzy dni będą się zmagać.
205 1,4 | podobał, przyjęła tę wiadomość ze smutkiem i zaniepokoiła
206 1,4 | krajów przyjeżdżamy.~- Mówią, że Kraków okrutnie urósł od
207 1,4 | budowle - i czyniło się jednym ze znaczniejszych w świecie...~-
208 1,4 | czym innym, mianowicie, że młody Zbyszko, który tylko
209 1,4 | prawdziwie gołębie serce - że zaś lepiej rozumiał od innych,
210 1,4 | bezpieczeństwa, ile dlatego, że w ten sposób mógł blisko
211 1,4 | zaniepokoił się trochę tym, że Powała tak o ich bezpieczeństwie
212 1,4 | do miasta. Lecz tu obaj ze Zbyszkiem zapomnieli znów
213 1,4 | ścian i dachów oraz oknami ze szklanych gomółek pooprawianych
214 1,4 | blaski zachodzącego słońca, że można było mniemać, iż w
215 1,4 | dziewięć łokci, ale strzeliste, ze sklepionymi sieniami - często
216 1,4 | sklepionymi sieniami - często ze znakiem Bożej Męki lub z
217 1,4 | prawie, któren powiada, że zniewaga posła to sprawa
218 1,4 | wszystko, myślę wszelako, że ci głowę utną.~- Myślicie? -
219 1,5 | obiecując sobie w duszy, że jeśli sprawa z Lichtensteinem
220 1,5 | próżność była tak wielka, że w razie niepowodzenia wyciskała
221 1,5 | wspaniałości owej kolebki, ulanej ze szczerego srebra, którą
222 1,5 | a nawet i tak wymownie, że zanim zadzwoniono na mszę,
223 1,5 | się było wpierw zmierzyć ze światowładnym Kulawcem.~
224 1,5 | Jak wojna, to wojna, a że nie byle z kim, to lepiej.
225 1,5 | Zbyszko aż się zdziwił, że przedtem nigdy nie przyszła
226 1,5 | rycerskich, a teraz pomyślał, że tu znaleźć może niesławę
227 1,5 | Wojciech z Jagłowa, któremu ze starości trzęsła się już
228 1,5 | żaden z was nie słyszał, że wizerunek Chrystusów przemówił
229 1,5 | powszechne było mniemanie, że królowa widzi przyszłe zdarzenia.~-
230 1,5 | obaczył! Królowa powiedziała, że gdyby wszystko rycerstwo
231 1,5 | gotowi. Prawią też dworscy, że Kuno Lichtenstein nie tylko
232 1,5 | A oto i on! - zawołał ze zdziwieniem Maćko.~- Prawda! -
233 1,5 | Toporczykowi. po czym wraz ze swymi giermkami począł wstępować
234 1,5 | jeszcze, i na tych spoglądano ze czcią nadzwyczajną. Nie
235 1,5 | niecierpliwość. Łatwo było odgadnąć, że gniew jego musi być nagły,
236 1,5 | musi być nagły, straszny i że jest to zawsze ten sam książę,
237 1,5 | dopóki mu same nie opadły ze zmęczenia. Słuchał najmniej
238 1,5 | z kościoła jakby zbudzon ze snu, uspokojony, łagodny,
239 1,5 | wcześnie zwiedzieli się, że wówczas najlepiej jest go
240 1,5 | zgromadzeniu nikt nie wątpił, że ma naprawdę przed sobą świętą,
241 1,5 | życie Jadwigi sprawiło, że obok czci, winnej królowej,
242 1,5 | jej postępki i pamiętał, że to dziecię domu Andegaweńskiego
243 1,5 | Andegaweńskiego i polskich Piastów, że ta córka potężnego Ludwika,
244 1,5 | się ostatecznie mniemanie, że o co "święta pani" Boga
245 1,5 | przygotowania, to dlatego, że zwyczajem wieku było rozpoczynać
246 1,5 | klejnotami. Odpowiedziała, że wyrzekłszy się z dawna okazałości,
247 1,5 | twarzy, słusznie mniemając, że nie przystoi jej od tej
248 1,5 | jak młotem. Wiedział on, że z rozkazania Bożego powinien
249 1,5 | wiedział. Wiedział tylko, że nie wytrzyma, że go palą
250 1,5 | tylko, że nie wytrzyma, że go palą ręce i pali się
251 1,5 | kościele, miał poczucie, że "to co innego". Danusi przyrzekł
252 1,5 | strusich, pawich, i czuł, że wedle chęci jeszcze by tego
253 1,5 | modlitwą, sądził bowiem, że za królową byle jak modlić
254 1,5 | w Wilnie, ale być może, że zakonnik sam więcej nie
255 1,5 | więcej nie umiał, być może, że Zbyszko reszty zapomniał,
256 1,5 | Zbyszko reszty zapomniał, dość że całego "Ojcze nasz" wyrecytować
257 1,5 | dbaj niż o wszystko inne". Że zaś to mówił człowiek, nad
258 1,5 | skończonej mszy myślał Zbyszko, że gdyby mu wolno było stanąć
259 1,5 | może się skarżył, widząc, że przy stole królewskim mnie
260 1,5 | gniewu - i to wiedzcie, że gdyby wam było mniej roków,
261 1,5 | rycerza. Ale to ci powiadam, że jeśli chcesz burzyć, chybaj
262 1,5 | przepraszać. Pomyślał przy tym, że jeśli pan Mikołaj z Długolasu
263 1,5 | Odgłos trąb oznajmił, że śniadanie gotowe, więc księżna
264 1,5 | Wówczas dopiero, zrozumiawszy, że z potężnym królem lepiej
265 1,5 | czekał na opróżnienie której ze stolic, spodziewając się.
266 1,5 | stolic, spodziewając się. że ją z rąk dobrotliwego pana
267 1,5 | się tak blisko Krzyżaka, że mógłby go był ręką dosięgnąć.
268 1,5 | jakby zniecierpliwiony tym, że śniadanie się jeszcze nie
269 1,5 | uczucia strachu, i na myśl, że pewno przyjdzie mu stanąć
270 1,5 | Niemiec ani się domyślał, że ów rycerz, który natarł
271 1,5 | i szafranem tak silnie, że zapach rozszedł się po całej
272 1,5 | drugi obchodził stół wraz ze służbą obnoszącą potrawy,
273 1,5 | pszczoły tak dokładnie, że jaki taki kładł łyżkę i
274 1,5 | pomagał mu w tym tak szczerze, że aż ronił potrawy z półmisków.~
275 1,5 | Kropidło -jeno pamiętaj, że gdy leziwo się urwie, to
276 1,5 | rosło serce, sądził bowiem, że takie słowa zapowiadają
277 1,5 | infernalis... ogień tak okrutny, że woda mu nie poradzi - i
278 1,5 | Kropidłem, ale tak myślę, że wszyscy będziemy mieli tę
279 1,5 | chrześcijaństwo. Zdawało mu się, że Krzyżak może jemu właśnie
280 1,5 | wspaniały naród, gdy wiesz, że jako posłowi żadna ci za
281 1,5 | stał przez chwilę mroczny ze spuszczonymi powiekami,
282 1,5 | ziemia pod takim zapadła!" l ze wstydu jedni uderzali się
283 1,5 | cześć rycerską poprzysiągł, że się stawi.~-I nie stawi
284 1,5 | podniósł rękę na znak, że chce mówić - i gdy się uciszyło,
285 1,5 | się ów komtur przekona, że nie twoja zapalczywość,
286 1,5 | słusznie by mógł mniemać, że nie masz praw chrześcijańskich
287 1,5 | Zbyszko, na wpół przytomny ze wstydu i strachu, zdawał
288 1,5 | zrozumiał je i aż zatrzymał się ze zdumienia:~- Coże ty prawisz?~-
289 1,5 | tego nawet nie rozumiesz, że grzech chrześcijaninowi
290 1,5 | Zbyszkowi przemknęło przez myśl, że za podobne słowa wypadałoby
291 1,5 | sobie tę chęć, wspomniawszy, że już mu czasu na to nie stanie.
292 1,5 | gdy wreszcie usłyszała, że jej Zbyszkowi mają głowę
293 1,5 | tak żałosnym i donośnym, że wszystkie twarze zwróciły
294 1,5 | To jest córka Juranda ze Spychowa, której ów nieszczęsny
295 1,5 | hełmie tego komtura, mniemał, że go mu sam Bóg zesłał. Nie
296 1,5 | go mu sam Bóg zesłał. Nie ze złości on to czynił, panie,
297 1,5 | z uniesienia, a zarazem ze strachu, pochowała swą jasną
298 1,5 | się rycerskie:~- Jurand ze Spychowa, rycerz sławny,
299 1,5 | jakby rozkoszując się tym, że i obie księżne, i tak znamienici
300 1,5 | cześć tak nadzwyczajna, że wielki mistrz ściągnąłby
301 1,5 | prawdopodobnym i dlatego, że Konrad von Jungingen był
302 1,5 | Zapowiedział wreszcie, że gdyby kto ośmielił się wbrew
303 1,5 | wyzna szczerą prawdę, ale że złoży świadectwo dla młodzieńca
304 1,5 | Tęczyna głośno oświadczał, że jeśli Krzyżak się zatnie,
305 1,5 | głosem:~- Anim ja wiedział, że go tak miłuję - i dopiero
306 1,5 | spracowane na wojnach ręce, mówił ze łzami:~- Broniliśmy Wilna:
307 1,5 | krew chłepce. A wy uważcie, że właśnie hańba by na wasz
308 1,5 | pozostać, może w nadziei, że uda mu się przy tej sposobności
309 1,5 | waszych sądów, wiem jeno, że poseł Zakonu przed samym
310 1,5 | niedoświadczeniu, próżno mówił, że nawet i ktoś starszy, gdyby
311 1,5 | mógłby także pomyśleć, że jest w tym zrządzenie boskie.
312 1,5 | rycerz zaprzeć, to jest, że gdyby nie on, to kopia Zbyszkowa
313 1,5 | przybrany, i okazało się, że była z cienkiej blachy,
314 1,5 | odwiedzin i tak wiotka, że Zbyszko, zważywszy jego
315 1,5 | jużci żywy nie dałby sobie ze łba hełmu zedrzeć - ale
316 1,5 | nie widział, to myślałbym, że to nasz rycerz, a w naszego
317 1,5 | rzeczą aż nazbyt jasną, że gdyby nie pan z Taczewa,
318 1,5 | sprzyjali Zbyszkowi, rozumieli, że wyrok nie może być dla niego
319 1,5 | Maćko kiwnął głową na znak, że rozumie i pamięta. Zrozumiał
320 1,5 | wojownik. Widział Krzyżak, że między nim a owym starym
321 1,5 | odtąd na śmierć i życie, że gdyby się nawet chciał przed
322 1,5 | skryć, to się nie skryje, i że gdy przestanie być posłem,
323 1,5 | przeczyć, nie tylko dlatego, że pojedyncza walka z nim była
324 1,5 | niepodobna, ale i dlatego, że uważano go za "zwierciadło
325 1,5 | chcąc usprawiedliwić się ze swej zawziętości, rzekł:~-
326 1,5 | księgi rycerskie i wiesz, że dwoje zwierząt kazano naśladować
327 1,5 | sekretarza. Wiedziano już, że wyrok będzie niepomyślny,
328 1,5 | jednakże wszyscy domyślili się, że jest to wyrok śmierci. Zbyszko
329 1,5 | Lichtenstein, rozumiejąc, że skoro obrażonemu majestatowi
330 1,5 | połogiem, słusznie mniemając, że takiej sprawy nie można
331 1,5 | rozporządzeń i pożegnania się ze znajomymi.~Jakoż Maćko odwiedzał
332 1,5 | jeszcze żałośniej o tym, że ród może wyginąć.~- Nie
333 1,5 | uciechę! Alem to wiedział, że mu nie darujecie. Jakoże
334 1,5 | bitwą do pojedynczej walki ze mną stanął.~- Na udeptanej
335 1,5 | trębaczowi każę otrąbić, że go na śmierć wyzywam. Już
336 1,5 | się nie pochowa.~- Pewnie, że się nie pochowa, i rady
337 1,5 | sporządzić dębową, taką, że i kanonicy od Panny Marii
338 1,5 | się z Amylejem zgodził, że da całkiem nowe, tak zacne,
339 1,5 | całkiem nowe, tak zacne, że starczyłoby i królowi na
340 1,5 | serca, a gdy się dowiedział, że Zawisza zaraz po chrzcinach
341 1,5 | jednak rzeczą niewątpliwą, że rad ją okaże na wstawiennictwo
342 1,5 | gdy wreszcie wicher wpadł ze świstem do wieży i zgasił
343 1,5 | Januszowa, a z nią i Danusia ze swoją luteńką za pasem.
344 1,5 | niewiastę, poczuł jednak, że ją kocha z całej duszy i
345 1,5 | ją kocha z całej duszy i że na jej widok dzieje mu się
346 1,5 | tylko pannie Jurandównie ze Spychowa".~- Niedawnoście
347 1,6 | nawoływania. Nie trapiono się tym, że przyszła na świat córka. "
348 1,6 | Albo źle było, mówiono, że król Louis nie miał synów
349 1,6 | król Louis nie miał synów i że Królestwo dostało się Jadwidze?
350 1,6 | wypadnie, nie mówiąc o tym, że nowe jakieś państwo, czeskie
351 1,6 | Najgorsza z nich była ta, że ksiądz biskup Piotr ochrzcił
352 1,6 | nocy, z czego wnoszono, że musi być bardzo słabe. Doświadczone
353 1,6 | nadane dziewczynce. Mówiono, że żaden Bonifacy ni żadna
354 1,6 | królowej i królewny. Widziano ze wzruszeniem ubogich wieśniaków
355 1,6 | dzieci, sądzono bowiem, że niewinne istoty najłatwiej
356 1,6 | dniem posępniejsze. Mówiono, że ksiądz Stanisław ze Skarbimierza,
357 1,6 | Mówiono, że ksiądz Stanisław ze Skarbimierza, mistrz nauk
358 1,6 | komunii. Mówiono również, że po każdym przystąpieniu
359 1,6 | pani serca jako oznaka, że rozpoczyna się już dla niej
360 1,6 | ci krzepili się nadzieją, że sprawiedliwe nieba poprzestaną
361 1,6 | Miasto opustoszało tak, że zostali w nim tylko kalecy,
362 1,6 | ich, ale im przyobiecano, że wkrótce ciało będzie wystawione
363 1,6 | pewni. Rozpowiadano również, że królowa zaraz po śmierci
364 1,6 | i wszystkim wydało się, że wraz z królową zagasła dla
365 1,6 | okazało, nie bez słuszności - że sam on zechce ustąpić i
366 1,6 | sam on zechce ustąpić i że w takim razie odpadną od
367 1,6 | z Zakonem. Wiadomo było, że powstrzymywała ją tylko
368 1,6 | wprawdzie wojny, licząc, że gdy po śmierci królowej
369 1,6 | wypadkiem tak doniosłym, że poseł krzyżacki Lichtenstein,
370 1,6 | chwili oświadczył panom, że nie chce już dalej królować
371 1,6 | królować bez królowej i że odjedzie na swoje dziedzictwo
372 1,6 | na samego siebie za to, że był odjechał, że nie był
373 1,6 | za to, że był odjechał, że nie był przy śmierci królowej,
374 1,6 | był przy śmierci królowej, że się z nią nie pożegnał i
375 1,6 | poleceń. Próżno Stanisław ze Skarbimierza i biskup Wysz
376 1,6 | biskup Wysz przedkładali mu, że choroba królowej wypadła
377 1,6 | wypadła niespodzianie i że wedle ludzkich obliczeń
378 1,6 | urządzonym w ten sposób, ze szersza część trumny, w
379 1,6 | białej róży mistycznej - ze złożonymi w krzyż rękoma
380 1,6 | uwielbionej Pani. Zdawało mu się, że razem z nią zgasło coś i
381 1,6 | zgasło coś i dla niego i że wobec takiej śmierci nie
382 1,6 | samotność, gdyż bywały dni, że nawet stróż więzienny nie
383 1,6 | Zbyszko z goryczą myślał, że gdy Maćka nie stało, zapomnieli
384 1,6 | przychodziło mu do głowy, że może zapomni o nim i prawo -
385 1,6 | zapomni o nim i prawo - i że przyjdzie mu gnić do śmierci
386 1,6 | przestał całkiem rozmawiać ze stróżą i tylko z pajęczyny,
387 1,6 | kratę w oknie, miarkował, że na świecie nadchodzi jesień.
388 1,6 | wezbrały w sercu młodzianka, że począł płakać na piersiach
389 1,6 | małe dziecko.~- Myślałem, że już nie wrócicie - rzekł,
390 1,6 | co się stało?~I patrzył ze zdumieniem na wynędzniałą,
391 1,6 | Któż was zratował?~- Jurand ze Spychowa - odrzekł Maćko.
392 1,6 | gródka, i tam w Spychowie ze śmiercią-m się przez trzy
393 1,6 | nie bój się. Ale u Juranda ze Spychowa już mi się lepiej
394 1,6 | drugie pisanie. A Jurand ze Spychowa prawił tak: "Jedźcie -
395 1,6 | Z kuszczów tak gęstych, że na krok nie było nic widać.
396 1,6 | zbroi, bo mi kupcy mówili, że kraj bezpieczny -i upał
397 1,6 | bo jakem się dowiedział, że Lichtenstein wyjechał, myślałem,
398 1,6 | Lichtenstein wyjechał, myślałem, że ci pofolgują.~- A to Lichtenstein
399 1,6 | Lichtensteinowi pochlebić, jeno że taki jest wyrok, a czy Lichtenstein
400 1,6 | wiem!... księżna powiada, że ją ktoś urzekł.~- Pewnie
401 1,6 | wszyscy mnie tu zabaczyli, że i ona była chora... To rzekłszy,
402 1,6 | Zbyszko. - Jużci przecie wie, że szlachcic mu słowo zdzierży,
403 1,6 | powie ci Lichtenstein, że z niepasowanym nie będzie
404 1,6 | Maćko popatrzył na niego ze zdumieniem, a Zbyszko, chcąc
405 1,6 | Miło mu było pomyśleć, że będzie miał jeszcze ze trzy
406 1,6 | że będzie miał jeszcze ze trzy miesiące życia przed
407 1,6 | miesiące życia przed sobą, że pojedzie w dalekie kraje,
408 1,6 | Czuł bowiem jasno Zbyszko, że zawziętości nikt, prócz
409 1,6 | przeciw niemu nie żywił - i że sam surowy pan krakowski
410 1,6 | większa, gdyż nie wątpił, że mu tych trzech miesięcy
411 1,6 | odmówią. Owszem, myślał, ze mu dadzą nawet więcej, to
412 1,6 | co? Powiedział jej stary, że mu po twojej szyi nic i
413 1,6 | mu po twojej szyi nic i że sam cię żałuje. "Niechbym,
414 1,6 | bitkę? Żaliby uwierzyli, że go kara dosięgnie i że jest
415 1,6 | że go kara dosięgnie i że jest jakaś w naszym państwie
416 1,6 | Powiedziała na to księżna, że cudna jej taka sprawiedliwość,
417 1,6 | Byłem u księdza Stanisława ze Skarbimierza, aby do ciebie
418 1,6 | Niechże choć ta sława będzie, że cię ten sam spowiadał, co
419 1,6 | jutro do dnia. Powiadają, że po jego spowiedzi to ci
420 1,6 | kolanach i pochylił głowę tak, że włosy całkiem mu pokryły
421 1,6 | piecem. Tu ludzie gadają, że wojska kniaziowe zniesione
422 1,6 | Witoldzie taka obrotność, że po przegranej jeszcze się
423 1,6 | wieży siedział. Bóg da, że cię obdarzy ziemią, chłopami -
424 1,6 | Krzyż.~- Czemu? - spytał ze zdumieniem Maćko.~- Bo nie
425 1,6 | uczynię.~A Maćko aż pobladł ze wzruszenia i gniewu.~- Bogdajeś
426 1,6 | cóż wam kasztelan rzekł, że hańba by spadła na mnie
427 1,6 | A to nie rozumiecie, że was takoż miłuję i że waszej
428 1,6 | rozumiecie, że was takoż miłuję i że waszej głowy za swoją nie
429 1,6 | Wojciechem Jastrzębcem, ze Stanisławem ze Skarbimierza
430 1,6 | Jastrzębcem, ze Stanisławem ze Skarbimierza i z innymi
431 1,6 | kasztelana, który oświadczył, że gdyby mu znaleziono "prawo
432 1,6 | skazanego. Jedni mówili sobie, że to siostra, inni odgadywali
433 1,6 | jęły podnosić się głosy, że gdyby zburzono rusztowanie,
434 1,6 | Podawano sobie z ust do ust, że gdyby król był obecny, byłby
435 1,6 | a księdzem Stanisławom ze Skarbimierza, niosącym krucyfiks,
436 1,6 | zwróciły się teraz na niego i ze wszystkich okien i przystawek
437 1,6 | pacholęciem z wielkiego domu. Ze wzrostu, z barków, widnych
438 1,6 | twarz królewskiego pazia ze złotym włosem, uciętym równo
439 1,6 | twarzy jakby zdziwienie, że te dźwięki i szlochania
440 1,6 | Lecz on pomyślał widocznie, że wobec tych tłumów i wobec
441 1,6 | ubraną Danusię.~Ów mniemając, że to pożegnanie, chwycił ją,
442 1,6 | rączęta, zerwała co prędzej ze swych jasnych włosów, spod
443 1,6 | nawet i w innych krajach, że gdy na prowadzonego na śmierć
444 1,6 | dziewka zasłonę na znak, że chce za niego wyjść za mąż,
445 1,6 | aż zesłabł na ten widok ze wzruszenia, rycerze, odsunąwszy
446 1,6 | wszystkich stało się jasnym, że gdyby Jaśko z Tęczyna chciał
447 1,6 | tego stopnia mieszczki, że niektóre rzucały się w objęcia
448 1,6 | kochankom, oświadczając, że byle zasłużyli na śmierć -
449 1,6 | zmysłów z radości i zarazem ze zdumienia, że taki środek
450 1,6 | i zarazem ze zdumienia, że taki środek ratunku dla
451 1,6 | Jastrzębiec i Stanisław ze Skarbimierza, biegli w prawie
452 1,6 | prostocie, mówiąc między sobą, że chyba dlatego nikt inny
453 1,6 | sądowy, ksiądz Stanisław ze Skarbimierza, Zawisza, Farurej,
454 1,6 | odpowiedział wprawdzie, że więcej się do prostego ludu
455 1,6 | żyj i sądź nas!" - wołano ze wszystkich stron. Potem
456 1,6 | bez ojcowej woli Juranda ze Spychowa nie dopuszczę.~ ~
457 1,7 | spodziewał się rychłej śmierci, a że przepowiadał mu ją także
458 1,7 | pod opieką matki, Kachny ze Spalenicy, która w dwóch
459 1,7 | zdobyczną zbroję, mniemając, że wobec bliskiej śmierci na
460 1,7 | Ojciec Cybek mówi też, że dobrze by było, bo może
461 1,7 | Janusza albo do Juranda ze Spychowa, chełmińskich Niemców
462 1,7 | miłowanie. Tak ci ją rad widzę, że jak o niej pomyślę, to aż
463 1,7 | dla was inny. Obaczcie, że już wozy ładują, a jeden
464 1,7 | rzekł Maćko - bo to wiem, ze po mojej śmierci niewiele
465 1,7 | Mnie księżna obiecała, że tam pas rycerski od księcia
466 1,7 | Inaczej nie chciałby się ze mną Lichtenstein potykać.~-
467 1,7 | żebyś ty trzech rycerzy ze znakomitych rodów pokonał,
468 1,7 | więzieniu powiedziałem sobie, że nie będę Danuśce skąpił.
469 1,7 | przecie z Malborga do Juranda ze Spychowa pojadę. Jakże mu
470 1,7 | Samiście przecie mówili, że większego wilkołaka na Niemców
471 1,7 | miarkuję - rzekł Maćko - że ty wszystkich ludzi z Bogdańca
472 1,7 | mojej śmierci, już widzę, że zabierzesz.~- Pan Bóg mi
473 1,7 | otworzyły, i jakby na dowód, że Pan Bóg Zbyszkowi poczet
474 1,7 | widziałem, alem słyszał, że pan z Garbowa ma w służbie
475 1,7 | znakomitego daru, zwłaszcza że o ludzi było w owych czasach
476 1,7 | ocaleniem Zbyszka i radzi byli, że udało im się tego dokazać,
477 1,7 | uszczęśliwiony - i z darów, i z tego, że najsławniejsi w Królestwie
478 1,7 | żebrami. Skarżył się też, że ustawicznie krwią spluwa
479 1,7 | krew kilkakrotnie, myśląc, że w ten sposób odciągnie mu
480 1,7 | uradowany z darów dla bratanka, że w tej chwili czuł się zdrowszym,
481 1,7 | Rycerze nie wątpili, iż Jurand ze Spychowa nie będzie się
482 1,7 | zakonnik, a do tego i jeden ze starostów w Zakonie. Ba!
483 1,7 | powiadali ludzie z jego orszaku, że byle doczekał, to i wielkim
484 1,7 | A przecież często bywa, że stają.~- Bo się prawa w
485 1,7 | śluby - i słyną z tego, że ku zgorszeniu całego chrześcijańskiego
486 1,7 | dostaniesz.~- Kiedy powiadają, że wojny nie będzie - rzekł
487 1,7 | nieboszczka przepowiadała, że tak będzie - rzekł pan z
488 1,7 | już żadnej wątpliwości, że książę Witold, wódz więcej
489 1,7 | prawdziwie rycerski postępek, że dostawszy od wodza nieprzyjaciół
490 1,7 | ludzie, którzy przewidywali, że to nastąpi.~- Jeżeli będzie
491 1,7 | ludzi w bitwie utracił, że się podobno własnego zwycięstwa
492 1,7 | kazała wam powiedzieć - rzekł że przenocuje jeszcze w Krakowie,
493 1,7 | Nie książę, jeno Jurand ze Spychowa - odrzekł dworzanin.
494 1,8 | zbytnio przyjazdem Juranda ze Spychowa, zdarzało się bowiem
495 1,8 | zdarzało się bowiem często, że wśród ustawicznych pościgów,
496 1,8 | się tak do matki podobna, że za każdym razem zdawało
497 1,8 | każdym razem zdawało mu się, że widzi swoją nieboszczkę,
498 1,8 | Ludzie myśleli nieraz, że od tej żałości skruszeje
499 1,8 | napadem. I zdarzało się, że gdy Niemcy przekradali się
500 1,8 | zawziętości. Pola graniczące ze Spychowem leżały odłogiem,
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3407 |