Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |          wszystko Jego łaska!~- I myśl o Bogdańcu, bo w tym mnie
 2  1,3 |            przyszło jej bowiem na myśl, że jej wielki ojciec, którego
 3  1,3 |         prędzej mu też pomoże. Ta myśl wydała mu się tak słuszną,
 4  1,4 |         przekonał się, że była to myśl lepsza, albowiem w miarę
 5  1,5 |         nawet i twarz z obawy, by myśl o własnej piękności nie
 6  1,5 |          a gdy przyszła mu ona na myśl z powodu dziecinnych śpiewów,
 7  1,5 |         pozwolił sobie na zdrożną myśl. Nie mógł się jednak powstrzymać
 8  1,5 |     pewnego uczucia strachu, i na myśl, że pewno przyjdzie mu stanąć
 9  1,5 |        Zbyszkowi przemknęło przez myśl, że za podobne słowa wypadałoby
10  1,6 |         walkę śmiertelną. Na samą myśl o tym radość zapełniła mu
11  1,8 |          Otuchy dodawała mu tylko myśl, ze Jurand poczyta mu za
12  1,9 |     przekonać, że nie umarł.~I na myśl o tym zdejmował go żal głęboki.
13  1,9 |   Jednocześnie przychodziło mu na myśl, ze Maćko, jeśli umrze,
14  1,12|         Bogdańcu. Przyszedł mu na myśl Jurand i jego dziwny opór,
15  1,15|           zdjął ją głęboki żal na myśl, że ta jego uroda nie dla
16  1,18|         przez głowę przebiegła mu myśl, że jeden z nich może dostać
17  1,19|           popuściło, gdyż na samą myśl o takim pożegnaniu poczęły
18  1,19|       groźby, gdyż przyszła mu na myśl Danusia, i odrzekł:~- Toć
19  1,19|         do gospody przyszło mu na myśl udać się o pomoc do przekupnia
20  1,19|        potem.~Pocieszała go tylko myśl o wielkiej wojnie. Chociaż
21  1,20|         od podróży po świecie - i myśl ta powstrzymała w nim wybuch
22  1,22|     życzliwe serce, byłby zginął. Myśl ta była mu nawet ciężka,
23  1,25|        nagle widocznie jakaś nowa myśl błysnęła mu w głowie, gdyż
24  1,25|    pokładą.~Przyszło Zbyszkowi na myśl, żeby wziąć giermka Czecha
25  1,25|           z przybraniem głowy. Na myśl o tym opanował panią jakiś
26  1,26|       wprawdzie niezmierną osłodą myśl, że Danusia już jest jego
27  1,26|           drugiej strony taż sama myśl potęgowała jego tęsknotę.
28  1,26| zdziwieniem. W głowie błysnęła mu myśl, że może młody pan wyrzekł
29  1,26|        uczyniło mu się przykro na myśl, że dziewczyna może pójść
30  1,27|         dwoma ludźmi pozostał. Na myśl mu przyszło, że może sanie
31  1,27|         zaniepokojonym głosem.~Na myśl bowiem przyszło mu, że może
32  1,27|  wstawiennictwa do biskupa. Na tę myśl Zbyszko nie mógł oprzeć
33  1,29|           umieć zmóc ich i głową. Myśl ta była mu przykra, albowiem
34  1,30|         Aż tu Pan Jezus zesłał mi myśl, aby się księżnie pokłonić
35  1,30|        wszystko, co chcą.~Lecz na myśl o Krzyżakach zbudziła się
36  1,30|         nie dokończył, bo na samą myśl o tym poczuł w piersi nie
37  1,30|        pytaniem, po chwili jednak myśl jego wróciła do Juranda.~-
38  1,30|          pozostała mu jedna tylko myśl, że jeśli nie uczyni tego,
39  1,32|          stanie i spełni... Na tę myśl w sercu Juranda, obok trwogi
40  1,32|       przy godzić i sromota, i na myśl o tym wyło w nim serce z
41  1,32|       ojcowego kochania..." Na tę myśl powieki Juranda zwilgotniały
42  1,32|     miastu, ale zaraz porzucił tę myśl. "Chcą tego, bym tu stał -
43  1,32|            Została mu tylko jedna myśl, że przestał być rycerzem,
44  2,1 |         innym zaś przychodziło na myśl, że może naprawdę jaki czarownik
45  2,1 |   chwyciło zupełne przerażenie na myśl, że zwykły mąż nie mógłby
46  2,2 |           o siarce przyszło mu na myśl piekło, więc dreszcz przebiegł
47  2,5 |        pobladły i posiniały na tę myśl, oczy zaś mężów wpatrzone
48  2,7 |       Jurandówna była zamężna. Na myśl, że w Spychowie osiąść może
49  2,7 |         Tu przyszło Zygfrydowi na myśl, że jednak na skutek listów
50  2,7 |       serce poczęło burzyć się na myśl o Jurandzie.~Wypuścić go,
51  2,7 |        duszy Zygfryd i na samą tę myśl drapieżne palce zaciskały
52  2,7 |  Jurandowej napaści!" Ta ostatnia myśl uspokoiła całkiem Zygfryda.
53  2,7 |            Radował się również na myśl o sądzie Bożym, który miał
54  2,7 |         niej, jak gdyby odgadywał myśl człowieka.~Zygfryd znalazł
55  2,7 |        Przez głowę przeleciała mu myśl, że drogę zastępuje mu Rotgier,
56  2,8 |        Bogdańca.~Biło mu serce na myśl, iż niebawem ujrzy swoją
57  2,8 |  psiajuchy, miłują zemstę". Na tę myśl zatroskał się stary rycerz
58  2,8 |        Wilka lub Cztana - i na tę myśl porywała go dzika żądza
59  2,9 |         chwili jednak porzucił tę myśl: "Wilkowie będą ją strzegli,
60  2,11|        rzekł Maćko - i sam takową myśl miałem, jeno u mnie pierwsza
61  2,11|         Czech zgrzytali zębami na myśl, że nawet i w wypuszczeniu
62  2,18|       pewnie! ale mam ci ja jedną myśl, którą młodemu panu powiem.~-
63  2,19|           Żadnemu nie przyszło na myśl poddać się, gdyż sami, nie
64  2,22|         otrzymał odpowiedzi, gdyż myśl Maćka była zajęta czym innym.~-
65  2,23|           z bólu i wściekłości na myśl, w jakich była rękach i
66  2,24|     chwili mignęła mu przez głowę myśl, że ona może być ciężko
67  2,24|      Jedyną pociechą była Maćkowi myśl, że zapłaci za to wszystko
68  2,24|           nie strzeliła jaka inna myśl do głowy, radził mu, aby
69  2,24|            Jednakże uspokajała go myśl, że jest w odwodzie pan
70  2,24|           chudoby pomniejszać". I myśl ta przyniosła mu pewną ulgę.~ ~
71  2,25|      wprawdzie z początku podróży myśl, by się głodem zamorzyć,
72  2,25|           dla niej za dużo". I ta myśl osładzała mu trudy pochodów,
73  2,25|       pomsta słuszna, jednakże na myśl, że ów na wpół żywy starzec
74  2,26|         aby go przeżegnać, ale na myśl, że pod znakiem krzyża może
75  2,26|   Chwilami tężała i krzepła w nim myśl, tak że zupełnie tracił
76  2,26|       niechybnie i Zbyszko. Na tę myśl zapałały jej policzki i
77  2,27|          mu przez głowę zabobonna myśl, że może tam gdzieś po bezdrożach,
78  2,27|          zioła. Więc w Zbyszku na myśl, że przytomność wraca chorej,
79  2,30|   Zbyszkowi wydawało się, że śni. Myśl, że Jagienka z odległych
80  2,31|          młode Zbyszkowe serce na myśl, że takich będzie miało
81  2,32|         często przychodziły mu na myśl prorocze słowa:~"Postanowiłem
82  2,33|         tu zrodziła i postanowiła myśl i wola, tam wnet wykonywały
83  2,33|       jeden rzut kości i drżał na myśl o wojnie z wielkim królem,
84  2,33|         wszystkim przychodziło na myśl, że i bramy piekielne nie
85  2,39|            radował się w duszy na myśl, jak wspomoże i urządzi
86  2,40|         Albo co?~Była to ulubiona myśl starego postawić Zbyszkowi
87  2,41|          pozgonne dzwonią". Na tę myśl ściskało mu się serce i
88  2,41|           tęgo zejdzie, i zarazem myśl, że odwrócił od Zbyszka
89  2,42|      dniem. Jagienka, wpadłszy na myśl, że to może jest coś więcej
90  2,46|           odmownie, w taki sposób myśl swoją wyłuszczając:~- Tu
91  2,49|     ciągle śluzy do oczu płyną na myśl, że tyle się krwie chrześcijańskiej
92  2,50|     wielkie i święte relikwie, że myśl cofa się przed nimi przerażona.
93  2,51|       burzyć się krew w żyłach na myśl, że za chwilę przyjdzie
94  2,51|           pierwszy przyszło mu na myśl, jaki to okropny nastał
95  2,52|       burzyć się krew w żyłach na myśl, że za chwilę przyjdzie
96  2,52|           pierwszy przyszło mu na myśl, jaki to okropny nastał