Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |      rzekła księżna. I wziąwszy za rękę rozbudzoną Danusię, wyszła
 2  1,3 |      rzekłszy, wyciągnęła ku niemu rękę, którą on, przyklęknąwszy
 3  1,3 |         stało, wzniesioną nad nimi rękę swego władnego małżonka.
 4  1,4 |            w owych czasach żelazną rękę ceniono nad wszystkie inne
 5  1,5 | posługujesz.~Zbyszko ucałował tedy rękę księżny, po czym zwrócił
 6  1,5 |          księżna Anna, wziąwszy za rękę Danusię, udała się do komnat
 7  1,5 |          Topór z Tęczyna, podniósł rękę na znak, że chce mówić -
 8  1,5 |            i chwyciwszy Danusię za rękę, podbiegła z nią do króla,
 9  1,5 |  niecierpliwości, wyciągnął jednak rękę, wziął skargę i oddał Tęczyńskiemu.~
10  1,5 |     miejsce za stołem i wziąwszy w rękę krucyfiks, rozkazał Zbyszkowi
11  1,6 |            Będą się dobijali o jej rękę najpotężniejsi monarchowie
12  1,6 |            żyję, póty powstrzymuję rękę i słuszny gniew męża mojego,
13  1,6 |          izbie, a wreszcie chwycił rękę Maćka, ucałował ją i rzekł:~-
14  1,6 |            a on położył zgrzybiałą rękę na jej złotych włosach,
15  1,8 |       rycerzowi i chwyciwszy go za rękę, poczęła wołać:~- Zbyszku!
16  1,9 |           ów zaś ścisnął mu silnie rękę i rzekł:~- Szczęść ci Boże
17  1,10|           była, że Witold na swoją rękę wojny wszczyna. Ej, chytry
18  1,10|           woza, pocałowała Maćka w rękę.~- Toście wy?~- A ja. Jenom
19  1,11|        przybytku w domu, wyciągnął rękę, pogładził Jagienkę po głowie
20  1,11|            następnie, wziąwszy jej rękę, podniósł ją do ust mimo
21  1,11|         dziewczyny.~- Czemu mnie w rękę całujesz? - spytała - czy
22  1,12|           schyliła się i zanurzyła rękę w kudły niedźwiedzie, aby
23  1,15|       rzekł Maćko, całując opata w rękę - alem przyjechał, aby się
24  1,15|       pochylił się i ucałował go w rękę.~- Małego widziałem; nie
25  1,16|           siodła, po czym wziął za rękę i spoglądając na nich wyzywająco,
26  1,16|          się w siodle i chwyciwszy rękę Opatową, podniosła j ą do
27  1,19|          wyciągnąwszy ku Zbyszkowi rękę, potrzymał przez chwilę
28  1,19|         Zbyszka i wyciągnąwszy doń rękę, znów trzykrotnie ścisnął
29  1,20|             Kto przeciw Krzyżakowi rękę podnosi, synem ciemności
30  1,21|          jak się pokazało później, rękę prawą miał ze stawu wybitą.
31  1,22|           się raz jeszcze, położył rękę na ramieniu Zygfryda i rzekł:~-
32  1,22|      przeciw niemieckiemu Zakonowi rękę podnoszą, przez co samego
33  1,23|        Zygfryd de Lowe całował jej rękę, Hugo von Dan-veld zbliżył
34  1,23|        przystoi do takich uczynków rękę przykładać.~Gdyby bowiem
35  1,24|         teraz byle komtur na swoją rękę poczyna. Dopust Boży, ale
36  1,24|       jeśli on temu psu Danveldowi rękę pokruszył.~- Powiada, że
37  1,24|             iż księżna położyła mu rękę na ustach, gdyż ksiądz Wyszoniek
38  1,25|       każdej nocy bóle w nogach, a rękę całkiem mi odjął.~- A że
39  1,25|       podniosłam na niego bezbożną rękę...~Tu zaczęła się bić w
40  1,25|     zapytała Danusia.~- I zaraz mi rękę odjęło i od tej pory kaleką
41  1,25|       jakoweś pacholę, które go za rękę wiedzie i drogę mu pokazuje,
42  1,25|         posuwać na piersiach jedną rękę ku drugiej, aż wreszcie
43  1,25|          północy księżna wzięła za rękę Danusię i poprowadziła ją
44  1,26|            następnie ucałował jego rękę.~On zaś ścisnął go za głowę,
45  1,28|           mistrzowego nic na swoją rękę poczynać. Dlatego Bóg podał
46  1,28|         czym książę wziął kostur w rękę i wyszedł, by wydać odpowiednie
47  1,29|          na to jedyne dziecko jego rękę podnieśli!~Przez całą noc
48  2,1 |         poręczastym krześle, mając rękę ujętą w drewniane łupki,
49  2,2 |      Zygfryd.~I wyciągnął do niego rękę, zarazem na znak podzięki
50  2,5 |            między wami i prowadził rękę twoją, za co niech będzie
51  2,7 |            synaczku, że ci i tamtą rękę, która cię zabiła, na grobie
52  2,8 |        słyszałem, na Lichtensteina rękę podnosił, Rotgiera zabił...
53  2,8 |          Maćka i pocałowawszy go w rękę, rzekła:~- Niech będzie
54  2,9 |            oręż, jaki im wpadł pod rękę.~Lecz stary bywalec znający
55  2,9 |        wyciągnął wartko pod stołem rękę, ułapił ojca za kolano,
56  2,9 |   powiedzieć - rzekł, całując go w rękę, chłopak - że się rozmyśliła
57  2,9 |    zbliżywszy się, pocałowała go w rękę.~- Czegóż mnie boćkasz? -
58  2,10|      odwagą, wziął za pas topór, w rękę kosztur i poszedł.~Poszedł
59  2,11|            diabła chciał wyzwać na rękę.~Za borem wysokopiennym
60  2,11|             że w bitwie i język, i rękę, i oczy utracił.~- Słusznie -
61  2,11|       Jurandowi i oczy, i język, i rękę.~Znużeni drogą podróżni
62  2,11|       Jurandowi i oczy, i język, i rękę...~- Byle chciał, to jużci
63  2,13|         palec Boży. Ów kat obcinał rękę Jurandowi, wyrywał mu język
64  2,13|      Juranda, a potem język jego i rękę do trumny Rotgiero-wi włożył,
65  2,13|    Zgorzelic.~Czech pocałował ją w rękę i zapytał wzruszonym głosem:~-
66  2,14|       czynić.~To rzekłszy, położył rękę na głowni korda, który miał
67  2,14|      Jagienka, wyciągając ku niemu rękę.~Lecz on wolał pochylić
68  2,17|     Nowogrodu, stali. Czech brał w rękę oszczepy, miecze, oksze,
69  2,17|       porósłszy w moc, pokąsali tę rękę, co ich żywiła, jako psi
70  2,18|    największego okrutnika podnieść rękę na niewiastę bezbronną,
71  2,20|         Jeńcem twoim jestem.~- Daj rękę - odpowiedział Zbyszko. -
72  2,23|       przemógł go i wykręciwszy mu rękę, zawołał:~- Wściekłeś się
73  2,23|      naradzim się.~I powiódł go za rękę do ogniska, które pachołkowie
74  2,24|  zmarszczył brwi, po czym podniósł rękę i począł dłonią~trzeć po
75  2,25|       przed starca, a ów wyciągnął rękę, przesunął naprzód dłoń
76  2,30|           Nic to u nich na dziecko rękę podnieść.~Tu zamyślił się
77  2,30|     przyczyniała.~I wziąwszy go za rękę, powiódł przez dziedziniec.
78  2,32|      Taczewa okazał się tęższym na rękę od Arnolda von Baden, Dobek
79  2,32|         łagodził osobiście żelazną rękę Zakonu ciążącą na chłopach,
80  2,32|       pomocą nakładanych na własną rękę podatków albo i bez wszelkiego
81  2,35|         Powała z Taczewa wyciągnął rękę ku środkowi stołu, wziął
82  2,36|           Wiadomości te były im na rękę, bo i sami chcieli jechać
83  2,46|      ludzie mówili, że ma szczęsną rękę. W rok po bliźniętach przyszedł
84  2,48|          wstała i ucałowawszy go w rękę, rzekła:~- Nie frasuj się
85  2,49|            Zbyszka, pocałował go w rękę i rzekł:~- Pokłon i cześć
86  2,51|            mi!~Król zaś położył mu rękę na ramieniu i rzekł:~- Jedź
87  2,51|          tylko w to, co było mu na rękę i wróżyło niechybne zwycięstwo.
88  2,51|           gniewski, który na swoją rękę czynił wywiady, przedstawił
89  2,51|          przemówił, a on wyciągnął rękę do giermka i rzekł:~- Daj
90  2,51|          niego ponuro i wzniósłszy rękę ku niebu, zawołał:~- Nie
91  2,52|            mi!~Król zaś położył mu rękę na ramieniu i rzekł:~- Jedź
92  2,52|          tylko w to, co było mu na rękę i wróżyło niechybne zwycięstwo.
93  2,52|           gniewski, który na swoją rękę czynił wywiady, przedstawił
94  2,52|          przemówił, a on wyciągnął rękę do giermka i rzekł:~- Daj
95  2,52|          niego ponuro i wzniósłszy rękę ku niebu, zawołał:~- Nie