Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |           zatrzymał go i przez czas~jakiś rozmawiali z ożywieniem.
 2  1,4 |             sam tylko gospodarz był jakiś zatroskany - a gdy wreszcie
 3  1,5 |         Kuno, podnosząc głowę.~Wtem jakiś młody, smutny głos ozwał
 4  1,6 |              Widać wola boska.~Czas jakiś milczeli obaj pod brzemieniem
 5  1,6 |            zdumiał się tak, iż czas jakiś słowa nie mógł przemówić.~-
 6  1,8 |     powędruję.~Jurand siedział czas jakiś z głową w dłoniach, lecz
 7  1,10|            Tamci stali jeszcze czas jakiś w milczeniu, spoglądając
 8  1,11|     milczenie. Maćko spoglądał czas jakiś z ukosa na Zbyszka, a wreszcie
 9  1,12|             dochodziły jeszcze czas jakiś przytłumione odgłosy, podobne
10  1,12|             z dala za nim ozwał się jakiś szelest.~Wówczas ścisnął
11  1,12|         bestię, a jednocześnie głos jakiś zawołał mu nagle tuż nad
12  1,12|       dobrze!~I tak rozmawiali czas jakiś przy wesołym brzasku ogniska,
13  1,14|          wdzięczność wpadał co czas jakiś do Zgorzelic, więc wraz
14  1,14|        przez wrzosy ku domowi, czas jakiś oglądała się za Zbyszkiem,
15  1,15|             zaś toczył jeszcze czas jakiś wokoło gniewnymi oczyma,
16  1,17|             Opat zaś spoglądał czas jakiś groźnie to na niego, to
17  1,17|             iż mowa była mu na czas jakiś odjęta. Nastało złowrogie
18  1,17|            Maćko.~Opat patrzał czas jakiś na Zbyszka wytrzeszczonymi
19  1,17| przewodnikiem.~Maćko spoglądał czas jakiś za nimi, aż gdy znikli w
20  1,19|           pobocza leśnego ozwał się jakiś żałosny głos, na wpół przytłumiony
21  1,19|             obok Czecha. Przez czas jakiś nie mogli rozmawiać, albowiem
22  1,19|        obyczaju i mówiąc: "Głupi to jakiś jedzie, bo jakże mu kto
23  1,19|              Ruszyli i jechali czas jakiś w milczeniu, tylko konie
24  1,19|       jedzie, bo ciekawy.~- Znaczny jakiś musi być.~- Ba! wozów idzie
25  1,20|     weselisko wyprawi.~- Chwacki to jakiś pachołek, ale i ona siarczysta
26  1,23|          śnieżnej drogi, ukazał się jakiś jeździec, który pędził co
27  1,25|              A śniło mi się, że was jakiś rycerz w biały płaszcz na
28  1,25|           przeczytał ów list, przez jakiś czas słowa prawie nie mogła
29  1,25|           znów na wezgłowie i przez jakiś czas nie odpowiadał, gdyż
30  1,25|           myśl o tym opanował panią jakiś dziwny smutek, tak iż poczęła
31  1,25|         Zbyszko i Danusia pozostali jakiś czas w milczeniu, ksiądz
32  1,25|            rozstanie, więc chwilami jakiś dziwny smutek ogarniał nie
33  1,26|         zawrócili konie. Przez czas jakiś słychać było tylko szum
34  1,27|             góry sypał jeszcze czas jakiś śnieg, ale wkrótce ustał.
35  1,28|       Juranda i przy tym ogarnął ją jakiś strach. "Będą jej szukali
36  1,30|            wilcze serce. Przez czas jakiś jechali w milczeniu białą,
37  1,30|              Zbyszko rozmyślał czas jakiś nad własnym pytaniem, po
38  1,30|             nie żywie... Przez czas jakiś słychać było tylko parskanie
39  1,30|           dalej Jurand - usłyszałem jakiś głos jakoby ze ściany wychodzący,
40  1,30|     przyszedł mu widocznie do głowy jakiś sposób, gdyż zatrzymawszy
41  1,31|        widzieli się z Jurandem, a w jakiś czas później wyjechali,
42  1,32|      ogromnym koniu, rzekłby, że to jakiś olbrzym ulany z żelaza,
43  2,1 |          owdzie ozwały się śmiechy, jakiś głos zawołał spoza pleców
44  2,1 |            początku dać posłuchaniu jakiś uroczysty pozór sądu, widząc,
45  2,1 |            Wtem w drugim końcu sali jakiś głos krzyknął nagle: "Wiodą
46  2,1 |           zbójom odbili, albo ci ją jakiś czarownik zmienił, bo innej
47  2,2 |            z naszej strony, czy też jakiś czarownik naprawdę przemienił
48  2,3 |        podniósł tę rękawicę? A wtem jakiś rycerz, którego wejścia
49  2,4 |            umilkł, tylko przez czas jakiś drgały mu szczęki i łzy
50  2,5 |             że ocalić go tylko może jakiś nadzwyczajny wysiłek, rzucił
51  2,5 |           coraz straszniejszych był jakiś rozmysł, na który nie gorąca,
52  2,5 |             przy samym boku księżny jakiś młody, łkający głos niewieści
53  2,6 |            kłopotliwie i przez czas jakiś tarł ręką czoło, lecz wreszcie
54  2,7 |        surowsze niż zwykle, a w nim jakiś skrzepły spokój.~- Tak go
55  2,7 |          się nie modlił. Przez czas jakiś patrzył tylko w skrzepłą,
56  2,7 |         prosto w twarz i przez czas jakiś wpatrywał się w nią w milczeniu,
57  2,7 |         wziął z rąk kata latarnię i jakiś ciemny przedmiot owinięty
58  2,7 |          nadziei snu widział w niej jakiś ogromny wypoczynek, ale
59  2,7 |            A wtem usłyszał wyraźnie jakiś głos szepcący mu do ucha:~-
60  2,8 |           Tu odetchnął Maćko, jakby jakiś ciężar zrzucił z serca,
61  2,8 |             dać rady. Teraz na czas jakiś jest spokój, bo jakom ci
62  2,9 |         ojciec i syn patrzyli przez jakiś czas na Maćka z otwartymi
63  2,9 |            popatrzyła na niego czas jakiś swymi modrymi oczyma, po
64  2,11|           przez twarz przeleciał mu jakiś dziwny błysk, jakby wzruszenia
65  2,11|           teraz twarz rękoma i czas jakiś siedział w milczeniu. Wreszcie
66  2,16|             i Czech spoglądali czas jakiś ze zdziwieniem na Zbyszka,
67  2,17|      Zbyszko.~Maćko zaś sapał przez jakiś czas gniewnie, po chwili
68  2,19|            Bywaj i wiąż! Znaczny to jakiś rycerz - i pasowany! Czech
69  2,20|         niemu.~Wtem z głębi zawołał jakiś donośny, pełen przerażenia
70  2,22|        odpowiedział Zbyszko. I czas jakiś jechali w milczeniu, po
71  2,26|          skończyło się, że nadszedł jakiś kres, że naokół jeno noc
72  2,26|          szepnął mu nagle nad uchem jakiś głos. A on obejrzał się -
73  2,26|          strzemię w strzemię jechał jakiś twór ciałem podobny do człowieka,
74  2,26|            wydało mu się, że słyszy jakiś chrapliwy, stłumiony ryk
75  2,26|             śmierć rozpłynęła się w jakiś białawy obłok, który z wolna
76  2,26|         ciężkich myśli przerwał jej jakiś człowiek nadchodzący z przeciwka.
77  2,27|             ujście i jakaś złość, i jakiś gniew na tę bezlitosną siłę,
78  2,27|           otworzyła znów oczy; czas jakiś patrzyła na niego, po czym
79  2,27|             mu głosu - i przez czas jakiś patrzyli na siebie w milczeniu.
80  2,31|       przygody i w ten sposób przez jakiś czas wszyscy rozmawiali
81  2,31|            wracali do gospody. Czas jakiś szli pogrążeni w myślach,
82  2,31|           światłość wiekuistą.~Czas jakiś jechali cicho obok siebie,
83  2,40|           Rozdział XL~Zabawili czas jakiś w Płocku, aby się z dziedzictwem
84  2,42|        Zbyszko wrócił istotnie, ale jakiś dziwny: nie tylko wychudły,
85  2,47|          razem.~Stary rycerz wrócił jakiś chmurny, ale wypytawszy
86  2,49|           rozweselony Zbyszko. Czas jakiś jechali w milczeniu, po
87  2,49|             tam! stójcie! - zawołał jakiś głos na środku gromady.~-
88  2,51|           owdzie wypadał ze skrzętu jakiś zagraniczny rycerz z twarzą
89  2,51|            nogi kopały jeszcze czas jakiś ziemię, póki największa
90  2,51|      raniony w twarz, odbijał przez jakiś czas mdlejącą prawicą ciosy;
91  2,52|           owdzie wypadał ze skrzętu jakiś zagraniczny rycerz z twarzą
92  2,52|            nogi kopały jeszcze czas jakiś ziemię, póki największa
93  2,52|      raniony w twarz, odbijał przez jakiś czas mdlejącą prawicą ciosy;