Tom,    Rozdzial

 1  1,20|       swoim czasie marszałkiem, i Zygfryd de Lowe, także z zasłużonej
 2  1,22|          ale i Hugo de Danveld, i Zygfryd de Lowe poczęli natarczywie
 3  1,22|        obrażają Boga? Lecz surowy Zygfryd odrzekł:~- Pan de Bergow
 4  1,22|         wypuszczon - odpowiedział Zygfryd de Lowe.~Nastała chwila
 5  1,22|          Bóg, daj mi cierpliwość.~Zygfryd zaś mówił dalej głosem ostrym,
 6  1,22|     głęboka. I Hugo de Danveld, i Zygfryd de Lowe, i brat Rortgier,
 7  1,22|          chcę widzieć więcej.~Zaś Zygfryd de Lowe rzekł:~- Zakonnikom
 8  1,22|     zabrał głos surowy i zawzięty Zygfryd de Lowe.~- Trzeba z tym
 9  1,22|           coś obmyślili? - spytał Zygfryd de Lowe.~- Mówcie żywo! -
10  1,23|           z księżną, w chwili gdy Zygfryd de Lowe całował jej rękę,
11  1,23|      dobro Zakonu - rzekł posępny Zygfryd de Lowe.~I jechali dalej
12  2,1 |       jego stronie siedział stary Zygfryd de Lowe z Insburka, nieubłagany
13  2,1 |        wprawdzie z tego rad stary Zygfryd z Insburka, ale sam komtur
14  2,1 |        tej uczciwości. Więc stary Zygfryd, a z nim razem Rotgier i
15  2,1 |         miał zamiar - mówił stary Zygfryd.~A gorący, słynny z męstwa
16  2,1 |         co do dziewki - powtórzył Zygfryd - ale na tego wilka nieraz
17  2,1 |           masz w Szczytnie.~Stary Zygfryd. Rotgier i Gotfryd zamienili
18  2,1 |       wydać Juranda w nasze ręce.~Zygfryd i dwaj młodsi bracia skłonili
19  2,1 |           razić! - krzyknął stary Zygfryd de Lowe.~Więc rozbiegli
20  2,1 |      pomoc przychodzą.~Lecz stary Zygfryd, a z nim brat Rotgier wpadli
21  2,2 |          siedział za stołem stary Zygfryd de Lowe, którzy po wójcie
22  2,2 |     spytał wreszcie brat Rotgier. Zygfryd podniósł głowę, popatrzył
23  2,2 |         siarką. Tu czuć siarkę.~A Zygfryd spojrzał dziwnym wzrokiem
24  2,2 |         opatrzeni już w szpitalu.~Zygfryd splótł powtórnie dłonie
25  2,2 |         szlachetnych nowicjuszów.~Zygfryd spojrzał na niego przeciągle,
26  2,2 |      byłby krzyk okrutny - odparł Zygfryd. - Niepodobna też będzie
27  2,2 |         czynić? - spytał Rotgier. Zygfryd zamyślił się i wreszcie
28  2,2 |           strasznego jej rodzica?~Zygfryd de Lowe zawahał się przez
29  2,2 |            1 mówcie także - dodał Zygfryd - że jakkolwiek Danveld
30  2,2 |           zmarłych - odpowiedział Zygfryd.~I wyciągnął do niego rękę,
31  2,2 |         Jakoż po odejściu Bergowa Zygfryd wyprawił również i dwóch
32  2,2 |   Jurandównę.~- To dobrze - rzekł Zygfryd.~- Ja zaś myślałem, szlachetny
33  2,2 |       Radźmy.~- Dajcie ją mnie.~A Zygfryd popatrzał na niego i odpowiedział:~-
34  2,2 |     folgujcie sobie - przerwał mu Zygfryd - bo zniewieścieją w was
35  2,2 |           i odzyskał wolność...~A Zygfryd począł patrzeć posępnie
36  2,6 |        czterech jeden tylko stary Zygfryd żywie, a innych Bóg już
37  2,7 |                      Rozdział VII~Zygfryd de Lowe miał właśnie wyjeżdżać
38  2,7 |           Janusza sprawę Juranda. Zygfryd uśmiechnął się, czytając,
39  2,7 |          I wobec tych myśli stary Zygfryd, który przy całej swej gotowości
40  2,7 |         mogę! - powtarzał w duszy Zygfryd i na samą tę myśl drapieżne
41  2,7 |         ni mścić się, ni skarżyć. Zygfryd radował się w srogiej duszy,
42  2,7 |         czego dojdą - rzekł sobie Zygfryd -ja umrę, a może Jurandówna
43  2,7 |         przed basztą odźwiernego. Zygfryd, który ukończył był właśnie
44  2,7 |           ale zmiany tej nie mógł Zygfryd dostrzec, gdyż w izbie ogień
45  2,7 |  Przywieźli brata Rotgiera.~Na to Zygfryd podniósł się z krzesła.
46  2,7 |             Brat Rotgier zabit...~Zygfryd przysunął się do sani, na
47  2,7 |     przykryć go płaszczem - rzekł Zygfryd, zakrywając twarz Rotgiera -
48  2,7 |      Ludzie zbliżyli się do wozu. Zygfryd nasunął znów kaptur na głowę,
49  2,7 |       Goreją świece wedle trumny.~Zygfryd zawdział płaszcz i wyszedł.~
50  2,7 |           Gotów jesteś? - zapytał Zygfryd. Diderich skłonił się w
51  2,7 |       teraz słuchaj, psie - rzekł Zygfryd. - Niegdyś wygadałeś, co
52  2,7 |          innego powodu, niż mówił Zygfryd.~- Ruszaj teraz naprzód
53  2,7 |          furtę.~- Czekaj! - rzekł Zygfryd.~I wsparłszy się ręką o
54  2,7 |         śnieg połyskiwał zielono. Zygfryd z chciwością wciągał w płuca
55  2,7 |          sępa.~- Prowadź! - rzekł Zygfryd.~Żółte koło światła od latami
56  2,7 | więziennych.~- Do Juranda - rzekł Zygfryd.~Po chwili zaskrzypiały
57  2,7 |        było zupełnie ciemno, więc Zygfryd, nie widząc dobrze przy
58  2,7 |      wykuto w kształt człowieczy. Zygfryd kazał mu świecić prosto
59  2,7 |           nie wydał nawet jęku.~A Zygfryd rzekł:~- Przyrzeczono ci,
60  2,7 |            Przeszedłszy korytarz, Zygfryd wziął z rąk kata latarnię
61  2,7 |          być wypuszczon wolno! Tu Zygfryd przypomniał sobie, jak niegdyś
62  2,7 |         między nimi. A teraz, gdy Zygfryd znów wszedł do kaplicy i
63  2,7 | wykrzywione były jakby uśmiechem. Zygfryd zakrył co prędzej tę okropną
64  2,7 |           przyjdzie zaraz śmierć.~Zygfryd nie bał się jej. W niezmiernym
65  2,7 |         jeszcze tej nocy? - mówił Zygfryd. - Otom utrudzon bez miary,
66  2,7 |        się łasić. W jednym z nich Zygfryd rozpoznał brytana, który
67  2,7 |         odgadywał myśl człowieka.~Zygfryd znalazł się po chwili przed
68  2,7 |        sapanie stało się szybsze.~Zygfryd był człowiekiem nieustraszonym;
69  2,11|           stary jako się zowie?~- Zygfryd de Lowe.~- Bóg da, że damy
70  2,13|        Rotgiera, tak stary komtur Zygfryd mało się nie wściekł. W
71  2,13|     rycerzowi Maćkowi tak: "Stary Zygfryd nie zgładzi już Jurandówny,
72  2,13|           a wówczas dopiero stary Zygfryd pomstę za Rotgiera na nim
73  2,16|            W tę stronę ją przecie Zygfryd wywiózł. Powiadali to nam
74  2,18|      spytał Czech.~- Bo jeśli jej Zygfryd od razu w Szczytnie w pierwszym
75  2,20|          Arnold von Baden i stary Zygfryd von Lowe. Wiemy to z listów,
76  2,21|          Tak, wojewodo! była! ale Zygfryd de Lowe i Arnold von Baden
77  2,21|        poważnie Sanderus.~- Czemu Zygfryd opuścił Szczytno?~- Nie
78  2,21|      straszny pan ze Spychowa. To Zygfryd mówi mu: "Czego? Msze ci
79  2,21|      mniemasz, mogli się schronić Zygfryd i Arnold?~- Zamków tam w
80  2,21|    panowaniu. Ja myślę, panie, że Zygfryd i Arnold tułają się teraz
81  2,23| prostodusznego olbrzyma.~- A ówże Zygfryd, z którym szedłeś w pochód
82  2,24|          nie rycerskie serce miał Zygfryd - szepnął do brata Wolfgang -
83  2,25|          Krzyżakom i pragnąc, aby Zygfryd jak najniemiłosiemiej był
84  2,26|          ku spychowskiej granicy: Zygfryd i Tolima. Ten ostatni odprowadzał
85  2,26|    straszną nienawiścią i zemstą. Zygfryd jechał bez broni, ale i
86  2,26|       samotnego jeźdźca na koniu. Zygfryd jechał na wpół przytomny,
87  2,26|    sierścią.~- Ktoś ty? - zawołał Zygfryd.~Ów zaś, zamiast odpowiedzieć,
88  2,26|          i począł głucho warczeć.~Zygfryd zamknął oczy, ale natychmiast
89  2,26|      głosy w wierzchołkach drzew.~Zygfryd, pogrążony jakby we śnie,
90  2,26|      powrócił jeszcze szybciej.~- Zygfryd wisi! - zawołał, osadzając
91  2,26|        imię Ojca i Syna, i Ducha! Zygfryd? Krzyżak?~- Krzyżak! Na
92  2,30|        powiadał wam ksiądz Kaleb? Zygfryd powiesił się i przejeżdżaliście,