Tom, Rozdzial
1 1,2 | tylko dlatego, że wszystko stało się tak nagle. Obyczaj rycerskiego
2 1,3 | byle swe żądze nasycić. Tak stało się i z Helgunda. Zaraz
3 1,3 | powstrzymywała, póki jej życia stało, wzniesioną nad nimi rękę
4 1,4 | nami wyjeżdża.~- A słowo stało się ciałem! - zawołała księżna. -
5 1,4 | dalej, jakoby się nic nie stało. Ale mógłbym to tylko w
6 1,4 | rodowitym języku, co się stało, składać winę na młody wiek
7 1,4 | czy mówić królowi, co się stało, czy nie mówić. Jeśli Krzyżak
8 1,5 | się to bez jego wiadomości stało, toby mnie potem pomścił,
9 1,5 | obrażonemu majestatowi Zakonu stało się zadość, nie należy do
10 1,6 | myślał, że gdy Maćka nie stało, zapomnieli o nim wszyscy.
11 1,6 | zawołał:~- A z wami co się stało?~I patrzył ze zdumieniem
12 1,6 | oddychał ciężko.~- Co się stało? - rzekł wreszcie. - Ledwiem
13 1,6 | grabieży.~- Cóż się z nim stało?~- U Juranda na łańcuchu.
14 1,6 | nowym suknem, na którym stało trzech ludzi: jeden kat,
15 1,6 | i pisarzem. Lecz wówczas stało się to, czego się nikt nie
16 1,6 | wszyscy zrozumieli, co się stało.~Był stary, polski i słowiański
17 1,6 | zamieszanie. Dla wszystkich stało się jasnym, że gdyby Jaśko
18 1,14| obaczę, czyjej się co nie stało...~Zaledwie jednak przeszedł
19 1,17| Dałby Bóg. aby się to stało! - odrzekł Maćko. - Miły
20 1,17| rozważać wszystko, co się stało. Nic nie poszło po jego
21 1,18| Zycha. Wszystko, co się stało, stało się bez jego winy,
22 1,18| Wszystko, co się stało, stało się bez jego winy, chciał
23 1,20| aż zza morza" - i wówczas stało się naokół tak ciasno, że
24 1,20| Lotaryńczyk zapytał:~- Co się stało temu młodemu rycerzowi?~-
25 1,20| rycerzowi?~- Nic się nie stało - odrzekł Maćko z Turobojów -
26 1,23| zbliżyli się zaraz do wozu.~- Stało się nieszczęście - rzekł
27 1,24| jemu pierwszemu, co się stało. Na szczęście, znaleźli
28 1,25| mnie grzesznej.~- I cóż się stało? - zapytała Danusia.~- I
29 1,26| powiedzieć wszystkiego, co się stało.~Zdrowie jego polepszało
30 1,26| się przesiądę.~I tak się stało. Czech już przeznał swego
31 1,27| sprawę, dlaczego się tak stało: oto Danusia widocznie wyznała
32 1,29| dokładnie, co się z nią stało. Zdawało im się, że odjechała
33 1,29| wywiedzieć, co się z Danusią stało. Mówił sobie, że choćby
34 1,30| nieruchomie dlatego, że ciało jego stało się martwe, jakby wykute
35 2,1 | drogi nawrócić.~I tak się stało. W chwili gdy Jurand zbliżył
36 2,2 | Szczytna, i... co się dalej stało - sami wiecie...~- Wybaczcie,
37 2,2 | uspawiedliwim w takim razie to, co stało się w Szczytnie?~- Powiemy,
38 2,2 | opowiedz mu wszystko, co się tu stało, tak jakeśmy między sobą
39 2,3 | jednak wiedzieć, co się stało, co ma naprawdę myśleć o
40 2,3 | albo-li wiesz, co się tam stało?~- Byłem w Szczytnie i wiem,
41 2,3 | Szczytnie i wiem, co się tam stało? - odrzekł Rotgier - a przybywam
42 2,3 | począł opowiadać wszystko, co stało się w Szczytnie: jako Jurand
43 2,4 | ja sam nie wiem, co się stało!... Do Spychowa przyjechała
44 2,5 | śnieg, a gdy to się nie stało, począł się wprost niepokoić.
45 2,6 | Spychowie ostawię. Lecz stało się inaczej, gdyż zaszły
46 2,7 | walczył za kłamstwo... Nuż-by stało się nieszczęście. Lecz po
47 2,7 | rozmyślał o tym, co się stało. Czuł jakąś pewność, że
48 2,7 | o drogę". Bo to, co się stało, było już w części postanowione
49 2,7 | odpowiedzi, tylko sapanie stało się szybsze.~Zygfryd był
50 2,8 | że ślub był i że się to stało za przyczyną samej księżny
51 2,8 | Na miły Bóg! cóż się stało?~- Ba, prawda, jakoże masz
52 2,8 | widziano, była niemal pewna, że stało się nieszczęście, więc przy-leciała
53 2,8 | prawdy dopytać.~- Co się stało?... na miły Bóg! - poczęła
54 2,11| udeptaną ziemię, ale że stało się to wigilią wyjazdu,
55 2,11| jej także wiadomym to, co stało się na sąsiednim dworze
56 2,11| Zbyszkiem co złego się nie stało, któren do Malborga pojechał.~-
57 2,11| Szczytna posłał, co też się stało. Przyjechawszy do Szczytna,
58 2,12| ścianę, przy której łoże stało. Lecz ksiądz Kaleb chwycił
59 2,13| Na miły Bóg! cóż się stało? Znalazła się córka Jurandowa?
60 2,19| Czecha. W następnym szeregu stało trzech ludzi, w następnym
61 2,19| upór i zawziętość. Lecz stało się, że szyk nie został
62 2,19| zastępami nieprzyjaciół.~Wtem stało się coś niespodzianego,
63 2,21| Jako-że uszli i co się z nimi stało?~- Widziałem - odpowiedział
64 2,21| pogoni nie było? Jakże się stało, że ich nie dościgli?~-
65 2,23| do opata, a gdy opata nie stało, cóżem miał czynić? - odrzekł
66 2,23| nowina - i to zła!~- Co się stało? - zawołał, zrywając się,
67 2,24| leszczynowa gęstwina. Maćkowi stało się nagle okrutnie markotno
68 2,25| ksiądz Kaleb.~Jakoż tak się stało. Kilka razy zaglądali do
69 2,25| przedłużając się nad miarę, stało się na koniec uciążliwe
70 2,29| przyszłość, a Zbyszkowi jutro stało się obojętne, co zaś do
71 2,30| przybył na dzień przed nimi. Stało się to takim sposobem, iż
72 2,30| zaś ów kat? Co się z nim stało?~- Nie powiadał wam ksiądz
73 2,33| Prócz tych dostojników stało tam kilkunastu braci wyświęconych,
74 2,33| że od czasu chrztu Litwy stało się coś takiego, jak gdyby
75 2,37| Bogdańcu...~Po tych słowach stało się w izbie cicho, tak że
76 2,40| pytać, co się z Jagienką stało? Rzekłem, iż pojechała po
77 2,40| powrotem. Jakoż tak się stało. Kazał tylko stary rycerz
78 2,42| wszystko minie, a tymczasem stało się przeciwnie. Nie pomogły
79 2,44| stary Maćko, myśląc, że stało się coś niezwykłego, wpadł
80 2,48| polskich nadsyłanym.~Co gdy się stało, wszyscy po wszystkich ziemiach
81 2,49| radzi byli temu, co się stało, nie tylko nie przyganili
82 2,49| zapytał, czy nie zadość się stało ślubowaniu przez to, że
83 2,49| okupił.~- A jakże się to stało, żeś się z Jagienką z Długolasu
84 2,49| wjechali do polskiego obozu. Stało tam pięćdziesiąt chorągwi -
85 2,50| wstrzymywać pochodu. Jakoż stało się zadość jego życzeniu,
86 2,51| poczęli oddychać szybko, jakby stało im się nagle za ciasno w
87 2,51| A wtem stało się coś jeszcze okropniejszego.
88 2,51| bitwy, Zyndram z Maszkowic.~Stało tam wśród polskiej piechoty
89 2,52| poczęli oddychać szybko, jakby stało im się nagle za ciasno w
90 2,52| A wtem stało się coś jeszcze okropniejszego.
91 2,52| bitwy, Zyndram z Maszkowic.~Stało tam wśród polskiej piechoty
|