Tom, Rozdzial
1 1,1 | ś cynowe misy potrząsał, chociaż naród jest pobożny. Przymawiali
2 1,1 | Chrystusa Pana wyznawa, chociaż nie każden umie. Wiadomo
3 1,2 | wcale krwią nie poplamione, chociaż łupem na młodym rycerzu
4 1,3 | którą opowiadano jej już, chociaż niezbyt dokładnie, w Krakowie.~
5 1,4 | na wysokość kopii w górę, chociaż Ardeńczyk cały był w żelazo
6 1,4 | się!" - ona zaś rada była, chociaż nie rozumiała dobrze, co
7 1,5 | wyprawę krzyżową. Sam Witold, chociaż go piszą wielkim kniaziem,
8 1,5 | Wojciecha Jastrzębca, który chociaż niższy godnością od infułatów,
9 1,5 | Usłyszawszy to, Zbyszko, chociaż spodziewał się podobnych
10 1,6 | nie można czego znaleźć, a chociaż ksiądz Stanisław przygotował
11 1,7 | dobrze opatrzył, a zresztą, chociaż nie udało się tym razem
12 1,8 | sąsiadów, i który Niemiec chociaż z daleka dymy spychowskie
13 1,9 | dawne czasy, i dodał:~- Chociaż poniektóry bywał i drzewiej
14 1,10| taniec przyda?~Dobry taniec, chociaż bieda...~Hoc! hoc! hoc!~
15 1,10| w domu siedzieć?~Maćko, chociaż chory, na wzmiankę o wojnie
16 1,11| Jagience, więc Jagienka, chociaż bardzo jej było wstyd Zbyszka,
17 1,13| każdy takie rzeczy wie, chociaż ma głowę wygoloną.~- A żebyście
18 1,16| chwili uroda Jagienki, bo chociaż nieraz widywał ją i w Zgorzelicach,
19 1,16| Wilk, ale i Cztan z Rogowa, chociaż miał rozum miałki, domyślił
20 1,16| jednali się po bitce, bo chociaż rozdzielała ich miłość do
21 1,16| ale żaden nie warknął, chociaż serca skowytały im w piersiach
22 1,19| żal mu było i Jagienki, bo chociaż mówił sobie, że jedzie do
23 1,19| skry po skórze chodzić, chociaż na świecie był przymrozek.~
24 1,19| pani może sługę odpędzić, chociaż on i wówczas nie poszedłby
25 1,19| wspomniał, że pachołek, chociaż jeniec, jest jednakże z
26 1,19| młody rycerz.~- Sługam Boży, chociaż bez święceń, a przygodziło
27 1,19| bo to świątobliwa pani - chociaż i księżna Anna Januszowa
28 1,19| myśl o wielkiej wojnie. Chociaż nie chciało mu się bez Danuśki
29 1,19| Sanderus nie okłamał go, a chociaż był nabytkiem kosztownym,
30 1,19| przytupuje: "Wróci! wróci!" - chociaż nieraz, gdy kto jej rzekł,
31 1,20| które było mu trudno, bo chociaż klękał jak zagraniczny rycerz
32 1,21| jak na Mazowszu. Krzyżacy, chociaż bywali na Litwie, gdzie
33 1,21| kilkanaście żubrów i turów. Chociaż w lasach trzymały się one
34 1,23| się może na to zgodził, chociaż poruszyła go i ujęła za
35 1,25| trochę pokrzepić, dodała:~- Chociaż żeby, nie przymierzając,
36 1,25| czasie, rzekł:~- Dnieje, chociaż będzie ciemny dzień. To
37 1,25| rzekła mu na pożegnanie:~- Chociaż i odjeżdżam, tom twoja.
38 1,26| się poczciwy giermek, bo chociaż miłował Jagienkę, ale patrzał
39 1,26| wszyscy zdrowi i weseli, chociaż księżna wielce po swojej
40 1,27| po pagórkach śnieżnych, chociaż nie wszystkie sanie były
41 1,28| spytał ksiądz Wyszoniek.~- Chociaż to Krzyżak, więcej w nim
42 1,30| w izbach, ruszono dalej, chociaż na dworze czynił się już
43 1,30| wałach olbrzymi ostrokół, a chociaż poprzednio nieraz brała
44 1,31| śniegi mnie przysypały, a chociaż Bóg mnie zratował, nie ma
45 1,32| dlaczego je surowe ziarno, chociaż Jurand, zbyt zajęty własnym
46 2,1 | także: "Pleczysty jest, chociaż ma kożuch pod worem; można
47 2,2 | na salę. Między braćmi, chociaż zebrali się na naradę, panowała
48 2,3 | sług Zakonu; niechaj więc chociaż ta majętność, niech chociaż
49 2,3 | chociaż ta majętność, niech chociaż te ziemie i ów bezbożny
50 2,4 | go już przedtem pozwał, a chociaż nie wiem nic, to jedno wiem
51 2,6 | jednak zostać w Spychowie chociaż na jeden nocleg, choćby
52 2,7 | siła zmogła śmierć i żył, chociaż nie opatrzono mu ran, a
53 2,7 | jednak jego dusza krzyżacka, chociaż z natury więcej okrutna
54 2,7 | niemowa, nic nie wyzna, a chociaż umie porozumieć się z kapelanem,
55 2,7 | bo król Jan Luksemburski, chociaż był ślepy, stanął jeszcze
56 2,9 | drogę jechać trzeba, to chociaż z kim w nieprzyjaźni żył,
57 2,10| modlono się za jego zdrowie, chociaż tu i ówdzie dawały się słyszeć
58 2,10| Teraz grząsko wszędy, chociaż tam nie tak jak na gościńcu,
59 2,10| bochenka chleba, bo w lesie, chociaż głodem nie przymierali,
60 2,11| koniec, jakoście mówili, bo chociaż ja tego nie dożyjem, ale
61 2,11| Pamiętał, jak chłopaka, chociaż serce rwało mu się hen za
62 2,11| starzec rzeczywiście ogromny, chociaż widziany z bliska przestał
63 2,11| współczuciem, a nawet Maćko, chociaż nie byle co wzruszyć go
64 2,14| tylko przez nieśmiałość, chociaż kipiała w niej chęć pożegnania
65 2,14| mówiąc nic więcej, z izby.~A chociaż był zdrożon i niewypoczęty,
66 2,14| Tak... żywie nadzieja, chociaż serce i trwogi niepróżne...
67 2,15| Nic im król nie rzekł, chociaż mu dary przywieźli: ścigłe
68 2,17| wolałeś tu przyjść, gdzie chociaż pomsta może się zdarzyć.~-
69 2,20| to rycerz i znamienity, chociaż świecki - gość!~A straszny
70 2,22| podrzynają gardło.~Lecz Zbyszko, chociaż tak krzepki, iż ścisnąwszy
71 2,23| się wola boska, ale żeby chociaż ta Danuśka była zdrowa i
72 2,24| za co dziękować.~Maćko, chociaż rozumiał, że będą zupełnie
73 2,24| mówi. Brat ma siłę większą, chociaż i ja nie ułomek, a za to
74 2,24| Staremu rycerzowi jednak, chociaż miał słuszność, trudniej
75 2,25| mazowieckich.~Tam szło już łatwiej, chociaż całe wschodnie Mazowsze
76 2,26| coś złamało i dziewczyna, chociaż nie bardzo biegła w rozmyślaniu
77 2,29| i żałośnie, że Zbyszka, chociaż słów nie rozumiał, od samej
78 2,31| ci na nich król spojrzał, chociaż się do ziemi kłaniali. Hej,
79 2,32| się zobowiązał, i dlatego chociaż sam Arnold chciał spuścić
80 2,38| błagali go, by wziął z sobą chociaż Hla-wę, jako giermka wypróbowanej
81 2,42| Witoldowi w pomoc nie rusza, chociaż go ręce swędzą, bo i to
82 2,44| miłuję, że i wstyd gadać.~I chociaż miał w piersi serce hartowne,
83 2,47| Krzyżak zawsze Krzyżakiem. Chociaż wie, żeś mocniejszy i że
84 2,49| nie zaniechali szturmu, chociaż król wysłał dla powstrzymania
85 2,49| Sam tylko zawzięty Maćko, chociaż ucieszył się z wyroku, rzekł:~-
86 2,49| dobrego serca dawał tę radę, chociaż byłbym go za nią pozwał
87 2,51| Lichtenstein i wydął dumnie usta, chociaż zarazem pobladł mocno -
88 2,51| całych stuleci.~A król, chociaż zdawał sobie sprawę z ogromu
89 2,52| Lichtenstein i wydął dumnie usta, chociaż zarazem pobladł mocno -
90 2,52| całych stuleci.~A król, chociaż zdawał sobie sprawę z ogromu
|