Tom, Rozdzial
1 1,2 | usłyszawszy wezwanie, wysunął się naprzód i przyklęknął obyczajem
2 1,2 | przez księży i bojarzynów naprzód w darze królowej przysłał.
3 1,2 | przetowłosa Danusia podskoczyła naprzód trzy razy do góry w swoich
4 1,2 | się przebierać. Utrefiwszy naprzód pośpiesznie włosy, wsunął
5 1,4 | pewnym namyśle odrzekł:~- Naprzód, wyroki boskie są niezbadane,
6 1,4 | czele których, ale znacznie naprzód, jechał rycerz przybrany
7 1,5 | pani. lubo podana nieco naprzód, zachowała dotychczas dawną
8 1,5 | wdzięczności oczy ku górze...~- Naprzód kościołowi jakiemu co obiecuj -
9 1,6 | rozkazu. Lecz kapitan wysłał naprzód halebardników, halebardami
10 1,7 | rycerstwa kupa. To wiecie? - naprzód Lichtenstein, a potem będę
11 1,9 | Zbyszko jak długi do nóg naprzód księżnie, potem Danusi,
12 1,10| nadjeżdżających, sam zaś wysunął się naprzód i czekał.~Jakoż po pewnym
13 1,10| Zbyszko zaś ruszył koniem naprzód:~- Kto o Maćka pyta?~- A
14 1,10| klęskę od Edygi okrutną. Naprzód konie nam wystrzelali. Tatar
15 1,10| Tymczasem z lasu wychyliły się naprzód psy, których było kilkanaście.
16 1,10| Jagna!...~Po czym ruszył naprzód, ale nim zdążył puścić w
17 1,11| cały Bogdaniec, mniemając naprzód, że możnemu opatowi łatwiej
18 1,11| Śląska!...~Zbyszko otworzył naprzód szeroko oczy, po czym zerwał
19 1,12| położyć. Zbyszko poszedł naprzód w dzień, obejrzał barci,
20 1,12| długi czas, rozmyślając naprzód o niedźwiedziu, który mógł
21 1,12| ciemne brwi i wysunięte naprzód usta dziewczyny, które dmuchały
22 1,14| siedli na koń i pojechali naprzód do Moczydołów, które miały
23 1,14| chmielem. Zbyszko szedł naprzód, rozrywając zielone zwoje,
24 1,17| nie nastąpił. Ale jadący naprzód pątnik z krzywą lagą uspokajał
25 1,19| istotnie z ciężkim sercem. Naprzód, było mu jakoś obco i nieswojo
26 1,19| zamierzył, nie odwodzę, naprzód z tej przyczyny, iżeś zaprzysiągł,
27 1,19| przeor rozłożył dłonie i naprzód począł odmawiać głośno "
28 1,19| zawahał się z odpowiedzią, naprzód dlatego, że sam nic dobrze
29 1,20| je, Zbyszko wysunął się naprzód i złożywszy przy ustach
30 1,20| bystrzejszy, postąpiła krok naprzód - i pochyliwszy swą jasną
31 1,24| Usłyszawszy to, Danusia naprzód podjęła pana pod nogi, po
32 1,25| twarzach obecnych, położył naprzód palec na ustach, jakby chcąc
33 1,25| pan de Lorche przykląkł naprzód przed księżną, potem przed
34 1,26| dalej.~- Do Ciechanowa?~- Naprzód do Ciechanowa państwu się
35 1,27| Młody rycerz wysunął się naprzód i począł pytać:~- Czemu
36 1,27| najlepsze, kazał im jechać naprzód; a może zostawił je gdzie
37 1,31| księdzem Kalebem, któremu naprzód rozkazał spisać swą ostatnią
38 1,32| Tak pomyślawszy, rzucił naprzód topór, następnie miecz,
39 2,1 | miała się ukazać.~Tymczasem naprzód ukazał się giermek, za nim
40 2,6 | zostaniesz.~Usłyszawszy to, Czech naprzód zmartwił się okrutnie i
41 2,7 | Zygfryd.~- Ruszaj teraz naprzód i prowadź do Jurandowego
42 2,8 | okazał się bynajmniej lutym. Naprzód powstały mgły gęste i nieprzeniknione,
43 2,8 | Postanowił jednak zajechać naprzód do Maćka, raz dlatego, że
44 2,8 | rozczuliwszy się całkiem, począł naprzód spoglądać po zbrojach, po
45 2,11| słyszał o jakowymś, który naprzód budził podziw tym, że pomimo
46 2,11| jechał kilkadziesiąt kroków naprzód, za nim konno Maćko z Jagienką,
47 2,11| wygłosiwszy, podniósł dłoń: naprzód uczynił nią znak krzyża,
48 2,11| Krzyżaków doznał, którzy naprzód bez żadnej przyczyny zamordowali
49 2,12| aż wreszcie wysunął się naprzód jeden z załogi gródkowej,
50 2,15| wojny. Dowiedział się więc naprzód, że rycerz Maćko widocznie
51 2,18| To rzekłszy, poskoczył naprzód, by wydać setnikom jadącym
52 2,18| wyślij ich dwóch albo trzech naprzód, aby który pierwszy obaczy
53 2,19| przyszły do sprawy, wpadł naprzód jeden z bojarów żmujdzkich,
54 2,19| leśną, posuwali się z wolna naprzód w trudzie i znoju.~Lecz
55 2,22| Jeśli tak, niechże jedzie naprzód, bo jeśli ich zgoni, tedy
56 2,22| przygotować.~- W nocy on sam naprzód nie pojedzie, bo jest strachliwy -
57 2,22| nazajutrz ma sam jechać naprzód, na co ten zgodził się chętnie,
58 2,22| posuchy. Sanderus wyjechał naprzód i znikł im z oczu, wszelako
59 2,22| krzyża, gdy jeden z posłanych naprzód pacholików wysunął się ku
60 2,22| go w łeb.~I ruszyli zaraz naprzód. Po drodze szepnął jeszcze
61 2,22| siwą głową musi być...~- Naprzód! - krzyknął nagle Zbyszko.~
62 2,23| chwili i zwróciwszy się naprzód do Danusi, rzekł:~- Między
63 2,24| ale za nim nie pogonię, bo naprzód konnicy nie mam, a po wtóre,
64 2,24| Malborga, gdzie przed mistrzem naprzód musicie, panie, stanąć.~"
65 2,25| wyciągnął rękę, przesunął naprzód dłoń po twarzy Zygfryda,
66 2,30| przypomniał sobie, że Czech był naprzód z Zygfrydem wyprawiony -
67 2,33| powiódł ich z sobą. Weszli naprzód na niewielki dziedziniec,
68 2,34| słyszę, ranoście wstali.~- Naprzód przychodzili do nas ludzie
69 2,34| nasz pisarz spisywał. Był naprzód bednarz tutejszy, możny
70 2,38| padający na nie promień słońca. Naprzód zatrzymała się przy odrzwiach,
71 2,44| sami. Jagienka, zamoczywszy naprzód nałęczkę, poczęła nią zwilżać
72 2,48| wojna - i to wielka.~Więc naprzód nakazano łowy we wszystkich
73 2,50| którymi pułki posuwały się naprzód. Szła więc ziemia krakowska
74 2,51| nic rzeki krwi! Pierzchło naprzód tatarstwo, Besaraby, Wołochy,
75 2,51| nawet i szedł, pracując, naprzód jak czarna chmura, z której
76 2,51| mieczem i zakrzyknął:~- Naprzód!~- Naprzód! ławą! równo! -
77 2,51| zakrzyknął:~- Naprzód!~- Naprzód! ławą! równo! -rozległy
78 2,51| królewska murem wysunęła się naprzód, aby pana piersiami zasłonić.
79 2,51| wkrótce, że to Polacy prą, idą naprzód, biją, rażą, biorą jakoby
80 2,52| nic rzeki krwi! Pierzchło naprzód tatarstwo, Besaraby, Wołochy,
81 2,52| nawet i szedł, pracując, naprzód jak czarna chmura, z której
82 2,52| mieczem i zakrzyknął:~- Naprzód!~- Naprzód! ławą! równo! -
83 2,52| zakrzyknął:~- Naprzód!~- Naprzód! ławą! równo! -rozległy
84 2,52| królewska murem wysunęła się naprzód, aby pana piersiami zasłonić.
85 2,52| wkrótce, że to Polacy prą, idą naprzód, biją, rażą, biorą jakoby
|