Tom, Rozdzial
1 1,1 | Już się była Witoldowi wojna wtedy uprzykrzyła, dlatego
2 1,1 | bom się wysłużył, a jeżeli wojna będzie, to jeszcze pójdę.
3 1,2 | zakonników oddać, co nam wojna przysporzyła i co książę
4 1,2 | dopiero gdy król Władysław wojną im zagroził, ze strachu
5 1,2 | Ale nie cudna temu chłopcu wojna, bo chociaże mu roków nie
6 1,3 | zostanie wysłuchany i że wojna niebawem nastąpi, a choćby
7 1,3 | oto grabieżą ziem, oto wojną i zdradą. I próżno wyrzekać,
8 1,3 | że wkrótce musi wielka wojna nastąpić, w której po jednej
9 1,3 | objawienia, w których wielka wojna istotnie jest przepowiedziana.~
10 1,3 | chrześcijańskiej, ale jeśli wielka wojna nastąpi, są też i w naszym
11 1,3 | szczęśliwym, gdyż zdało mu się, że wojna powinna zaraz po uroczystościach
12 1,4 | przekonać, iż z poganami wojna. No i co? Obaczyli nasi,
13 1,5 | Powiadajcie wyraźnie, z kim wojna?~- Z kim? Z Tymurem Chromym -
14 1,5 | Powała z Taczewa.~- Jak wojna, to wojna, a że nie byle
15 1,5 | Taczewa.~- Jak wojna, to wojna, a że nie byle z kim, to
16 1,5 | trudnili się zbójnictwem lub wojną między sobą, na jedno jej
17 1,5 | potem od małości hodowała go wojna. Moja wina, miłościwy królu,
18 1,5 | jego skończy, będzie albo wojna, albo spokój - rozumiesz?
19 1,5 | rozumiesz? Jeśli będzie wojna, wyślę mu zapowiedź, żeby
20 1,5 | mniej zapędliwy, mniej wojną dyszący, a natomiast jakby
21 1,6 | tylko pasowanych wybiera?~- Wojna to wojna, a walka samowtór
22 1,6 | pasowanych wybiera?~- Wojna to wojna, a walka samowtór co innego.~-
23 1,6 | winę, może wybuchnąć ta wojna, którą wszyscy z dawna zapowiadali -
24 1,7 | wam to nie była w głowie wojna? Właśnie żem sobie już całkiem
25 1,7 | strony uderzyć.~- To i będzie wojna! - zawołał Zbyszko -ja przeciw
26 1,10| na Królestwo może przyjść wojna.~- Albo to Edyga głupi.
27 1,10| bywałeś.~- Mnie od małości wojna chowała. Niech stryjko powie,
28 1,10| przecie to z Tatary była wojna? Wiem ci ja to, bom się
29 1,10| mnie z sobą wziął.~- Była wojna z Tatary, ale my na niej
30 1,11| tymczasem jemu i Zbyszkowi wojna przysporzy ludzi i pieniędzy.
31 1,19| ludzie prawią, że będzie wojna między królem polskim a
32 1,19| trosk i frasunków. A wielka wojna wisiała jakby w powietrzu.
33 1,19| mieszkają Saraceny, z którymi wojna nie ustaje. Książę, jako
34 1,19| Kropiwnicy nie myślał, aby wojna była tak bliska. Gadają
35 1,20| duszy, a jadąc, mniemał, że wojna nawet i z Mazurami, jako
36 1,20| Jakoże skończyła się ta wojna?~- Nie było wówczas wojny.~-
37 1,22| ujmie się za nami i będzie wojna. Danveld znów się namarszczył
38 1,22| Słyszałem w Malborgu, iż gdyby wojną grozili, to byle nam zastaw
39 2,3 | teraz w granice i że wielka wojna niechybnie się rozpocznie.
40 2,6 | że zaś nie nowina im była wojna, więc czekali na Niemców
41 2,6 | Jurand, zajęty wyłącznie wojną, tylko na rycerskim. Po
42 2,11| prędko Maćko. - Więc to już wojna z Witoldem o Żmujdź, pewna?~-
43 2,11| żmujdz-kiej, gdzie teraz wojna.~- Na miły Bóg, powiadajcie,
44 2,11| wyjechał, ale tam teraz wojna.~- Wiedział, że wojna, i
45 2,11| teraz wojna.~- Wiedział, że wojna, i dlatego do kniazia Witolda
46 2,14| których napotkam też, byle wojna chciała dobrze rozgorzeć.~-
47 2,14| i stąd, panienko, jest wojna.~- A kniaź Witold?~- Kniaź
48 2,14| To może i z królem będzie wojna?~- Mówią ludzie i tam u
49 2,15| naczynia. Więc zagrozili wojną, ale nieszczerze, gdyż dobrze
50 2,15| będzie suche, pocznie się wojna wielka, która ogarnie wszystkie
51 2,15| do księcia Witolda, tym wojna rozgorzeje większa i tym
52 2,17| szukałem! Aż wybuchła ta wojna - i w Gierdawach powiedział
53 2,17| mistrzowego pisma, mówiąc, że wojna, wojną - i głowę, póki cała,
54 2,17| pisma, mówiąc, że wojna, wojną - i głowę, póki cała, kazał
55 2,18| Zżyci z borem i z leśną wojną Żmujdzini przypadli tak
56 2,21| przyczyny, że jak się zaczęła ta wojna, to tamtejszy lud, który
57 2,22| dopóki nie wygnała ich stąd wojna. Zachodzące słońce oświecało
58 2,24| jako człek doświadczony i z wojną wielce obyty, że nie ma
59 2,30| i mówią, że z dawna już wojną grozi... A co do kniazia
60 2,32| będziecie mu pomagali, to wojna z nim prędzej się skończy,
61 2,32| wspomoże, to będzie wielka wojna.~- Proszą o to Pana Boga
62 2,33| zakonnych bogactw i wojsk, to wojna odwlecze się jeszcze na
63 2,34| da Bóg, że jak przyjdzie wojna, wyżeniem ich het, za góry
64 2,34| na naszych pruskich panów wojną nastąpicie? bo wiedzcie,
65 2,35| Krzyżacy, jako w zimie nastąpi wojna z królem Jagiełłą, zamyślił
66 2,40| wszystko tak troskliwie, jakby wojna miała jutro wybuchnąć.~Stary
67 2,42| Rozdział XLII~Jednakże wojna o Żmujdź między Krzyżakami
68 2,42| nie byłaby to zwyczajna wojna, ale jakoby rzec: "twoja
69 2,48| wiedzieli wprawdzie, że wojna nie rozpala się tak od razu
70 2,48| przekonanie powszechne, że wojna to nie będzie łatwa, że
71 2,48| wywnioskować, że zbliża się wojna - i to wielka.~Więc naprzód
72 2,48| przygotowań i zabiegów, wojna nie przychodziła tak prędko,
73 2,48| wymówki stryjcowi, tak jakby wojna lub pokój od niego zależały.~-
74 2,48| w źrenicach i zawołał:~- Wojna! Wreszcie Bóg dał! Wojna!~-
75 2,48| Wojna! Wreszcie Bóg dał! Wojna!~- I taka jakiejśmy przedtem
76 2,49| Rozdział XLIX~I wojna wybuchła wreszcie, nieobfita
77 2,49| wyrok na korzyść Zakonu, wojna musiała wybuchnąć na nowo.~
78 2,49| się zajmował, przeto gdy wojna wybuchła, zaraz mi zbrzydła
79 2,50| żywiołem ich jedynym była wojna, grabież i rzeź.~W pobok
80 2,50| Jagiełło wzdrygał się przed wojną, zwłaszcza z ludźmi, którzy
81 2,50| Witold gorzał wprawdzie wojną, pchał do niej i spieszył
82 2,51| i Ślązacy, którzy przed wojną schronili się do Królestwa,
83 2,52| i Ślązacy, którzy przed wojną schronili się do Królestwa,
|