Tom, Rozdzial
1 1,1 | i na chrzciny zjeżdżają, chcąc przez to panu naszemu cześć
2 1,2 | zamierzali opuścić świetlicę, nie chcąc dworowi przeszkadzać.~Lecz
3 1,2 | jej nie trzeba - i że nie chcąc budzić ni znakomitego opata,
4 1,3 | wierzyć. Tymczasem księżna, chcąc sobie drogę skrócić i zaciekawić
5 1,3 | rad z wosku na świece - i chcąc go prędzej dostać, prędzej
6 1,3 | mi wczoraj wiadomość, że chcąc się przy naszych relikwiach
7 1,4 | zachował pogodne oblicze i chcąc uspokoić księżnę, rzekł:~-
8 1,4 | głośno~modlić. Zbyszko zaś, chcąc się popisać odwagą wobec
9 1,4 | wielkiego znaczenia, nie chcąc psuć wesołości. Jakoż księżna
10 1,5 | się Lichtenstein i jakby chcąc usprawiedliwić się ze swej
11 1,6 | ze zdumieniem, a Zbyszko, chcąc widocznie lepiej wytłumaczyć,
12 1,6 | tuż za rycerstwem, które chcąc okazać swoje współczucie
13 1,8 | męstwo i znaczenie, a zarazem chcąc uniknąć kłopotów, na jakie
14 1,8 | nie wiedząc, co ma rzec, a chcąc koniecznie coś powiedzieć,
15 1,8 | rzekłszy, przyklęknął znów i chcąc pokazać, że zna rycerski
16 1,10| żelazna obręcz, po czym, chcąc pokazać, że zna dworski
17 1,11| na kłodzie przed domem, chcąc użyć pięknej jesiennej pogody,
18 1,11| dłonią brwi, umilkł, nie chcąc żadnego słowa uronić.~Jagienka
19 1,11| jej wola.~Na to Jagienka, chcąc go do reszty rozweselić,
20 1,12| zagrzmiał jeszcze straszliwiej. Chcąc dosięgnąć Zbyszka, wsparł
21 1,14| Cichaj!...~Po chwili zaś, chcąc widocznie odwrócić rozmowę,
22 1,16| stawiać w Krześni. Tam Wilk, chcąc spędzić złość, która burzyła
23 1,19| dobrych ludzi.~To rzekłszy i chcąc zarazem dać dowód, że prawdę
24 1,19| trzymał zamknięte, jakby chcąc zebrać dawne wspomnienia,
25 1,19| zagranicznego rycerza, jakby się chcąc przekonać, jak też wygląda
26 1,19| dworu nie było. Książę, chcąc uczcić komturów ze Szczytna
27 1,22| zaczepialiście go sami, chcąc go zgładzić, jako i ninie,
28 1,22| Fourcy, więc Hugo de Danveld, chcąc położyć koniec dalszej o
29 1,22| nieznacznie oczyma, jakby mu chcąc dać do zrozumienia, żeby
30 1,22| lecz ów, nie mogąc czy nie chcąc tego uczynić, odrzekł:~-
31 1,23| przyjazne, wszelako książę, nie chcąc, wedle starego polskiego
32 1,24| leżał Zbyszko. Księżna, nie chcąc tracić widoku ich radości,
33 1,25| miłosierny.~Po chwili zaś, chcąc go jednak choć trochę pokrzepić,
34 1,25| naprzód palec na ustach, jakby chcąc jakiemuś niespodzianemu
35 1,27| Danusia odeszła od ojca, chcąc znaleźć dla niego jakowąś
36 1,28| zwróciła się do Juranda, chcąc go dobrym słowem pokrzepić:~-
37 1,32| bystro na rycerza i jakby chcąc się upewnić, że nie spotka
38 1,32| Jego skują niechybnie i nie chcąc trzymać w pobliżu Mazowsza,
39 2,1 | twarz jak płomień, więc chcąc do reszty zdeptać nieszczęśnika,
40 2,2 | odparł starzec, po czym jakby~chcąc odwrócić rozmowę, spytał:~-
41 2,3 | przykazania boskie, nie chcąc zabijać, musieli w końcu
42 2,5 | tym bardziej że Czech, chcąc śledzić przebieg walki,
43 2,9 | na przodek orszaku, nie chcąc widocznie, by pachołkowie
44 2,11| Annie Danucie, zwłaszcza że chcąc ją sobie zjednać, przesadzali
45 2,11| Roztworzył ramiona, jakby chcąc zagrodzić drogę, a z ust
46 2,11| zamyślił się Maćko, jakby chcąc lepiej sobie Witolda przypomnieć.~-
47 2,12| po czole i głowie, jakby chcąc odgarnąć i rozproszyć ciężkie
48 2,12| głową i machać dłonią, jakby chcąc zaprzeczyć i powstrzymać
49 2,14| zamysły przeciw Tatarom i chcąc od niemieckiej ściany spokoju,
50 2,16| przyszło - rzekł jednak, chcąc siebie i Czecha stumanić -
51 2,20| wybuchną, lecz Zbyszko, nie chcąc kłótni ze starym wodzem,
52 2,24| Stary rycerz przeszedł, nie chcąc jednak ranić miłości własnej
53 2,24| teraz wracać do Malborga, bo chcąc iść dalej do Gotteswerder,
54 2,25| co rychlej na górę, nie chcąc przy ludziach wypytywać.~-
55 2,25| odbicie Danusi, ale nie chcąc przydawać staremu męczennikowi
56 2,25| jeszcze, ale ksiądz~Kaleb, nie chcąc, by zmarniał tak niesłychany
57 2,27| otworzyła jeszcze oczy, jakby chcąc spojrzeć po raz ostatni
58 2,30| Czech zakłopotał się nieco i chcąc zyskać czas do namysłu nad
59 2,31| przy tym dobrotliwie, nie chcąc, aby Krzyżak myślał, że
60 2,31| księżną, iż dopisał, że: "chcąc króla udobruchać, nie można
61 2,31| Jagienka - a że król, nie chcąc siostrze w wielkich sprawach
62 2,32| idącą w kółko. Król, nie chcąc się do niczego zobowiązać,
63 2,32| błyskać oczyma, ustąpił, nie chcąc doprowadzać groźnego władcy
64 2,33| nogi.~Tymczasem mistrz, nie chcąc, by ostatnie słowo zostało
65 2,33| przystąpił nawet do niego, chcąc mu przymówić, ale spojrzawszy
66 2,34| tulił do siebie młodzianka, chcąc przez moc tego uścisku pokazać
67 2,39| smutne niebieskie oczy, jakby chcąc przed rozstaniem napatrzyć
68 2,44| chwilę od jej twarzy, więc chcąc zagadać własne zakłopotanie,
69 2,46| kasztel majętność zjadł. Nie chcąc jednak, by stary Wilk myślał,
70 2,47| Wybrałem sobie tedy trzech, chcąc się z nimi po kolei potykać,
71 2,49| aby przejazd był wolny. Chcąc dostać się do stojących
72 2,51| ze wściekłością Niemcy, chcąc odbić młodego Dynheima,
73 2,51| wrócili po rozgromie Litwy, i chcąc także zajechać z boku Polakom,
74 2,51| królewską, czy wreszcie chcąc popisać się odwagą rycerską,
75 2,51| spod chełmińskiej chorągwi, chcąc pomścić śmierć towarzysza,
76 2,51| oglądać się za siebie, jakby chcąc wiedzieć, czy nie zamknęły
77 2,51| rycerza bez konia i nie chcąc przeciw rycerskiemu prawu
78 2,52| ze wściekłością Niemcy, chcąc odbić młodego Dynheima,
79 2,52| wrócili po rozgromie Litwy, i chcąc także zajechać z boku Polakom,
80 2,52| królewską, czy wreszcie chcąc popisać się odwagą rycerską,
81 2,52| spod chełmińskiej chorągwi, chcąc pomścić śmierć towarzysza,
82 2,52| oglądać się za siebie, jakby chcąc wiedzieć, czy nie zamknęły
83 2,52| rycerza bez konia i nie chcąc przeciw rycerskiemu prawu
|