Tom,    Rozdzial

 1  1,4 |      miała się roztrzaskać o jego piersi, gdy naraz jakaś potężna
 2  1,5 |    uderzali się pięściami w uda i piersi, drudzy skręcali w palcach
 3  1,5 |        tak, iż dech zaparło w jej piersi. Twarzyczka jej pobladła
 4  1,5 |        się kilkakrotnie pięścią w piersi, powtarzając: "Boże, bądź
 5  1,6 |           tym radość zapełniła mu piersi. Dobrze choć przez dwanaście
 6  1,6 |           z tęgich ud i szerokich piersi wydawał się być mężem całkiem
 7  1,6 |         ją, objął i przycisnął do piersi - lecz Danusia, zamiast
 8  1,7 |        palce do czoła, do ust, do piersi i zarazem bić pokłony aż
 9  1,7 |         poczęło mu się tak tłuc w piersi jak wówczas, gdy mu czytano
10  1,9 |           góry i huknął całą siłą piersi:~Płakałem ci bez noc, płakałem
11  1,10|     uderzywszy się po kilkakroć w piersi, ozwał się do towarzyszów:~-
12  1,11|    postawa, i szerokie ramiona, i piersi jak ze skały wykute, i czerwone
13  1,12|     własnego ciężaru wbił widły w piersi zwierza.~Cały bór zatrząsł
14  1,17|         niektórzy nawet kładli na piersi znak krzyża; on zaś, widząc,
15  1,19|          oburzenie zaparło dech w piersi, a gniew chwycił go tak
16  1,20|     miłości, która zalewa mu całe piersi. Czuł także na oczach, na
17  1,21|     podołał zgnieść mu do szczętu piersi ni krzyża.~Nieszczęściem
18  1,25|              Tu zaczęła się bić w piersi i powtórzyła kilkakrotnie:~-
19  1,25|           ramieniem, przytulał do piersi i wycałowywał łzy z oczu -
20  1,25|         po raz ostatni Danusię do piersi i trzymał ją długo, dopóty,
21  1,27|      postać ludzką ze schyloną na piersi głową i czapką głęboko zasuniętą
22  1,27|      głowę do góry, ze wszystkich piersi wyrwał się j eden okrzyk:~-
23  1,27|      który buchał się w śniegu po piersi. Szczęściem nie było już
24  1,27|    śniegowe nawiane w poprzek ich piersi łączyły się z zaspą leżącą
25  1,27|         Już by też kamień chyba w piersi miał, żeby się dłużej upierał!
26  1,27|           lecz w tej samej chwili piersi jego poczęły się poruszać
27  1,30|      przygarnął go z całą siłą do piersi; ów zaś, ochłonąwszy z chwilowego
28  1,30|          samą myśl o tym poczuł w piersi nie ludzkie, ale wilcze
29  1,30|        głos zamarł mu na chwilę w piersi, po czym mówił na wpół z
30  2,1 |       przed nimi ze spuszczoną na piersi głową, przybrany w zgrzebny
31  2,3 |       Zaiste, są mi jako miecze w piersi te pytania, albowiem posąd
32  2,5 |          na grzebieniu. Zbyszkowi piersi, boki i grzbiet opinała
33  2,5 |         ostrze w dół, ku środkowi piersi.~Wówczas źrenice van Krista
34  2,5 |       zimna krew i cierpliwość. Z piersi widzów na widok jego cofania
35  2,5 |      zwarte zęby dobywał im się z piersi chrapliwy oddech. Patrzący
36  2,6 |         Lorche i przycisnął go do piersi tak, że aż rycerz jęknął.~
37  2,7 |      palce pod płaszcz okrywający piersi Rotgiera i począł ich nimi
38  2,7 |         że brak mu tchu Jak gdyby piersi jego były zakute w zbyt
39  2,7 |     Diederich przycisnął kolanami piersi Juranda, odwrócił głowę
40  2,7 |          słyszeć zdyszane oddechy piersi ludzkich, coś jakby jedno
41  2,7 |           chwili coś pchnęło go w piersi z siłą tak straszliwą, że
42  2,11|           czerstwością i zdrowiem piersi ludzkie. Zazieleniły się
43  2,11|       znak potwierdzenia głowę na piersi. Nastała chwila milczenia,
44  2,11|           serce ścisnęło mu się w piersi, myśli zakręciły się wichrem
45  2,12|             I przycisnąwszy go do piersi, jął całować jego czoło,
46  2,12|      puste oczy, i znów cisnąć do piersi, i znów całować, a ów z
47  2,12|     ściany, przycisnął do ust, do piersi i oddał księdzu Kalebowi.
48  2,14|      przygarnął i przytulił ją do piersi, a ona całując wciąż jego
49  2,17|          skór i kożuchów szerokie piersi i tęgie ramiona. Chłop w
50  2,18|        uderzyć. Ten i ów nabrał w piersi powietrza i zmacał, czy
51  2,20|           za szyję, przycisnął do piersi i zawołał:~- Zali chciałbyś
52  2,21|     chciwie ustami jak dziecko do piersi matki i począł łykać, otwierając
53  2,21|        wreszcie odetchnął z głębi piersi i rzekł, jakby odpowiadając
54  2,22|           przy czym nabrał tchu w piersi i zmacał, czy miecz łatwo
55  2,24|         spojrzał ponuro naokół. W piersi jego biło nie tylko nie
56  2,24|           i trzymać w drodze przy piersi, czy też złożyć w kołysce.
57  2,25|    chwycił ją wpół, przycisnął do piersi i począł całować jej oczy,
58  2,25|           następnie opuścił ją na piersi Krzyżaka, zmacał skrzyżowane
59  2,26|        odpowiedź ta wyszła z jego piersi tak, jakby ją dał kto inny.
60  2,26|          począł zębami szarpać mu piersi, aby ukąsić go w serce.
61  2,27|     samemu w głowie się pomiesza, piersi zaś rozpierał mu jakby płacz
62  2,27|         ciężaru boleści zrzucał z piersi.~Danusia leżała spokojnie,
63  2,28|     zupełnie, albowiem padłszy na piersi Juranda, objął go za szyję
64  2,33|      ramiona, obaj równie potężne piersi i takie same pałąkowate
65  2,43|   królewicz, podobien z barków, z piersi, z lędźwi i ramion do olbrzyma,
66  2,44|   przycisnąć ze wszystkich sił do piersi.~W ciszy słychać było przyspieszone
67  2,44|            Co...~Zbyszko nabrał w piersi powietrza, westchnął, poruszył
68  2,44|   przycisnął ze wszystkich sił do piersi.~- Pochwalony! - rzekł. -
69  2,44|           gadać.~I chociaż miał w piersi serce hartowne, wzruszył
70  2,51|          Rycerze nabierali tchu w piersi i osadzali się mocniej w
71  2,51|           niebu, a ze stu tysięcy piersi wyszedł jeden olbrzymi głos
72  2,51|          żywoty, jęki rwały się z piersi, gasły oczy, a zbielałe
73  2,51|           po nią, a ze wszystkich piersi niemieckich wyrwał się ryk
74  2,51| poszczerbioną bronią, bez głosu w piersi, rwali się jednak w zapamiętaniu
75  2,51|           w tym dniu odkupienia o piersi polskie.~*~Więc tobie, wielka,
76  2,52|          Rycerze nabierali tchu w piersi i osadzali się mocniej w
77  2,52|           niebu, a ze stu tysięcy piersi wyszedł jeden olbrzymi głos
78  2,52|          żywoty, jęki rwały się z piersi, gasły oczy, a zbielałe
79  2,52|           po nią, a ze wszystkich piersi niemieckich wyrwał się ryk
80  2,52| poszczerbioną bronią, bez głosu w piersi, rwali się jednak w zapamiętaniu
81  2,52|           w tym dniu odkupienia o piersi polskie.~*~Więc tobie, wielka,