Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |       kożuch pociągnie - i mówi:~"Daj!" Niektórzy też dają, ale
 2  1,2 |  przebierania z radości nóżkami~- Daj mu rękawiczki - rzekła księżna.
 3  1,2 |          zbawienie. To nam, Jezu, daj!~ ~
 4  1,3 |       potrafi, począł się modlić:~Daj, Jezu, wojnę z Krzyżaki
 5  1,3 |         grzechy swoje". - Tak Bóg daj! - zawołał Zbyszko.~Inni
 6  1,5 |           w jego duszy znaczyły: "Daj naszej umiłowanej pani zdrowie
 7  1,5 |           plecami Krzyżaka:~- Nie daj Bóg, abych ja hańbę od śmierci
 8  1,5 |        gdy do Malborga wróci, nie daj Bóg, aby swoją własną sczezł
 9  1,5 |           wszelkiego na ziemi, to daj nie komu innemu, tylko pannie
10  1,10|           pochował pod łopatką.~- Daj spokój, nie prawuj się -
11  1,12|     krzesiwo wypadły na ziemię.~- Daj spokój! Czego? - poczęła
12  1,14|              odrzekła Jagienka. - Daj spokój!~I szli dalej w milczeniu,
13  1,18|      zaszły jej łzami.~A Maćko:~- Daj spokój! Pojechał ci, bo
14  1,19|         Ktokolwiek jesteś, panie, daj pomoc człowiekowi i bliźniemu
15  1,19|       sobie gąsio-rek z winem, to daj mi dwa lub trzy łyki, a
16  1,19|      widział. Jeśli masz wino, to daj, bo choć wiatr ustał, alem
17  1,19|       którą w walce przelejecie.~-Daj spokój, bo się zaś zgniewam.
18  1,19|           alibo dla chwały, którą daj Bóg każdemu.~- Którenże
19  1,20|           Tęgie pachołki, ale nie daj im Bóg kiedy przeciw tym
20  1,20|          Zakonowi zawziętość. Bóg daj, aby niemiecki miecz całe
21  1,22|          i bogdąj na mszę dadzą.~-Daj mi teraz spokój, bom słaby.
22  1,22|         czym książę rzekł:~- Bóg, daj mi cierpliwość.~Zygfryd
23  1,22|        pięści i powtórzył:~- Bóg, daj mi cierpliwość!~- Niech
24  1,25|          Więc rzekł jej w duchu: "Daj ci Bóg wszystko najlepsze,
25  1,25|          Bogiem, Zbyszku!~- Boże, daj w Ciechanowie cię obaczyć...~
26  1,26|          się nagle i rzekł:~- Nie daj Bóg, aby tam Jurand był
27  1,26|      wtóry do kolan książęcych.~- Daj Bóg waszej książęcej miłości
28  1,27|        tej uwagi, więc odrzekł:~- Daj Bóg, aby tak było, jako
29  1,30|  wynagrodzić za uwięzienie.~- Nie daj Bóg, abym się o dziecko
30  1,32|      strzegł, będzie ją miłował i daj, Jezu, dziecku jako możesz
31  2,1 |         zwycięża złość i pychę.~- Daj tak Bóg zawsze! - odpowiedzieli
32  2,2 |        nam i naszemu narodowi".~- Daj Bóg takową wojnę i spotkanie
33  2,2 |  szlachetnych młodzianów... Boże, daj im wieczny odpoczynek. Amen!~-
34  2,2 |         przecie nie straszne...~- Daj to Bóg! mogą mnie jednak
35  2,3 |     odpowiedział Zbyszko.~- Boże, daj zwycięstwo sprawiedliwości -
36  2,5 | prostactwo gwarzyło między sobą: "Daj Bóg, aby się nasz nie dał!"~
37  2,5 |      mistrza nie posłuchać.~- Bóg daj zdrowie panu de Lorche -
38  2,6 |        się i odszedł nieco zły.~- Daj Bóg - mówił sobie, myśląc
39  2,6 |      Zbyszku - by cię zapomniała. Daj jej Bóg jeszcze lepszego
40  2,7 |           przytłumionym głosem:~- Daj mi płaszcz.~Pachołek zarzucił
41  2,7 |        jest, jeśli mnie słyszysz, daj znak: porusz ręką albo otwórz
42  2,7 |      serce w starych piersiach... daj znak, jam cię miłował -
43  2,7 |          na łożu, począł mówić:~- Daj mi czas do jutra.~A wtem
44  2,8 |        żywego! - zawołał Maćko.~- Daj Bóg, żeby młodego pana nie
45  2,10|      wymościli wóz i powieźli go, daj Boże, szczęśliwie.~- Gdyby
46  2,11|   Płowcami, tak tam lezą i gniją. Daj Bóg zawdy taki koniec!~Stary
47  2,11|          i po chwili dodał:~- Ale daj Bóg, panie rycerzu, taki
48  2,14|   pocałunków.~- Przepasz go alibo daj mu wspominek na drogę, aby
49  2,17|      Witold, to będzie inaczej.~- Daj go Bóg.~- Przyjdzie. Słyszałem
50  2,18|           takim tumanie zobaczym, daj Bóg tylko, aby nie zrzedniał
51  2,20|            Jeńcem twoim jestem.~- Daj rękę - odpowiedział Zbyszko. -
52  2,22|          Dajże to Bóg!~- A dajże, daj - powtórzył zaraz Macko.~
53  2,23|      skrzeczeć:~- Obroń mnie! nie daj!~Ale Danusia przymknęła
54  2,23|         powiek - odrzekł Maćko. - Daj Bóg dobre jutro...~I to
55  2,23|          i na cały ród, czego nie daj Bóg, amen!~Na to zaś Czech:~-
56  2,24|           serce i mówił do niej: "Daj ci Bóg wypoczynek i zdrowie,
57  2,24|           odpowiedział Zbyszko.~- Daj ci Matko Najświętsza pociechę!~-
58  2,29|         posłali mu zaproszenie.~- Daj Bóg takie rzeczy widzieć!~-
59  2,29|           takie rzeczy widzieć!~- Daj Bóg! - rzekł de Lorche. -
60  2,29|      rzekł Zbyszko - mówię tylko: daj Bóg widzieć.~- A ja przywtarzam.~
61  2,30|         trzeba chyba wojny -którą daj Bóg - czekać, gdyż on bez
62  2,31|      Prawda! - odrzekł Zbyszko. - Daj mu Boże światłość wiekuistą.~
63  2,38|         Zbyszko. - Ale i tego nie daj Bóg, aby tu obcy człek nad
64  2,38|      niech oni się mnie boją. Nie daj też. Panie Jezu, abym ja
65  2,40|          był z nami na równi - co daj Boże!"~Ale to wszystko zależało
66  2,43|    cierpieć, to tego też Boże nie daj!~- Bóg ci zapłać i za to -
67  2,47|           odrzekł Maćko - ale nie daj Bóg, abym ja przysiędze
68  2,47|            Hej! może doczekamy.~- Daj to Bóg! A są jakie nowe
69  2,48|          mu brzuch rozpłatasz, co daj Bóg, abyśmy prędko uczynili.~-
70  2,49|        Wiem i stryj wiedzą też.~- Daj mi go Bóg spotkać - przerwał
71  2,51|            a starczy dla każdego, daj Bóg, by nie było nadto".~
72  2,51|     sprawiedliwym pokojem jadą!~- Daj Bóg! - odrzekli duchowni.~
73  2,51|        rękę do giermka i rzekł:~- Daj mi hełm.~*~Już serca w obu
74  2,51|          ku niebu, zawołał:~- Nie daj Bóg, abym ja opuścił to
75  2,51|         tylu mężnych poległo! Nie daj Bóg!~I krzyknąwszy na ludzi,
76  2,52|            a starczy dla każdego, daj Bóg, by nie było nadto".~
77  2,52|     sprawiedliwym pokojem jadą!~- Daj Bóg! - odrzekli duchowni.~
78  2,52|        rękę do giermka i rzekł:~- Daj mi hełm.~*~Już serca w obu
79  2,52|          ku niebu, zawołał:~- Nie daj Bóg, abym ja opuścił to
80  2,52|         tylu mężnych poległo! Nie daj Bóg!~I krzyknąwszy na ludzi,