Tom,    Rozdzial

3001  2,51|                przez wasze ręce zsyła. A pole bitwy On także wyznaczy.
3002  2,51|             krzywdę i waszą nieprawość a pychę zanosząc - amen.~I
3003  2,51|                rycerzy, za nim walny - a za walnym piechoty i lud
3004  2,51|         pobladła, wargi poczęły drżeć, a z oczu puściły się obfite
3005  2,51|            Henryk, komtur człuchowski.~A wielki komtur Kuno Lichtenstein
3006  2,51|             bardzo potężnie przemówił, a on wyciągnął rękę do giermka
3007  2,51|                Na polu między Niemcami a armią królewską wznosiło
3008  2,51|            Chodził tylko po nim wiatr, a nad nim unosiła się cicho
3009  2,51|              od czasu do czasu słońce, a wówczas padał na nią mrok
3010  2,51|          Wzruszenie jego już przeszło, a z oczu szły mu, zamiast
3011  2,51|                podniosło się ku niebu, a ze stu tysięcy piersi wyszedł
3012  2,51|              moc zstąpiła w ich kości, a serca stały się na śmierć
3013  2,51|         zakolebały się gałęzie w boru, a zbudzone echa leśne jęły
3014  2,51|           spuści nam. Kiryjelejzon!...~A oni śpiewali dalej:~Twego
3015  2,51|            Słysz modlitwę, jąż nosimy,~A dać raczy, jegoż prosimy,~
3016  2,51|              dać raczy, jegoż prosimy,~A na świecie zbożny pobyt,~
3017  2,51|        odpowiedzi: "Kiryjelejzooon!" - a tymczasem na prawym skrzydle
3018  2,51|       dwadzieścia chorągwi na Polaków.~A zaś do polskiego hufca "
3019  2,51|          tatarstwo, Besaraby, Wołochy, a wkrótce pękła ściana litewska
3020  2,51|                sześć chorągwi Niemców, a następnie i przez te, które
3021  2,51|             była równość broni i koni, a jednakie ćwiczenia rycerskie.
3022  2,51|              się z piersi, gasły oczy, a zbielałe młodzieńcze głowy
3023  2,51|              jak orzeł między żurawie, a gdy Staszko z Charbimowic
3024  2,51|              sam jeden w całe gromady, a obok niego szli Leszko z
3025  2,51|                sam Zyndram przywodził, a na czele między przedchorągiewnymi
3026  2,51|              straszny porażonego męża, a on nie oglądał się nawet
3027  2,51|        walczyła też na śmierć i życie, a arcybiskupia i trzy mazowieckie
3028  2,51|            przed sobą.~Jednakże setki, a potem tysiące rycerzy zaległy
3029  2,51|         przyłbic na to, co się dzieje, a potem, jak który stał, wbijał
3030  2,51|                                        A wtem stało się coś jeszcze
3031  2,51|            jeździec zwalili się nagle, a wraz z nimi zachwiała się
3032  2,51|          ramion wyciągnęło się po nią, a ze wszystkich piersi niemieckich
3033  2,51|              się w jeden wir potworny, a w tym wirze śmigały ramiona,
3034  2,51|                piekła. Wstała kurzawa, a z niej wypadły tylko oślepłe
3035  2,51|             gniewu Bożego dla Niemców, a zwycięstwa dla polskich
3036  2,51|             dwójnasób sił i żołnierzy.~A Niemcy, bici bez miłosierdzia,
3037  2,51|              zdyszanym głosem do ucha, a on, zwróciwszy się do piechurów,
3038  2,51|        pierwszy raz toporem zamachnie, a potem jął walić, ile mu
3039  2,51|              losów bitwy nie przeważą.~A tyczasem największe niebezpieczeństwo
3040  2,51|         Zwinięto tylko znak królewski, a jednocześnie pisarz królewski
3041  2,51|              przyjęcie nieprzyjaciela, a której rycerz Mikołaj Kiełbasa
3042  2,51|              zaś, widząc z kim sprawa, a co większa, że stary wojownik
3043  2,51|                chorągwi i chorągiewek, a sam wielki mistrz leciał
3044  2,51|                pochwycił kniaź Jamont, a on sam leżał śmiertelnie
3045  2,51|            zadany potędze królewskiej, a tymczasem spostrzegł wkrótce,
3046  2,51|               w żelazne cęgi te hufce, a jego rycerstwo raczej się
3047  2,51|             najgęstszym kupom Niemców, a ci poczęli to zdzierać konie,
3048  2,51|      nieznacznie z morderczego skrętu. A wtem od strony lasu zagrzmiały
3049  2,51|                Wówczas kilku komturów, a na ich czele Wemer von Tettingen,
3050  2,51|              Wycinano Niemców jak bór, a oni marli w milczeniu, posępni,
3051  2,51|              klękał, prosząc o litość, a gdy straszny zapęd Polaków
3052  2,51|              się alibo spotkaj ze mną!~A Arnold zwrócił się i poznawszy
3053  2,51|        zyskałbym chwałę nieśmiertelną, a może i życie ocalił".~To
3054  2,51|         wszystkich jeńców krzyżackich.~A stary Maćko szukał wciąż
3055  2,51|   Lichtensteinie, zali poznajesz mnie? A on zmarszczył brwi i utkwiwszy
3056  2,51|        przeciwnika, pchnął dwukrotnie, a tamten zacharczał okropnie;
3057  2,51|           księcia na Oleśnicy Konrada, a Przedpełko Kopidłowski,
3058  2,51|                Zakonu przeciw Polakom, a teraz pisarze królewscy
3059  2,51|                ogromny obóz krzyżacki, a w nim, prócz niedobitków,
3060  2,51|              położyli je przed królem, a ów westchnął żałośnie i
3061  2,51|               ich jednego przy drugim, a oni leżeli na kształt zrąbanych
3062  2,51|              tego, ale całych stuleci.~A król, chociaż zdawał sobie
3063  2,51|            całe pole między Grunwaldem a Tannenbergiem. W jaskrawym
3064  2,51|          zdejmując zbroje z poległych.~A w górze, na rumianym niebie,
3065  2,52|          Kłobucka skończył jedną mszę, a Jarosz, proboszcz kaliski,
3066  2,52|            Chrystus! - powtórzył król. A wtem Witold, któremu za
3067  2,52|              rzekł:~- Jedź ty, bracie, a ja ostanę i drugiej mszy
3068  2,52|          między dworzany i rycerstwem. A jeszcze Piotr mówić nie
3069  2,52|                przypadł trzeci goniec, a za nim czwarty, piąty i
3070  2,52|               nagle na pustych polach, a nad tym borem grała i mieniła
3071  2,52|           odrzekł ksiądz podkanclerzy.~A król westchnął:~- Więc dzień
3072  2,52|               przyprowadzono mu konia, a w oddali ukazało się sześćdziesiąt
3073  2,52|         młodszy syn księcia na Płocku, a brat tego Ziemowita. który,
3074  2,52|             Paszkowi z Biskupic równy, a siłą niewiele samemu Zawiszy
3075  2,52|             Fieduszko, i kniaź Jamont, a zresztą sami polscy rycerze, "
3076  2,52|              gdy uczuł pod sobą konia, a w ręku kopię, zmienił się
3077  2,52|           czarne oczy poczęły błyskać, a na twarzy zjawiły się rumieńce;
3078  2,52|             inne kraje męstwo i honor.~A zaś onej twardej szlachcie
3079  2,52|                mówiąc: "Nie minie was, a starczy dla każdego, daj
3080  2,52|              szare gromady wojowników, a w kuszczach błyszczało coś
3081  2,52|               przyjść do walnej bitwy, a bitwa owa nie może zakończyć
3082  2,52|            lekceważył też przeciwnika, a gdy komtur gniewski, który
3083  2,52|           przyjdzie się nieco wysilić, a reszta, choćby ich było
3084  2,52|         spoczywając, i upał doskwiera, a ciała oblewają się nam potem
3085  2,52|           spodoba się wystąpić w pole.~A na to hrabia Wende, mąż
3086  2,52|          posłuszeństwu mówisz - rzekł. A potem do komturów:~- Radźcie
3087  2,52|                wojsk nie mógł przybyć, a tymczasem heroldowie, nie
3088  2,52|              poselstwa zgody i pokoju, a tymczasem było to poselstwo
3089  2,52|                przez wasze ręce zsyła. A pole bitwy On także wyznaczy.
3090  2,52|             krzywdę i waszą nieprawość a pychę zanosząc - amen.~I
3091  2,52|                rycerzy, za nim walny - a za walnym piechoty i lud
3092  2,52|         pobladła, wargi poczęły drżeć, a z oczu puściły się obfite
3093  2,52|            Henryk, komtur człuchowski.~A wielki komtur Kuno Lichtenstein
3094  2,52|             bardzo potężnie przemówił, a on wyciągnął rękę do giermka
3095  2,52|                Na polu między Niemcami a armią królewską wznosiło
3096  2,52|            Chodził tylko po nim wiatr, a nad nim unosiła się cicho
3097  2,52|              od czasu do czasu słońce, a wówczas padał na nią mrok
3098  2,52|          Wzruszenie jego już przeszło, a z oczu szły mu, zamiast
3099  2,52|                podniosło się ku niebu, a ze stu tysięcy piersi wyszedł
3100  2,52|              moc zstąpiła w ich kości, a serca stały się na śmierć
3101  2,52|         zakolebały się gałęzie w boru, a zbudzone echa leśne jęły
3102  2,52|           spuści nam. Kiryjelejzon!...~A oni śpiewali dalej:~Twego
3103  2,52|            Słysz modlitwę, jąż nosimy,~A dać raczy, jegoż prosimy,~
3104  2,52|              dać raczy, jegoż prosimy,~A na świecie zbożny pobyt,~
3105  2,52|        odpowiedzi: "Kiryjelejzooon!" - a tymczasem na prawym skrzydle
3106  2,52|       dwadzieścia chorągwi na Polaków.~A zaś do polskiego hufca "
3107  2,52|          tatarstwo, Besaraby, Wołochy, a wkrótce pękła ściana litewska
3108  2,52|                sześć chorągwi Niemców, a następnie i przez te, które
3109  2,52|             była równość broni i koni, a jednakie ćwiczenia rycerskie.
3110  2,52|              się z piersi, gasły oczy, a zbielałe młodzieńcze głowy
3111  2,52|              jak orzeł między żurawie, a gdy Staszko z Charbimowic
3112  2,52|              sam jeden w całe gromady, a obok niego szli Leszko z
3113  2,52|                sam Zyndram przywodził, a na czele między przedchorągiewnymi
3114  2,52|              straszny porażonego męża, a on nie oglądał się nawet
3115  2,52|        walczyła też na śmierć i życie, a arcybiskupia i trzy mazowieckie
3116  2,52|            przed sobą.~Jednakże setki, a potem tysiące rycerzy zaległy
3117  2,52|         przyłbic na to, co się dzieje, a potem, jak który stał, wbijał
3118  2,52|                                        A wtem stało się coś jeszcze
3119  2,52|            jeździec zwalili się nagle, a wraz z nimi zachwiała się
3120  2,52|          ramion wyciągnęło się po nią, a ze wszystkich piersi niemieckich
3121  2,52|              się w jeden wir potworny, a w tym wirze śmigały ramiona,
3122  2,52|                piekła. Wstała kurzawa, a z niej wypadły tylko oślepłe
3123  2,52|             gniewu Bożego dla Niemców, a zwycięstwa dla polskich
3124  2,52|             dwójnasób sił i żołnierzy.~A Niemcy, bici bez miłosierdzia,
3125  2,52|              zdyszanym głosem do ucha, a on, zwróciwszy się do piechurów,
3126  2,52|        pierwszy raz toporem zamachnie, a potem jął walić, ile mu
3127  2,52|              losów bitwy nie przeważą.~A tyczasem największe niebezpieczeństwo
3128  2,52|         Zwinięto tylko znak królewski, a jednocześnie pisarz królewski
3129  2,52|              przyjęcie nieprzyjaciela, a której rycerz Mikołaj Kiełbasa
3130  2,52|              zaś, widząc z kim sprawa, a co większa, że stary wojownik
3131  2,52|                chorągwi i chorągiewek, a sam wielki mistrz leciał
3132  2,52|                pochwycił kniaź Jamont, a on sam leżał śmiertelnie
3133  2,52|            zadany potędze królewskiej, a tymczasem spostrzegł wkrótce,
3134  2,52|               w żelazne cęgi te hufce, a jego rycerstwo raczej się
3135  2,52|             najgęstszym kupom Niemców, a ci poczęli to zdzierać konie,
3136  2,52|      nieznacznie z morderczego skrętu. A wtem od strony lasu zagrzmiały
3137  2,52|                Wówczas kilku komturów, a na ich czele Wemer von Tettingen,
3138  2,52|              Wycinano Niemców jak bór, a oni marli w milczeniu, posępni,
3139  2,52|              klękał, prosząc o litość, a gdy straszny zapęd Polaków
3140  2,52|              się alibo spotkaj ze mną!~A Arnold zwrócił się i poznawszy
3141  2,52|        zyskałbym chwałę nieśmiertelną, a może i życie ocalił".~To
3142  2,52|         wszystkich jeńców krzyżackich.~A stary Maćko szukał wciąż
3143  2,52|   Lichtensteinie, zali poznajesz mnie? A on zmarszczył brwi i utkwiwszy
3144  2,52|        przeciwnika, pchnął dwukrotnie, a tamten zacharczał okropnie;
3145  2,52|           księcia na Oleśnicy Konrada, a Przedpełko Kopidłowski,
3146  2,52|                Zakonu przeciw Polakom, a teraz pisarze królewscy
3147  2,52|                ogromny obóz krzyżacki, a w nim, prócz niedobitków,
3148  2,52|              położyli je przed królem, a ów westchnął żałośnie i
3149  2,52|               ich jednego przy drugim, a oni leżeli na kształt zrąbanych
3150  2,52|              tego, ale całych stuleci.~A król, chociaż zdawał sobie
3151  2,52|            całe pole między Grunwaldem a Tannenbergiem. W jaskrawym
3152  2,52|          zdejmując zbroje z poległych.~A w górze, na rumianym niebie,
3153  2,53|              rycerz żył jeszcze długo, a Zbyszko doczekał się w zdrowiu