Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |        boru osadzić - nie żal się Boże.~- Cóżeś ty. chłopie, rozum
 2  1,3 |           poufale wspominała imię Boże, jednakże w domu Pana z
 3  1,4 |           wedle słuszności w imię Boże do bitwy idą. Tak też i
 4  1,4 |    Długolasu - i błogosławieństwo Boże jest nad nią; ale jakoż
 5  1,5 |           w piersi, powtarzając: "Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu".~
 6  1,5 |        głowę, mówił:~- Hej, mocny Boże! Konia pod sobą mieć i jeździć
 7  1,6 |      bierz kaptur i ruszaj w imię Boże.~To rzekłszy, Maćko wstał
 8  1,6 |     Miejże rozum, na miłosierdzie Boże!~- A toć tym bardziej. Niechże
 9  1,7 |       sprzęt po nich wziął - miły Boże!~- Co to trzech! - zawołał
10  1,9 |          jakby do siebie:~- Mocny Boże! albo to się i tak nie przytrafia...
11  1,9 |        rękę i rzekł:~- Szczęść ci Boże we wszystkim!... rozumiesz?~
12  1,10|           Ale rad was widzę. Miły Boże, to jakbym już był w Bogdańcu!~-
13  1,10|        się do Zbyszka:~- Hej, mój Boże, to ja cię małego ostatni
14  1,10|     Pokażże się i ty... Oj, mocny Boże! Pamiętam cię maleńkim,
15  1,12| niedźwiedź go ozdarł. Broń czego, Boże, Maćkowi byłoby markotno,
16  1,13|            A Wilkowi niech się na Boże Narodzenie pokłonią i do
17  1,14|         będzie siadał.~- Dajże mu Boże! - odrzekł Zbyszko. - Czekam
18  1,18|           go w przygodzie, a broń Boże czego, żeby dał znać...
19  1,18|       uczyni, co ja zechcę.~"Miły Boże! - pomyślał Maćko - i ten
20  1,19|           jeździec.~- Szczęść wam Boże.~-1 wam, panie.~- Chwała
21  1,19|           Bo i nie ma czego. Miły Boże, to wyście ów Zbyszko, któremu
22  1,25|           się do niej i rzekła:~- Boże wam błogosław, panienko.
23  1,25|        powtórzyła kilkakrotnie:~- Boże, bądź miłościw mnie grzesznej.~-
24  1,25|           zaraz jechać, abyś broń Boże, przekleństwa jego na siebie
25  1,25|          nie napadła - albo co... Boże cię strzeż od złej przygody...
26  1,25|         lisiego puchu, i mówił:~- Boże cię strzeż! Boże cię prowadź!
27  1,25|         mówił:~- Boże cię strzeż! Boże cię prowadź! Mojaś ty już,
28  1,25|      Ostawaj z Bogiem, Zbyszku!~- Boże, daj w Ciechanowie cię obaczyć...~
29  1,26|     teściem zachować, by go, broń Boże, nie urazić i do zawziętości
30  1,27|          rozkopać zaspę!~- W imię Boże: jużeście w Ciechanowie! -
31  1,30|      myślał, że zamrę. Hej, mocny Boże, co to była za noc! Nic,
32  1,32|           i rzekł:~- Ja ją Tobie, Boże, a Ty Zbyszkowi!~I uczyniło
33  1,32|           i kochające, za co ich. Boże, i Ty, Matko Najświętsza,
34  2,1 |        Krzyżaka ma być jako słowo Boże niewzruszonym i że ową dziewkę,
35  2,2 |        szlachetnych młodzianów... Boże, daj im wieczny odpoczynek.
36  2,2 |     Danvelda są księża?~- Są...~- Boże, bądź mu miłościw!~I umilkli
37  2,3 |           odpowiedział Zbyszko.~- Boże, daj zwycięstwo sprawiedliwości -
38  2,4 |        ręce na głowie i rzekła:~- Boże cię wspomagaj, pociesz i
39  2,5 |          i zwalić go na ziemię?~- Boże cię uchowaj! - zawołał żywo
40  2,5 |         obyczaju, a jako się sądy Boże wszędy odprawują, tak się
41  2,8 |       Dobry, zacny pan! Dajże mu. Boże, światłość wiekuistą. Hej,
42  2,8 |           pokłonić kazał, i dajże Boże, aby ci to za pociechę starczyło".~
43  2,9 |         ale w zgiełku albo, czego Boże broń, w razie ognia o przygodę
44  2,9 |           wolę Bożą.~- Hej, mocny Boże! - mówił sobie - żeby tak,
45  2,10|  wymościli wóz i powieźli go, daj Boże, szczęśliwie.~- Gdyby był
46  2,11|          nie zaznał?~- Hej, mocny Boże! - odparł Maćko - żeby choć
47  2,11|   Kalebowi powiadał.~- Hej, mocny Boże! tośmy się zminęli! - mówił,
48  2,14|          żywie i wróci. Dajże to, Boże miłościwy, dajże, Matko
49  2,14|      elejson!...~- Ojcze z nieba, Boże - zmiłuj się nad nami!...~-
50  2,14|          Synu Odkupicielu świata, Boże - zmiłuj się nad nami...~
51  2,14|        was od wolności. Dajże mi, Boże, dla was krew rozlać, panienko
52  2,14|          rozlać, panienko moja!~- Boże cię prowadź i przyprowadź -
53  2,14|     Witolda przyjedziesz. Zresztą Boże błogosław tobie i obudwom
54  2,17|          pory pokochał. Hej, miły Boże! srogie mi pisma dali, z
55  2,21|        potykał się ze wszystkimi. Boże broń każdego od spotkania
56  2,22|      pogotowiu i bacząc, aby broń Boże który z rumaków nie zarżał.
57  2,23|           ci stanąć i byłby praw. Boże uchowaj! Nieszczęśliwości
58  2,24|         przeżegnał się i dodał:~- Boże, bądź mi ku pomocy i przy
59  2,24|       bujnych złotawych włosów.~- Boże cię prowadź! - rzekł. -
60  2,27|          nawędrował!... Ej, mocny Boże!... Ej!~I odetchnął głęboko
61  2,30|        czego przyszło, hej, mocny Boże! polecą też wióry i paździerze
62  2,30|    Jerzemu służysz.~- Szczęść wam Boże, szlachetny panie - odrzekł
63  2,31|            a wyście młodzi. Mocny Boże! mdłe to stworzenie - każda
64  2,31|         odrzekł Zbyszko. - Daj mu Boże światłość wiekuistą.~Czas
65  2,33|     oczyma ludzkimi sądy i wyroki Boże.~I znów patrzał w zamyśleniu
66  2,37|       ciężko i rzekł:~- Ej, mocny Boże!... Jagienka zaś mówiła
67  2,39|     zawołał Zbyszko.~- W drogę.~- Boże cię prowadź! Matko Najświętsza!~
68  2,40|          z nami na równi - co daj Boże!"~Ale to wszystko zależało
69  2,41|          ja też tak mówię: "Panie Boże, skoroś nas stworzył i w
70  2,43|         nie cierpieć, to tego też Boże nie daj!~- Bóg ci zapłać
71  2,44|           dziewczyna. - Ej, mocny Boże! Toż przyjechałam prosić
72  2,44|            ale mi przecie radość! Boże wam błogosław! Lżej będzie
73  2,49|           się okrutnie zmagają... Boże, bądź miłościw nam grzesznym!~
74  2,51|             Czas zawsze na dzieło Boże - odrzekł von Wende. Lecz
75  2,51|         Poczynajcieże i wy w imię Boże! I skinieniem prawicy ruszył
76  2,52|             Czas zawsze na dzieło Boże - odrzekł von Wende. Lecz
77  2,52|         Poczynajcieże i wy w imię Boże! I skinieniem prawicy ruszył