Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |        drodze stawiali i w końcu okrutnie Litwę ogniem i mieczem pognębili,
 2  1,1 |         kroków utrafi. Czechowie okrutnie toporami sieką. Do dwuręcznego
 3  1,1 |   piechotą, a przy tym będzie ci okrutnie waleczne słowa gadał, których
 4  1,2 |            i może coś dostaniem. Okrutnie by mnie się chciało jakowegoś
 5  1,4 |  podnosiła ją do ust.~- Ciekawam okrutnie, jak kości w środku wyglądają -
 6  1,4 |        nie wiadomo, bo mówią, że okrutnie wdały.~- Choćby był i najurodziwszy,
 7  1,4 | przyjeżdżamy.~- Mówią, że Kraków okrutnie urósł od króla Jagiełły.
 8  1,6 |     uczyniło, jeno żem się ninie okrutnie znów zmęczył, bo droga długa,
 9  1,6 |     hojny jest, a naszych miłuje okrutnie. Powiedz mu wszystko, jako
10  1,7 |         to, Zbyszko zmieszał się okrutnie i serce poczęło mu się tak
11  1,9 |         miłuje cię ona wprawdzie okrutnie - inaczej nie mogę rzec -
12  1,9 |        że po jego śmierci będzie okrutnie sam na świecie - bez krewnych,
13  1,13|          Może, że mi ulżyło, ale okrutnie boli - mówił Maćko, wyciskając
14  1,14|         Wyżmij mi warkocz, bo mi okrutnie plecy moczy. Zbyszko chwycił
15  1,15|         gniewliwy przy tym bywał okrutnie.~- Gniewliwy to on ci i
16  1,16|      czuli obaj, że jest to wróg okrutnie niebezpieczny.~Po chwili
17  1,18|         da, bo to jucha do bitki okrutnie sprawna. Patrzże, jako Cztana
18  1,19|         był, bo oni oba z opatem okrutnie się tego bali, by jej nie
19  1,19|    przejechać?~- Jest nasz naród okrutnie na Krzyżaków zawzięty, a
20  1,20|        ludziach i stropiwszy się okrutnie, z równą szybkością schowała
21  1,22|     wytracił, pana Majnegera sam okrutnie kopią przebódł, a pana de
22  1,25|       bitce ostatniej z Niemcami okrutnie poszczerbion ze śmiercią
23  1,26|         o tym, co zaszło, będzie okrutnie markotno, ale pocieszył
24  1,26|          moglim zmiarkować. Dmie okrutnie. Są konie i wozy. Znaczny
25  1,27|        Może i nie śpi, bo bokami okrutnie robi.~- A próbowaliście
26  1,28|       przecież Danveld i de Lowe okrutnie się o niego upominali -
27  2,3 |      podniósł broń i poranił się okrutnie; jak wreszcie nie tylko
28  2,6 |       Czech naprzód zmartwił się okrutnie i począł żałośnie narzekać,
29  2,6 |      Zbyszko wiedział że Maćkowi okrutnie zawsze o takie rzeczy chodziło.~
30  2,8 |   pierwszej chwili przeraził się okrutnie i rzuciwszy kuszę i czapkę
31  2,8 |        odsapnął, bom się zdrożył okrutnie, a od północka cięgiem jechałem.~
32  2,8 |          nie porywali. I to jest okrutnie ciężka sprawa. Choćby mistrz
33  2,8 |           ale nie bardzo, bo się okrutnie zawzięli. Teraz jest trochę
34  2,9 |         bardziej że jako wiecie, okrutnie on na mnie zawzięty za to,
35  2,9 |   Wszelako markotno mi, że jadę. Okrutnie markotno. Obiecajcieże mi,
36  2,9 |      jeszcze ta przyjrzę... Hej! okrutnie śwarny z ciebie pacholik!...
37  2,10|         dziewczyna zmieszała się okrutnie i opuściwszy długie rzęsy,
38  2,10|        Borucie mówił Smolarz, że okrutnie czasem "burzy" w boru, ale
39  2,10|          mi się tak zdaje, że ty okrutnie nawidzisz tego Czecha...
40  2,11| napsowali. l co? Jest nasz naród okrutnie żywięcy i moc w sobie też
41  2,13|       miał dziewkę jedyną, którą okrutnie miłował i którą mu Krzyżacy...~
42  2,14|       konie przez noc wypoczęły. Okrutnie daleka na Zmujdź wyprawa!~-
43  2,19|         berdysze poczęły kruszyć okrutnie golenie końskie. Poznał
44  2,20|          ostrogami boki, ciął go okrutnie stary rycerz szerokim toporem
45  2,20|      naga, a niektóre poszpecone okrutnie rękoma mściwych Żmujdzinów.
46  2,20|        drudzy stali przy pniach, okrutnie przykrępowani do nich łykiem.
47  2,21|     opowiem. Bili się z początku okrutnie, ale gdy poznali, że ich
48  2,22|        może nicpoń, ale dla mnie okrutnie życzliwy i zdrady się od
49  2,23|     żeśmy cokolwiek uradzili, bo okrutnie było mi markotno.~I to rzekłszy,
50  2,24|          Maćkowi stało się nagle okrutnie markotno i samotnie, a dusza
51  2,25|       Cierpiał też stary Krzyżak okrutnie, tym bardziej że żylasty
52  2,29|   zapominają. A Zakonowi o gości okrutnie teraz chodzi, bo mu Witolda
53  2,30|  tutejszej księżnie powie, która okrutnie ją miłuje! A znów Krzyżacy
54  2,31|     wzruszę, gdy ci opowiem, jak okrutnie ze mną w czerskim zamku
55  2,31|      niego upomniał. Król, który okrutnie jest na nich za porwanie
56  2,33|    więcej prócz stajni, bo gmach okrutnie wysoki, a koni przecie po
57  2,34|       wilków nie jadają, a wilki okrutnie na wołowinę łakome.~- Prawda
58  2,35|   odpowiedział:~- Niegdyś - hej! okrutnie już temu dawno, pokazał
59  2,35|      chwili, że zima w tym kraju okrutnie bywa ciężka i że lepiej
60  2,36|   Zbyszko rzekł:~- Odmieniła się okrutnie. Gładka była zawsze, ale
61  2,38|           bez nijakiej pomocy... Okrutnie by mi się tu cniło bez panienki
62  2,39|       pokochał? Jakby cię prosił okrutnie? Na to dziewczyna odwróciła
63  2,41|          rycerzowi śpieszyło się okrutnie do domowych pieleszy i do
64  2,42|   jeszcze w nim pogańska. Przeto okrutnie mu nie przystoi pierwszemu
65  2,42|      były nadzwyczaj cenne, choć okrutnie razami miecza i topom pocięte.
66  2,42|    truchełkę nakrył - musiało ci okrutnie ulżyć?... Człek zawsze rad,
67  2,43|       zbyć życia, które mu cięży okrutnie. A Maćko, zamiast sprzeciwiać
68  2,43|         przeciwiać? Żal mi tylko okrutnie rodu, który by razem z tobą
69  2,47|        na to?~- Zafrasowałem się okrutnie, ale rzekłem, że i tak do
70  2,48|     skazy nijakiej nie masz, ale okrutnie zapalczywy.~Tak to oni ze
71  2,49|       myślę, że litewskie sulice okrutnie się od krzyżackiej juchy
72  2,49|         i panowie, że Litwa zbyt okrutnie wojuje i kościołów nawet
73  2,49|      Syna, i Ducha! O, jakże się okrutnie zmagają... Boże, bądź miłościw
74  2,49|        kłębami dymu.~- Hej, dmie okrutnie! - mówił Zbyszko, ociągając
75  2,51|       zasłanej. Lecz Zawisza tak okrutnie siłą nad wszystkimi górował,
76  2,52|       zasłanej. Lecz Zawisza tak okrutnie siłą nad wszystkimi górował,