Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |           by kopii nadstawił, bo jużci żywy nie dałby sobie ze
 2  1,6 | odpowiedział z otuchą Zbyszko. - Jużci przecie wie, że szlachcic
 3  1,6 |         chodziło, mówił dalej:~- Jużci tego też darować nie mogę,
 4  1,9 |     także mogła mu powiedzieć.~- Jużci jest tajemnica - rzekła. -
 5  1,11|    starunku.~- Twarde my chłopy. Jużci, z początku nie ma wygód,
 6  1,18|          o Krzyżaka nietrudno... Jużci wiem, że i między Niemcami
 7  1,19|         Mazurom przeciwny... ba! jużci!... Pod dach i Niemca każdy
 8  1,19|          zaś nie przyjechali?... Jużci, że taka dola... Cni się,
 9  1,20|      Naokół słychać było głosy: "Jużci! Jest księżna, jest Jurandówna,
10  1,24|         na ich poczty zbrojne.~- Jużci prawda - rzekł książę. -
11  1,24|        dziecko, przyszła - co?~- Jużci! - odpowiedziała Danusia.~
12  1,25|       dziękować, żeś już moja-bo jużci co ślub, to tego moc ludzka
13  1,26|          tłukli aż do wieczerzy. Jużci wichura tęga jest, ale to
14  1,26|        nieco na stronę, rzekł:~- Jużci o wszystkim wiem. Mruczno
15  1,28|          mego, i mnie zjednać... Jużci nie z jego rozkazania ją
16  1,30|          która we mnie ostała.~- Jużci ja to rozumiem - rzekł młody
17  1,31|            rzekł ksiądz Kaleb.~- Jużci niewiadoma - powtórzył jakby
18  1,32|         i tak do siebie mówić:~- Jużci, że wola boska! Ale wieczór
19  1,32|          duszy. - Jeśli nawrócę, jużci nie puszczą mnie do dom,
20  2,1 |       Danveld. A na to Jurand:~- Jużci z niego wszelkie miłosierdzie!
21  2,2 |       oni cóż ci na to powiedzą? Jużci śmierć Danvelda rozgłosi
22  2,3 |      pohańbienie, naszą niedolę. Jużci nie pochwali sprawiedliwy
23  2,3 |         od nich córkę wykupić?~- Jużci... prawda! - rzekł książę. -
24  2,6 |           a w spotkaniu samowtór jużci się nie będziesz za mnie
25  2,6 |           lecz wreszcie rzekł:~- Jużci, będzie ci smutno, dziewczyno,
26  2,9 |   granicę nietrudno przeskoczyć. Jużci wiem, że i Śląsk polski
27  2,9 |         tu najwięcej szkód boję. Jużci nie od kogo innego, jeno
28  2,9 |          świtaniem przyjechać?~- Jużci! Jutro świtaniem, żeby wszyscy
29  2,9 |       też.~- Dajcie spokój!...~- Jużci dam, bo mi nie pora, ale
30  2,11|         Łokietka potęgą...~- Ha! Jużci pamiętam - mówił dziad. -
31  2,11|          pojechał gdzie dalej?~- Jużci, że pojechał. A to nie słyszysz,
32  2,11|         zawołał, by się obrócił, jużci bym hańbę na się ściągnął,
33  2,11|       pozwoli Niemca powalić, to jużci i pucharek odzyszczę, i
34  2,11|         Malborga do Szczytna, to jużci albo skinie głową, albo
35  2,11|        rękę...~- Byle chciał, to jużci że i potrafi - odrzekł Maćko -
36  2,11|       pomyślał chwilę i rzekł:~- Jużci, Zbyszka teraz najdziem,
37  2,13|        Zgorzelic odprowadzić, bo jużci sama nie wróci".~- Na miły
38  2,13|        na sądzie ostatecznym, bo jużci co Jurandowe, to musi do
39  2,14|         Nie odmawiajcie mi tego! Jużci nadchodzi czas kośby wojennej,
40  2,14|    lepsza nadzieja niż smutek.~- Jużci lepsza, przeto jej nie tracę.
41  2,16|       sama się jechać naparła.~- Jużci się naparła, bośmy w nią
42  2,17|        niemieckim nie dostoją.~- Jużci nie dostoją. Za to nie ucieknie
43  2,17|        czas wrócić pod namiot.~- Jużci się napatrzyłem - odpowiedział
44  2,17|  Jurandównę zawsze za dziewkę.~- Jużci! - rzekł po chwili. - Ale
45  2,17|     chciałeś na niego uderzać.~- Jużci, podniosłem kopię w górę,
46  2,18|          i krzyku nie usłyszą.~- Jużci, że o tym pomyślałem.~-
47  2,18|         szyku zdołają stanąć, to jużci pierwsi uderzym, bo zbroja
48  2,21|     dostał w ręce waszmościów.~- Jużci, mogło się tak przygodzić -
49  2,21| odpowiadając sobie samemu:~- No! jużci... Nie ma rady!~I poszedł
50  2,22|             odpowiedział Macko - jużci, Zygfrydowi poradzę, bo
51  2,22|     pasowani, a i oni także...~- Jużci - rzekł Macko. - Ale może
52  2,23|      jako najprędzej wykręcić.~- Jużci nie zaraz, bo noc. Może
53  2,23|        Po chwili jednak dodał:~- Jużci, dziej się wola boska, ale
54  2,24|         odpowiedział Wolfgang.~- Jużci, chwalę - dodał Maćko -
55  2,24|   przeciw sprawcom jej niedoli. "Jużci, katowskie, nie rycerskie
56  2,24|          ich okup nie minął.~"Bo jużci - mówił sobie - że w takowym
57  2,30|     dzieciom krzywda. A bez niej jużci przezpieczniej, bo w Polsce,
58  2,30|        wstawi - rzekł Zbyszko.~- Jużci, że nie będzie inaczej!
59  2,34|    ciekawy.~- No i cóż?~- A nic! Jużci tęga jest krzyżacka piechota
60  2,34|         się kiedy w szrankach?~- Jużci i nieraz - odrzekł Maćko.~-
61  2,37|          Co bym nie miał wrócić! Jużci nie ominę Spychowa, ale
62  2,38|        za własną myślą, dodał:~- Jużci, takiego chyba Jurand nie
63  2,39|     pamiętaj.~- I ty pamiętaj.~- Jużci, wrócę, jeśli nie zginę.~-
64  2,41|          tej zgody zadowolona.~- Jużci teraz - mówiła, wysłuchawszy,
65  2,42|           Jeno ciągle Danuśki?~- Jużci: jako ją sobie wspomnę,
66  2,43|        mocy w kościach nie brak. Jużci, Jagience patrzyłby się
67  2,44|         brat - odparł Zbyszko.~- Jużci!...~Lecz tu stary i doświadczony
68  2,44|    dziewczyna, nie żaden smok.~- Jużci, nie smok! Ale że stryj
69  2,45|     obcymi iść w zawód, mówili: "Jużci, Zbyszka" - a potem dopiero
70  2,46|         polegli. Przecie wiecie. Jużci, wola boska. Ale ten był
71  2,47|         duszy zaś myślałem tak: "Jużci nie chciał wyznaczyć zroku
72  2,47|       zakrzyknął Zbyszko.~- Ano, jużci przywiozłem jego blachy,
73  2,48|      słyszeliście o Drezdenku?~- Jużci, żeśmy słyszeli. Ale zameczek
74  2,49|         Zbyszka pan z Taczewa. - Jużci ciężkie ty masz z Krzyżaki
75  2,49|     bośmy razem z nimi wojowali. Jużci, zbroja u nich gorsza i
76  2,50|       ziemia rozmięknie od krwi. Jużci, nieprawy jest ten nieprzyjaciel,