Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |          głowie aż do brwi.~Nastała chwila milczenia. Zbyszko począł
 2  1,2 |        oczach. Jakoż, nabierając co chwila pełną garść orzechów, czy
 3  1,3 |               odrzekł opat. Nastała chwila milczenia - po czym zabrał
 4  1,4 |        Walgierza przestraszył przed chwilą dworskie niewiasty księżny.~-
 5  1,4 |          przytoczył to, czego przed chwilą sam był świadkiem. Pomyślawszy
 6  1,5 |              odrzekł Maćko. Nastała chwila milczenia. O uszy rycerstwa
 7  1,5 |      wszystkie strony, zagarniał co chwila palcami włosy za uszy, jakby
 8  1,5 |       przyczyny pohańbiono?~Nastała chwila milczenia i niechętnych
 9  1,6 |          radość stawała się z każdą chwilą powszechniejsza. Ucztowano
10  1,6 |              odrzekł Maćko. Nastała chwila milczenia.~- Oni napadli
11  1,6 |            zratuje... Nastała długa chwila milczenia.~- Jakże? - ozwał
12  1,6 |        pierwszym szeregu, wołali co chwila: Eyk szalin! Eyk szalin! (
13  1,6 |          wdzięcznością, podnosił co chwila w górę swoją białą panienkę,
14  1,11|    pojaśniało!~- Bo pewnie!~Nastała chwila milczenia. Maćko zdawał
15  1,11|           swoje bogactwa, mówiąc co chwila, że to Jagienkowe gospodarowanie.
16  1,18|           na Jagienkę przyszła taka chwila żalu i tęsknoty, w której
17  1,19|    natomiast stanęła mu w oczach ta chwila, gdy Jagienka dała mu pomoc
18  1,19|          wzmagała się nawet z każdą chwilą. Turczynko-wie, lubo w tołubach,
19  1,20|          dnia, który bielał z każdą chwilą i posrebrzał coraz mocniej
20  1,20|      Jednakże dworzan przybywało co chwila, chłopów po większej części
21  1,20|           pomieszana, podnosząca co chwila na Zbyszka oczy lękliwe,
22  1,22|            Zygfryd de Lowe.~Nastała chwila milczenia, po czym książę
23  1,22|     powtórzył brat Rotgier.~Nastała chwila milczenia, po czym zabrał
24  1,22|          Błogosławiona niech będzie chwila, w której wspomnieliście,
25  1,23|          burzyła się w nim dusza co chwila mocniej na taką bezczelność,
26  1,24|          stara dworka właśnie przed chwilą jej oddała.~- Pójdźże tu
27  1,27|           Gwiazd przybywało z każdą chwilą i brał mróz. Po upływie
28  1,27|         dyszle. Łopaty odkrywały co chwila grzbiety końskie wyprężone
29  1,29|             a ją dostanę.~I nastała chwila milczenia. Mściwa i niepohamowana
30  1,30| nieprzyjaźni ludzie.~I przyszła nań chwila wielkiego pognębienia. Nigdy,
31  1,30|         wzburzenia i nastała groźna chwila, w której już, już zdawało
32  1,30|        Markwart i Szomberg.~Nastała chwila śmiertelnej ciszy. Zdawało
33  1,32|              Przybywało ich z każdą chwilą, bo już też ten groźny Jurand
34  2,1 |  odpowiedzieli obecni. Nastała znów chwila milczenia, po której Danveld
35  2,1 |             drzewa. I przyszła znów chwila okropnej trwogi, w której
36  2,2 |             rzymski!~- Tak.~Nastała chwila milczenia, po czym brat
37  2,5 |       zachowywać się spokojnie i co chwila teraz odzywały się wołania
38  2,7 |        ostatnia radość, która przed chwilą w nim zadrgała, odbiła się
39  2,8 |           jej nie widziało. Nastała chwila milczenia.~- Cóż myślisz -
40  2,8 |          wasza miłość.~Nastała znów chwila milczenia.~- Roztropny z
41  2,8 |            Jagienkę, która tu przed chwilą na koń siadała, i nagle
42  2,8 |         Zdawało mu się też, że lada chwila wyciągną się po nią z pomroki
43  2,9 |           się niepomiernie. Nastała chwila milczenia, gdyż na razie
44  2,10|      Sieciechówna próżno szukała co chwila na swych ubranych w spodeńki
45  2,10|         Sieciechówna kręciła się co chwila na drelichowym gieźle, więc
46  2,11|          pomoc buntownikom.~Nastała chwila milczenia.~- Ha! niech ta
47  2,11|          nawrócić do Spychowa. Była chwila nawet, że Maćko chciał to
48  2,11|            głowę na piersi. Nastała chwila milczenia, tylko Maćko i
49  2,14|      skończyła, w świetlicy nastała chwila ciszy. Tylko w lipach rosnących
50  2,17|        rosły i wzmagały się z każdą chwilą, a przy ich blasku widać
51  2,19|            Niemcami.~I znów nastała chwila ciszy, którą mącił tylko
52  2,19|        zamęt powiększał się z każdą chwilą. Inni bojarowie chwycili
53  2,21|        wyrokiem na niedolę.~Nastała chwila milczenia.~Wreszcie chytry
54  2,23|    Opamiętaj się, prze Bóg!~Nastała chwila milczenia.~- Puśćcie - powtórzył
55  2,25|        Czechowi jak umarły. Nastała chwila oczekiwania, spodziewano
56  2,26|       błyskawice rozświecały już co chwila oślepiającym blaskiem groźne
57  2,27|          polnych, pochylając się co chwila i płacząc, albowiem w sercach
58  2,30|          wedle jego mogiły. Nastała chwila milczenia.~- Mówił giermek -
59  2,31|         same długie włosy, które co chwila zakładał za uszy, i tak
60  2,36|         czasu wojen wołają.~Nastała chwila milczenia, po czym znów
61  2,39|            XXXIX~Nazajutrz nadeszła chwila odjazdu Zbyszka. On sam
62  2,42|         duszom krew ludzka. Nastała chwila milczenia.~- To po cóżeś
63  2,43|            teraz inna. Nastała znów chwila milczenia.~- Inna? - zapytała
64  2,51|          się rumieńce; lecz była to chwila tylko, bo gdy ksiądz podkanclerzy
65  2,51|         cięższa może od samej bitwy chwila oczekiwania. Na polu między
66  2,51|            nimi.~*~Bitwa miała lada chwila rozciągnąć się i rozpalić
67  2,51|            w walącą się ścianę i co chwila widziano go, jak wznosił
68  2,51|          czarna chmura, z której co chwila piorun wypada.~Poznańska
69  2,51|          bitwę, zrozumiał także, że chwila nadeszła, i ruszył swe żelazne
70  2,52|          się rumieńce; lecz była to chwila tylko, bo gdy ksiądz podkanclerzy
71  2,52|         cięższa może od samej bitwy chwila oczekiwania. Na polu między
72  2,52|            nimi.~*~Bitwa miała lada chwila rozciągnąć się i rozpalić
73  2,52|            w walącą się ścianę i co chwila widziano go, jak wznosił
74  2,52|          czarna chmura, z której co chwila piorun wypada.~Poznańska
75  2,52|          bitwę, zrozumiał także, że chwila nadeszła, i ruszył swe żelazne