Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |     drzwiach kościelnych na cześć księżny w donośne trąby, inni uderzyli
 2  1,3 |    pieśnią słowiczą, wówczas oczy księżny wzniosły się do góry, na
 3  1,3 |         przymkniętymi oczyma koło księżny - i myślał, że warto było
 4  1,3 |           opat zaś zwrócił się do księżny i rzekł:~- Dlatego miejcie
 5  1,4 | Przestrzeń między nim a orszakiem księżny nie wynosiła więcej nad
 6  1,4 |         chwilą dworskie niewiasty księżny.~- Puszczaj na Niemca! Coś
 7  1,4 |         herb.~- Jeśliście z dworu księżny Januszowej, to proście jej,
 8  1,4 |     ruszyli z powrotem ku dworowi księżny. Słudzy Powały, którzy przedtem
 9  1,4 |          i połączyli się z dworem księżny. Poseł krzyżacki, ujrzawszy
10  1,4 |         jednak, że o orędownictwo księżny za Zbyszkiem dość będzie
11  1,4 |     ścisnął ją za koniec w oczach księżny i Danusi tak silnie, że
12  1,4 |          i waguję - rzekł znów do księżny - czy mówić królowi, co
13  1,4 |   Bratanek wasz mógłby z dworzany księżny na zamku zamieszkać, ale
14  1,5 |          Długolasu i wezwał go do księżny.~- Będziesz posługiwał przy
15  1,5 |        Zbyszko ucałował tedy rękę księżny, po czym zwrócił się do
16  1,5 |    Zbyszko zawstydził się słowami księżny i począł ją przepraszać.
17  1,5 |       Zbyszko, stojąc za krzesłem księżny, znalazł się tak blisko
18  1,6 |          zabrali. Wróciłem prosić księżny Ziemowitowej o drugi, alem
19  1,6 |          znalazłem doma, bo był u księżny Anny.~- Może u Danuśki?~-
20  1,6 |          kasztelan zwrócił się do księżny i rzekł:~- Już też, miłościwa
21  1,7 |         nie zaprę. Razem z dworem księżny rad bym do Warszawy albo
22  1,7 |        się chciał sprzeciwić woli księżny, zwłaszcza jeśli Zbyszko
23  1,7 |        tymczasem wszedł dworzanin księżny z sokołem na ręku i skłoniwszy
24  1,8 |       taką, jaką niegdyś poznał u księżny Anny w Warszawie. Ludzie
25  1,8 |      zamek. Jurand razem z dworem księżny stanął.~- Powiedzcie mi
26  1,8 |           mówicie, że on się woli księżny nie sprzeciwi?~- Wiem ja,
27  1,12|     Jedzie teraz oto Danuśka obok księżny, brząka jej na luteńce i
28  1,18|        nie pomogło. Na nic było i księżny Anny swatanie. Ni prośby,
29  1,19|    dziewki się wydały?~- A dwórki księżny. Nie wiem, czy jedna ostała,
30  1,19|      jeszcze swoją Danuśkę dwórką księżny, czyli też żoną jakiego
31  1,19|        się wraz z innymi dwórkami księżny nie wydała.~Lecz Socha nie
32  1,19|       którego córka Danuta dwórką księżny była, póki się nie wydała.~
33  1,20|      czasie widział między służbą księżny w Krakowie. Na ów widok,
34  1,20|          jeno miłuje jedną dwórkę księżny i rad by ją jako najprędzej
35  1,21|           na koniu, i stał opodal księżny do długiego gwoździa podobny,
36  1,21|        któremu chodziło o ochronę księżny i Danusi, dobiegł pierwszy
37  1,21|           rzekł, zwracając się do księżny.~Wszelako inne dwórki zajęły
38  1,21|         chciał nawet zaraz iść do księżny i na klęczkach jej wierne
39  1,22|          ją tu z dworca spod boku księżny porywać?~- Przecie nie z
40  1,25|   przybyli wysłannicy z pismem do księżny, zawierającym same złe i
41  1,25|          też pokorne podzięki dla księżny, która dziewczynę jakby
42  1,25|            po czym zwrócił się do księżny i rzekł:~- Miłościwa pani,
43  1,25|      odejmie...~Słowa te były dla księżny Anny czymś tak niespodzianym,
44  1,25|    Danusia, obejmując znów kolana księżny.~- Jakoże to być może bez
45  1,25|    Danuśka podniosła się od kolan księżny i ponieważ istotnie była
46  1,25|     zwrócił swą wybladłą twarz do księżny i rzekł:~- Co mi Pan Jezus
47  1,25|    kościelna, więc zwrócił się do księżny i rzekł:~- Ksiądz ci ja
48  1,25|         Wyszoniek napisać list od księżny do Juranda, by zaraz przyjeżdżał
49  1,25|        wieczerzy poszła z rozkazu księżny spać. Wysłańcy Jurandowi
50  1,25|           stronę boru.~Jednakże u księżny, u ojca Wyszońka i u Zbyszka
51  1,26|          Jurand był podwładnym, i księżny, którą umiłował jako opiekunkę
52  1,26|    zdrowie księcia, a szczególnie księżny, którą jeszcze od bytności
53  1,26|         Drugą podobną trzymał dla księżny piękny wyrostek, syn kasztelana
54  2,2 |           z jego dworu wychowankę księżny i ulubioną jej dwórkę? Nie,
55  2,5 |          wreszcie przy samym boku księżny jakiś młody, łkający głos
56  2,7 |         tylko ze strony księcia i księżny dochodzenia, przepytywania,
57  2,8 |          stało za przyczyną samej księżny Anny Danuty, a wydało się
58  2,11|      czasów, gdy jeździł z listem księżny Aleksandry do mistrza -
59  2,11|    zastanawiać, czyby je lepiej u księżny Aleksandry zostawić, czy
60  2,11|        Aleksandry zostawić, czy u księżny Anny Danuty, czy może do
61  2,11|      zostawić Jagienkę pod opieką księżny i biskupa z prośbą, by jej
62  2,11|          albo w Spychowie, albo u księżny Danuty, nie zaś tu w Płocku,
63  2,11|      opiekę i protekcję wpływowej księżny, widząc, z jakim słucha
64  2,11|       Lichtensteina przy poparciu księżny Aleksandry, w której komtur
65  2,11|      zostawić w Płocku pod opieką księżny Aleksandry, a to z powodu
66  2,11|        było ostać się na opiece u księżny Anny, nie u Aleksandry,
67  2,15|          znajdujący się na dworcu księżny, świadomi dróg i przejść
68  2,30|       teraz jest dwórką tutejszej księżny. Tak ci mi wczoraj gadał.~
69  2,31|      Zajęty poprzednio powitaniem księżny Ziemowitowej, a następnie
70  2,31|      stanął przy ławce za plecami księżny, aby zmieniać miski i nalewać
71  2,31|      Jagienkę, która będąc dwórką księżny na Płocku, siedziała tuż
72  2,31|     geldryjski rycerz baczności i księżny Januszowej, która poznawszy
73  2,31|         poduszkę do siedzenia dla księżny, nijako się było zatrzymać,
74  2,34|        były potrzebne, ale ona od księżny dostała listy za wami i