Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |  nagrodził.~- Ba, wiecie: jednemu da on za dużo, drugiemu nic.~-
 2  1,3 |        natłucze knechtów, ile się da - i na tym koniec. Knechci
 3  1,4 |          i noc, święty Ptolomeusz da rady Walgierzowi.~Tymczasem
 4  1,4 |         odrzekł poważnie:~-Bóg to da...~To powiedziawszy, skłonił
 5  1,4 |      rzeknie: "Ale mój Ciołek nie da mu się pohańbić". Naznaczyli,
 6  1,5 |        się z Amylejem zgodził, że da całkiem nowe, tak zacne,
 7  1,5 |             rzekła księżna. - Nie da Bóg, by to było na próżno.~
 8  1,6 |         boś w wieży siedział. Bóg da, że cię obdarzy ziemią,
 9  1,7 |       pochowam; a jeśli Pan Jezus da wam zdrowie, to w Bogdańcu
10  1,7 |              A jak ci Danuśki nie da?~- Miałby nie dać! On swojej
11  1,8 |        innych łupi, a sam się nie da. Hej! jedno on oko ma, gdyż
12  1,9 |         ludźmi bywa. Bóg wszelako da, że z czasem wszystko to
13  1,9 |          potem zobaczym, jako Bóg da. Danuśka przez ten czas
14  1,10|         nie ja się wywdzięczę, to da Bóg, Zbyszko się wywdzięczy.~
15  1,13|        powiedział, że dziewki nie da! Czyją innemu obiecał, czy
16  1,13|          wręcz powiedział, że nie da...~- Mówiłżem wam - zapytał
17  1,13|         tak w połowie Zbyszków, a da Bóg zdrowie, to mu go zagospodaruję
18  1,13|         czegóż?!"~- Ano widzicie. Da Bóg, ze przy takiej dziewce
19  1,13|           z radością Maćko. - Bóg da, że posypie się ich jak
20  1,14|    wzburzony:~- A niech ci ta Bóg da jak najlepszego! Nie będzie
21  1,16|            a potem będzie, co Bóg da. Ucieszył się z tej rozumnej
22  1,16|     obyczajem pozwą, a już tam on da sobie rady, choćby się naraz
23  1,17|       myśleć! Niech wam Pan Jezus da sto lat albo i więcej, a
24  1,17|        nie żal?~- Niechże jej Bóg da zdrowie i wszystko najlepsze! -
25  1,18|          ma co gadać. Nie będzie, da Bóg, ona jego, ale on jest
26  1,18|           prawi: "Niechże jej Bóg da zdrowie i wszystko najlepsze".
27  1,18|         że byle który rady mu nie da, bo to jucha do bitki okrutnie
28  1,19|       Byłem i tu, i tu. Niech Bóg da zdrowie obum księżnom! Nie
29  1,19|    widziałem ja ich pod Wilnem, a da Bóg, zobaczę i w Malborgu.
30  1,19|          tego nie będzie...~- Bóg da, że nie będzie. Jakżebyście
31  1,19|  przyjacielem, ale w Ciechanowie, da Bóg, przyczynę przeciw Niemcom
32  1,22|            rad on uchwyci, co się da chwycić, ale wojny z Jagiełłą
33  1,25|         się biskup zaciął, kto mi da odpust?~- Biskup się nie
34  1,26|        tak myślę, że pozwoleństwo da, bo on też księżnę miłuje.~-
35  1,28|       księżnie i Zbyszkowi, że im da znać, gdy stary rycerz przemówi,
36  1,28|     poskarżyć i jeśli W. Ks. Mość da do~niego pisanie, to ja
37  1,30|   poprzysiągł, że jeśli mi pomstę da spełnić, to Mu to dziecko,
38  1,30|      ramion, poczęli wołać:~- Wer da?~- Niemcy! - szepnął Zbyszkowi
39  1,32|         tęgi jest - myślał -i nie da ci jej nikomu ukrzywdzić".
40  1,32|       niemieckiego knechta.~- Wer da? - spytał szorstki głos.~-
41  2,5 |          mu się w dłoniach - może da Chrystus, że prędko uwinę
42  2,6 |           to przyjedzie, gdyż go, da Bóg, mistrz wezwie.~Na to
43  2,9 |         To już pewno jedziecie?~- Da Bóg, jutro, nie później.~-
44  2,9 |     zagarną, kmieciów odmówią!... Da Bóg, jak wrócę, to odbiję,
45  2,11|            Zygfryd de Lowe.~- Bóg da, że damy sobie i z nim rady.~-
46  2,11|         sobie i z nim rady.~- Bóg da!~Tu Maćko roześmiał się
47  2,11|           granicy, złapać, co się da, Niemców i głowy ich rzucić
48  2,11|           skargę zaprowadził. Bóg da mu za to zbawienie, bo niewielu
49  2,12|         jak mężny i że nikomu nie da się na hak przywieść, a
50  2,13|           póki Diederich żyw, nie da jej; tym bardziej że już
51  2,14|       przepasze albo ci jaki inny da wspominek, gdyż rada cię
52  2,16| Jurandówna nie żyje, to niech Bóg da jej światłość wiekuistą,
53  2,18|       powinna wyjść ze skrzętu.~- Da Bóg, mało się ich wymknie -
54  2,18|        szeptać:~- Panie... Jeśli, da Bóg, żaden z psubratów nie
55  2,22|           miejscach znać podkowy! Da Bóg, wyślakujemy psubratów
56  2,23|       zaraz, bo noc. Może też Bóg da jutro Danuśce większe opamiętanie.~-
57  2,23|         by się zaś nie przelękła. Da Bóg, jutro po spoczynku
58  2,23|     wytrząsnę.~- A niechże ci Bóg da zdrowie! O, to masz rozum! -
59  2,24|    niedola, skończone płakanie, a da Pan Jezus miłosierny, to
60  2,24|     ciebie trzymają! Ano, trudno! Da Bóg, przyjdzie znów nasza
61  2,26|           będę się z nim potykał. Da Bóg, obalę go, a potem dorżnę
62  2,30|         Jagienki.~- Niech jej Bóg da zdrowie! - rzekł wreszcie. -
63  2,30|           przy pełnych konwiach i da Bóg, nigdy inaczej.~De Lorche
64  2,31|     prawda - ślubowałem jej i Bóg da, że wytrwam, ale uważ, jak
65  2,31|           się już ich nie boję.~- Da Bóg, że cię stryj Maćko
66  2,34|              Oj, pomiarkowałem! a da Bóg, i ci posłowie królewscy
67  2,34|        upadło.~- No i cóż?~- Ano, da Bóg, że jak przyjdzie wojna,
68  2,37|             Nie! - rzekł - wrócę, da Bóg, i ja do Bogdańca, ale
69  2,39|      ćwiczenia rycerskiego, łatwo da rady. Wprawdzie co innego
70  2,40|   ćwiczenie rycerskie nie pomoże. Da Bóg, że tam książę Witold
71  2,41|           Zbyszkowi niech tak Bóg da zdrowie i szczęście, jako
72  2,42|       dowcipowi, ale gdy Zbyszko, da Bóg, wróci, to się dopiero
73  2,44|            Kupa was - rzekł - ale da Bóg, Gradów Bogdanieckich
74  2,47|           grzywny nikt za nie nie da.~- Bójcie się Boga, toście