Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |        takie to tam i śluby.~- A moja rycerska cześć? jakże?~-
 2  1,3 |      Twojej służce, obiecał i na moją rycerską cześć poprzysiągł.~
 3  1,4 |           Nie ja go będę sądził. Moja rzecz jeno więzy mu nałożyć...~-
 4  1,5 |      niechby przyszła wasza albo moja śmierć!...~- Cichaj, chłystku?...
 5  1,5 |          na świecie. Jeno jest i moja wina, iżem przyrodzonej
 6  1,5 |       małości hodowała go wojna. Moja wina, miłościwy królu, bom
 7  1,5 |     przełknąć.~- Własną się, nie moją złością udławisz.~- Ale
 8  1,6 |        inaczej. Jego śmierć albo moja!~Maćko począł trzeć czoło:~-
 9  1,6 |     Zbyszko - iże swoją głowę za moją oddajecie.~- Skąd wiesz?~-
10  1,7 |        bez niej, bo to nie tylko moja pani, ale i moje miłowanie.
11  1,9 |         pani -jedyna pociecha.~- Moją łaskę masz, a Danuśka ci
12  1,9 |   najmilejszy, pamiętaj, rybeńko moja złota!~A Danusia, objąwszy
13  1,10|         o tamtej, jeno zobaczysz moją Jagienkę. To ci rzepa!...~-
14  1,11|         mówić:~- Oj, córuchno ty moja! oj, niebogo sieroto! Co
15  1,12|         przez zaciśnięte zęby:~- Moja śmierć albo twoja!...~I
16  1,14|         rzekł:~- Pani ci to jest moja, ale i kochanie najmilejsze.
17  1,17|         bo jak nie, to dziedzina moja!...~Na to Maćko, który wiedział,
18  1,17|         wasze grzywny! Dałem, bo moja łaska, a choćby mi wola
19  1,17|       rzekł:~- W moim ślubowaniu moja cześć, a nad moją czcią
20  1,17|     ślubowaniu moja cześć, a nad moją czcią ja sam stróża!~Usłyszawszy
21  1,17|          na koń, psiawiary! Noga moja w tym domu nie postanie!
22  1,19|         rozum, tobyś zaraz cnotę moją z tej odpowiedzi wymiarkował.~-
23  1,19|       psu siostra.~- Nie szczeka moja cnota, jako twój rozum;
24  1,20|         moje! hej, dziewczyno ty moja! - zawołał Zbyszko - Hej!...~
25  1,20|       ręką konia i zawołał:~- Na moją duszę!...~W tej chwili jednak
26  1,21|   Mazowszu ostańcie, gdzie łaskę moją jużeście zdobyli, a miłość
27  1,22|            Pewni jesteście?~- Na moją cześć! Ja i de Bergow zgodziliśmy
28  1,23|    Dionizego, mego patrona, i na moją rycerską cześć ostrzegę
29  1,25|        na nią nie ściągnął.~- Na moją cześć! - rzekł Zbyszko.~-
30  1,25|         duszy, że Danuśka będzie moja. Bo jeśli ślubował, to już
31  1,25|           że wyjeżdżasz, jagódko moja najmilsza.~- Do Ciechanowa
32  1,25|       cię prowadź! Mojaś ty już, moja do śmierci!~I gdy znów oderwano
33  1,26|        nie wasza teraz ona, jeno moja". Coś tam zasłyszał w swoim
34  1,26|      tego nie odrobi, że to żona moja przyjeżdża, moja niewiasta,
35  1,26|         to żona moja przyjeżdża, moja niewiasta, moja Danuśka
36  1,26|      przyjeżdża, moja niewiasta, moja Danuśka najmilsza!" I gdy
37  1,26|           Boga mi! Jej uciecha - moja uciecha! Jurandowi za tobą
38  1,28|             A pieczęć.~- Pieczęć moja. Co w piśmie stoi? Ojciec
39  1,29|          odpowiedział:~- To żona moja.~Na to Jurand powstrzymał
40  1,29|          Mówię, że ona niewiasta moja, a ja jej mąż.~Rycerz ze
41  1,31|         dworze zaślubił, na co i moją zgodę uzyskał. Ten ci ma
42  1,31|     mówił dalej:~- Którą to wolę moją spisał ksiądz Kaleb, a pod
43  1,31|         a pod pismem pieczęć się moja na wosku znajduje; ty zaś
44  2,1 |   kiwając głową:~- Bóg widzi, że moja hardość została za bramą
45  2,1 |  oddawano jako Danusię.~- To nie moja córka! - rzekł trwożnym
46  2,3 |          de Lorche i rzekł:~- Na moją rycerską cześć poświadczam
47  2,3 |         by zaś śmiał wątpić, oto moja rękojmia.~Rotgier, który
48  2,6 |         byłaby jego zbroja, jeno moja na jego. A przy tym wiedz,
49  2,9 |          i żadna, a nie dopieroż moja, moc go nie utrzyma. Ostatni
50  2,9 |           no i nie ma rady! taka moja dola. Ale widzicie, póki
51  2,11|      dobrze. Zdajcieże resztę na moją głowę... Wezmę z sobą Hlawę,
52  2,14|        was krew rozlać, panienko moja!~- Boże cię prowadź i przyprowadź -
53  2,16|       zakrzyknął Maćko.~- Ja - i moja wina. Ale teraz musi się
54  2,17|          nie żadna dziewka, jeno moja niewiasta - odpowiedział
55  2,21|         pytaj, zbawco!~- Była-li moja niewiasta w tym oddziele,
56  2,27|       twoja niedola! Oj! Danuśko moja! Oj, Danuśko! Szukałem cię
57  2,27|     niewoli wybawion. I będziesz moja do śmierci. Słyszyszże ty
58  2,29|       wreszcie chodzi kapitule o moją głowę, którą gdyby poświęcili,
59  2,29| majętność dbający, odrzekł:~- Na moją cześć! nie będzie tak, jako
60  2,30|     panie, chcieli twierdzić, że moja księżna nie jest starsza
61  2,31|      gdzie powędruję, tam i dola moja pójdzie za mną. Hej! ciężka
62  2,34|         nie ona! O Jezu! Danuśka moja!... O Jezu!...~I począł
63  2,37|         od przysięgi zwolniła.~- Moja by mnie zwolniła, ale nie
64  2,38|         moście, mnie weźcie - to moja służba!~I miał słuszność.
65  2,40|    chwilę: "Prawda, mówi, że nie moja". I jako to rozum miał bystry,
66  2,41|        który na waszym rodzie za moją krzywdę się pomści" - zmiękł
67  2,42|         jakoby rzec: "twoja albo moja śmierć!" I do tego on, znając
68  2,44|     słowy.~- Przemiły Bóg! Jaguś moja... A ty co na to, Jaguś? -
69  2,49|        Jagienkę, a od lat pięciu moją niewiastę i panią.~- Dla
70  2,51|          się odwołuję, skargę na moją krzywdę i waszą nieprawość
71  2,51|         w duszy:~"Śmierć idzie i moja godzina wybiła, albowiem
72  2,52|          się odwołuję, skargę na moją krzywdę i waszą nieprawość
73  2,52|         w duszy:~"Śmierć idzie i moja godzina wybiła, albowiem