Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |           niezbyt postępkiem swoim Boga ucieszył. Byłem wtedy posłany
 2  1,2 |        robociznę, począł marzyć:~- Boga mi! Przygnać tak z pięćdziesiąt
 3  1,4 |            gardłowa. Proścież tedy Boga, by się Krzyżak nie skarżył...~
 4  1,5 |   mniemanie, że o co "święta pani" Boga poprosi, to stanie się nieodmiennie.~
 5  1,5 |            takiej krzywdy ja wobec Boga i ludzi darować nie mogę -
 6  1,5 |       dodał z cicha:~- A zwłaszcza Boga.~Powała z Taczewa czynił
 7  1,6 |         istoty najłatwiej ubłagają Boga o łaskę. Przez bramy miejskie
 8  1,6 |           własne dziecko.~- O, dla Boga! To i Danuśkę chorość napadła.
 9  1,6 |       będzie ci u niego jak u Pana Boga za piecem. Tu ludzie gadają,
10  1,7 |            i po kolei ich wyzywał. Boga mi! zdarzy-li Pan Jezus
11  1,7 |    niewolnikami jego byli.~- O dla Boga! dwóch chłopów więcej! -
12  1,10|            na wozie i rzekł:~- Dla Boga, to jacyś swoi! Zbyszko
13  1,10|     żebrami ostało...~- Bójcie się Boga! No i co? A próbowaliście
14  1,10|            chwili ozwał się:~- Dla Boga! coże to jest? Czym oślepł,
15  1,10|            Bogdańca poznasz?~- Dla Boga! to Maćko z Bogdańca! -
16  1,11|           zaś zawołał:~- Bójże się Boga, dziewczyno, to ty jego
17  1,11|       grzywien srebra...~- Bój się Boga! Toż za to można kupić wieś.~-
18  1,13|             to jeszcze sam od Pana Boga oberwie, boć to przecie
19  1,14|           bobrem na plecach.~- Dla Boga! - zawołał Zbyszko - a ty
20  1,15|        śmiać i wołać:~- Bij, kto w Boga wierzy!~Opat zaś odsapnął
21  1,17|           łby w Krześni.~- Bój się Boga! - zawołał Maćko.~Opat patrzał
22  1,17|            postanie! Na koń, kto w Boga wierzy! Na koń!...~I znów
23  1,19|        panią wysławiać? Bójcie się Boga! Chyba że wstydu w oczach
24  1,22|         wasze wykręty nie obrażają Boga? Lecz surowy Zygfryd odrzekł:~-
25  1,22|            jęki wołają o pomstę do Boga? - nasze! Czyje łzy? - nasze!
26  1,25|         Danusię i rzekł:~- Chwalże Boga i chodź do Zbyszka! Zbudził
27  1,25|    Jezusowym dworze, by i u samego Boga Ojca na pokojach... I rzekę,
28  1,25|            Zbyszko.~- Bójcieże się Boga!~- Kto ojciec, jeśli nie
29  1,25|            nikt nie poradzi... Dla Boga żywego, może to i wola boska!~-
30  1,25|          Toć przecie adwent!~- Dla Boga! prawda! - zawołała księżna.
31  1,26|          to się niewiasta ucieszy! Boga mi! Jej uciecha - moja uciecha!
32  1,27|     odzyskał.~- A inni?~- A inni u Boga już za piecem. Nie będą
33  1,32| przepuszczą... Nie boją się oni ni Boga, ni księży, jako i wielborskiego
34  1,32|             A teraz co? Radziej do Boga niż do świata, a skoro trzeba
35  1,32|         jest? źyw-li czy też już u Boga w wiecu?... Będą przepytywać
36  2,2 |             panie, zamiast: w imię Boga, mówicie: "w imię Ducha
37  2,3 |   piekielnik poddanym, więc w imię Boga, z którego władza królów
38  2,3 |         krzywda, która o pomstę do Boga woła, choć tak nam się nagrodzi,
39  2,3 |            grzmot po sali:~- Wobec Boga, wobec dostojnego księcia
40  2,4 |     chcieli zwalić ten uczynek. Na Boga! zadżgali go jako wołu,
41  2,5 |      krużganku:~- Biorę na świadka Boga, ciebie, dostojny panie,
42  2,5 |            i mówił sobie w duszy: "Boga mi, jeśli pan padnie, huknę
43  2,8 |      czapkę o ziem, zawołał:~- Dla Boga! zabili mi go! gadaj, co
44  2,8 |            i pętli na szyję?~- Dla Boga żywego! - zawołał Maćko.~-
45  2,9 |         konia i zawołał:~- Bój się Boga, Jagienka!~Ona zaś spuściła
46  2,9 |      zostać w doma.~- Bójcieże się Boga! a to co? jak? Cóż jej tam
47  2,9 |            było od niej oderwać.~- Boga mi! - mówił rozweselony
48  2,11|        wylęknionym głosem:~- O dla Boga! Patrzcie no, panie rycerzu,
49  2,11|         ozwała się Jagienka. - Dla Boga, nie możem go przecie bez
50  2,11|       księciem Witoldem.~- Chwalić Boga, że choć ten ich za nic
51  2,11|            prawicy - bójcie że się Boga!... Ni do domu trafić, ni
52  2,11|         odparł Maćko. -No! chwalić Boga, wiemy przynajmniej, gdzie
53  2,14|          który nosiła na głowie.~- Boga mi! niech będzie pątliczek! -
54  2,23|      zmarła...~- Trzeba to na Pana Boga zdać, a teraz myślmy jeno
55  2,28|         odbiłem, ale ona wolała do Boga niż do Spychowa!~I boleść
56  2,29|  królewskimi rycerzami potykać. Na Boga! toż ma przyjechać i rycerz
57  2,30|         skąd się tu znalazłeś? Dla Boga! widzę, że już pas i ostrogi
58  2,32|          wojna.~- Proszą o to Pana Boga wszyscy nasi rycerze. Ale
59  2,34|      nagłego bólu.~- Chłopie! miej Boga w sercu!... cichaj! - wołał
60  2,34|           rzekł Zbyszko. - Chwalić Boga, że nijakie listy nie były
61  2,34|            potęgi napatrzył... Dla Boga! z czegoż to miarkujecie?~
62  2,37|           nie koniec! Bójże ty się Boga, Zbyszku!~- Przecie wiecie,
63  2,40|        kasztel się patrzy.~- O dla Boga! Kasztel?~- He! Albo co?~
64  2,41|          Zanim ludzie rozsądzą, na Boga się zdaję, który na waszym
65  2,42|              Nie.~- Nie? Bójże się Boga! Bo ja myślałem, że jak
66  2,46|  przyciszonym głosem:~- No z łaski Boga jest ta wszelkiego dobra
67  2,46|    szlachcic mówił sobie w duszy: "Boga mi! iście książę jakoweś
68  2,47|           nie nie da.~- Bójcie się Boga, toście przysięgę spełnili!~-
69  2,49|           niewiastę i panią.~- Dla Boga! - zawołał Zbyszko - powiadaj,
70  2,51|          się ludzi, może zląkł się Boga trzymającego już tam na
71  2,51|        Boży kmieciu,~Ty siedzisz u Boga w wiecu,~Domieściż twe dzieci,~
72  2,52|          się ludzi, może zląkł się Boga trzymającego już tam na
73  2,52|        Boży kmieciu,~Ty siedzisz u Boga w wiecu,~Domieściż twe dzieci,~