Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |       radosny i wypoczęty.~- Bóg dał pogodę, ale upał będzie
 2  1,4 |      zmiłowania. Widać Pan Jezus dał im krzemienie zamiast serc.
 3  1,5 |       Broniliśmy Wilna: łupy Bóg dał godne, komu ja to ostawię?
 4  1,5 |         Rady?... Zawiszy bym nie dał, Paszkowi bym nie dał, Powale
 5  1,5 |        nie dał, Paszkowi bym nie dał, Powale też; ale nie chwalący
 6  1,6 |        niedziele zmagał. Bóg nie dał skonać - i choć mi jeszcze
 7  1,6 |  przygotował Zbyszka na śmierć i dał mu Ostatnie Sakramenta,
 8  1,7 |    pamiątkę. Hojny pan z Taczewa dał mu kropierz na konia, szeroki,
 9  1,10|         W cudzych lasach?~- Opat dał mi pozwoleństwo. Jeszcze
10  1,13|       siadała... wiecie... wiatr dął... Pytam ja tedy Zbyszka: "
11  1,18|        Zbyszku nieprzezpiecznie. Dał ci on i mnie, i tatusiowi
12  1,18|          a broń Boże czego, żeby dał znać... Dałam ci mu i trzosik
13  1,19|        mogli rozmawiać, albowiem dął silny wiatr i w boru szum
14  1,19|    drodze.~Czech wina jednak nie dał i znów jechali w milczeniu,
15  1,19|        nią kopią uderzył, ten by dał znak, że wyzwanie przyjmuje.
16  1,19|        znajdował. Lecz tymczasem dał Zbyszko rozkaz odjazdu i
17  1,20|  pokrewieństwach pana de Lorche, dał mu znak, aby siadł koło
18  1,20|       chwała Chrystusowi, że wam dał nad nim zwycięstwo. Jakoże
19  1,23|         wyprawę. Komtur z Lubawy dał na nią ludzi; naopowiadał
20  1,24|           Książę Janusz z daleka dał znak ręką, by Zbyszko się
21  1,25|      Danveld przyszedł do mnie i dał mi zakonne pocałowanie,
22  1,25|       ale gdyby ojciec Wyszoniek dał mi ślub z Da-nuśką, to -
23  1,26|      żelaziwo nawinie. Pan Jezus dał ci siłę okrutną, ale źle
24  1,27|         człowiek, który pierwszy dał znać o wypadku, a który
25  1,27|          płomieni, w które wiatr dął z taką siłą, jakby je chciał
26  1,27|         przyłożył palec do ust i dał znak ręką, by go nie budzić,
27  1,28|         obronił, za co mu książę dał pas i ostrogi. Widzicie!...
28  1,30|           W leśnym dworcu Bóg mi dał, żem i panią, i Danuśkę
29  1,30|      nade mną - ksiądz Wyszoniek dał nam ślub... Moc boska, prawo
30  1,32|         było niepodobna, chyba w dal. Za to na blankach czereda,
31  2,1 |         uciszył rozmowy, po czym dał znak jednemu z giermków,
32  2,2 |         że to dziewka Jurandowa, dał znać o tym Jurandowi, któren
33  2,5 |        Daj Bóg, aby się nasz nie dał!"~Dzień był zimny, wilgotny,
34  2,5 |         radować, miłościwa pani? Dał ci mi Bóg zwycięstwo i pomstę
35  2,6 |     przedtem nie bywało. Bóg wam dał teraz włość wielką, żeście
36  2,7 |      Pamiętasz, jako kapelan nie dał dobić Juranda i jakośmy
37  2,7 |         będzie ci odjęty.~I znów dał znak Diederichowi, lecz
38  2,8 |     przerwach zaś między ulewami dął wicher, taki, jaki zwykł
39  2,8 |     ciężka sprawa. Choćby mistrz dał rozkaz, to rnu też odpowiedzą,
40  2,8 | parobkami w pomoc skoczył, i Bóg dał, żeśmy ich godnie sprali.
41  2,9 |        będą, bo muszą. Pan Jezus dał człeku obrotność... Jak
42  2,9 |          mniejsza o to... Bóg by dał, żeby tak i Krzyżaków usidlić...
43  2,11|             Żeby mi jakowe pismo dał, za którym mógłbym przezpiecznie
44  2,11|         Malborga. Objaśnienia te dał Maćkowi stary Krzyżak, ślepy
45  2,11|        Ulryk von Jungingen, i że dał mu żelazne listy, z którymi
46  2,11|     Jerzego ma za patrona.~- Bóg dał, że go Zbyszko choć w części
47  2,12|      spytał ksiądz Kaleb. Jurand dał znak głową, że słyszy, po
48  2,14|       niejednej toni go wybawić. Dał już przecie tego dowody
49  2,17|      mistrzów Ulryk pokochał - i dał mi rozkaz od samego mistrza
50  2,18|           który całkiem zakrywał dal. Była to dla Zbyszka i jego
51  2,18|     jeszcze ostała.~To rzekłszy, dał ostrogi koniowi i znów wysunął
52  2,21|           ale ocalał, a przy tym dał czas staremu komturowi do
53  2,21|     jeszcze do Skirwoiłły, by ci dał znak, któren Żmujdzini szanują.~
54  2,21|        do Skirwoiłły. Stary wódz dał znak i nie czynił żadnych
55  2,23|        zamrze. Niechby Pan Jezus dał już na tę alibo na tamtą
56  2,24|      dniem głęboko i Zbyszko nie dał jej budzić. Słyszał ją,
57  2,24|        to mowę naszą tak znacie! Dał wam, widzę, Bóg rozum do
58  2,25|          zajrzała znów do niego, dał znać, że chce widzieć Hlawę
59  2,26|        jego piersi tak, jakby ją dał kto inny. Potem, rzekłbyś,
60  2,31|         swego czasu młody rycerz dał mu w Krakowie, kiwnął mu
61  2,32|         takie słowa: "Płacę, bom dał rycerskie słowo, a taniej
62  2,32|        świecie. Byłby niechybnie dał życie i krew, gdyby mogło
63  2,38|          Witoldowych, ale ów nie dał sobie nawet o tym mówić.
64  2,40|        który był mądrzejszy, nie dał mu. Przyjechał do nas do
65  2,40|       niż w Malborgu. "Pan Jezus dał nam takie albo i większe
66  2,41|         kto weźmie nowiny. Maćko dał się wszelako w końcu przekonać -
67  2,42|       poćciwy de Lorche. Oto Bóg dał, że się Niemiaszkom noga
68  2,42|   dalszej rozmowy.~Ale Maćko nie dał za wygraną i postanowił
69  2,48|   zawołał:~- Wojna! Wreszcie Bóg dał! Wojna!~- I taka jakiejśmy
70  2,48|        dzień dziękuj Bogu, że ci dał taką niewiastę! - dodał
71  2,51|        Tym razem jednak król nie dał się powstrzymać i stanął
72  2,52|        Tym razem jednak król nie dał się powstrzymać i stanął