Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |        od tego przechodzą.~- Nie żal i kolek dostać, jeśli niewiasty
 2  1,2 |    plemienia walczyć, ale mi cię żal, boś młody i łatwo zginąć
 3  1,2 |        królowi pokłoni?... i nie żal ci to moich kości?~- Na
 4  1,2 |         a choćby mi też było was żal - nie chcę do Witolda.~-
 5  1,2 |     Takiego w boru osadzić - nie żal się Boże.~- Cóżeś ty. chłopie,
 6  1,4 |     Proście go o to: może i jemu żal się uczyni wyrostka.~-Wolej
 7  1,4 |       Zbyszko - ale dlatego mi i żal...~Powała zaś zwrócił się
 8  1,5 |         izby, wówczas chwycił ją żal niezmierny; usta i brwi
 9  1,5 |         złoto, ostatni z rodu -i żal mi go okrutny...~- Mnie
10  1,5 |         na wspomnienie o Zbyszku żal ścisnął go nagle za gardło,
11  1,5 |         po polach, po szerokich. Żal ginąć młodemu! Okrutny żal!~-
12  1,5 |       Żal ginąć młodemu! Okrutny żal!~- Giną ludzie i z konia! -
13  1,5 |  spragniony. Chwycił go wreszcie żal ogromny, iż musi ją porzucić
14  1,5 |          jego ramieniu - a w nim żal wstawał coraz większy, który
15  1,6 |      dłońmi i począł ją całować. Żal, gorycz i tęsknota tak wezbrały
16  1,6 |     Kasztelan powiadał jeszcze: "Żal mi go, bo i księżna Anna
17  1,7 |         w świecie.~Zbyszkowi też żal było tej zbroi z całej duszy.~-
18  1,8 |      swoje bagna spychowskie, by żal i gniew we krwi zatopić.
19  1,9 |          myśl o tym zdejmował go żal głęboki. Do czasu swego
20  1,12|       poznali; i ogarnął go taki żal, że jej blisko nie ma, i
21  1,15|       tym razem zdjął ją głęboki żal na myśl, że ta jego uroda
22  1,17| przejednam... Zycha mi osobliwie żal.~Tu spojrzał w oczy Zbyszkowi
23  1,17|             A tobie Jagienki nie żal?~- Niechże jej Bóg da zdrowie
24  1,18|          tak pytam ja go: "A nie żal ci też Jagienki?" - A on
25  1,18|    ziemie, bory i pieniądze... I żal wespół ze złością chwyciły
26  1,19|       wojnie obejdzie. Po wtóre, żal mu było i Jagienki, bo chociaż
27  1,25|         piersiach zbierał mu się żal coraz większy, a przez głowę
28  1,25|          już wiesz, Zbyszku! Oj, żal mi tatusia, ale żal i ciebie,
29  1,25|          Oj, żal mi tatusia, ale żal i ciebie, nieboże!~Zbyszko
30  1,25|         utracić. Hej, nie pomoże żal, nie pomoże płakanie, ba!
31  1,25|         nie przeciwił, bo mi was żal. O Jurandowe pozwoleństwo
32  1,25|         cię nie odbierze, ale mi żal, że wyjeżdżasz, jagódko
33  1,25|         tak ci mi smutno!.. taki żal!... Zbyszka i pani...~Więc
34  1,27|     Czecha, rzekł:~- Juści mi go żal i głośno to przyświadczam.~-
35  1,28|      sercu wrzał mu gniew, ból i żal - ale jednocześnie nie tracił
36  1,28|          nią. Pewnie, że dziecka żal. Myślałam, że z wami przyjedzie,
37  1,29|   przykra, albowiem jego ogromny żal i ból zmieniły się w nim
38  1,30|         to być. Było mi Jagienki żal, ale jeszcze większy żal
39  1,30|         żal, ale jeszcze większy żal Danuśki - i zabrałem się
40  2,3 |        nosiła w sercu nieutulony żal po niej, zwróciła się z
41  2,5 |       straszne krzywdy, miłość i żal bez dna, z drugiej: cześć
42  2,5 |    stratę i jej niedolę. Miłość, żal i zemsta nalały mu ognia
43  2,6 |     odstąpi. Albo co?~- Bo mi go żal. Chłop ci jest na schwał,
44  2,8 |       ona jabłoń w sadzie". Więc żal Maćka stał się większy od
45  2,8 |        światłość wiekuistą. Hej, żal, żal! ale największy panienki,
46  2,8 |   światłość wiekuistą. Hej, żal, żal! ale największy panienki,
47  2,8 |       już byli blisko Zgorzelic, żal w sercu Czecha przeważył
48  2,9 |         zawziętsi".~I chwycił go żal, bo już zagospodarował się
49  2,9 |  nieprzyjaźni żył, przecie mu go żal i bez pożegnania nie chce
50  2,11|       wie... Tego Juranda też mi żal, bo i za życia się boleści
51  2,14|          jadę, może i legnę. Nie żal wam mnie?~- Żal ci mi! -
52  2,14|       legnę. Nie żal wam mnie?~- Żal ci mi! - odpowiedziała cienkim
53  2,16|           słucha, a potem swoje. Żal gęby drzeć!...~- Słyszałem
54  2,17|       duszach pustka, niepokój i żal po przeszłości, i głęboki
55  2,23|     Arnold.~Ale Zbyszko, któremu żal i gniew napłynęły do serca
56  2,23|          jej teraz do Zgorzelic. Żal mi sieroteńki, szczerze
57  2,23|          mi sieroteńki, szczerze żal, ale skoro nie było woli
58  2,23|       westchnął stary rycerz, bo żal mu istotnie było i Jagienki,~
59  2,23|     wpierw nie znajdą jej wilcy. Żal jeno, że ją kara w Spychowie
60  2,26|         się właśnie skończyło.~I żal niezmierny ściskał jej serce
61  2,27|        albowiem łączył się z nim żal, niepohamowany jak wicher,
62  2,27|       pytał: "Ostawisz mnie? Nie żal ci? Wolisz ode mnie niż
63  2,27|         w sercach mieli litość i żal. Zbyszko klęczał w cieniu,
64  2,28|           A był ten lament i ten żal na wpół śpiewem, bo nie
65  2,29|     większego żalu po Danusi. Ów żal przejmował go, opanowywał
66  2,29|      ścięli, gdyby nie to, że im żal okupu. Bracia von Baden
67  2,34|       dlatego, że im wykupu było żal, bo jako wiesz, pieniądz
68  2,34|         go niespodzianie ogarnął żal okrutny - i zakrzyknął:~-
69  2,42|          ją sobie wspomnę, to mi żal. Ale wola boska! Lepiej
70  2,43|      wspomnieniem było mu Danusi żal, ale sam przecie powiadał,
71  2,43|           Co mam się przeciwiać? Żal mi tylko okrutnie rodu,