Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |         wdzięcznej panience mieć swego rycerza, a pora i mnie mieć
 2  1,2 |       dawniej, jeszcze na dworze swego wielkiego ojca, gdzie wszystkie
 3  1,2 |           Danuśka! chceszli mieć swego rycerza? A przetowłosa Danusia
 4  1,2 |        znany, każda prawie miała swego rycerza. Jeśli zaś rycerz
 5  1,2 |         co, Danuśka? dobrze mieć swego rycerza?~- Oj! dobrze! -
 6  1,3 |       nie nastąpiła, to i tak on swego dokaże. Poczuł w rękach,
 7  1,3 |         wzniesioną nad nimi rękę swego władnego małżonka. Jedna
 8  1,4 |   zaprowadził Maćka i Zbyszka do swego domostwa przy ulicy Św.
 9  1,5 |     zawsze ten sam książę, który swego czasu, zniecierpliwiony
10  1,5 |         Bożego powinien kochać i swego króla, i swoją królową,
11  1,7 |          by całkowitą zgubę rodu swego oglądać.~Albowiem, podczas
12  1,7 |         Krzyżacy bojaźni Bożej i swego dobra tylko patrzą, ale
13  1,8 |          żegnał się i do patrona swego w niebiesiech rozpoczynał
14  1,9 |         go żal głęboki. Do czasu swego uwięzienia w Krakowie nie
15  1,10|       dobrej woli, to jeszcze ze swego dołoży. Rycerski to opat,
16  1,11|        to warto na Litwę iść. Ja swego czasu chciałem, alem się
17  1,19|      Zbyszkiem, ów zaś skinął na swego Czecha, aby ją podjął ostrzem
18  1,20|        chwycić ją, przesadzić na swego konia, wziąć przed się i
19  1,22|      życie zawdzięcza, przywołał swego Czecha, aby mu podziękować
20  1,25|         pani, że Jurand wręcz mu swego czasu Danusi odmówił - i
21  1,26|        stało. Czech już przeznał swego młodego pana i wiedział,
22  1,26|          umiłował jako opiekunkę swego dziecka.~W Przasnyszu radzono
23  1,29|          de Fourcy, i o postępku swego giermka, który w tak straszny
24  1,30|         ta sama niewiasta, która swego czasu przywoziła balsam
25  2,3 |       opryszków na całej granicy swego księstwa, wezwawszy zarazem
26  2,5 |    mediolańska zbroja, którą był swego czasu zdobył na Fryzach.
27  2,5 |          tak był pewien siebie i swego zwycięstwa. Lecz Zbyszko,
28  2,5 |     duszę prostą, zwrócił się do swego Czecha i rzekł:~- Śmierdzi
29  2,5 |         cięższą i upartszą bitkę swego rycerza z bratem Rotgierem.~
30  2,6 |   mistrzowi piszę tak: Skoro się swego czasu na naszą osobę, potomka
31  2,8 |        nie wzdragali się chwycić swego czasu samego księcia przy
32  2,10|     dwoma tygodniami wyjechał do swego przyjaciela, biskupa płockiego.
33  2,10|       które stary Zych nakazywał swego czasu karmić i które wedle
34  2,11| przyczyny owego listu, którym go swego czasu opatrzyła.~Księżna
35  2,11|       Toćże oni i samego księcia swego czasu porwali. Nie może
36  2,11|      gniewem zapłonął i do brata swego, mistrza, Zbyszka na skargę
37  2,12|         srebrny krucyfiks, który swego czasu zdobył był na jednym
38  2,16|          Maćko i Zbyszko poznali swego czasu w Krakowie, miał bowiem
39  2,17|           po czym zwrócił się do swego giermka i rzekł:~- Napatrzyłeś
40  2,25|          Zbyszko nie mógł zgonić swego giermka, albowiem ów jechał
41  2,29|        srebra, które Jurand bądź swego czasu wygospodarzył, bądź
42  2,29|      bitwy i napaści - bo i wasi swego nie darują. Każdy też komtur,
43  2,29|       pierwszym uderzeniem kopii swego przeciwnika i świetne nad
44  2,30|        jaką życzliwość okazał mu swego czasu ów sławny rycerz w
45  2,30|           Bogdajże cię! To widać swego nie darujesz. Jednemu Lichtensteinowi
46  2,30|         głośno i rzekł:~- Ba, ja swego czasu ślubowałem księżnie
47  2,31|       Zakon cień taki. jaki padł swego czasu na Templariuszów,
48  2,31|          ostrej odpowiedzi, jaką swego czasu młody rycerz dał mu
49  2,31|       Lorche począł coś mówić do swego giermka, Pomorzanina, umiejącego
50  2,31|   wysłuchał tej odpowiedzi z ust swego Pomorczyka, westchnął głęboko,
51  2,31|         Janusz i kazał im się do swego orszaku przyłączyć, przez
52  2,33|       poznało też Zbyszka, który swego czasu potykał się w szrankach
53  2,35|     Winrych Kniprode tańcował tu swego czasu z piękną Marią von
54  2,39|       znacznej części złupionych swego czasu na Niemcach w rozlicznych
55  2,40|     przypomniało się wówczas, co swego czasu mówił w Malborgu Zyndram
56  2,41|         dobroci - temu jeszcze i swego ustąpię. A waszemu bratankowi
57  2,42|        te dolegliwości, na które swego czasu cierpiał po wypadku
58  2,43|     wcale nie mogło być inaczej. Swego czasu w Krakowie podziwiał
59  2,43|         duszy i serca. Za czasów swego pobytu na dworze biskupim
60  2,46|           na cześć i dla pamięci swego rodzica, nazwała Zychem.
61  2,48|      królowi podejmie się sądzić swego zwierzchnika, tym samym
62  2,49|     wysłał dla powstrzymania ich swego podwojskiego i kilku podręcznych
63  2,49|          Dobka z Oleśnicy, który swego czasu dwunastu niemieckich
64  2,49|       długim niewidzeniu dawnego swego giermka Hlawę.~Więc rzekł:~-
65  2,49|       uporczywość podziwiali już swego czasu nieraz przybyli z
66  2,51|        zdziwieniem spoglądali na swego wodza.~- Co wam jest, panie? -
67  2,51|   została na miejscu i rzuciwszy swego dowódcę, płonęła teraz żądzą
68  2,51|     Zbili się teraz Niemcy wedle swego wojennego zwyczaju w ogromne
69  2,52|        zdziwieniem spoglądali na swego wodza.~- Co wam jest, panie? -
70  2,52|   została na miejscu i rzuciwszy swego dowódcę, płonęła teraz żądzą
71  2,52|     Zbili się teraz Niemcy wedle swego wojennego zwyczaju w ogromne