Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |        chwalący się, gdyby i nie my, nie byłoby już Wilna.~-
 2  1,2 |        cóż wy w Tyńcu robicie?~- My tu nawrócili do klasztornego
 3  1,2 |          odpowiedziała wesoło:~- My jeno tu nogi wstąpili rozprostować,
 4  1,3 |        księżna - tym bardziej że my tu na mszę przybyli, podczas
 5  1,4 |          jeden z rybałtów~- Bo i my stoim - odpowiedział Maćko.~-
 6  1,5 |        się go inni boją, ale nie my! Godnie mówicie! Skrzyknąć
 7  1,5 |      ojce nasi pod Płowcami, a i my widzielim pod Wilnem - odpowiedział
 8  1,5 |         już się i dzieci boicie?~My, Krzyżacy, nie boim się
 9  1,6 |        on jeszcze powiadał tak: "My nie potrzebujemy się oglądać
10  1,7 |       oni nawrócą na Mazowsze, a my do siebie - i pomagaj Bóg!~
11  1,7 |            A z jakiego narodu?~- My Turki.~- Turki? - powtórzył
12  1,7 |       się nie mieliście za co?~- My z daleka, z azjatyckiego
13  1,10|        Co on chce przez bród, to my go w pysk. Nijak nie mógł.
14  1,10|     dlatego wiedzieliście, że to my?~- Wiedziałem, że to wy,
15  1,10|          bom był wyjechał.~- No, my swojak! - rzekł Maćko -
16  1,10|       nie wykręcisz. Do niewygód my na wojnie przywykli. Miła
17  1,10|         Była wojna z Tatary, ale my na niej nie byli, bośmy
18  1,10|           Kiedy się wstydam...~- My się przecie od małości znamy! -
19  1,11|      potrzeba starunku.~- Twarde my chłopy. Jużci, z początku
20  1,11|           Bogdajże was! A czy to my Niemce, żebyśmy mieli odbierać
21  1,13|          dali?~- Dałbym. Z dawna my to przecie uradzili, żeby
22  1,15|        pogolone.~- Nie szpylmany my już ni goliardowie, jeno
23  1,16|          i katapulty w podróży - my zasie jesteśmy w podróży.
24  1,19|          tyle ich napaści - bo i my do nich zaglądamy, ile z
25  1,20|         w głowie Lotaryńczyka.~- My wszelako - rzekł po chwili -
26  1,22|   Spychowa. Wasza Książęca Mość! my sprawiedliwości i kary żądamy
27  1,22|       marszałka pozwoleniem, ale my tu nie pozwoleństwa na walkę
28  1,22|    uderzy!~- Ba! jest pokój, ale my go pierwsi naruszym. Załogi
29  1,23|      wtedy będzie wiadomo, że to my nakazaliśmy dziewczynę pochwycić.~-
30  1,23|          wnet by wiedział, że to my chwyciliśmy oboje - odrzekł
31  1,23|    chcecie do niego wstąpić, ale my zdrajców nie przyjmujem.~-
32  1,25|          na księcia i na mnie, a my byśmy ci dziewczynę zaraz
33  1,28|   obaczyli się, że jak jeszcze i my Mazury pomożem Jagiełłę,
34  1,30|  tajemnic! - rzekł Jurand.~- Ale my je mamy, szlachetny panie -
35  1,30|         gdzie jest panienka.~- I my będziem wiedzieć - rzekł
36  1,30|         mną, przywiózł wam okup, my zaś odjedziem stąd ze szlachetnym
37  2,1 |         zaś naszą toś pijał?~- A my ci za kamień chlebem...~
38  2,2 |       bądźcie w kaplicy, gdzie i my przyjdziemy modlić się za
39  2,3 |       krzyż - rzekł - bo krzyż i my całujem, jeno wasza niecnota...
40  2,3 |      Rotgier ochłonął i rzekł:~- My, zakonnicy, nie podnosim
41  2,6 |         de Bergowa też odszukam. My z jednego kraju, a choć
42  2,8 |         jeden żywie, i to stary. My też zęby mamy, wasza miłość.~
43  2,11|         Wstańcie jeno teraz, boć my przecie nie święci.~Lecz
44  2,12|    Tolimą alibo i bez niego. Już my Szczytno musimy dobyć i
45  2,12|        Jurandzie! - rzekła. - To my - my, cośmy was tu z Prus
46  2,12|   Jurandzie! - rzekła. - To my - my, cośmy was tu z Prus przywieźli.~
47  2,13|   wschodnim zamkom wywieźli.~- A my dlaczego mamy siedzieć w
48  2,14|         i nie rozgorzała. Pilnie my o wszystko dopytywali, a
49  2,14|     pojechali Zbyszko i Maćko, a my tu ostaniem w Spychowie.~-
50  2,15|   narodów Żmujdzini. - Wolnym ci my byli i szlachetnej krwi
51  2,15|      sami nie mają rąk czystych! My chcemy chrztu, ale nie krwią
52  2,15|          O, słuchajcie! Przecież my ludzie, nie zwierzęta, przeto
53  2,17|    niemieckie nienawistne ręce. "My prosimy chrztu - wołali
54  2,22|      ślachty w naszym królestwie my jedni tylko włóczym się
55  2,24|       jagódko. Księżna daleko, a my cię Niemcom odjęli.~Na to
56  2,24|          naród po polsku mówi, a my z bratem od siedmiu lat
57  2,24|      można się na sumienie zdać. My oto pod Gotteswerder wzięliśmy
58  2,24|         podniósł dumnie głowę:~- My i bez tego wiemy, ileśmy
59  2,25|   Podarujcież go nam, panie; już my go sprawim! I prosili tak
60  2,25|     odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajcom",
61  2,26|       winy Bóg go będzie sądził, my zaś uczyńmy swoje. Nie przyczepi
62  2,31|          może mierzić i krzyż.~- My krzyż na płaszczach nosim -
63  2,31|           Milczałbyś! Na uciechę my tu przyszli - i jadło a
64  2,34|    rzekłszy, nie tylko ja, ale i my wszyscy.~- Co zaś? - zapytał
65  2,34|        na rozboju schwytani, ale my możem jechać, kiedy chcecie
66  2,35|    powiada: "Idź złoto do złota, my Polacy barziej w żelezie
67  2,37|          tę truchełkę chodzi, to my ci ją zawiezieni do Krześni...~-
68  2,46| musiałaby się rozdrobnić: "Bo co my mieli? - mówił o tym pewnego
69  2,47|        krzyczeli - nie może, ale my możem!" Wybrałem sobie tedy
70  2,49|         Przecie pozywaliśmy go i my - odpowiedział Powała -
71  2,49|     ozwał się roztropny Maćko. - My ze Zbyszkiem znamy ich,