Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |           prawisz; lepszyś od nich? Ile ci roków?~- Ośmnasty - odpowiedział
 2  1,2 |          brała innego męża, a on, o ile posiadał cnotę stałości,
 3  1,2 |             Tatarów tyle najdziesz, ile ich pobitych na polu leży,
 4  1,3 |         pomagał, natłucze knechtów, ile się da - i na tym koniec.
 5  1,4 |             na niego znaczyło tyle, ile oddać głowę pod topór kata.~
 6  1,4 |       miejsca ruszyć nie mogło.~- A ile mu było roków? - pytał Zbyszko.~-
 7  1,4 |           większego bezpieczeństwa, ile dlatego, że w ten sposób
 8  1,5 |             królowej i tłoczył się, ile mógł, ku stallom, za którymi
 9  1,5 |             ich było tylu ślubować, ile ma roków. Byle mnie Pan
10  1,6 |         Europie. Uczeni wspominali, ile uczyniła dla Akademii, duchowni
11  1,6 |     uczyniła dla Akademii, duchowni ile dla chwały Bożej, statyści
12  1,6 |          dla chwały Bożej, statyści ile dla pokoju między chrześcijańskimi
13  1,6 |           monarchami, prawoznawcy - ile dla sprawiedliwości, biedni -
14  1,6 |           sprawiedliwości, biedni - ile dla ubóstwa, i wszystkim
15  1,6 |              ale rozumu nie szkoda, ile żeś głupi jak cap.~- A wy
16  1,7 |             majętności i synowca, o ile pozwalały mu na to wyprawy
17  1,7 |            nie będę Danuśce skąpił. Ile palców u rąk - nie trzech!~
18  1,8 |              jeno co najmniej tyle, ile palców u obu rąk. Przez
19  1,14|              ona zaś opowiadała mu, ile jest bobrów na Moczydołach,
20  1,14|         jest bobrów na Moczydołach, ile na Zgorzelicach i jak sobie
21  1,17|             się dla niego wyzwania, ile jakowejś doraźnej ciężkiej
22  1,18|          rady! Udał mu się Zbyszko, ile że mu obiecował do pomsty
23  1,19|              Ale chyba nie Niemiec, ile że naszą mową dobrze mówisz.
24  1,19|         Janusza. Spytajcie się tam, ile relikwiów ode mnie nabrali -
25  1,19|          nie trzy czuby, jeno tyle, ile paliców u rąk, ale trzy,
26  1,19|             i my do nich zaglądamy, ile z przyczyny wielkiej ich
27  1,22|        jeden zwykły mąż tyle złego, ile ten zbój ze Spychowa. Wasza
28  1,22|          zwyciężał waszych rycerzy? Ile razy nasadzaliście na niego
29  1,22|             nie może odpowiadać, bo ile jest królestw na świecie,
30  1,23|     postanowił jeszcze sprawdzić, o ile jego podejrzenia są słuszne -
31  1,25|            dyspensy by nie odmówił, ile że są do tego przyczyny...
32  1,25|             od niego, podniósł się, ile mógł, wsparł głowę na oknie
33  1,26|          tak mówiąc, nabrał śniegu, ile mógł dwiema rękawicami objąć,
34  1,26|           miłości bratanka i o tym, ile ów Danusi zawdzięcza...
35  2,2 |          zdradę, na naszą zbrodnię. Ile może być z tego szkody dla
36  2,4 |            go tak przez tyle czasu, ile trzeba na zmówienie "Ojcze
37  2,5 |       takich trzy ślubował, a potem ile paliców u rąk. Bóg zdarzył!~-
38  2,6 |           trawiła go gorączka - i o ile z konieczności nie musiał
39  2,8 |         prosi. A Zychowi w to graj, ile że z księciem się znał i
40  2,11|          waszego bratanka nie było, ile że Lichtensteina, choć z
41  2,17|           wiedzieć o mojej Danuśce, ile wiem o Malborgu. Pytacie,
42  2,19|       wypytywać śpiesznie, jak idą, ile jest jazdy, ilu knechtów
43  2,19|              bodąc, rażąc z kusz, o ile zamęt bitwy na to pozwalał,
44  2,22|        jęczeć, nie tyle od ukłucia, ile dlatego, że nagle uczul
45  2,24|           wyraźnie, ilu pachołków i ile koni ma wziąć Zbyszko, poszedł
46  2,25|            tyle tylko wypoczywając, ile było koniecznie trzeba,
47  2,25|           Sieciechówna. Naówczas, o ile drogi pozwalały, łechtał
48  2,27|             Pan Jezus się zmiłował! Ile było boleści, ile płakania!
49  2,27|         zmiłował! Ile było boleści, ile płakania! Danuśko!... Teraz
50  2,29|           Zbyszka tyle grzywien, na ile zgodzili się z Arnoldem
51  2,30|           zaś łatwiej się upomnieć, ile że wobec majestatu nie tacy
52  2,31|             jednak nie tyle wzrost, ile powaga, której nie miała
53  2,32| okrutni-kiem, bał się sądu Bożego i ile mógł, hamował pychę i zuchwałość
54  2,32|      jedności. Mistrz przestrzegał, ile mógł, prawa i sprawiedliwości,
55  2,32|            prawa i sprawiedliwości, ile mógł, łagodził osobiście
56  2,33|        skale nie masz tyle miejsca, ile tu w równi - odparł pan
57  2,38|             się także temu w duszy, ile to niewiasta znaczy we wszystkich
58  2,40|        żołnierza, jaka ilość dział, ile czasu potrzeba na zebranie
59  2,41|        wszelako w końcu przekonać - ile że Wilk sam był na świecie -
60  2,43|       wzgardził. Nawet z Maćkiem, o ile dawniej skora była do zwierzeń,
61  2,44|             sobie ze mnie dworować, ile chcesz, co, wiera, zawsze
62  2,46|         młyńskie na plecy bierze, a ile to razy mój go poszczerbił!
63  2,47|           nie sprawił nawet i tyle, ile wyście sprawili. Ślubowaliście
64  2,49|            łamali głowy nad tym, za ile dni spotkanie może nastąpić,
65  2,49|          się do Powały z Taczewa:~- Ile, mówicie, panie, przyszło
66  2,51|      Chrystus! Gdzieś ich widział i ile chorągwi?~- Widziałem jedną
67  2,51|       odróżniały nawet dokładnie, o ile wiatr targający chorągwie
68  2,51|       zamachnie, a potem jął walić, ile mu sił i pary w piersiach
69  2,52|      Chrystus! Gdzieś ich widział i ile chorągwi?~- Widziałem jedną
70  2,52|       odróżniały nawet dokładnie, o ile wiatr targający chorągwie
71  2,52|       zamachnie, a potem jął walić, ile mu sił i pary w piersiach