Tom,    Rozdzial

 1  1,3 |         widzieliście go własnymi oczyma, pobożny ojcze? -spytała
 2  1,3 |        siedziała z przymkniętymi oczyma koło księżny - i myślał,
 3  1,4 |         się, ale rzuciwszy wokół oczyma, odrzekł:~-Tu ziemia równa,
 4  1,4 |         wspomaga.~- Pójdę za cię oczyma świecić - rzekł do Zbyszka
 5  1,4 |  mówiącego Maćka swymi stalowymi oczyma tak obojętnie, a zarazem
 6  1,5 |        powstawszy z zaiskrzonymi oczyma, począł wołać zdyszanym
 7  1,5 |           król zaś począł mrugać oczyma, co było u niego oznaką
 8  1,5 |         się do Maćka i ukazał mu oczyma na Lichtensteina, jakby
 9  1,8 |     patrzeć na Juranda okrągłymi oczyma, nie mogąc słowa przemówić.~
10  1,9 |      Zbyszko spojrzał na stryjca oczyma dziecka.~- A co, jak nie
11  1,10|          na Zbyszka rozbawionymi oczyma, on zaś patrzył także z
12  1,10|      pochyloną głową, z krwawymi oczyma i wywalonym ozorem, zziajany,
13  1,13|         Na to Zych począł mrugać oczyma i rzekł:~- Gorzej to, że
14  1,15|    odsapnął rozgłośnie, potoczył oczyma po obecnych, za czym roześmiał
15  1,15|        od stóp do głowy bystrymi oczyma, a wreszcie rzekł:~- Zbyt
16  1,15|      czas jakiś wokoło gniewnymi oczyma, a wreszcie rzekł:~- Kto
17  1,17|          Zbyszka wytrzeszczonymi oczyma. Gniew walczył w nim o lepszą
18  1,17|  skamieniały i tylko po mruganiu oczyma można było poznać, że żyw
19  1,19|       ciepło, rzucił raz i drugi oczyma na wilczą opończę przywiezioną
20  1,19|      panienkę, ale potem to jeno oczyma za nią wodzi i patrzy, czyli
21  1,20|     popatrzył na niego, mrugając oczyma, następnie zmarszczył brwi
22  1,21|    upatrywać spod grzyw krwawymi oczyma ukrytego nieprzyjaciela.~
23  1,22|    mrugając przy tym nieznacznie oczyma, jakby mu chcąc dać do zrozumienia,
24  1,24|  zaczerwienionymi od bezsenności oczyma i z dwojakami w ręku, pełnymi
25  1,26|              Tu mignęli mu przed oczyma: Wilk z Brzozowej i młody
26  1,27|          włosami i z zamkniętymi oczyma. Usta miał otwarte i robił
27  1,27|         wokół, mrugając przy tym oczyma.~- Pochwalony Jezus Chrystus!...
28  1,30|       nogi i spojrzał na Juranda oczyma pełnymi pychy i pogardy.~
29  2,1 |        się i obrzuciwszy Juranda oczyma, znów spytał:~- Broni zaś
30  2,1 |          na głowie, z obłąkanymi oczyma, cały oblany krwią i krwią
31  2,5 |      ledwie można było pochwycić oczyma jego ruchy. Zląkł się książę
32  2,5 |         czasie walki raz i drugi oczyma i nagle uczuł się ogromnie
33  2,6 |           opat!...~I zaraz przed oczyma przesunęła mu się Jagienka -
34  2,8 |       się? - zawołał, błysnąwszy oczyma, z okrutnym zaciekawieniem
35  2,9 |         niegodnej pomsty za jego oczyma nie wywrą. Hej! z wami całkiem
36  2,9 |       widoki otworzyły się przed oczyma młodego paliwody. "Nie dość
37  2,9 |         czas jakiś swymi modrymi oczyma, po czym, zbliżywszy się,
38  2,11|       jest.~To rzekłszy, pokazał oczyma na Lichtensteina, który
39  2,11|      Lichtenstein, przed którego oczyma nic nie mogło się ukryć,
40  2,13|         Czecha szeroko otwartymi oczyma, który rozumiejąc dobrze,
41  2,14|     Juranda, który z zamkniętymi oczyma i przechyloną w tył głową
42  2,14|   spłoszona, z bijącym sercem, z oczyma świecącymi zarazem od łez
43  2,17|          z pochylonymi głowami i oczyma utkwionymi w zarzewie. Niektórzy
44  2,19| spotniałą twarzą i z zamkniętymi oczyma, bez ruchu, do trupa podobny.~ ~
45  2,20|     wziął go i zaczął przebiegać oczyma przy blasku ognia.~I przebiegł
46  2,22|       Przed bystrymi Zbyszkowymi oczyma nie ukryły się i inne wyciski,
47  2,24|       posłaniu i z otwartymi już oczyma powtórzyła:~- Zbyszko...~
48  2,25|      Często też stawała mu przed oczyma rumiana jak jabłuszko Sieciechówna.
49  2,32|          marszczyć się i błyskać oczyma, ustąpił, nie chcąc doprowadzać
50  2,33|          i w milczeniu obejmował oczyma wszystkie baszty i ogrom
51  2,33|         tej, że zakryte są przed oczyma ludzkimi sądy i wyroki Boże.~
52  2,33|          jeszcze raz mogli objąć oczyma cały ów olbrzymi kwadrat
53  2,38|         z zasłonionymi ramieniem oczyma i z głowa spuszczoną tak,
54  2,42|     kręcisz po izbie, to za tobą oczyma wodzi.~- Widzieliście? -
55  2,43|        rączkami, ze wzniesionymi oczyma i grającą na luteńce, wśród
56  2,43|          wedle słów Maćka za nią oczyma, gdziekolwiek się ruszyła,
57  2,47|          przez chwilę zdumionymi oczyma, po czym uderzył się nagle
58  2,51|        namiot, mógł już własnymi oczyma przekonać się, że prawdę
59  2,51|  strasznym uczuciem. Może ujrzał oczyma duszy stosy trupów i rzeki
60  2,51|        dziecinnymi nań spoglądał oczyma. Rzucił go tedy Andrzej
61  2,51|          ukąsi.~Szukał on wszędy oczyma Kunona Lichtensteina, ale
62  2,51|         bez jeźdźców, z krwawymi oczyma i rozwianą dziko grzywą.~
63  2,51|  twarzami, z otwartymi szklanymi oczyma, w których zastygł gniew,
64  2,52|        namiot, mógł już własnymi oczyma przekonać się, że prawdę
65  2,52|  strasznym uczuciem. Może ujrzał oczyma duszy stosy trupów i rzeki
66  2,52|        dziecinnymi nań spoglądał oczyma. Rzucił go tedy Andrzej
67  2,52|          ukąsi.~Szukał on wszędy oczyma Kunona Lichtensteina, ale
68  2,52|         bez jeźdźców, z krwawymi oczyma i rozwianą dziko grzywą.~
69  2,52|  twarzami, z otwartymi szklanymi oczyma, w których zastygł gniew,