Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |          rycerz?~- Dyć to jeszcze dziecko.~Dalszą rozmowę znów przerwał
 2  1,2 | przyjeżdża i rad widzi, że mu się dziecko zdrowo, w miłości książęcej
 3  1,6 |      ksiądz biskup Piotr ochrzcił dziecko tej samej nocy, z czego
 4  1,6 |      pierwszych miesiącach życia, dziecko nie może czynić ni źle,
 5  1,6 |       piersiach stryj ca jak małe dziecko.~- Myślałem, że już nie
 6  1,6 |      księżna ją miłuje jak własne dziecko.~- O, dla Boga! To i Danuśkę
 7  1,9 |      dotrzyma, boć to szlacheckie dziecko, nie żadna powsinoga. I
 8  1,19|        Brano go za wojewodzińskie dziecko, a gdy powiadał ludziom,
 9  1,22|        Jurand ma tu córkę, jedyne dziecko, którą jako źrenicę oka
10  1,24|      mówiąc:~- Ano, bieda na cię, dziecko, przyszła - co?~- Jużci! -
11  1,26|        Danuśkę miłować jak własne dziecko!~I nagle serce w Zbyszku
12  1,27|      odrzekł:~- W Ciechanowie?... Dziecko czeka i... księstwo... Danuśka!
13  1,27|     zapytała księżna.~- Mówił, że dziecko czeka w Ciechanowie - odpowiedział
14  1,28|        miłosierdzie boskie, gdzie dziecko? - zawołał, zrywając się,
15  1,28|         wpół oślepli i że chcecie dziecko widzieć... Wzięli Danuśkę
16  1,28|          duszy mojej! Chwycili mi dziecko i zatracą!~- Kto?~- Krzyżaki!~-
17  1,28|       mnie dawajcie znać. Oni wam dziecko za de Bergowa odeślą, aleja
18  1,28|          oczy wam gasną i jako na dziecko raz jeszcze spojrzeć chcecie.
19  1,29|          A na onych łowach tyś mi dziecko ratował!~- Jakożem miał
20  1,29|          tym, którzy na to jedyne dziecko jego rękę podnieśli!~Przez
21  1,30|         na powrozie... Teraz znów dziecko... Jezu! Jezu!~I znów zapadło
22  1,30|       pomstę da spełnić, to Mu to dziecko, które mi ostało, oddam.
23  1,30|          w kominie ognia.~- Gdzie dziecko? - zapytał.~Oni jednakże
24  1,30|           Nie daj Bóg, abym się o dziecko miał targować.~- Tego też
25  1,30|        rzekł Jurand - że zbóje mi dziecko porwali i od zbójów muszę
26  1,30|       Bergowa i tamtych innych za dziecko wypuszczę?~- Powiecie, żeście
27  1,30|        nigdy nie chodziło o wasze dziecko - odrzekła syczącym głosem
28  1,30|          wam oddam jeńców, nim mi dziecko wrócicie?~- Uczyńcie, panie,
29  1,30|         Krzyżacy chcą - uduszą mu dziecko; jeśli zaś uczyni, to i
30  1,30|         chwilę zdawało mu się, że dziecko wyciąga do niego ręce z
31  1,30|           wyciąć załogę i uwolnić dziecko - ale jej mogło nie być
32  1,31|          ja niż Spychów zdaję, bo dziecko.~- I śmierci godzina niewiadoma -
33  1,31|           mnie ima. I chodzi mi o dziecko... toć ja ją jedną mam.
34  1,31|         mu ramiona:~- Toś mi i ty dziecko!...~Po czym rozeszli się,
35  1,32|           zgubić, nie zaś wybawić dziecko.~I wraz schwycił się Jakby
36  1,32|    Lichtensteina też bił, od tura dziecko bronił i tamtych czterech
37  1,32|          Chciałby przecie jeszcze dziecko w życiu widzieć i kiedyś,
38  1,32|        Zalim się nie ofiarował za dziecko?" - rzekł sobie w duszy.~
39  1,32|       konia.~- Ofiarowałem się za dziecko - powtarzał sobie Jurand.~
40  1,32|     postąpić? Ty, Chryste, wiesz: dziecko niewinne uduszą, jeśli nie
41  1,32|         inny gra, tylko ona -jego dziecko! jego kochanie... Więc padł
42  1,32|          Jezu! dyć słyszę jeszcze dziecko! O Jezu!!... I szlochanie
43  2,1 |       rzekł przewodnik.~- Oddadzą dziecko za mnie?~A młodzieniec podniósł
44  2,1 |           zdziwieniem:~- To wasze dziecko tu jest?~- Córka.~- Owa
45  2,1 |     duszne zbawienie, oddajcie mi dziecko, jakoście obiecali!~I chciał
46  2,1 |     obiecali, że za to oddacie mi dziecko, które się tu znajduje.~-
47  2,1 |           oddał mu prawdziwe jego dziecko i nie postępował jako oszust
48  2,1 |          śmierci twojej, oddaj mi dziecko!~I wstawszy z klęczek, szedł
49  2,3 |        rycerze zakonni porwali mu dziecko, każdy przeto w duszy myślał,
50  2,6 |           dworzec ni na Jurandowe dziecko. A gdyby wreszcie nawet
51  2,7 |          i rzekł łagodnie:~- Jać, dziecko, pytam: zali już w kaplicy?~-
52  2,11|          panie; porwali mu zdradą dziecko i wyparli się, a o panu
53  2,11|         płacąc za zemstę, porwali dziecko -i samego umęczyli tak okrutnymi
54  2,13|    poszedł stary komtur Jurandowe dziecko mu przynieść, bo mu tamten
55  2,14|       obyście w zdrowiu wrócili i dziecko przywieźli, na którą to
56  2,18|       niewiastę bezbronną, ba! na dziecko niewinne.~- Ciężka, ale
57  2,21|          niego chciwie ustami jak dziecko do piersi matki i począł
58  2,24|           ja zmiłowanie nad tobą, dziecko, i tylko dobra chcę twojego -
59  2,24|         Danusię na ręku jak matka dziecko - i zrozumieli jego kochanie,
60  2,25|    krzyżacki, który katował was i dziecko wasze; dajcie znak, co mam
61  2,27|        się, że to wiozą swojackie dziecko, odbite Krzyżakom, a do
62  2,27|           wywarła się na niewinne dziecko, ślepa i zimna. Gdyby złowrogi
63  2,27|           uśmiechać, zupełnie jak dziecko, które we śnie widzi anioła.
64  2,28|        nie kto inny -i że poznaje dziecko. Potem objął ją jednym ramieniem,
65  2,30|          wykupu. Nic to u nich na dziecko rękę podnieść.~Tu zamyślił
66  2,31|           że mu będę jako rodzone dziecko...~I po tych słowach rozpłakała
67  2,38|           orze od pługa... Pana i dziecko to bym rad jeszcze pomścił...~