Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         się czynić nie godzi. A cóż pospolity człowiek! Niejeden
 2  1,1 |      nikt mierzyć się nie może. Cóż to prawisz; lepszyś od nich?
 3  1,2 |     Powieźli ją do Krakowa,~- A cóż wy w Tyńcu robicie?~- My
 4  1,2 |    człowiek znajdzie gościnę, a cóż dopiero majestat, zwłaszcza
 5  1,2 |  Zbyszka:~- Aj! ślubuj! ślubuj! cóż zasię jej poprzysiężesz?
 6  1,4 |   dwadzieścia lat przybyło:~- A cóż! Moc boska nad ludźmi!~-
 7  1,4 |      przygodziło.~- A z Niemcem cóż uczynim? Języka mu przecież
 8  1,5 |   Kutłuk panował synom Beliala. cóż nam z tego przyjdzie?~-
 9  1,5 |          iż was do cna skruszę. Cóż to jest bowiem nienawiść,
10  1,5 |          pacholę to jeszcze! za cóż nas wszystkich z jego przyczyny
11  1,5 |     zaraz to do serca bierze, a cóż dopiero, jeśli o szyję młodzianka
12  1,6 |     zabrano naszą umiłowaną? Na cóż się zdały nasze procesje,
13  1,6 |        z rozbojów i grabieży.~- Cóż się z nim stało?~- U Juranda
14  1,6 |       co z tego?~- Co z tego? A cóż wam kasztelan rzekł, że
15  1,7 |      bić pokłony aż do ziemi.~- Cóż to za odmieńcy? - zapytał
16  1,10|        idą...~Hoc! hoc! hoc! Na cóż im się taniec przyda?~Dobry
17  1,10|     blisko rok nie widział.~- A cóż się z wami działo? Skąd
18  1,10|         zauważył Maćko.~- Ba, a cóż błogosławione dusze w niebie
19  1,14|         nie chcę widzieć". To i cóż mieli robić? Jak są w Zgorzelicach,
20  1,14|     Zgorzelice i siłą cię brać. Cóż by Zych uczynił, jeśliby
21  1,15|     Duchowi~Świętemu pobluźnił. Cóż to sobie myślicie! Może-li
22  1,15|    Przygarnąłem ich i żywię, bo cóż mam robić? Nicponie i powsinogi
23  1,19|       wosk i sami powiecie.~- A cóż przeor sieradzki?~- Ach,
24  1,19|  niektórzy mówili otwarcie: "Po cóż nam się było z Litwą łączyć,
25  1,22|       groź, boć się nie boję.~- Cóż mam donieść mistrzowi?~-
26  1,22|     znaleźliby radę na Juranda. Cóż Witold! namiestnik Jagiełłów!
27  1,22|        Witoldowe szczenięta - i cóż mu za to? Hałas oni z byle
28  1,23|          odrzekł Danveld.~- Ba, cóż z nią uczynicie?~Na to Danveld
29  1,24|         ksiądz Wyszoniek - a po cóż by go pachoł miał zabijać,
30  1,25|    miłościw mnie grzesznej.~- I cóż się stało? - zapytała Danusia.~-
31  1,25|        Co? - rzekła księżna - a cóż by jak nie oną pieśń, którąś
32  1,26|       oddał. "Po prawdzie, to i cóż ma lepszego do zrobienia?
33  1,28|      mam rozkazać, by ją oddał? Cóż mu powiemy?~- Gdzie jest? -
34  1,30|       przysięgę przysłano.~- Po cóż was przysłano?~- Powiedzieli
35  1,30|        a za nim ksiądz Kaleb.~- Cóż wysłańcy? czego chcą? -
36  1,31|         tamtego świata gadacie. Cóż to jest?~- Bom już przez
37  2,2 |       Tak będziesz mówił, a oni cóż ci na to powiedzą? Jużci
38  2,6 |    Koniecznie, miłościwy panie. Cóż mam innego czynić? Chciałem
39  2,7 |      oko miał tylko jedno, więc cóż dziwnego, że mu je wybito,
40  2,8 |     Nastała chwila milczenia.~- Cóż myślisz - zapytał po chwili
41  2,8 |        o niczym?~- Na miły Bóg! cóż się stało?~- Ba, prawda,
42  2,8 |      zaniepokoiło Maćka.~- No i cóż ty? - pytał, skończywszy
43  2,8 |         byle cię pocieszyć, ale cóż, nieszczęsny, uczynię? Co
44  2,9 |         się Boga! a to co? jak? Cóż jej tam do głowy strzeliło?~
45  2,10|     Pani wasza nie taka bojąca. Cóż się wam mogło złego przygodzić
46  2,11|    ostali.~- Jak to nie ostali? Cóż im się przygodziło?~- Ja
47  2,11| dziesięciu takim by poradził, a cóż dopiero, że ich kupa! Lepiej
48  2,11|        czego nam było trzeba, a cóż dopiero, gdy się do jego
49  2,11| grzeszne wargi moje proszą.~- A cóż Zbyszko więcej powiadał?
50  2,12|     między sobą szeptać:~- No i cóż?~- Nie pójdziem czy jak?~-
51  2,13|      nie wróci".~- Na miły Bóg! cóż się stało? Znalazła się
52  2,13|    żmujdzkiej granicy leży.~- A cóż na to Maćko?~- Rycerz Maćko,
53  2,13|       nie będzie się wam cniło? Cóż tu będziecie czynić?~- Pana
54  2,14|         takiego jagniątka. Bo i cóż ona choćby Krzyżakom przewiniła?
55  2,16|         udach i zawołał:~- Tfu! cóż to za pień!... To niby słucha,
56  2,21|       Czego? Msze ci na nic, po cóż przychodzisz?" A tamten
57  2,22|    nawet w zbożnych krainach, a cóż dopiero w boru tak dzikim
58  2,23|        Tak, ale co teraz?~- Ha! cóż? Odwiozę ją na powrót do
59  2,24|       tego u nas nie odmówią, a cóż dopiero swoim! Dla tej niebogi
60  2,30| rycerzowi Maćkowi się przyda.~- Cóż zaś może wskórać?~- Niech
61  2,30|     chwytają dzieci jako wilcy. Cóż by to było, gdyby się nie
62  2,33|       się na twierdzach znacie, cóż nam o tej powiecie?~- Twierdza
63  2,33|      brwi:~- Nie rozumiem.~- Bo cóż ci jest sercem w każdym
64  2,34|   takich rzeczy ciekawy.~- No i cóż?~- A nic! Jużci tęga jest
65  2,34|      serce w nas upadło.~- No i cóż?~- Ano, da Bóg, że jak przyjdzie
66  2,40|          Więc ja znów na to: "A cóż to, Jagienka twoja, żeby
67  2,43|    koniecznie chcesz ginąć - to cóż mam robić?~- Dobrze! róbcie,