Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |         waleczne słowa gadał, których wszelako nie wyrozumiesz, bo to jest
 2  1,2 |         zakonników młody wiek Danusi, wszelako i to nie bardzo, gdyż w
 3  1,3 |               innych miejscach, żadne wszelako nie mogło porównać się z
 4  1,4 |              w kościach nie poskąpił, wszelako nie powiadam się najmocniejszym
 5  1,4 |               a z nim i księżna. Inni wszelako wychwalali w głos siłę Zbyszkową,
 6  1,4 |        pomiarkowawszy wszystko, myślę wszelako, że ci głowę utną.~- Myślicie? -
 7  1,5 |             wszystko nic nie pomoże".~Wszelako nazajutrz przyszła do niego
 8  1,6 |         wzięto, a dać nie dano!" Inni wszelako powtarzali, zalewając się
 9  1,9 |               między ludźmi bywa. Bóg wszelako da, że z czasem wszystko
10  1,12|               porwali ich zbóje, byli wszelako ludzie, którzy widzieli
11  1,13|            rzekł jakby do siebie:~- A wszelako radzi się oni widzą...~-
12  1,18|         cierpnie, mnie też gniewno, a wszelako pomiarkowawszy, co on miał
13  1,19|       szarpali nam wnętrzności". Inni wszelako powiadali: "Szaleni mnichowie!
14  1,19|               prędko. Nie przyszło mu wszelako do głowy, że ludzka chęć
15  1,19|                nie wypytywał.~- Myślę wszelako - mówił - że Jurandówna
16  1,19|             prawdy nie dowiem, Bóg ci wszelako zapłać, bo zaraz mi ulżyło.~
17  1,20|              między Niemcami". Młodzi wszelako myśleli: "Nie dziwota, toć
18  1,20|             głowie Lotaryńczyka.~- My wszelako - rzekł po chwili - jesteśmy
19  1,21|             zwracając się do księżny.~Wszelako inne dwórki zajęły się przy
20  1,22|            nim mistrz nie zadrze...~- Wszelako wzięliśmy ziemię dobrzyńską -
21  1,23|         pożegnanie niezbyt przyjazne, wszelako książę, nie chcąc, wedle
22  1,24|             granicą, i rzekł:~- Wyślę wszelako pismo do mistrza, aby zasię
23  1,25|              nawet i mężate być mogą, wszelako powinności względem Zakonu
24  1,26|              niego za ciężki, mniemał wszelako, że chwyciwszy toporzysko
25  1,26|            Byliśmy tuż pod miastem, a wszelako gdyby nie ci ludzie, jeździlibyśmy
26  1,26|         zastawiać je na stole. Zdążył wszelako Zbyszko podjąć ją jeszcze
27  1,29|          przedtem z Jurandem, odłożył wszelako tę rzecz do Spychowa, tym
28  1,30|               wam w sprawach ważnych. Wszelako ten, który nas wysłał, rozkazał
29  1,32|          zabić, bo ich za mało; gdyby wszelako uderzyli na mnie, to znak,
30  2,3 |         odmienił Jurandównę".~- Zbóje wszelako nie mogli, jako prostacy,
31  2,9 |             Wilk - rzekł żywo Maćko - wszelako na dzieci ręki nie podniosą.
32  2,9 |               nieprzyjacielowi staną, wszelako niegodnej pomsty za jego
33  2,9 |               za bezecnego ogłoszono. Wszelako markotno mi, że jadę. Okrutnie
34  2,9 |             choć trafi się i psubrat, wszelako gdy na rycerską cześć i
35  2,10|           rozmiękała łatwo od dżdżów. Wszelako Wit, który jako miejscowy
36  2,11|             szczęśliwości nie zaznał. Wszelako - wiecie-li na pewno, że
37  2,11|               naszą ubogą gościnność; wszelako co do mistrza trudno będziecie
38  2,11|         Ludzie nic dobrze nie wiedzą, wszelako ja tak myślę, że jeśli Danuśka
39  2,11|             potrafi - odrzekł Maćko - wszelako nie o byle coście prosili.~
40  2,13|            tak że i znaku nie będzie, wszelako~nie zabił. Ale komtur omdlał
41  2,15|           łudząc go układami, zasilał wszelako Żmujdź pieniędzmi, ludźmi,
42  2,17|         ściglejsze niż tatarskie.~- A wszelako dziwno mi to jest, bo com
43  2,18|             że wilcze oni serca mają, wszelako i to prawda, że w Szczytnie
44  2,21|               pobiła ręka olbrzyma.~- Wszelako jakżeś ty to wszystko mógł
45  2,21|               chce, może go zobaczyć; wszelako lepiej jest na słowo uwierzyć
46  2,22|            naprzód i znikł im z oczu, wszelako na połowie czasu między
47  2,23|       nadzieja i będzie, co ma być.~- Wszelako ustrzegę ja panienki i od
48  2,24|             juczne konie, ale czekał.~Wszelako gdy minęło południe, a ona
49  2,24|               rzecz popaść w niewolę, wszelako Bogu dziękuję, że mnie nie
50  2,24|              starszego brata. Wynikła wszelako z owego sporu ta korzyść,
51  2,25| patrona-męczennika.~- Powiedzieliście wszelako, wielebny ojcze, że położy
52  2,26|                 jeno ufam w moc Bożą. Wszelako, jeśli się boicie, to można
53  2,29|         odniósł zwycięstwo. Tymczasem wszelako i Zbyszko, i de Lorche cieszyli
54  2,30|          gorsza od miecza hańba! Była wszelako i druga takowa przyczyna,
55  2,30|           wzór dworności i obyczajów.~Wszelako Powała z Taczewa dojrzał
56  2,31|              płaczę nad tobą. Bóg tak wszelako zrządził, że na nic były
57  2,31|           królewskich. Opłacił im się wszelako zawód, bo spotkał ich książę
58  2,31|              by się skończyło, z nimi wszelako może się przygodzić, jako
59  2,32|            świecie.~I była to prawda, wszelako na tę prawdę odpowiedział
60  2,34|                to i ja bym się śmiał. Wszelako mam ci ja i inną do smutku
61  2,36|                Prawda, że piastowała, wszelako szczerze rzekłszy, czas
62  2,38|             nie został zbawion, na to wszelako nie ma rady.~- Co tu wyroków
63  2,41|             albo na długie miecze, ci wszelako nie chcieli stawać z duchownym,
64  2,41|          weźmie nowiny. Maćko dał się wszelako w końcu przekonać - ile
65  2,47|          bardzo przedniej.~- Wolałbym wszelako, żeby to były Kunona - mówił