Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |        panie, byliście przy tym? Jakoże was zowią, bom zapomniał?~-
 2  1,2 |      widocznym gniewem:~- No, to jakoże będzie?~- Jedźcie sobie
 3  1,3 |       rąk i nóg nie zliczył...~- Jakoże z nimi wojować? - powtórzyła
 4  1,4 |    zawołał Zbyszko.~- To dobrze. Jakoże was zowią? Maćko wymienił
 5  1,5 |   wiedział, że mu nie darujecie. Jakoże uczynicie?~- Jak się posłowanie
 6  1,6 |          ciągle krwią plwacie?~- Jakoże nie mam plwać, kiedy mi
 7  1,6 |       chwilę, po czym rzekł:~- A jakoże bywa na wojnie? Czy to koniecznie
 8  1,6 |  poskoczył jeszcze ku niemu:~- A jakoże Danuśka? zdrowa już? Nie
 9  1,9 |          Ano, widzisz.~- Ba! Ale jakoże mi ją przeciw ojcowej woli
10  1,15|    Bogdańca. Nie stawił się...~- Jakoże miał duchownemu stawać? -
11  1,16|         Zaraz-li go napadniem?~- Jakoże w kościele będziesz napadał?~-
12  1,17|        odpowiedział spokojnie:~- Jakoże ją mam brać, kiedym ja przed
13  1,18|       choć trochę pofolgowali.~- Jakoże mam mówić? Tatuś więcej
14  1,19|      widziałem ją przy księżnie. Jakoże jej w adwencie wychodzić?~
15  1,19|          z Kropiwnicy zapytał:~- Jakoże was zowią, bom niedobrze
16  1,20|          dał nad nim zwycięstwo. Jakoże skończyła się ta wojna?~-
17  1,22|        żądał, by ludzie odeszli. Jakoże mam go za to karać alibo
18  1,23|       gojący balsam hercyński.~- Jakoże mam wam podziękować, panie? -
19  1,23|         na zdradę, na hańbę.~- A jakoże możecie nam zabronić? W
20  1,23|     wyście jeden, nas czterech - jakoże nie pozwolicie?~- Jako nie
21  1,25| obejmując znów kolana księżny.~- Jakoże to być może bez pozwoleństwa
22  1,25|    jestem, ale i książęcy sługa. Jakoże, miłościwa pani, rozkażecie?~-
23  1,26|             A jeśli przyjadą, to jakoże będzie, miłościwa pani?
24  1,26|       się siano na posłanie. Ale jakoże będzie?...~A księżna poczęła
25  1,27|          i opadały od oddechu.~- Jakoże jest? - spytała księżna.~-
26  1,27|    Pochwalony Jezus Chrystus!... Jakoże wam? - rzekła księżna. Lecz
27  1,28|       dobrym słowem pokrzepić:~- Jakoże wam jest? - spytała~Ów zaś
28  1,30|         nie będzie przeciwny, bo jakoże mu się nie wypłacić za taki
29  1,30|          ludzi z listami wyszła, jakoże trafią?~- Nieraz już wysyłali
30  1,31|      niej właśnie wychodził.~- A jakoże pan? - zdrowi? - zapytał.~
31  2,4 |     Mówił, że to nie Krzyżacy.~- Jakoże tedy możesz życie ważyć
32  2,5 | doprowadzi.~A Zbyszko odrzekł:~- Jakoże mam się radować, miłościwa
33  2,6 |          przyszło mur gryźć, ale jakoże mi bez pozwoleństwa wojnę
34  2,6 |       jakować przygoda spotkała, jakoże pokazałbym się na oczy mojej
35  2,7 |         Rotgiera i czekał.~- Ba! jakoże masz przemówić - rzekł wreszcie -
36  2,8 |         Chrystusowego.~- A potem jakoże? ostali sami?~- I! - nie
37  2,8 |         się stało?~- Ba, prawda, jakoże masz wiedzieć, kiedyś tu
38  2,9 |              To i czegóż chcesz? Jakoże mi między Krzyżaki cię brać?~-
39  2,9 |       drgało nieco szyderstwa:~- Jakoże? Taka ślachecka gościna
40  2,9 |         rumianą jak jabłuszko.~- Jakoże się miewasz, Jaśku, a co
41  2,10|          jak sierpem rzucić?~- A jakoże mi samej z Sieciechówną
42  2,10|         nawidzisz tego Czecha... Jakoże?~Ale pytanie pozostało bez
43  2,11|         możny był pan a potężny; jakoże go było w takim dziadzie
44  2,11| krzyżackich, które ślubował?~- A jakoże to przeznać? - spytał ksiądz
45  2,14|      jakby ją tam już widział.~- Jakoże ją może widzieć, oczu stradawszy?
46  2,15|       chyba żebrać lub rozbijać! Jakoże im wodą chrztu nas obmywać,
47  2,16|           począł się żegnać.~- A jakoże, kniaziu, będzie? - spytał
48  2,17|          się? - zawołał Maćko. - Jakoże było z onym glejtem? Zali
49  2,21|          Hej! A ty dokąd? Co?... Jakoże?... Lecz ów odpowiedział
50  2,22|      zbroi, ba i bez mieczów! To jakoże ich zabijać? Hańby mi strach!
51  2,23|       boskiej, to i trudno! Jeno jakoże to urządzić? Poczekaj...
52  2,23|         jeśli służkę zabierzesz, jakoże bez pomocy niewieściej się
53  2,23|       tak pojedziem - rzekł.~- A jakoże tam? śpi? - zapytał Maćko.~-
54  2,24|       ową nieszczęsną męczennicą jakoże będzie? - zapytał Maćko. -
55  2,26|      byliby zabrali, bo zacne.~- Jakoże przejedziem?~- Nie jedźmy
56  2,29|        to mówił.~- A stryj Maćko jakoże się ma? zdrów? Nie nastają
57  2,30|          Wisły płynie - rzekł. - Jakoże im było pod wodę wracać?
58  2,30|       świecie nie wiedzieli.~- A jakoże na ową pannę wołali?~- Wołali
59  2,34|     lepiej było nie odjeżdżać.~- Jakoże mi było was tu ostawiać?~-
60  2,34|   przestąpiwszy próg, Zyndram. - Jakoże wam dziś?~- Bóg zapłać!
61  2,37|        cześć ja Bogu przysięgał! Jakoże chcecie? Na rycerską cześć!~
62  2,38|       się zgodzić na sprzedaż.~- Jakoże mi - mówił - Jurandowe kości
63  2,39|         ni Cztan, ni Wilk... Ale jakoże miarkujesz?~- O co wy się
64  2,40|        Mocni oni, juchy, są, ale jakoże myślisz? zali nie wyleci
65  2,50|    obawiali się głównie Polacy. "Jakoże nam będzie na mistrza ramię