Tom,    Rozdzial

 501  1,11|           wziąwszy jej rękę, podniósł ją do ust mimo oporu dziewczyny.~-
 502  1,11|                   który stał przywiązany do palika.~- Wozy jeszcze nie
 503  1,11|           grzmiało. Na kopie, na topory, do wszystkiego gotów, a jak
 504  1,11|                powrozie trzymaj, tak się do niego rwie. W Krakowie chciał
 505  1,11|                cuda; wszędzie zaś, gdzie do bitki przyszło, Zbyszko
 506  1,11|           Zbyszko. Wyładowanie trwało aż do zachodu słońca, ku wielkiemu
 507  1,11|          dziewczyna poczęła się zabierać do domu. Przy wsiadaniu na
 508  1,11|          podajcie mi go.~Zbyszko poszedł do wozu, wyjął oszczep i wręczył
 509  1,11|            Przyjadę jutro alibo pojutrze do Zgorzelic pokłonić się Zychowi
 510  1,11|      przydrożnych krzach.~Zbyszko wrócił do stryja.~- Czas wam do izby
 511  1,11|             wrócił do stryja.~- Czas wam do izby wracać.~Lecz Maćko
 512  1,11|                czym znów rzekł jakby sam do siebie:~- I przyszczypne
 513  1,11|                sercu zabolało.~- Chodźmy do izby - rzekł na to stary. -
 514  1,11|            Zbyszku, który odprowadził go do komory.~Zbyszko pojechał
 515  1,11|          pojechał jednak zaraz nazajutrz do Zgorzelic, albowiem Maćko
 516  1,11|            rzeczywiście w niczym nie był do bogdanieckiego podobny.~
 517  1,11|                Zaprowadził także Zbyszka do alkierza, pachnącego całkiem
 518  1,11|              grzybów. Wziął go następnie do śpichrzów, obór, stajen
 519  1,11|                  obór, stajen i chlewów, do szop, w których były wozy,
 520  1,11|            ustrzeże.~Po czym zwrócił się do Zbyszka:~- Ale może byś
 521  1,11|                 domu pachołek, który nam do wtóru na drewnianej fujarce
 522  1,11|               Poleciałabym ja~Za Jaśkiem do Śląska!...~Zbyszko otworzył
 523  1,11|        opanowawszy wzruszenie, ozwał się do Jagienki:~- Przepraszam
 524  1,11|           małości...~Po czym zwrócił się do córki:~- Że cię tam ongi
 525  1,11|                 Na to Jagienka, chcąc go do reszty rozweselić, złożyła
 526  1,11|             Zgorzelic, Jagienka skoczyła do komory i po chwili wyniosła
 527  1,11|                zupełnie, więc przygarnął do siebie kamionkę, przycisnął
 528  1,11|                  kamionkę, przycisnął ją do łona i sądząc widocznie,
 529  1,11|                  z rozczulenia przeszedł do śmiechu:~- Chy! chy! A dziewce
 530  1,11|                piętnaście roków i już ją do chłopów ciągnie!.. już jak
 531  1,11|             Zbyszko.~Po czym zwrócił się do Jagienki i mówiąc jej: ty,
 532  1,11|                    mówiła, zwracając się do Zbyszka - takie ci ma kudły
 533  1,11|                chłopaki na dwór wynieśli do smarowania łuków - i psi
 534  1,11|                 smarowania łuków - i psi do szczętu zjedli... Bodajże
 535  1,11|                  to!~- Nic nie ostało?~- Do czysta wylizane!~- Ha! to
 536  1,11|                  wolę.~Hoc! hoc!~Po czym do Zbyszka:~- Wiesz? jest ich
 537  1,11|               nadto, zbliżyła się szybko do Zbyszka i jęła wypytywać:~-
 538  1,11|                 po zachodzie słońca.~- A do których barci?~- Do naszych,
 539  1,11|                    A do których barci?~- Do naszych, do bogdańskich,
 540  1,11|             których barci?~- Do naszych, do bogdańskich, niedaleko od
 541  1,12|             właśnie miał się już wynieść do wsi z powodu chłodów jesiennych.~
 542  1,12|                   za czym Zbyszko wrócił do domu i począł się gotować
 543  1,12|                czerwono w słońcu, dążyły do błota, gdzie im było nocą
 544  1,12|            przytłumione odgłosy, podobne do ciężkiego stękania i poświstywania.
 545  1,12|                   Nie przyszło wprawdzie do tego, bo nie znalazł się
 546  1,12|         przeszkody i czyby jakowyś pozew do walki na śmierć nie zdołał
 547  1,12|                  się, że Danusia wyciąga do niego ręce i woła:~"Bywaj,
 548  1,12|                Zbyszku, bywaj!" Jakże mu do niej nie iść!~I nie spał -
 549  1,12|           zawietrzył i też by nie czekał do rana.~I nagle mrowie przeszło
 550  1,12|               mrowie przeszło go od stóp do głowy.~A nuż to co "paskudnego"
 551  1,12|             strony błota, a jednocześnie do jego nozdrzy doleciał swąd
 552  1,12|        zwierzęcia, które idąc z wiatrem, do ostatniej chwili nie mogło
 553  1,12|                  rozwarłszy przednie jak do uścisku. Tego właśnie czekał
 554  1,12|                pomyślał, że ona przyszła do tego boru, żeby mu dać pomoc,
 555  1,12|              tatuś nie byliby mnie wcale do boru puścili, więc musiałam
 556  1,12|              niedźwiedzia, podobni oboje do jakichś młodych leśnych
 557  1,13|             dziewczyna dorzuciła w miarę do garnka. Pokrzepił się też
 558  1,13|                 to pójdziem ze Zbyszkiem do żeremiów. O bobra nietrudno.
 559  1,13|         gospodarkę - to się wie! A jeden do drugiego nigdy się nie miesza,
 560  1,13|               Damian, też wielcy święci, do których się medycy modlą
 561  1,13|            Przyjedzie opat, to mi powie, do kogo mam się udać - bo i
 562  1,13|            ojciec chłopa pobił, a ja bym do Krakowa do króla na skargę
 563  1,13|               pobił, a ja bym do Krakowa do króla na skargę jechał.
 564  1,13|               Królestwem gospodarz, a ty do mnie z twoim chłopem przychodzisz!
 565  1,13|                  urzędów? nie możesz iść do grodu, do mojego kasztelana
 566  1,13|                 nie możesz iść do grodu, do mojego kasztelana i pośrzednika?"
 567  1,13|                przyczyni, to pielgrzymkę do Krakowa, do jej grobu odprawicie.
 568  1,13|                  pielgrzymkę do Krakowa, do jej grobu odprawicie. Albo
 569  1,13|                  ostatku pogańską krainę do krześcijańskiej wiary przywiodła.
 570  1,13|                  rozdmuchał w przyległej do komory izbie ognisko, zapalił
 571  1,13|                  znakomicie lepiej. Spał do późna, a zbudziwszy się,
 572  1,13|               rozbito mu dwadzieścia jaj do rynki, gdyż na więcej nie
 573  1,13|               kiedy młodzi wybierali się do Odstajanego jeziorka po
 574  1,13|                 to dziewce wstyd po nocy do boru chodzić. Mnie zaraz
 575  1,13|              chwilę, po czym rzekł jakby do siebie:~- A wszelako radzi
 576  1,13|                 nim wspomniał, zaraz się do ściany obraca.~- A jak wspominacie
 577  1,13|                   Ja też, byle Pan Jezus do zdrowia pomógł, co będę
 578  1,13|               Boże Narodzenie pokłonią i do mnie przyjdą. Albo to im
 579  1,13|            czekać... Wezwyczai się jedno do drugiego - i chłopak o tamtej
 580  1,13|                    Zadziora wyszła, a co do Zbyszka, wy się o niego
 581  1,14|            przestają, a nawet że tęsknią do siebie. Jagienka pod pozorem
 582  1,14|                  przyjeżdżała częstokroć do Bogdańca, z ojcem lub sama,
 583  1,14|         wdzięczność wpadał co czas jakiś do Zgorzelic, więc wraz z upływem
 584  1,14|          Jagienka, z natury harda, skora do wyśmiewania, a nawet zaczepna,
 585  1,14|                 na bobry po świeży skrom do gojenia bardzo potrzebny.~
 586  1,14|                  koń i pojechali naprzód do Moczydołów, które miały
 587  1,14|                się obronisz, mając Wilka do pomocy, który, jako słyszałem,
 588  1,14|        spróbowali! Pognałabym ja każdego do domu, jeszcze bym sama Rogów
 589  1,14|             przytulała się wedle rozkazu do niego, wreszcie gdy już
 590  1,14|                  będzie on miał krzywdy.~Do Odstajanego jeziorka nie
 591  1,14|           Jagienka znów przyłożyła palec do ust i po chwili doszli.
 592  1,14|              znacznie bliżej spuścił się do wody z brzegu duży bóbr
 593  1,14|             przodowi: widocznie mierzyła do zwierza, który nie podejrzewając
 594  1,14|                 na powierzchnię brzuchem do góry.~- Pójdę po niego -
 595  1,14|               głowa nie boli; a nam czas do domu...~- Aleś go dobrze
 596  1,14|                 wyłowiła?~- Jak? wlazłam do wody i tyla! mnie nie pierwszyzna,
 597  1,14|              masz nad niedźwiedzie sadło do środka, a bobrowy skrom
 598  1,14|              rzekę i za dziewiąte morze, do Niemców i do Tatarów, gdyż
 599  1,14|            dziewiąte morze, do Niemców i do Tatarów, gdyż nie ma takiej
 600  1,14|                 Maćka będzie mógł jechać do kochanej dziewczyny, by
 601  1,14|             bobrem za tobą, a ja nawrócę do Zgorzelic.~- A to nie pojedziesz
 602  1,14|         Zgorzelic.~- A to nie pojedziesz do Bogdańca? Zych tam jest.~-
 603  1,15|          wiadomością, że opat przyjechał do Zgorzelic. Maćko przyjął
 604  1,15|               nich mówił i kiedy zjedzie do Bogdańca? - ona zaś odpowiadała
 605  1,15|                 czekając, aż on pierwszy do Bogdańca zjedzie.~Maćkowi
 606  1,15|                  Maćkowi trafiła ta rada do przekonania, więc kazał
 607  1,15|          umiłował. Następnie zwrócił się do Jagienki:~- Nie dziwowałbym
 608  1,15|                  gdy tu przyjedzie?~- Co do jadła, sam powie, na co
 609  1,15|                 praśnie i precz za drzwi do pola wyskoczy. Ale potem
 610  1,15|          przyjechał w swojej białej jace do Zgorzelic. Ale tym razem
 611  1,15|                  mi wymościć wóz - rzekł do Zbyszka - mogłem jechać
 612  1,15|              mogłem jechać z Krakowa aże do Bogdańca z żeleźcem między
 613  1,15|                to mogę teraz bez żeleźca do Zgorzelic.~- Byle was nie
 614  1,15|       najmniejszego oporu.~Przyjechawszy do Zgorzelic, znaleźli Zycha
 615  1,15|                   począł tylko coś mówić do swoich kleryków, których
 616  1,15|                  za głowę - i żeście się do grobu naszej nieboszczki
 617  1,15|            ofiarowali.~- Bo nie wiedząc, do którego świętego się udać,
 618  1,15|               którego świętego się udać, do niej się udałem.~- Dobrzeście
 619  1,15|                począł go oglądać od stóp do głowy bystrymi oczyma, a
 620  1,15|            którego Jagienka stropiła się do reszty, tak że opat ulitował
 621  1,15|                   Nie dla sromoty ja cię do dziewki porównał, jeno z
 622  1,15|                zaglądając w tymże czasie do dużej konwi, od której z
 623  1,15|                 Hej, ty kudłaty! A czego do konwi zaglądasz? Łaciny
 624  1,15|            na-leźć.~Opat zaś zwrócił się do Zbyszka, który ze zdziwieniem
 625  1,15|             przez któreście przejeżdżali do Bogdańca. Nie stawił się...~-
 626  1,15|                 Jagience.~Tu zwrócił się do Zbyszka:~- I o tobie.~-
 627  1,15|              trzeci. Tak tedy mówi Cztan do Wilka:~"Jak mu skórę wygarbuję,
 628  1,15|                 sposobu, aby go popchnąć do Jagienki.~A opat jakby umyślnie
 629  1,15|          pojedziecie?~- Ano!...~- Dokąd? do Krześni?~- Bo najbliżej.
 630  1,16|       towarzystwie opata i jego kleryków do Krześni, przyłączył się
 631  1,16|                  Krześni, przyłączył się do nich i jechał razem, chodziło
 632  1,16|               Bogdańcu przybraną pięknie do gości, ale nigdy tak, jak
 633  1,16|                 ale nigdy tak, jak teraz do kościoła. Odzież miała z
 634  1,16|            ślachcica bowiem Bóg stworzył do broni, i kto by mu chciał
 635  1,16|                 ale to, że się ożenił, i do tego nieszczęśliwie, albowiem
 636  1,16|                  od młodości adorabat, a do tego i adultera była, z
 637  1,16|                 baczyli, czy odpowiadają do sensu.~Wszyscy słuchali
 638  1,16|                 nie mówił rzekomo wprost do Zbyszka, owszem, więcej
 639  1,16|               owszem, więcej zwracał się do Zycha i Jagienki, jakby
 640  1,16|               nich wyzywająco, prowadził do kościoła.~W przedsionku
 641  1,16|                  zawód. Obaj pospieszyli do kropielnicy i obaj, zanurzywszy
 642  1,16|                  nią ręce, wyciągnęli je do dziewczyny. Lecz to samo
 643  1,16|                 się i z nim razem weszła do kościoła. Wtedy nie tylko
 644  1,16|               się kary boskiej, wchodzić do kościoła; natomiast Wilk
 645  1,16|                 że w ten sposób chcą się do budowy dzwonnicy przyczynić.
 646  1,16|           chociaż rozdzielała ich miłość do Jagienki, jednak żyć bez
 647  1,16|               nie mogli i tęsknili jeden do drugiego zawsze. Obecnie
 648  1,16|                Chyba mu zapowiedź posłać do Bogdańca? Wilk, który był
 649  1,16|                sprawiedliwości.~I poszli do kościoła, a wysłuchawszy
 650  1,16|          wydawała im się tak cudną i tak do królewny podobną. Dopiero
 651  1,16|                się, zgrzytając zębami:~- Do gospody! do gospody! gorze
 652  1,16|         zgrzytając zębami:~- Do gospody! do gospody! gorze mi!...~Po
 653  1,16|             pacierzu, ale tegom chciał i do tegom prowadził.~- To morowe
 654  1,16|          pochwałą, po czym przysunął się do Jagienki i zapytał:~- Czegożeś
 655  1,16|              rękę Opatową, podniosła j ą do ust:~- Ojcze krzestny, a
 656  1,16|              podesłali z paru szpylmanów do Krześni.~- Po co? Popiją
 657  1,16|              obydwoma miał potykać. A co do Jurandówny, o której słyszałaś,
 658  1,16|                  Po czym, schyliwszy się do ucha Jagienki, począł mówić:~-
 659  1,16|             tymczasem Zbyszko, wróciwszy do Krześni, zajechał wprost~
 660  1,16|                 Krześni, zajechał wprost~do księdza, chciał bowiem rzeczywiście
 661  1,16|               tej sprawy udał się wprost do gospody, w której spodziewał
 662  1,16|                  walkę konną albo pieszą do pierwszego klęknięcia alibo
 663  1,16|              pierwszego klęknięcia alibo do ostatniego tchu.~Zdumieli
 664  1,16|        zbliżywszy się ze złowrogą twarzą do Zbyszka, zapytał:~- Jak
 665  1,17|                 XVII~Jagienka, wróciwszy do domu, wysłała natychmiast
 666  1,17|              wysłała natychmiast parobka do Krześni, aby dowiedział
 667  1,17|                 powrocie. Drugi, wysłany do Bogdańca, który miał zapowiedzieć
 668  1,17|             ochotę razem z opatem jechać do Bogdańca, ale ów sprzeciwił
 669  1,17|               krzyki i śpiewy, wyszli aż do wrót na jego spotkanie.
 670  1,17|               przyłączywszy się niedawno do kompanii, nie widzieli go
 671  1,17|            całkiem otuchy, gdy wszedłszy do izby, poczuli zapach szafranu
 672  1,17|             Zbyszko poczęli zaraz prosić do stołu, lecz opat, który
 673  1,17|              swej pohamować.~- Pójdziemy do alkierza - rzekł - o zastawie
 674  1,17|                 zgniewam!~Tu zwrócił się do kleryków i zagrzmiał:~-
 675  1,17|                 rzekłszy, otworzył drzwi do alkierza, w które zaledwie
 676  1,17|             skrzyniach, opat zwrócił się do młodego rycerza. Byłeś z
 677  1,17|                rzekłszy, pochylił mu się do kolan, a za nim uczynił
 678  1,17|                gościńcu osta-wić, to wam do tego nic. Ot, jak nie uczynię!~
 679  1,17|                Królestwie szukać.~- A co do dziewki - rzekł - córki
 680  1,17|                 to przyczyną przyszedłem do zdrowia i tego jej do śmierci
 681  1,17|        przyszedłem do zdrowia i tego jej do śmierci nie zapomnę.~- Potępieni
 682  1,17|                Jezu! piechtą bym poszedł do grobu Królowej w Krakowie
 683  1,17|             Maćko. Lecz opat zwrócił się do Zbyszka:~- A ty co?~- Ano,
 684  1,17|             kościele ni Cztana, ni Wilka do Jagienki nie dopuścił?...
 685  1,17|                  na wierzch: zbliżył się do Zbyszka i rzekł potłumionym
 686  1,17|             Usłyszawszy to, nieprzywykły do oporu opat stracił do tego
 687  1,17|       nieprzywykły do oporu opat stracił do tego stopnia dech, iż mowa
 688  1,17|              stołu, Cztan udarł drugą, i do mnie! To i cóżem miał robić?
 689  1,17|               nogą drzwi alkierza, wpadł do izby, tam chwycił krzywą
 690  1,17|                nim. Tak ruszywszy hurmem do szopy, poczęli w mig kułbaczyć
 691  1,17|                  wiatr rękawami, podobny do olbrzymiego czerwonego ptaka.
 692  1,17|            znikli w boru, wrócił z wolna do izby i rzekł do Zbyszka,
 693  1,17|                  z wolna do izby i rzekł do Zbyszka, kiwając posępnie
 694  1,17|            pojadę.~- Dokąd?~- Na Mazury, do Danuśki... - i pawich czubów
 695  1,17|                    Ale mnie trzeba zaraz do Zgorzelic; może jako Zycha
 696  1,18|                postanowił sam wybrać się do Zycha. Wszystko, co się
 697  1,18|             wiedzieć, czy Zych nie czuje do niego urazy, bo co do opata
 698  1,18|              czuje do niego urazy, bo co do opata był pewnym, że gniew
 699  1,18|                 rzekłszy, wprowadziła go do izby, w której zasiadłszy,
 700  1,18|                  się jednak, przyciągnął do się dziewczynę i rzekł:~-
 701  1,18|             nagle twarz i zwróciwszy się do Maćka, spytała żywo:~- Mówił
 702  1,18|             Zbyszko, ile że mu obiecował do pomsty pomagać, ale i to
 703  1,18|                wróci - i wróci nie tylko do mnie starego, nie tylko
 704  1,18|                  mnie starego, nie tylko do Bogdańca, ale do ciebie,
 705  1,18|               nie tylko do Bogdańca, ale do ciebie, bo cię strasznie
 706  1,18|              jednocześnie przysunęła się do Maćka i trąciwszy go łokciem,
 707  1,18|             świecie nie znaleźć. Czuł on do ciebie wolę Bożą - nie bój
 708  1,18|               się - może i więcej niż ty do niego.~- Bogać tam! - zawołała
 709  1,18|              rady mu nie da, bo to jucha do bitki okrutnie sprawna.
 710  1,18|                  Hlawa. Tatuś mi go dali do posług, bo się powiadał
 711  1,18|                mi na zbawienie duszy, że do śmierci będzie Zbyszkowi
 712  1,18|                był sądny dzień, że tatuś do stodół uciekli. Dopiero
 713  1,18|              opat potykać, skoczył teraz do jego strzemienia, aby mu
 714  1,19|                  lat się nie rozłączał i do którego tak nawykł, że sam
 715  1,19|           chociaż mówił sobie, że jedzie do Danusi, którą miłował z
 716  1,19|                  uradzać" z nią. Tak zaś do tego przywykł i takie mu
 717  1,19|                wczoraj chodzili na bobry do Odstajanego jeziorka. Nie
 718  1,19|              jechała wspaniale przybrana do kościoła w Krześni i jak
 719  1,19|                patrzyła w oczy i jak się do niego garnęła, to ledwie
 720  1,19|               się owych wspomnień nazbyt do żądz podobnych i strząsnął
 721  1,19|                 suchy śnieg z opończy. - Do Danuśki jadę, do mojej najmilejszej! -
 722  1,19|              opończy. - Do Danuśki jadę, do mojej najmilejszej! - rzekł
 723  1,19|                od tej pory on tak należy do niej jak niewolnik do pana.
 724  1,19|             należy do niej jak niewolnik do pana. Nie on ją brał, ale
 725  1,19|               nim serce. Nie przyszło mu do głowy teraz, że Jagienka
 726  1,19|           niechęci, więc rzekł:~- Wróćże do dom i podziękuj pannie za
 727  1,19|                prócz tego ja zaprzysiągł do śmierci wam służyć.~- Jeśli
 728  1,19|                Czech zaś pochylił mu się do strzemienia i rzekł:~- Nie
 729  1,19|                 H lawę i po chwili rzekł do Turczynka, aby mu ją podał.~
 730  1,19|             stary Zych wie, ze cię panna do mnie wysłała?~- Wie - odpowiedział
 731  1,19|                 niej nawrócił, to ona mu do kolan. I ani słowa. Powiada
 732  1,19|                ją raz skrzyczał, a potem do skrzyni poszedł, łańcuch
 733  1,19|                skrzynie ostały, które ja do drogi przywlokłem, aby czekać
 734  1,19|              nieznajomy -albowiem mówisz do człowieka, który zeszłej
 735  1,19|                    Daleko. Ale tymczasem do Sieradza. Pojedziesz z nami?~-
 736  1,19|              skąd przez Francję wróciłem do Malborga, a z Malborga jechałem
 737  1,19|                    a resztę, co zbieram, do Rzymu odwożę, aby się z
 738  1,19|            giermek powiedział, jedziecie do Sieradza, tedy mu się wolę
 739  1,19|               wolę nie pokazować, aby go do grzechu i bluźnierstw przeciw
 740  1,19|               którym odbyła się ucieczka do Egiptu, które znalezione
 741  1,19|                   a po wtóre dlatego, że do wieczora bym nie skończył.~-
 742  1,19|                wosk na pieczęciach; a co do przeora, Bóg wie, zali on
 743  1,19|              boska.~Lecz gdy przyjechali do Sieradza, pokazało się,
 744  1,19|                   Zbyszko udał się nawet do niego, aby dać na dwie msze,
 745  1,19|                 tedy ze starszymi braćmi do owego lutego rycerza i klęknąwszy
 746  1,19|                 a zasię Mikołaja koniowi do ogona przywiązali... A nad
 747  1,19|         podejrzane, więc chciał go zaraz do jurysdykcji biskupiej odesłać.
 748  1,19|           Zbyszka na odpoczynek i nocleg do klasztoru, lecz ów nie mógł
 749  1,19|                   Aż dopiero po powrocie do gospody przyszło mu na myśl
 750  1,19|                 na myśl udać się o pomoc do przekupnia odpustów.~- Przeor
 751  1,19|                  znają. Właśnie chciałem do Krakowa jechać, ale że konia
 752  1,19|               Ale tymczasem pismo poślę, do którego własną pieczęć przyłożę.~-
 753  1,19|        wędrownego mnicha. Małoż to ludzi do Krakowa do grobu królowej
 754  1,19|                Małoż to ludzi do Krakowa do grobu królowej jeździ?~-
 755  1,19|          wszystko, co każecie - gładko a do rzeczy, choćby na desce.~-
 756  1,19|               deskę, zabrał się Sanderus do pisania. Co tam napisał,
 757  1,19|              brakło widocznie ochotników do takich spraw, tego bowiem
 758  1,19|                bowiem dnia ani nazajutrz do południa nie zadźwięczała
 759  1,19|               przedtem jeszcze przyszedł do Zbyszka Sanderus i rzekł
 760  1,19|                że Krzyżak bez zgorszenia do pojedynczej walki stanąć
 761  1,19|               rzekli, na dwór mazowiecki do księcia Janusza. Spytajcie
 762  1,19|        zapewnioną, i niejedną sposobność do zyskownej sprzedaży odpustów,
 763  1,19|                 to się znaczy, że nie co do jednej. Na miły Bóg, chcesz-li
 764  1,19|            dobrze ludzi bywałych o drogę do Łęczycy. Wkrótce za Sieradzem
 765  1,19|                kaganki na noc, zaś kusze do obrony w dzień, a zbójów,
 766  1,19|               sam nie wiedział i od rana do nocy bił się z myślami nad
 767  1,19|                 chwilami przychodziło mu do głowy, że może Jurand przybył
 768  1,19|         wianeczkiem na głowie. Wyciągała do niego ręce, a Jurand ją
 769  1,19|             zabrali.~Przychodziło mu też do głowy, że pewnie ją po niewoli
 770  1,19|            chełpliwości, jako zwyczajnie do boju na śmierć i życie,
 771  1,19|                krzywdy znosił i wreszcie do wymierzenia straszliwej
 772  1,19|         mniemając również jak i inni, że do wojny przyjść musi, nie
 773  1,19|                 Nie przyszło mu wszelako do głowy, że ludzka chęć wyprzedza
 774  1,19|                także, że zaraz przyjdzie do Prus pociągnąć, i dziękował
 775  1,19|                 z radością - on zaś, nim do jadła i napoju zasiadł,
 776  1,19|              jego widok białego płaszcza do szaleństwa zaraz przywodzi.
 777  1,19|               pozwolił mu jechać ze sobą do Ciechanowa, z czego Sanderus
 778  1,19|              wjechać obyczajem rycerskim do zamku w hełmie i z kopią
 779  1,19|                  także w gotowości - nie do walki wprawdzie, albowiem
 780  1,19|            służba nie brała udziału, ale do odmierzenia miejsca pod
 781  1,19|              miejsca pod bitwę konną lub do udeptania zaśnieżonej ziemi
 782  1,19|                 muszą być jacyś posłowie do księcia mazowieckiego, więc
 783  1,19|               tyle ich napaści - bo i my do nich zaglądamy, ile z przyczyny
 784  1,19|                  były czerwone, że skory do drwin, a przechera, Mazur
 785  1,19|                 Nie byłaby też dopuściła do tego i księżna. Hej! będzie
 786  1,19|                 żeście inną wzięli, to i do płakania przychodziło.~Rozczuliły
 787  1,19|                 wojnie - jako się ludzie do niej gotują, jako jej z
 788  1,19|                 jak raz sam książę mówił do Mikołaja z Długolasu, że
 789  1,19|                  rzekł - książę niedawno do Malborga jeździł, gdzie
 790  1,19|               ich, a jeśli się nie dadzą do tego pociągnąć, to żeby
 791  1,19|                 takim zewrzeć! Aże ślina do gęby idzie.~- Ale nie możecie?~-
 792  1,19|              Włos im z głowy nie spadnie do Ciechanowa.~- A nużbym ich
 793  1,19|                 nikt nie rozumiał, a jam do bitki nie dopuszczał.~-
 794  1,19|                 zawołał nagle Zbyszko.~- Do usług - odpowiedział, zbliżając
 795  1,19|                 Zbyszko zwrócił się znów do przekupnia relikwij.~- Powiedz
 796  1,19|                 z Kropiwnicy zwrócił się do Zbyszka z twarzą już groźną
 797  1,19|               nie chciał, o jego miłości do Danusi i przygodzie z Lichtensteinem.
 798  1,19|              niech jej kto jeno krzyknie do ucha:~"Zbyszko" - to jakby
 799  1,19|               poprzysuwali się po uczcie do olbrzymich kominów, na których
 800  1,19|          koniecznie.~Po czym zbliżył się do Zbyszka i wyciągnąwszy doń
 801  1,20|                razem przyjść między nimi do bitki, gdyż Mikołaj z Długolasu,
 802  1,20|             bujny wprawdzie, zapalczywy, do zwady i bitki pochopny,
 803  1,20|           pogaństwie utrzymać, aby powód do wojny mieli.~- Bóg to osądzi -
 804  1,20|                 Czy nie myślicie - rzekł do Maćka - że zły duch rozum
 805  1,20|                Po czym zwrócił się nagle do rycerza:~- Pochwalony Jezus
 806  1,20|                  spokojnie. Z Ciechanowa do Przasnysza nie było zbyt
 807  1,20|                znacznie po północy, więc do myśliwskiego dworu książęcego,
 808  1,20|              osacznicy w kożuchach wełną do góry, w tołubach lisich,
 809  1,20|           mnogość dziwiła nieprzywykłego do widoku takich łowieckich
 810  1,20|             Maćko. - Przecie nie będziem do drzwi kołatać i księcia,
 811  1,20|                rzekłszy, zaprowadził ich do ogniska, przy którym osacz-nicy
 812  1,20|               Turobojski wyjaśnił mu, że do łowów one nie należą, ale
 813  1,20|                 powerkach biegła po wodę do studzien. Ludzie ci, zapytywani,
 814  1,20|                 przykładając obie dłonie do serca.~I podniósłszy oczy
 815  1,20|                 i w duchu rzekł:~"Zaliby do swojej starki tak wzdychał?
 816  1,20|                  tymczasem wprowadził go do dworca i obaj znaleźli się
 817  1,20|                  z przygotowanymi misami do jadła, w sieni było zaledwie
 818  1,20|                  poprzybieranych już jak do puszczy. Ci, którzy znali
 819  1,20|                  znak, że książę zasiada do stołu: zagrzmiały raz, drugi,
 820  1,20|            Zbyszka, gdyż klęknął plecami do ognia i twarz miał w cieniu.
 821  1,20|                usta, policzki, tuląc się do niego i piszcząc przy tym
 822  1,20|            zwróciła się rozradowana pani do Zbyszka i rzekła:~- Służże
 823  1,20|               ale i na zawsze.~Potem zaś do Danusi:~- A ty, mucho utrapiona,
 824  1,20|               raz zza spódnicy, bo mi ją do reszty oberwiesz.~Więc Danusia
 825  1,20|              przykładać raz po razu dłoń do swych grubych, wilgotnych
 826  1,20|            podniósł się na palce i rzekł do ucha Lotaryńczyka:~- Córka
 827  1,20|             chwili książę Janusz zasiadł do śniadania, a dowiedziawszy
 828  1,20|               Krakowie, za ich krzesłami do usługi. Danusia trzymała
 829  1,20|            ponownie, dając znak, że czas do puszczy - i gdy księżna
 830  1,20|                  gotowych w nagłym razie do pomocy, a wybranych ze wszystkich
 831  1,20|                  księżna, zwróciwszy się do Zbyszka, rzekła:~- Przeczże
 832  1,20|           Przeczże nie gadasz? Nuże, mów do niej.~Zbyszko, lubo tak
 833  1,20|                 nie bój się! Przywarł ci do niej jak kleszcz do żywej
 834  1,20|          Przywarł ci do niej jak kleszcz do żywej skóry!~Tak oni rozmawiali,
 835  1,20|                cudną Jurandównę, zapałał do niej żądzą, dla której wiek
 836  1,20|                 albowiem miał i osobiste do niej powody. Oto i on sam
 837  1,20|           obłąkany uciekał dzień cały aż do Szczytna, gdzie z trwogi
 838  1,20|                 zachorzał. Gdy przyszedł do zdrowia, wielki marszałek
 839  1,20|             walki - ale zamknął mu drogę do wyższych dostojeństw w Zakonie.
 840  1,21|          toporami na ramionach, ogromni, do pni leśnych podobni, którzy
 841  1,21|             koniu, i stał opodal księżny do długiego gwoździa podobny,
 842  1,21|                  głowę, chwilami szeptał do niej, a chwilami obejmował
 843  1,21|                  i szli z tak daleka, że do uszu myśliwych nie dochodziło
 844  1,21|               przestrzeń, podobne z dala do swojskiej trzody chlewnej,
 845  1,21|                  też dochodziły wyraźnie do uszu głosy rogów, ujadanie
 846  1,21|                 łoś wspinał się w pędzie do góry, a następnie walił
 847  1,21|               strzelców. Książę strzelił do niego z kuszy, a następnie
 848  1,21|            przywykają od dziecięcych lat do kuszy i oszczepu - za czym
 849  1,21|             kuszy i oszczepu - za czym i do większej w ich użyciu dochodzą
 850  1,21|                łowom daleko jeszcze było do końca. Owszem,~najciekawsza
 851  1,21|                 wydobywał się głuchy ryk do podziemnego grzmotu podobny,
 852  1,21|                  zadrżała puszcza aż hen do najdalszych głębin, a jednocześnie
 853  1,21|            ziemię, jakby podniecając się do skoku i walki.~Na ten straszny
 854  1,21|                 ruchu, podobny na śniegu do żelaznego klina, tur zaś
 855  1,21|                  Zbyszka i przycisnął go do ziemi. Od strony księcia
 856  1,21|       przerąbanymi kręgami i łbem niemal do połowy odwalonym;~lecz padając,
 857  1,21|          nadbiegły, nieme z przerażenia, do rannego młodzianka.~On zaś
 858  1,21|             tarto śniegiem, wlewano wino do ust, wreszcie łowczy Mrokota
 859  1,21|         połamione - rzekł, zwracając się do księżny.~Wszelako inne dwórki
 860  1,21|               gdy zdjęto mu hełm i wlano do ust wina, wnet otworzył
 861  1,21|                 i przemówił, poczęły się do niego uśmiechać i przy pomocy
 862  1,21|               nad Zbyszkiem, zbliżył się do niego i począł go wysławiać:
 863  1,21|             myśli chciał nawet zaraz iść do księżny i na klęczkach jej
 864  1,21|                 ale tylko uśmiechnął się do Danusi, podniósł dłoń do
 865  1,21|                 do Danusi, podniósł dłoń do pokrytego zimnym potem czoła
 866  1,21|                   nie podołał zgnieść mu do szczętu piersi ni krzyża.~
 867  1,21|                Kurpie Zbyszka na opończy do książęcego dworu. Danusia
 868  1,22|             ciężko był pobity i od czasu do czasu oddawał krew ustami,
 869  1,22|            Jeślibyście kazali mi skoczyć do Bogdańca, to skoczę. Może
 870  1,22|                pokaże się to na nowiu, a do nowiu jeszcze cztery dni.~-
 871  1,22|                    Hej! to nie trzeba ci do Bogdańca. Albo zamrę przedtem,
 872  1,22|                 Posłalibyście choć pismo do Bogdańca. Sanderus czysto
 873  1,22|              słaby. Jeśli zamrę, wrócisz do Zgorzelic i powiesz, jak
 874  1,22|                  dwa dni razem ze dworem do Ciechanowa, a potem do Warszawy
 875  1,22|            dworem do Ciechanowa, a potem do Warszawy wraca.~- Przecież
 876  1,22|             tegoż dnia jeszcze udała się do księcia z prośbą, aby pozwolił
 877  1,22|            prędkiemu przewożeniu Zbyszka do Przasnysza. Pan de Lorche
 878  1,22|                 Bergow wziął w niewolę i do piwnic spychowskich wtrącił.
 879  1,22|             bracia zakonni, przedarł się do nich, aby razem z nimi zanieść
 880  1,22|                 zemstę.~- Pójdzie skarga do wielkiego mistrza - mówił -
 881  1,22|                 gości Zakon odpowiada, a do tego byli z nimi knechci
 882  1,22|                 Na to książę zwrócił się do Zygfryda i rzekł:~- Patrzcieże,
 883  1,22|               mówił dalej głosem ostrym, do cięć miecza podobnym:~-
 884  1,22|                  to jeno nowa sposobność do skargi. Jak Zakon Zakonem,
 885  1,22|                 tam jęki wołają o pomstę do Boga? - nasze! Czyje łzy? -
 886  1,22|              niego zbójców albo biliście do niego z kusz w boru? Następował
 887  1,22|               świeckich i nie należących do niemieckiego plemienia ludzi,
 888  1,22|               oczyma, jakby mu chcąc dać do zrozumienia, żeby zaprzeczył -
 889  1,22|                 wyzwaniu.~Tu zwrócił się do wszystkich i rzekł:~- Który
 890  1,22|                ziemi stanowicie.~- Bośmy do tej pory cierpliwie ciężkie
 891  1,22|           wojskiem zakonnym wdarł mi się do kraju, tedy na cię uderzę -
 892  1,22|           przyskoczył niemal z pięściami do pana de Fourcy.~- Po coś
 893  1,22|               nie pomykał przed Jurandem do Szczytna?~- Paxl - rzekł
 894  1,22|                 duchu rad... Pójdą posły do księcia, będą układy i ujdzie
 895  1,22|                 brat Rotgier zwrócił się do Zygfryda de Lowe:~- Rozum
 896  1,22|                 się de Lówe - sposobność do najazdu jest. Książę wyjeżdża,
 897  1,22|              Złotoryi! Znów pójdą skargi do wszystkich królestw i do
 898  1,22|                 do wszystkich królestw i do papieża na gwałty Zakonu;
 899  1,22|                  Rotgier podniósł dłonie do góry i rzekł:~- Niech ci
 900  1,22|                  usta i rzekł:~- A teraz do Szczytna nam jak najprędzej!~ ~
 901  1,23|               Jednakże przed wyruszeniem do Szczytna czterej bracia
 902  1,23|                  rakiem chyba pojechałby do nieba za przyczyną modlitw
 903  1,23|                 von Dan-veld zbliżył się do Danusi, położył dłoń na
 904  1,23|                wy. Ojciec wróg Zakonu, a do córki mówiliście miodem
 905  1,23|                  w Ciechanowie, zajedzie do córki, do leśnego dworca.
 906  1,23|          Ciechanowie, zajedzie do córki, do leśnego dworca. Może się
 907  1,23|              musimy przecie posłać kogoś do Juranda i powiedzieć mu: "
 908  1,23|                któremu niezbyt przypadła do smaku cała sprawa. - Po
 909  1,23|               się śmiać i zwróciwszy się do brata Gotfryda, zapytał:~-
 910  1,23|           dalekich stron, przywiązał się do nich mocno, a nie mając
 911  1,23|               przygód. Przybywszy świeżo do Lubawy wraz z bogatym de
 912  1,23|                  ich, wytraci lub wtrąci do piwnic spychowskich. Wówczas
 913  1,23|                 wypadkiem nie dostał się do Ciechanowa, w którym znalazł
 914  1,23|               całej duszy przyłączył się do skargi zakonnych rycerzy,
 915  1,23|           wszystkie środki, które wiodły do zemsty nad Jurandem. Teraz
 916  1,23|                 głęboko, czy mu przystoi do takich uczynków rękę przykładać.~
 917  1,23|            słuszne - więc podjechał znów do Danvelda i zapytał:~- A
 918  1,23|            Wiedzcie przeto, że nie tylko do niczego ręki nie przyłożę,
 919  1,23|                  Fourcy. - Mogę nawrócić do dworca i ostrzec księcia,
 920  1,23|                  po czym zaś zwrócił się do pana de Fourcy:~- Przodkowie
 921  1,23|                 w Zakonie - i wy chcecie do niego wstąpić, ale my zdrajców
 922  1,23|                 Słuchajcie: będzie powód do nowej skargi. Rozgłosim,
 923  1,23|               oka. Po chwili zwrócił się do braci, tak jakby nic nie
 924  1,23|              wolna Danveld. - Masz-li co do nas?~- Wysłał mnie rycerz
 925  1,23|             walkę pieszą alibo konną, aż do ostatniego tchu, do której
 926  1,23|                   aż do ostatniego tchu, do której stanie, gdzie mu
 927  1,23|                 Zbawiciela znoszą, zasię do walki bez osobliwego pozwoleństwa
 928  1,23|            pozwoleństwo jednakże będziem do Malborga pisali.~Czech znów
 929  1,23|                 pana de Fourcy, albowiem do niego to głównie był posłany.
 930  1,23|                już przecie, że zakonnicy do pojedynków nie stają, zasłyszawszy
 931  1,23|                 wozie, wycierał od czasu do czasu śniegiem jego twarz,
 932  1,23|               Gotfryd zbliżyli się zaraz do wozu.~- Stało się nieszczęście -
 933  1,24|             poleciał jednym pędem wprost do leśnego dworca i zastawszy
 934  1,24|          wszelkie wątpliwości księcia co do tego, kto mógł być zabójcą
 935  1,24|                     Wyślę wszelako pismo do mistrza, aby zasię wiedział,
 936  1,24|                 chwili znów począł mówić do dworzan:~- Tego jeno nie
 937  1,24|             Lotaryńczyk, i on wielce się do zratowania księżnej przyczynili...~-
 938  1,24|                gębie go gładzi, a on się do niej w boleści śmieje. Aże
 939  1,24|                  nie nadstawił. Co zasię do nagrody, to rzekłem już,
 940  1,24|           Widzicie... No! dobra ci rzecz do głowy przyszła! Że też to
 941  1,24|                oddała.~- Pójdźże tu jeno do mnie, sierotko! - rzekł
 942  1,24|                 przygarnął ją z dobrocią do siebie i począł gładzić
 943  1,24|               bliżej mu ta za wolą boską do ślubu niż do truchty -odpowiedział
 944  1,24|                  wolą boską do ślubu niż do truchty -odpowiedział dobry
 945  1,24|              innego. Po czym zwrócił się do dworzan i zawołał:~- Chybaj
 946  1,24|            zawołał:~- Chybaj mi ta który do komory po ostrogi i pas!~
 947  1,24|                mu je przyniesiono, rzekł do Danusi:~- Bierz, a nieś
 948  1,24|                 drugą dwojaki i skoczyła do izby, w której leżał Zbyszko.
 949  1,24|                  miłościwą panią, że jej do nóg nie może paść, gdyż
 950  1,24|                 wyzdrowiejesz, to prosto do Ciechanowa jedź, gdzie i
 951  1,25|              gościa". Danveld podyktował do listu i skargę od siebie,
 952  1,25|                mnie zjednali, a oni mnie do gniewu przywiedli. Powiedzże
 953  1,25|                chcieli uśmiercić -o czym do mistrza napiszę i to też
 954  1,25|               książę tegoż dnia odjechał do Ciechanowa. Została tylko "
 955  1,25|           świecką wprawdzie, ale podobną do zakonnej odzież - z różańcem
 956  1,25|                 jadalnej, przysunęła się do niej i rzekła:~- Boże wam
 957  1,25|                   Brat Danveld przyszedł do mnie i dał mi zakonne pocałowanie,
 958  1,25|               Wyszoniek, który wszedłszy do komory, kiwnął na Danusię
 959  1,25|                     Chwalże Boga i chodź do Zbyszka! Zbudził się i jeść
 960  1,25|             przybyli wysłannicy z pismem do księżny, zawierającym same
 961  1,25|                  by spiesznie przybywała do Spychowa, bo chce ją widzieć
 962  1,25|                choć i ślepy, raz jeszcze do Warszawy przyjedzie, aby
 963  1,25|               przyjedzie, aby upaść pani do nóg i o łaskę i opiekę na
 964  1,25|                który pięć lub sześć razy do roku przyjeżdżał do dziecka,
 965  1,25|                 razy do roku przyjeżdżał do dziecka, przyjedzie na bliskie
 966  1,25|           własnymi dziećmi. Przyszło jej do głowy, że Jurand może i
 967  1,25|               było co i myśleć, aby mógł do Spychowa jechać, gdyż żebra
 968  1,25|           ciężkim frasunku kazała wezwać do siebie starszego spomiędzy
 969  1,25|             Zbyszkowi, i Danusi, i sobie do reszty serca przez prędkie
 970  1,25|               spodziewa, że zaraz śmierć do niego przystąpi.~Lecz śmierć
 971  1,25|              księżna, że gdy Danusia raz do Spychowa wyjedzie, będzie
 972  1,25|             Zresztą, gdzie mu tam jechać do Spychowa, gdy oto chory
 973  1,25|                 nią zbraknie mu i ochoty do życia, i sił do walki ze
 974  1,25|                 i ochoty do życia, i sił do walki ze śmiercią. Przyjdzie
 975  1,25|          policzkach, po czym zwrócił się do księżny i rzekł:~- Miłościwa
 976  1,25|                  ale choć ty padnij pani do nóg, bo ja nie mogę - i
 977  1,25|         posłyszawszy to, prędko skoczyła do nóg księżnej i objąwszy
 978  1,25|           zapytała. -Nie puszczę dziecka do chorego rodzica, to i gniew
 979  1,25|                aż wreszcie złożył je jak do modlitwy.~- Odpocznij -
 980  1,25|                  niechby potem i jechała do Spychowa, bo mi jej żadna
 981  1,25|                 tu książę był, zaraz bym do niego poszła i zapytałabym:
 982  1,25|              przez dobrą panią nie tylko do poufałości dopuszczana,
 983  1,25|               zwrócił swą wybladłą twarz do księżny i rzekł:~- Co mi
 984  1,25|                nie wzbronisz dziewczynie do rodziciela zaraz jechać,
 985  1,25|                  wezwała go w tej chwili do narady i z wielkim zapałem
 986  1,25|                by nie odmówił, ile że są do tego przyczyny... Dziewczyna
 987  1,25|                 Mógłby też młodzianek co do katedry w Płocku przyobiecać...
 988  1,25|              kościelna, więc zwrócił się do księżny i rzekł:~- Ksiądz
 989  1,25|                  napisać list od księżny do Juranda, by zaraz przyjeżdżał
 990  1,25|            Juranda, by zaraz przyjeżdżał do Ciechanowa, gdzie i lepsze
 991  1,25|            Zbyszko, i Danusia przystąpią do spowiedzi, ślub zaś odbędzie
 992  1,25|                 się miało stać, kazał go do siebie przywołać i rzekł
 993  1,25|              rzekł mu:~- Przystąpię dziś do spowiedzi i do Stołu Pańskiego,
 994  1,25|           Przystąpię dziś do spowiedzi i do Stołu Pańskiego, przybierz
 995  1,25|               ojciec Wyszoniek z księżną do Ciechanowa wyjedzie i nie
 996  1,25|                się uspokoił i skoczywszy do łubów, przyniósł ową białą
 997  1,25|              stanęła w codziennej szacie do ślubu. Służki, którym powiedziano,
 998  1,25|           powiedziano, że dziewczyna też do spowiedzi w barwę niewinności
 999  1,25|                 wróżby, ale że w dworcu, do którego tylko na łowy przyjeżdżano,
1000  1,25|             Zbyszka, i zabrał dziewczynę do spowiedzi, a potem zapadła