Tom,    Rozdzial

1001  1,25|             tylko psy szczekały od czasu do czasu na wilki w stronę
1002  1,25|                Danusię i poprowadziła ją do izby Zbyszkowej, gdzie ojciec
1003  1,25|                  w sztywną, spadającą aż do ziemi sukienkę. Powieki
1004  1,25|               klękła ze złożonymi dłońmi do komunii i przechyliwszy
1005  1,25|               wziął kielich i odniósł go do kapliczki dworskiej.~Po
1006  1,25|                     ciebie sobie..." - a do wtóru tym słowom cichym
1007  1,25|        skończonym obrządku Danusia padła do nóg księżnie, która błogosławiła
1008  1,25|               wyciągnął swe zdrowe ramię do Danusi, ona zaś objęła go
1009  1,25|               nie przestał się uśmiechać do Danusi, która obcierała
1010  1,25|                głowę. Widok ten wzruszył do reszty pana de Lorche, który
1011  1,25|            miecza, który służył rycerzom do dobijania rannych. Księżna
1012  1,25|                jagódko moja najmilsza.~- Do Ciechanowa z tatulem przyjedziem -
1013  1,25|                  złej przygody... Musisz do Spychowa - wiem!... Hej!...
1014  1,25|              Rozmowa rwała się. Od czasu do czasu przygasał też ogień
1015  1,25|              spać, ale skoro mamy czuwać do rania, to i zagrajże nam
1016  1,25|              ujrzał!~- Hej! pamiętam - i do śmierci nie zabaczę - rzekł
1017  1,25|              zadarłszy jak zwykle główkę do góry, zaśpiewała:~Gdybym
1018  1,25|               Poleciałabym ja~Za Jaśkiem do Śląska,~Usiadłabym ci ja~
1019  1,25|                  święta zjadą z Jurandem do Ciechanowa. Zbyszko znów
1020  1,25|                  ją ramieniem, przytulał do piersi i wycałowywał łzy
1021  1,25|               ludzie konie poją. Czas ci do drogi, niebogo!...~Na te
1022  1,25|         przytulił po raz ostatni Danusię do piersi i trzymał ją długo,
1023  1,25|           wszyscy i poczęli się krzątać. Do Zbyszka wszedł Czech, giermek,
1024  1,25|              rozkazy.~- Przyciągnij łoże do okna - rzekł mu rycerz.~
1025  1,25|             przyciągnął z łatwością łoże do okna, ale zdziwił się, gdy
1026  1,25|                   Danusia wpadła jeszcze do izby Zbyszka cała już zakutana
1027  1,25|              prowadź! Mojaś ty już, moja do śmierci!~I gdy znów oderwano
1028  1,25|             widział, jak Danusia siadała do sanek, jak księżna trzymała
1029  1,26|                 których mróz wzmagał się do tego stopnia, że drzewa
1030  1,26|              lesie; ptactwo zbliżało się do domostw; drogi stały się
1031  1,26|            księdzem Wyszońkiem wyjechała do Ciechanowa. Zbyszko, znacznie
1032  1,26|                dusza w rycerzu rwała się do młodej żony. Była mu wprawdzie
1033  1,26|                Po całych dniach wzdychał do tej chwili, w której będzie
1034  1,26|             oznajmił Czechowi, że pojadą do Ciechanowa. Wiemy giermek
1035  1,26|              rzekł mu:~- A ty czegoś się do mnie przyczepił jak rzep
1036  1,26|                 mnie przyczepił jak rzep do owczej wełny?... Mówiłeś,
1037  1,26|             wełny?... Mówiłeś, że chcesz do Prus.~- Mówiłem, że chcę
1038  1,26|                 Prus.~- Mówiłem, że chcę do Prus - rzekł Sanderus -
1039  1,26|                 opuszczę przed odejściem do Rzymu, bo może się zdarzy
1040  1,26|          patrzcie, by wam grzeszne słowo do wąsów nie przy-marzło -
1041  1,26|               Głowacz, sięgając rękawicą do wąsów, które ledwie poczynały
1042  1,26|                  zdawał się być istotnie do niego przywiązany. Ruszyli
1043  1,26|                szczytu w kiście, podobne do rycerskich pióropuszów.~
1044  1,26|                 Głowaczowi przysiąść się do siebie i mieć kuszę na podorędziu
1045  1,26|                 i zaraz ruszymy dalej.~- Do Ciechanowa?~- Naprzód do
1046  1,26|                 Do Ciechanowa?~- Naprzód do Ciechanowa państwu się pokłonić
1047  1,26|                  Potem, kto wie, czy nie do Bogdańca.~Czech spojrzał
1048  1,26|                 się to tym podobniejszym do prawdy, ponieważ Juran-dówna
1049  1,26|               całej duszy pragnął obojgu do śmierci służyć.~- To już
1050  1,26|                mistrz ma króla w gościnę do Torunia zaprosić, to się
1051  1,26|                 Torunia zaprosić, to się do królewskich pocztów przyczepię -
1052  1,26|               dalszym ciągu, ale już nie do giermka, tylko do własnych
1053  1,26|                już nie do giermka, tylko do własnych myśli.~- Stary
1054  1,26|                 ona rada, bo jeśli wrócę do Bogdańca, to z Danuśką,
1055  1,26|                 przywiązaniem i tęsknotą do tego stryjca, który był
1056  1,26|              póki proszę, bo wasze prawo do Danuśki ludzkie, a moje
1057  1,26|                  Jurandem miało dojść aż do zawziętej niezgody i złości,
1058  1,26|             pocztami, którzy też jechali do księcia do Ciechanowa, i
1059  1,26|            którzy też jechali do księcia do Ciechanowa, i kilku zbrojnych
1060  1,26|                 kołatek przytwierdzonych do dyszlów nie było wcale słychać,
1061  1,26|               wieki wieków.~- Prowadźcie do miasta! - ozwał się Zbyszko.~-
1062  1,26|                zasię kijami go tłukli aż do wieczerzy. Jużci wichura
1063  1,26|             ludzie, jeździlibyśmy może i do północka, gdyż jużeśmy z
1064  1,26|             wjechali jednak rzeczywiście do miasta. Zaspy śniegowe leżały
1065  1,26|           mieście, owi zaś jechali dalej do starego zamku, w którym
1066  1,26|             imieniu księcia, zaprowadził do izb, w których mogli się
1067  1,26|               mogli się przybrać godniej do stołu.~Zbyszko począł go
1068  1,26|           prawdzie, to i cóż ma lepszego do zrobienia? Jurand jest chłop
1069  1,26|              chodźmy, gdyż księstwo wraz do stołu zasiędą.~I poszli.
1070  1,26|                  Zbyszko pochylił mu się do kolan, a następnie ucałował
1071  1,26|                pochylił się po raz wtóry do kolan książęcych.~- Daj
1072  1,26|              wieczerza się skończy.~- Co do Juranda - mówiła księżna -
1073  1,26|                  broń Boże, nie urazić i do zawziętości nie przywieść.
1074  1,26|           księżnie jednakże przychodziło do głowy i inne przypuszczenie:
1075  1,26|         obraziwszy się, postanowił wcale do Ciechanowa nie przyjeżdżać.
1076  1,26|                  książę i zwróciwszy się do kasztelana sochaczewskiego,
1077  1,26|                 z łopatami żywo. Po czym do zwiastuna nowiny:~- Wiela
1078  1,27|              pozwolenie księcia, skoczył do stajen i kazał konie siodłać.
1079  1,27|                   zaledwie zdołał wrócić do izby i przynieść ciepłą
1080  1,27|           dlatego, by dostać się prędzej do mieszkań ludzkich i sprowadzić
1081  1,27|             Pachołek przysunął pochodnię do twarzy zmarzłego, ale rysów
1082  1,27|            pachoł uniósł pochyloną głowę do góry, ze wszystkich piersi
1083  1,27|            dopadł i zeskoczył z konia:~- Do łopat!~Dwoje sani było już
1084  1,27|                 o zaspy, rwące się jakby do biegu, zakrzepłe w ostatnim
1085  1,27|              Lecz inni poginęli, walcząc do ostatka z zawieją, albowiem
1086  1,27|                 Pachołkowie pozaprzęgali do sani własne konie i siadłszy
1087  1,27|                  będzie można przywrócić do życia. Zbyszko z Czechem
1088  1,27|                 jeszcze głębiej po rozum do głowy:~- Gdyby była gdzie
1089  1,27|                  zabrali ludzie książęcy do Niedzborza i wokół było
1090  1,27|               szukać jego wstawiennictwa do biskupa. Na tę myśl Zbyszko
1091  1,27|                    Teraz jechać mu tylko do Spychowa i brać Danuśkę
1092  1,27|                pograniczu łatwiejszy był do spełnienia niż w dalekim
1093  1,27|                 radości i zwróciwszy się do Czecha, rzekł:~- Juści mi
1094  1,27|                  zapytał:~- Wrócim teraz do zamku?~- Przez Niedzbórz -
1095  1,27|                  Zbyszko. Jakoż wstąpili do Niedzborza i zajechali przede
1096  1,27|                  tu śniegiem, ledwie nie do kości - rzekł - i wino mu
1097  1,27|                  ożył?~- Żaden. Chodźcie do izby, miast w sieni rozmawiać.
1098  1,27|              ognia w czeladnej. Chodźcie do izby.~Lecz oni spieszyli
1099  1,27|               Mieli jeszcze z Niedzborza do Ciechanowa szmat drogi i
1100  1,27|              właśnie w zamkowej kaplicy. Do uszu Zbyszka doszedł ryk
1101  1,27|               stajence. Po mszy przyszła do Zbyszka księżna z twarzą
1102  1,27|                  rzekł Zbyszko.~I poszli do Juranda. W izbie gorąco
1103  1,27|                  robi.~- A próbowaliście do niego gadać?~- Próbowałem,
1104  1,27|                   że byliby może dospali do białego dnia, gdyby nie
1105  1,27|                Wyszoniek przyłożył palec do ust i dał znak ręką, by
1106  1,28|                  mną jechać, kiedy to ja do niej jechał? Zbyszko i księżna
1107  1,28|             Przecie przysłaliście po nią do leśnego dworca ludzi i pismo!~-
1108  1,28|                 zbrojny i pisanie od was do leśnego dworca po Danuśkę.
1109  1,28|               oznajmić! Niech posłów śle do mistrza! - zawołała pani. -
1110  1,28|          Przyjeżdżali skarżyć się na was do leśnego dworca... Chcieli
1111  1,28|            wybiegł z izby i poskoczywszy do stajen, kazał zaprzęgać
1112  1,28|               Danusi - i to zaraz - i aż do Prus - i tam wyrwać ją z
1113  1,28|              albo zginąć.~Po czym wrócił do komnaty, by powiedzieć Jurandowi,
1114  1,28|         poskarżyć i jeśli W. Ks. Mość da do~niego pisanie, to ja pojadę.~-
1115  1,28|                 wymienić.~Tu zwrócił się do pana ze Spychowa:~- Kogo
1116  1,28|              pokarać i dziewkę wrócić, a do mnie posłów z przeprosinami
1117  1,28|                się, że książę bierze tak do serca sprawę Danusi, albowiem
1118  1,28|         Długolasu. - Niech Jurand jedzie do Spychowa. Jeśli ją porwali
1119  1,28|                    Porwali ją ci, którzy do leśnego dworca przyjeżdżali -
1120  1,28|               niczym odprawił.~- Jedźcie do Spychowa - rzekł książę -
1121  1,28|                  pozwanie woził. Jedźcie do Spychowa, a jak się zgłoszą,
1122  1,28|             słusznie wymiarkował Jurand, do dalszych zamków albo na
1123  1,28|            bywałych a przebiegłych ludzi do Prus, aby się w Szczytnie
1124  1,28|                 księżna zaś zwróciła się do Juranda, chcąc go dobrym
1125  1,28|            przyrzucać nowego zmartwienia do ciężkich już i tak nieszczęść
1126  1,28|                 w głowie by się mu mogło do reszty pomieszać". Więc
1127  1,28|                  zawołał:~- W drogę nam! Do Spychowa!~ ~
1128  1,29|                 Zbyszkowi przyszło teraz do głowy, że to mógł być ktoś
1129  1,29|             wysłać ze Spychowa Sanderusa do Szczytna, aby ową niewiastę
1130  1,29|                odłożył wszelako tę rzecz do Spychowa, tym bardziej że
1131  1,29|                wybuchnęła zarazem miłość do Danuśki i nienawiść do Krzyżaków-krzywdzicieli
1132  1,29|            miłość do Danuśki i nienawiść do Krzyżaków-krzywdzicieli
1133  1,29|                 choćby miał cały Spychów do ceny przyrzucić, ale później
1134  1,30|            ludzie po Danuśkę, by ją niby do Spychowa powieźć, a jam
1135  1,30|               nie ujrzę. Myślałem, że ją do Spychowa weźmiecie i komu
1136  1,30|                 księżna kazała im czekać do rana. Aż tu Pan Jezus zesłał
1137  1,30|               chce!" I gotów był skoczyć do oczu samemu Jurandowi. Chwyciła
1138  1,30|              ulgę.~A tymczasem zajechali do karczmy na rozdrożu, zwanej
1139  1,30|               powrotu z dworu książęcego do Spychowa dawał zwykle wypoczynek
1140  1,30|                przygarnął go z całą siłą do piersi; ów zaś, ochłonąwszy
1141  1,30|               długo, gdyż przykuwały ich do siebie wspólne strapienia
1142  1,30|           Zbyszko - ale teraz trzeba nam do Spychowa.~I począł pilić,
1143  1,30|               opowiadał o stryjcu Maćku, do którego w duszy tęsknił,
1144  1,30|           potrzebna. W końcu zwrócił się do Juranda i zapytał:~- A wyście
1145  1,30|            Jurand począł mówić jakby sam do siebie:~- Bo gdyby mieli
1146  1,30|                 Bo gdyby mieli przyczynę do pomsty nade mną - nie mówię!
1147  1,30|            poselstwie od naszego księcia do Witolda chadzał, ale tu
1148  1,30|               się li gość Niemiec, który do Krzyżaków ciągnął, tom go
1149  1,30|          obdarzał. Nieraz też i Krzyżacy do mnie przez bagna przyjeżdżali.
1150  1,30|                 jednak myśl jego wróciła do Juranda.~- Ludzie mówią,
1151  1,30|                 zasp śnieżnych, trudnych do przebycia. Wiosną albo latem,
1152  1,30|                są łęgi i suche pola, zaś do gródka można dojechać tylko
1153  1,30|                   kto bowiem mógł jechać do Spychowa wśród nocy, jeśli
1154  1,30|               czuwała nad groblą wiodącą do gródka. Przy koniach biegły
1155  1,30|              straszne i ogromne, całkiem do wilków podobne.~Strażnicy,
1156  1,30|                  jedziecie? - zapytał.~- Do Spychowa.~- Czego tam chcecie?~-
1157  1,30|         Zbyszkowi było również tak pilno do wiadomości o Danusi, że
1158  1,30|                 przywoziła balsam gojący do leśnego dworca, drugą młody
1159  1,30|             Jurand wnet wprowadził oboje do narożnej izby - i stanął
1160  1,30|             księdza Kaleba i znów wrócił do Juranda, jakby z zapytaniem,
1161  1,30|                 Na twarzy nieprzywykłego do oporu Juranda odbił się
1162  1,30|            zakonna przysunęła się szybko do Juranda i poczęła szeptać:~-
1163  1,30|                   Jurand zaś zwrócił się do siostry zakonnej:~- List
1164  1,30|                  Nie mamy listu. Co mamy do powiedzenia, kazano nam
1165  1,30|               jedna skarga poszła czy to do mistrza, czy do kapituły -
1166  1,30|            poszła czy to do mistrza, czy do kapituły - tedyby ciężkie
1167  1,30|             Możecie sami jechać po córkę do Szczytna, dokąd wam ją bracia
1168  1,30|                  bracia przywiozą.~- Ja? do Szczytna?~- Bo gdyby ją
1169  1,30|                  i dlatego ci wołają wam do rąk własnych oddać.~- A
1170  1,30|          Jednakże przyszedł mu widocznie do głowy jakiś sposób, gdyż
1171  1,30|        przypatrywać, po czym zwrócił się do służki i rzekł:~- Dobrze.
1172  1,30|                  rzekł:~- Dobrze. Pojadę do Szczytna. Wy i ten człowiek,
1173  1,30|                  pątnicze, ostaniecie tu do mego powrotu, po którym
1174  1,30|              pękła.~A pątnik zwrócił się do siostry:~- Mówcie! co wam
1175  1,30|                   jakby chciał jej mówić do ucha, i rzekł:~- Azali nie
1176  1,30|                  się, że dziecko wyciąga do niego ręce z dalekości,
1177  1,30|            pątnika, a zawiózł ich wprost do wielkiego mistrza, może
1178  1,30|                 Nie! ta droga nie wiodła do niczego - ale któraż wiodła?
1179  1,30|                bowiem, że jeśli pojedzie do Szczytna, to go skują i
1180  1,30|           Szczytna, to go skują i wtrącą do podziemia, a Danusi i tak
1181  1,30|              młody rycerz, zbliżając się do Juranda.~Jurand drgnął,
1182  1,31|                  któremu podyktował list do księcia z oznajmieniem,
1183  1,31|              jest - rzekł, zwracając się do starego wojownika i podnosząc
1184  1,31|              podnosząc głos, jakby mówił do człowieka, który nie dosłyszy -
1185  1,31|             wiernie w pokoju i na wojnie do śmierci służył. Słyszałeś?~
1186  1,31|          Słyszałeś?~Tolima podniósł ręce do uszu i skinął głową, po
1187  1,31|                   rycerz zaś zwrócił się do Zbyszka i rzekł z naciskiem:~-
1188  1,31|                   słuchaj... Bierz ty ją do Bogdańca, a Spychów na Tolimę
1189  1,32|         niedaleko...~- Doprowadzisz mnie do gościńca, a potem wrócisz -
1190  1,32|                 żyta i wsypywał ją sobie do ust, gdy zaś zaspokoił w
1191  1,32|                  chłop, mówiąc przez pół do siebie, przez pół do Juranda,
1192  1,32|                 pół do siebie, przez pół do Juranda, a tymczasem minęli
1193  1,32|                Jurand. - Wracaj, człeku, do domu.~I sięgnąwszy ręką
1194  1,32|                  domu.~I sięgnąwszy ręką do skórzanej torby przymocowanej
1195  1,32|             Chłop, przyzwyczajony więcej do razów niż do datków z rąk
1196  1,32|       przyzwyczajony więcej do razów niż do datków z rąk miejscowych
1197  1,32|                 pieniądz, przypadł głową do strzemienia Juranda i objął
1198  1,32|                 raz jeszcze pochylił się do strzemienia i zniknął. Jurand
1199  1,32|           jakkolwiek nie rozproszyły się do cna, jednakże zamajaczało
1200  1,32|                  pobliżu Mazowsza, wyślą do jakich odległych zamków,
1201  1,32|             odległych zamków, gdzie może do końca życia przyjdzie mu
1202  1,32|                  niewinnej dziewczyny, a do tego wychowanki księcia,
1203  1,32|                  pewną, że Danusia wróci do Spychowa, pod Zbyszkową
1204  1,32|                 jeszcze pokrzepiać i tak do siebie mówić:~- Jużci, że
1205  1,32|             pomścił. A teraz co? Radziej do Boga niż do świata, a skoro
1206  1,32|                  co? Radziej do Boga niż do świata, a skoro trzeba przycierpieć,
1207  1,32|          podniesieniu stanowiącym dojazd do zamku, łopocąc skrzydłami
1208  1,32|                  Oto obok drogi wiodącej do bramy zamkowej stała obszerna
1209  1,32|                 znak krzyża, zbliżył się do przekopu i stanąwszy w miejscu,
1210  1,32|          przyjdzie mu tak czekać może aż do wieczora albo i dłużej.
1211  1,32|                   jużci nie puszczą mnie do dom, jeno otoczą, pojmają,
1212  1,32|                  ramię i zwróciwszy dłoń do góry palcami ozwał się:~-
1213  1,32|             zwierzę, nuż chwycą i wtrącą do podziemia? Lecz po chwili
1214  1,32|                  czym ów człowiek, który do niego przemawiał, oddaliwszy
1215  1,32|                  chwile, nim zbliżył się do pokutniczego woru i począł
1216  1,32|             dźwięki lutni. Jurand, jadąc do Szczytna, był pewien, że
1217  1,32|                  kolana, złożył ręce jak do modlitwy i dygocąc jak w
1218  1,32|               Poleciałabym ja~Za Jaśkiem do Śląska.~Jurand chciał odezwać
1219  1,32|             zwodzony począł podnosić się do góry, w samej zaś bramie
1220  2,1 |            chwili gdy Jurand zbliżył się do owych drzwi, obie ich potowy
1221  2,1 |                obszukać.~Jurand podniósł do góry oba ramiona, tak aby
1222  2,1 |                  nic więcej, gdyż doszli do sali na piętrze, w której
1223  2,1 |                którą na współkę uknuli i do której wykonania dopomogli.
1224  2,1 |                 boczne drzwi, prowadzące do innych izb, wchodził, kto
1225  2,1 |                sala zapełniła się niemal do połowy zbrojnymi mężami.
1226  2,1 |             giermków, ów zaś zbliżył się do Juranda i chwyciwszy dłonią
1227  2,1 |                 go o kilka kroków bliżej do stołu.~A Danveld spojrzał
1228  2,1 |               której Danveld zwrócił się do jeńca:~- Kąsałeś Zakon jako
1229  2,1 |             Kazanie!~Po czym zwrócił się do Danvelda:~- Panie! - rzekł -
1230  2,1 |                sznur dzwonniczy od węzła do węzła; ma i ów kaznodzieja
1231  2,1 |               stołu, poczęli zbliżać się do jeńca, opatrywać go z bliska
1232  2,1 |                  Więc znowu zbliżali się do niego i trącając go pod
1233  2,1 |             Danveld. Po czym zwrócił się do obecnych i rzekł:~- Wszystko,
1234  2,1 |                  przeciw Zakonowi i jemu do domu wrócić dozwolimy.~Zdziwiła
1235  2,1 |             znając Danvelda i jego dawne do Juranda urazy, nie spodziewali
1236  2,1 |             Danusię, sam zaś zbliżył się do von Lowego, Rotgiera i Gotfryda,
1237  2,1 |                     Nie przeciwię się co do dziewki - powtórzył Zygfryd -
1238  2,1 |                   poczęli mu się chełpić do oczu:~- A co, łamignacie! -
1239  2,1 |                  ta sama, która jeździła do leśnego dworca, za nią zaś
1240  2,1 |                Na to Danveld obrócił się do zebranych i rzekł spokojnie
1241  2,1 |                  jak płomień, więc chcąc do reszty zdeptać nieszczęśnika,
1242  2,1 |                  niemu i pochyliwszy się do jego ucha, szepnął przez
1243  2,1 |                 Byli to ludzie przywykli do bitew, rzezi i krwi, a jednak
1244  2,1 |                niesłychana, podobniejsza do rzezi niż do orężnej rozprawy.
1245  2,1 |                podobniejsza do rzezi niż do orężnej rozprawy. Młody
1246  2,1 |                  tak i ci zbrojni Niemcy do tego stopnia nie mogą się
1247  2,1 |           bojowym zamiast szukać miejsca do obrony, począł ich gonić
1248  2,1 |               przyrodzoną siłę. Mieczem, do którego najtężsi między
1249  2,1 |             sprawić tylu klęsk i że mają do czynienia z człowiekiem,
1250  2,1 |               okna knechci wpadli hurmem do sali, zbrojni w dzidy, halabardy,
1251  2,2 |              pieczy Zakon, gdy przyjdzie do wielkiej wojny z tym wilczym
1252  2,2 |                grafie de Bergow, jedźcie do Malborga do mistrza. Jęczeliście
1253  2,2 |              Bergow, jedźcie do Malborga do mistrza. Jęczeliście w niewoli
1254  2,2 |            Jurandowi, któren też przybył do Szczytna, i... co się dalej
1255  2,2 |             zdrada Danvelda doprowadziła do szału strasznego jej rodzica?~
1256  2,2 |                 leżała głęboka nienawiść do polskiego plemienia, leżało
1257  2,2 |               nie było w nim zamiłowania do niskich wykrętów. Największą
1258  2,2 |        odpowiedział Zygfryd.~I wyciągnął do niego rękę, zarazem na znak
1259  2,2 |             pożegnania, albowiem pragnął do dalszej narady pozostać
1260  2,2 |                za nimi, zwrócił się żywo do Rotgiera i rzekł:~- Słuchaj,
1261  2,2 |           pochwycili, zawiedli ją wprost do Szczytna.~- Tak jest.~-
1262  2,2 |                ale by przedtem ogłosił i do księcia napisał, iż jedzie
1263  2,2 |            Jurandówną? Weźmiecie ją stąd do Insburka?~- Wezmę ją do
1264  2,2 |                  do Insburka?~- Wezmę ją do Insburka i uczynię z nią
1265  2,2 |               mogą mnie jednak chwycić i do podziemi wtrącić.~- Nie
1266  2,2 |                   że jest list Jurandowy do księcia, a ty pojedziesz
1267  2,3 |                Szczytnie przybyła jednak do Warszawy przed bratem Rotgierem
1268  2,3 |                  z Długolasu miał jechać do Malborga z listem księcia,
1269  2,3 |           Szczytnie.~I przechodząc z ust do ust, przyszła powiększona
1270  2,3 |              Jurand przybywszy samosześć do zamku wpadł przez otwarte
1271  2,3 |               musiano posyłać po ratunek do pobliskich zamków, zwoływać
1272  2,3 |            zdołały wedrzeć się na powrót do zamku i tam zgładzić Juranda
1273  2,3 |              jest, skąd przybywa i co go do Warszawy sprowadza.~- Jestem
1274  2,3 |             miałem zaszczyt pochylić się do kolan waszej książęcej miłości.~-
1275  2,3 |    sprawiedliwość, więc gdy ja pośpieszę do Malborga, ty jedź na Mazowsze
1276  2,3 |                 z niespodzianym pytaniem do Rotgiera:~- Mówicie, rycerzu -
1277  2,3 |                 i dlatego wezwaliście go do Szczytna?~- Tak, miłościwa
1278  2,3 |            mazowieccy przyskoczyli zaraz do mnicha, pytając na przemian
1279  2,3 |                 czemu, nim wezwaliśmy go do Szczytna, szukał na całym
1280  2,3 |                  krzywda, która o pomstę do Boga woła, choć tak nam
1281  2,3 |              krajów, ziem i miast, które do nas i do naszego kraju niegdyś
1282  2,3 |                  i miast, które do nas i do naszego kraju niegdyś należały,
1283  2,3 |                 czci Zakonu krwią własną do ostatniego tchnienia bronić!...
1284  2,3 |                   i nie na niewolę, jeno do ostatniego tchnienia, na
1285  2,3 |               skłonił się, po czym rzekł do Zbyszka:~- Jeślić wola,
1286  2,4 |              stołu honorowego Krzyżaków, do którego to stołu dopuszczano
1287  2,4 |            takich, którzy odbyli wyprawę do Ziemi Świętej albo też walczyli
1288  2,4 |              Lecz byli i tacy, którzy co do Zbyszka mieli także dobrą
1289  2,4 |                 drodze przyznałem mu się do ślubu. Począł wówczas narzekać,
1290  2,4 |               nie wiem, co się stało!... Do Spychowa przyjechała ta
1291  2,4 |         przywiozła dla mnie jakoweś leki do leśnego dworu, a z nią jeszcze
1292  2,4 |                sługi... Mówił, że jedzie do zbójów Danuśkę wykupić,
1293  2,4 |                wojny nie wszczynaj. Jedź do księcia, może tam co o Danuśce
1294  2,4 |           zadżgali go jako wołu, a potem do cię, panie, przyszli po
1295  2,4 |                Księżna Anna Danuta, sama do głębi strapiona stratą Danusi
1296  2,5 |                  by Rotgier napisał list do mistrza i do Zygfryda de
1297  2,5 |                napisał list do mistrza i do Zygfryda de Lowe, że sam
1298  2,5 |         mazowieckim, wskutek czego staje do walki z mężem Jurandówny,
1299  2,5 |                  wysłany był natychmiast do granicy przez jednego z
1300  2,5 |              rycerza, dalej zaś miał iść do Malborga pocztą, którą Krzyżacy
1301  2,5 |               Zbyszko. Mówiły więc jedna do drugiej, patrząc na jego
1302  2,5 |                  herb Czecha podobny był do Pomiana, z tą różnicą, że
1303  2,5 |               byczej głowie krótki miecz do połowy w oku pogrążon.~Trąba
1304  2,5 |                duszę prostą, zwrócił się do swego Czecha i rzekł:~-
1305  2,5 |           krzyżacka chwalba, gdyż byłaby do rzeczy po mojej śmierci,
1306  2,5 |            wolniej i rozważniej, jako aż do pierwszego starcia nakazywała
1307  2,5 |          samochwał, który w ogóle stawał do bitki tylko wówczas, gdy
1308  2,5 |            niebaczne słowa przywiodły go do walki ze strasznym osiłkiem,
1309  2,5 |              zachodni przywykli już byli do wygód i zbytków, podczas
1310  2,5 |         widocznie nie pierwszy raz staje do tego rodzaju walki. Za każdym
1311  2,5 |                ptaki drapieżne stworzeni do walki i szczególnie obdarowani
1312  2,5 |              jakby odgadują to wszystko, do czego inni dochodzą przez
1313  2,5 |                  że ma z jednym z takich do czynienia. Od pierwszych
1314  2,5 |          jednakże jakieś uczucie podobne do przerażenia ścisnęło jakby
1315  2,5 |               ten Krzyżak przyłożył ręki do jej porwania, i walcząc
1316  2,5 |                 i zemsta nalały mu ognia do żył. Serce zaskowyczało
1317  2,5 |            bojowy. Strasznych, podobnych do uderzeń burzy jego ciosów
1318  2,5 |                jak piorun na prawy bark.~Do uszu widzów doszedł tylko
1319  2,5 |                  i podzięka! To ci chłop do topora!" Inni zaś wołali: "
1320  2,5 |                 tak strasznie od szyi aż do pachy, że ledwie się na
1321  2,5 |                  pod ręce i poprowadzono do księstwa, którzy czekali
1322  2,5 |                  Po czym, zwróciwszy się do rycerza de Lorche i do innych,
1323  2,5 |               się do rycerza de Lorche i do innych, dodał:~- Ciebie,
1324  2,5 |                 cię i dalej nie opuści i do szczęśliwości doprowadzi.~
1325  2,5 |                 nie ma - i nie bliżej mi do niej teraz niż przedtem.~-
1326  2,5 |              jego odwiezie, a potem wraz do Malborga pojedzie i u samego
1327  2,5 |              Zbyszko - i ja z nim pojadę do Malborga.~A księżna przestraszyła
1328  2,5 |                mi dopomóż Bóg, że pojadę do Malborga i choćby za morza.
1329  2,5 |            Chryste, jako jej będę szukał do ostatniego tchu w nozdrzach
1330  2,5 |                  go chyba skuć i wtrącić do podziemia.~Zbyszko nie mógł
1331  2,5 |              miejscu walki cały dzień aż do następnej północy, a to
1332  2,5 |                 i dla okazania gotowości do nowej walki, gdyby ktokolwiek
1333  2,5 |          zwyciężonego chciał go ponownie do niej wyzwać. Obyczaj ten
1334  2,5 |           przywdziawszy zbroję, tkwił aż do północy na dziedzińcu zamkowym
1335  2,5 |           wieczerzę, a zarazem na naradę do księcia.~ ~
1336  2,6 |                  za nimi. Tu zwrócił się do Zbyszka:~- Powiadasz, że
1337  2,6 |                de Lorche i przycisnął go do piersi tak, że aż rycerz
1338  2,6 |                 jęknął.~Książę zaś rzekł do Zbyszka:~- A ty koniecznie
1339  2,6 |            Święty Krzyż, jako ja Juranda do ostatniego tchu nie opuszczę!~-
1340  2,6 |            Mikołaj z Długo-lasu. - A żeś do Szczytna sam nie leciał,
1341  2,6 |               trzymają, jeno musieli ich do innych zamków wywieźć. Bóg
1342  2,6 |                  albo Jurandową ręką. Co do Zygfryda, mniejszy od tamtych
1343  2,6 |            przygoda nie spotkała, dam ci do mistrza list. Słuchaj jeno
1344  2,6 |          chwycili, zwłaszcza mając złość do Juranda. Proszę tedy mistrza,
1345  2,6 |               usłyszawszy to, rzucił się do nóg księcia i objąwszy jego
1346  2,6 |          pachołka Czecha weźmiesz z sobą do Niemców?~- Pewnie, że mnie
1347  2,6 |                 ego zadżgał. Musieli też do mistrza o jego śmierci pisać
1348  2,6 |                  nie wiedział.~- Jedziem do Malborga - rzekł - a kiedy
1349  2,6 |                kat nad dobrą duszą! A co do bitwy, jakże mi pomożesz?
1350  2,6 |                   nie mogąc się przyznać do zamordowania de Fourcy'ego,
1351  2,6 |              więc jechali w milczeniu aż do Spychowa. Zastali tam zupełną
1352  2,6 |                 rzekł - tej nocy, której do Szczytna ruszył. No - i
1353  2,6 |              srogie i łakome na wojnę, a do Juranda przywiązane. Toteż
1354  2,6 |               małym jeno pocztem uda się do Malborga, i nie na wojnę,
1355  2,6 |                tej chwili nagła tęsknota do stryjca, taka, jaka zdejmowała
1356  2,6 |               życia, więc zwróciwszy się do giermka, rzekł bez namysłu:~-
1357  2,6 |                  próżnicy siedzieć! Jedź do Bogdańca, list powieziesz.~-
1358  2,6 |                  dodał, mówiąc jakby sam do siebie:~- Ba! opat!...~I
1359  2,6 |             ksiądz Kaleb i zaraz zasiadł do pisania. Zbyszko dyktował
1360  2,6 |           zdarzyło od chwili gdy przybył do leśnego dworca. Nic nie
1361  2,6 |                  bogdaj owdowiejesz, nim do łożnicy wstąpisz.~Giermek
1362  2,6 |                przywiązał się był jednak do Zbyszka, litował się i nad
1363  2,6 |             myśli poczęły mu przychodzić do głowy, gdyż schodząc ku
1364  2,6 |               Tymczasem Zbyszko rwał się do drogi, gdyż trawiła go gorączka -
1365  2,6 |                 Lecz nim zasnął, zapukał do niego Sanderus i skłoniwszy
1366  2,6 |              trzos jaki taki, a ja pójdę do Prus od zamku do zamku i
1367  2,6 |                ja pójdę do Prus od zamku do zamku i choć mi tam nie
1368  2,7 |              Lowe miał właśnie wyjeżdżać do Malborga, gdy niespodzianie
1369  2,7 |                  Wiadomości te poruszyły do żywego starego Krzyżaka.
1370  2,7 |              Kiejstuta, trudniejszym był do zjednania niż Ziemowit Płocki,
1371  2,7 |                przy całej swej gotowości do wszelkich zbrodni, zdrad
1372  2,7 |                szukał, będzie słał listy do mistrza nie z oskarżeniem,
1373  2,7 |           uspokoiła całkiem Zygfryda. Co do samego Juranda, dawno już
1374  2,7 |                  ciechanowskim zamku. Co do wyniku śmiertelnej walki
1375  2,7 |                   on pierwszy na wyprawy do Litwy wodził i najlepszych
1376  2,7 |           ścisnęło się uczuciem podobnym do trwogi. Oto Rotgier stanąć
1377  2,7 |            trwogi. Oto Rotgier stanąć ma do walki śmiertelnej w obronie
1378  2,7 |                  wysłać tymczasem Danusi do którego odleglejszego zamku,
1379  2,7 |                  bez końca. "Wpierw, nim do czego dojdą - rzekł sobie
1380  2,7 |             wszystko było gotowe w zamku do obrony, a również i do drogi,
1381  2,7 |             zamku do obrony, a również i do drogi, nie wiedział bowiem
1382  2,7 |                    Zygfryd przysunął się do sani, na których leżało
1383  2,7 |                  zaraz potem zwrócił się do ekonoma zamku:~- Niech do
1384  2,7 |                do ekonoma zamku:~- Niech do północy zbiją trumnę i ustawią
1385  2,7 |           przymykać.~Ludzie zbliżyli się do wozu. Zygfryd nasunął znów
1386  2,7 |            powolnym krokiem, a wróciwszy do izby, siadł na tym samym
1387  2,7 |                  i wyszedł.~Przyszedłszy do kaplicy, rozejrzał się od
1388  2,7 |                je starannie, zbliżył się do trumny, odstawił dwie świece
1389  2,7 |                 wsunął wychudłe, podobne do szponów palce pod płaszcz
1390  2,7 |                To rzekłszy, pochylił się do twarzy trupa.~- Pamiętasz,
1391  2,7 |                wygarniać spod nich węgle do kociołka, po czym zapalił
1392  2,7 |                  teraz naprzód i prowadź do Jurandowego podziemia. Kat
1393  2,7 |         świetlistą noc wyjeżdżał Rotgier do Ciechanowa, skąd wrócił
1394  2,7 |         Diederich zaś, sądząc, że komtur do niego mówi, podniósł latarnię
1395  2,7 |              trupią, ale zarazem podobną do głowy starego sępa.~- Prowadź! -
1396  2,7 |              którym kilka schodów wiodło do niskich żelaznych drzwi.
1397  2,7 |              furty od cel więziennych.~- Do Juranda - rzekł Zygfryd.~
1398  2,7 |            pozwalał podawać sobie pokarm do ust. Ubrany był w ten sam
1399  2,7 |              tyle krwi, że go odniesiono do więzienia na wpół żywego.
1400  2,7 |          opatrzono mu ran, a wtrącono go do strasznego podziemia, w
1401  2,7 |           milczeniu, po czym zwrócił się do Diedericha i rzekł:~- Widzisz,
1402  2,7 |           pokryły je zupełnie od brwi aż do wystającej kości policzka.~
1403  2,7 |                  włożyć prawą twoją dłoń do trumny.~Diederich, który
1404  2,7 |                owinięty w szmatę i rzekł do siebie głośno:~- Teraz do
1405  2,7 |                do siebie głośno:~- Teraz do kaplicy z powrotem, a potem
1406  2,7 |              kaplicy z powrotem, a potem do wieży. Diederich spojrzał
1407  2,7 |              konieczności wzwyczaiła się do wykrętów, matactw i osłaniania
1408  2,7 |             jeśli nie będzie mógł trafić do Spychowa, to niech się rozpyta
1409  2,7 |                  gdy Zygfryd znów wszedł do kaplicy i klęknąwszy przy
1410  2,7 |                był ślepy, stanął jeszcze do walki i zginął z chwałą,
1411  2,7 |                jak poprzednio, gdy szedł do Juranda, a na głowie ciężar
1412  2,7 |            chwili wstał i zbliżywszy się do trumny, jął mówić spokojnym
1413  2,7 |                  oddechu, wróciwszy więc do izby, rzucił się na swe
1414  2,7 |                się, że sen nie przyjdzie do niego już nigdy, a natomiast
1415  2,7 |              począł mówić:~- Daj mi czas do jutra.~A wtem usłyszał wyraźnie
1416  2,7 |          wyraźnie jakiś głos szepcący mu do ucha:~- Wychodź z tej izby.
1417  2,7 |                  sobą wyczerpały się już do dna tej strasznej nocy.
1418  2,7 |               potem.~I cofnął się prawie do samego wyjścia.~- Kto tam? -
1419  2,7 |                 W ten sposób zbliżył się do leżącego bez ruchu Zygfryda,
1420  2,7 |                 ratunku!~Po czym skoczył do bramy i jął targać z całych
1421  2,8 |         Jakkolwiek Głowaczowi pilno było do Zgorzelic, nie mógł jednakże
1422  2,8 |                 W wielu miejscach od wsi do wsi można się było dostać
1423  2,8 |                  jednak zajechać naprzód do Maćka, raz dlatego, że do
1424  2,8 |                do Maćka, raz dlatego, że do niego był wysłany, a po
1425  2,8 |                  odwieźli ciało zabitego do Szczytna, pozostałych zaś,
1426  2,8 |            stryjcowi.~Czech, zajechawszy do Bogdańca, nie zastał Maćka
1427  2,8 |                  poszedł z psami i kuszą do boru, lecz wrócił jeszcze
1428  2,8 |               rzekł. - Gdzie zaś jest?~- Do Malborga pojechał, a mnie
1429  2,8 |                tu przysłał.~- A on po co do Malborga?~- Po żonę.~- Bój
1430  2,8 |               pachołka, by dorzucił drew do ogniska i przyniósł Czechowi
1431  2,8 |            wymachiwać rękoma i mówić sam do siebie:~- Uszom nie wierzyć...
1432  2,8 |                połapać ani przyprowadzić do ładu uczuć, które na przemian
1433  2,8 |                   i rody były na dorobku do wielkości. Znaczne mienie
1434  2,8 |               jednakże staremu powodów i do niepokoju. Sam jeździł niegdyś
1435  2,8 |           niegdyś dla uratowania Zbyszka do Krzyżaków i przywiózł z
1436  2,8 |               oto teraz pojechał Zbyszko do Malborga jakoby wilkowi
1437  2,8 |                  wielce. Przyszło mu też do głowy, że nie będzie także
1438  2,8 |              pofolgować?"~Tu przyszło mu do głowy pytanie: co będzie,
1439  2,8 |                   a potem widziałem, jak do pana poszli: sama miłościwa,
1440  2,8 |                  ostatku sił uczynił, to do reszty ich rozjadło... Mój
1441  2,8 |                Słyszałem, jako raz mówił do starego pana ze Spychowa: "
1442  2,8 |        Zgorzelicach cniło. Pisał ci tedy do niego opat, że jedzie w
1443  2,8 |                  opat, że jedzie w gości do księcia Przemka oświęcimskiego,
1444  2,8 |             weselił. Przybywa zatem Zych do mnie i powiada tak: "Jadę
1445  2,8 |                mnie i powiada tak: "Jadę do Oświęcimia, a potem do Glewic,
1446  2,8 |              Jadę do Oświęcimia, a potem do Glewic, a wy tu miejcie
1447  2,8 |           weselili się! Z Glewic jechali do ojca księcia Przemka, do
1448  2,8 |                 do ojca księcia Przemka, do starego Nosaka, któren w
1449  2,8 |                jako ona ojca miłowała. I do tego nieprzezpieczno jej
1450  2,8 |              drzwi otworzyły się nagle i do izby wbiegła pędem Jagienka,
1451  2,8 |       czternastoletni Jaśko, podobny tak do niej jak bliźniak.~Ona,
1452  2,8 |               wodzą Czecha Hlawy jechali do Bogdańca, przeraziła się
1453  2,8 |                przy-leciała jednym tchem do Bogdańca, by się prawdy
1454  2,8 |            przykazał?~- Przykazał jechać do Bogdańca.~- Do Bogdańca?... -
1455  2,8 |          Przykazał jechać do Bogdańca.~- Do Bogdańca?... -1 co jeszcze?~-
1456  2,8 |             pokłonem, z pozdrowieniem.~- Do Bogdańca, i tyla? No - dobrze.
1457  2,8 |                 Między Krzyżaki pojechał do Malborga. Na twarzy Jagienki
1458  2,8 |                  chwili zaś zbliżyła się do Maćka i pocałowawszy go
1459  2,8 |                 stary. - Tak ci to pilno do domu? Ostańże z nami.~Lecz
1460  2,8 |                  ją brał, to może by już do tego czasu była radość i
1461  2,8 |             pomyślawszy, przysunął konia do konia Jagienki:~- Panienko
1462  2,8 |                 w Czechu stopniało serce do reszty:~- I tobie, Hlawo.~
1463  2,8 |             dzban miodu i zwróciwszy się do Czecha.spytała:~- A może
1464  2,8 |                 gotów był gwarzyć choćby do rana, więc poczęli rozmawiać,
1465  2,9 |            Rozdział IX~Maćko gotował się do drogi, a Jagienka nie pokazywała
1466  2,9 |         trzeciego, w niedzielę, w drodze do kościoła. Jechała do Krze-śni
1467  2,9 |              drodze do kościoła. Jechała do Krze-śni z bratem Jaśkiem
1468  2,9 |           Chciałam i tak wstąpić po mszy do Bogdańca - rzekła, powitawszy
1469  2,9 |          powitawszy Maćka - bo pilną mam do was sprawę, ale możemy i
1470  2,9 |                  jutro, nie później.~- I do Malborga?~- Do Malborga
1471  2,9 |              później.~- I do Malborga?~- Do Malborga albo i nie. Gdzie
1472  2,9 |          smutkiem:~- Moiście wy! Jako co do mnie, wolę szczerze mówić
1473  2,9 |          Krzyżaki. Chciałabym teraz choć do opata, który w Sieradzu
1474  2,9 |               mniejszy, a z gęby taki ci do mnie podobny, że jak bywało,
1475  2,9 |               Tak rozmawiając, dojechali do Krześni. W kościele był
1476  2,9 |                  po mszy wraz z Jagienką do domu. Lecz gdy na rozstaju
1477  2,9 |                   poczęły mu przychodzić do głowy mniej wesołe myśli.
1478  2,9 |                odbiję, zapowiedź poślę i do sądu pozwę, boć nie sama
1479  2,9 |                  na mnie zawzięli, że im do dziewki przeszkadzam, a
1480  2,9 |                  niego i pojechał wprost do Brzozowej.~Przyjechał już
1481  2,9 |               Maćko wszedł niespodzianie do izby i stanął w progu z
1482  2,9 |           bynajmniej, dłonią nie sięgnął do korda, tylko wsparł się
1483  2,9 |            stołem. W mig dołożono szczap do komina, nakryto kilimkiem
1484  2,9 |               Młody Wilk rzucał od czasu do czasu na Maćka szczególnym
1485  2,9 |                  przezwyciężyć nienawiść do człowieka ale służył mu
1486  2,9 |               czas.~- Na wojnę zaś alibo do jakowegoś świętego miejsca?~-
1487  2,9 |               wie, a tymczasem trzeba mi do nich jechać.~- A czy nie
1488  2,9 |       szczęśliwie wrócić, to wrócim znów do pustki... Jeden na to sposób
1489  2,9 |            odpowiedź. Maćko zaś podniósł do ust czarę miodu, wypił ją,
1490  2,9 |                  ludzie rycerscy, którzy do oczu nieprzyjacielowi staną,
1491  2,9 |               mnie zawzięty za to, że mu do Jagienki Zychówny przeszkadzam.~-
1492  2,9 |          wzrokiem, następnie zwrócił się do starego i rzekł spokojnie:~-
1493  2,9 |                  wejrzyjcie też od czasu do czasu na Bogdaniec i nie
1494  2,9 |                albowiem i Jagienka miała do niego ufność i we wszystkim
1495  2,9 |                 to siłą chcieli wtargnąć do Zgorzelic. A teraz, jak
1496  2,9 |                rozochocon, więc wracając do domu, rozmyślał prawie z
1497  2,9 |                przydał...~Tu przyszło mu do głowy, że po prawdzie mogłaby
1498  2,9 |            obiecała przyjechać nazajutrz do dnia i mieli zaraz ruszać.
1499  2,9 |                niepokojem w duszy wszedł do domu.~Ale w izbie, w wielkim
1500  2,9 |                  to co? jak? Cóż jej tam do głowy strzeliło?~A chłopak