Tom,    Rozdzial

2001  2,26|                ciało już w ziemi - rzekł do Jagienki. - Możem teraz
2002  2,26|             kilkakroć, rzekła jakby sama do siebie:~- Hej! Moje szczęście
2003  2,27|         następnego dnia, gdy poczęła nie do rzeczy odpowiadać, spostrzegł,
2004  2,27|           opuszczała jej odtąd prawie aż do końca drogi. Była to nawet
2005  2,27|             przebyciu puszcz, gdy weszli do "zbożnego" kraju, między
2006  2,27|             dziecko, odbite Krzyżakom, a do tego córkę sławnego Juranda,
2007  2,27|          przenosili ją w noszach ode wsi do wsi tak troskliwie i ostrożnie,
2008  2,27|              pogarszał się widomie. A co do tego nie mógł się już łudzić.
2009  2,27|             rycerza, i potykać się z nią do ostatniego tchu. Ale przy
2010  2,27|               dziki zwierz.~Dobiwszy się do leśnego dworca, chciał się
2011  2,27|               oboje księstwo wybrali się do brata Ziemowita do Płocka,
2012  2,27|           wybrali się do brata Ziemowita do Płocka, poniechał więc zamiaru
2013  2,27|          poniechał więc zamiaru jechania do Warszawy, gdzie by dworski
2014  2,27|                   Trzeba mu było ciągnąć do Spychowa, co było straszne,
2015  2,27|             trawę. Dwie niewiasty najęte do posług przy Danusi i młodziankowie,
2016  2,27|             uniesieniu chciał rzucić się do je j nóg, ale z obawy, by
2017  2,27|               mnieś jest! Pod Spychowem! Do tatusia jedziemy. Skończona
2018  2,27|                ale wnet pojedziem dalej. Do tatusia, któren też z niewoli
2019  2,27|                wybawion. I będziesz moja do śmierci. Słyszyszże ty mnie
2020  2,27|             miłosierny!... Poczekaj choć do Spycho-wa! poczekaj! poczekaj!
2021  2,27|              wśród bujnych traw, podobni do duchów polnych, pochylając
2022  2,27|            pogodna i po prostu anielska.~Do Spychowa nie było nawet
2023  2,28|            koniec ze zwłokami dziewczyny do borów spychowskich, na których
2024  2,28|                 z nich skoczył z wieścią do starego Tolimy i do księdza
2025  2,28|              wieścią do starego Tolimy i do księdza Kaleba, inni poprowadzili
2026  2,28|             potem szeroką leśną drogą aż do miejsca, gdzie bór się kończył,
2027  2,28|              żałobna wieść o nich doszła do Spychowa, gdyż zaledwie
2028  2,28|                na jasne błonie, doleciał do ich uszu odgłos dzwonu z
2029  2,28|                na ziemi, które sam niósł do tej chwili od strony wezgłowia,
2030  2,28|                  odbiłem, ale ona wolała do Boga niż do Spychowa!~I
2031  2,28|               ale ona wolała do Boga niż do Spychowa!~I boleść złamała
2032  2,28|                 drugą, podnosiły zapaski do oczu albo też całkiem pokrywały
2033  2,28|              siebie na znak, że chce iść do Danusi. Wówczas Tolima ze
2034  2,28|                 pod ramiona i przywiedli do noszów, a on klęknął przy
2035  2,28|                  nich dłonią od czoła aż do złożonych w krzyż rąk zmarłej
2036  2,28|                 drugiej strony milczący, do kamiennego posągu podobny
2037  2,28|                klęski.~Następnie ruszyli do Spychowa; ale nie położyli
2038  2,28|               zmarła prowadziła naprawdę do odwiecznych blasków i jasności.
2039  2,28|            kolejno litanię nad ciałem aż do świtu. Do świtu również
2040  2,28|                  nad ciałem aż do świtu. Do świtu również Zbyszko nie
2041  2,28|                dziwne. Zaraz po powrocie do domu utracił władzę w nogach,
2042  2,28|                  ksiądz Kaleb przemawiał do niego, próżno zapytywał,
2043  2,28|                 leżąc na wznak, podnosił do góry powieki pustych oczu
2044  2,28|                zbawioną córką rozmawia i do niej się śmieje. Rozumieli
2045  2,29|          Maćkowej i uradzili obaj wysłać do Prus i Malborga Tolimę,
2046  2,29|             stawił się osobiście.~- Jedź do Płocka - rzekł na drogę
2047  2,29|             którą gdzieś od Gotteswerder do Spychowa odbył. Potem jednak
2048  2,29|            czyniło się ciężej. Żył on aż do śmierci Danusi w okrutnym
2049  2,29|               stało się obojętne, co zaś do przyszłości, to miał takie
2050  2,29|                 wyprawić Zbyszka, choćby do Krzyżaków z okupem. "Trzeba
2051  2,29|                  z okupem. "Trzeba mówił do miejscowego klechy, z którym
2052  2,29|                 bo inaczej gotów skapieć do szczętu". A klecha przyświadczał
2053  2,29|               nuty chwycił ogromny płacz do samego świtania trwający.~
2054  2,29|                  Ucieszył się też wielce do pana de Lorche i począł
2055  2,29|              tamtejszego komtura, ale że do Spychowa i tak jechał, by
2056  2,29|                 Trzeba mi teraz co duchu do niego śpieszyć.~Potem zwrócił
2057  2,29|              śpieszyć.~Potem zwrócił się do pana de Lorche:~- Wiesz,
2058  2,29|       spodziewałem. Czemu zaś nie jechał do Płocka i bez nijakiego glejtu
2059  2,29|             bardziej powinien był Tolima do Płocka jechać.~- Tak i chciał
2060  2,29|                był rzekł, iż dla komtura do Lubawy pieniądze wiezie.
2061  2,29|                oni, i ich gościna. Pójdę do Ziemi Świętej, tam szukać
2062  2,29|                   że tak i będzie, bo co do tego, żeby oni mieli okup
2063  2,29|                 chcesz na Mazowszu, a ja do Malborga po stryj ca pojadę
2064  2,29|            Malborgu mówią, że ma zjechać do Płocka król polski i spotkać
2065  2,29|              przyjeździe króla polskiego do Płocka? - przerwał ksiądz
2066  2,29|              Niech Zbyszko przyłączy się do królewskiego dworu. Mistrz
2067  2,29|             Krzyżaków. Niech się Zbyszko do orszaku przyłączy i niech
2068  2,29|                lepszą.~- Słuchaj - rzekł do pana de Lorche Zbyszko. -
2069  2,29|              wykupić, przeto jutro zaraz do dnia do Płocka ruszę. Ale
2070  2,29|               przeto jutro zaraz do dnia do Płocka ruszę. Ale po co
2071  2,29|                dworu królewskiego więcej do aniołów niż do mieszkanek
2072  2,29|       królewskiego więcej do aniołów niż do mieszkanek ziemskiego padołu
2073  2,30|                zamierzył, więc nazajutrz do dnia wyruszyli razem z panem
2074  2,30|                  razem z panem de Lorche do Płocka. Nadgraniczne drogi
2075  2,30|             napadu i bez przygód dotarli do Płocka, gdzie zaraz na wstępie
2076  2,30|                  część okupu, odesłał go do tego zamku z poleceniem
2077  2,30|                  tego zamku z poleceniem do komtura, aby go zmusił do
2078  2,30|                do komtura, aby go zmusił do wskazania, gdzie pieniądze
2079  2,30|              trzeba będzie znaczną część do Malborga odesłać albo i
2080  2,30|              twarz Tolimy.~- Wżdy Drwęca do Wisły płynie - rzekł. -
2081  2,30|               chwili zaś, zwróciwszy się do Zbyszka, dodał:~- Pieniędzy
2082  2,30|                 panie, waszemu giermkowi do schowania, bo on w zamku
2083  2,30|                wreszcie Tolima - iże się do was wybiera, a byłby to
2084  2,30|              która tu z rycerzem Maćkiem do Spychowa w pacholikowych
2085  2,30|            Zgorzelic mogła przyjechać aż do Spychowa, nie chciała mu
2086  2,30|                rada go widziała i lgnęła do niego w Zgorzelicach, ale
2087  2,30|                aby stary Maćko zabrał ją do Spychowa w tym celu. aby
2088  2,30|                   Wstąpiłem tu po drodze do Malborga - rzekł Zbyszko -
2089  2,30|             zrobili, panie. Chciałem sam do Spychowa jechać, aby wam
2090  2,30|                  mówił Tolima, że miałeś do mnie jechać, ale cię niezdrowie
2091  2,30|                Przeto rycerz Maćko pannę do Płocka przywiózł.~- Ale
2092  2,30|             Płocka przywiózł.~- Ale ją i do Spychowa brał?~- Brał, na
2093  2,30|                nieco i chcąc zyskać czas do namysłu nad odpowiedzią,
2094  2,30|            przeciw kniaziowi Witoldowi i do Krzyżaków uciekł, którzy
2095  2,30|                 posły krzyżackie od rana do wieczora księżnie pokłony
2096  2,30|                godnie na wieczorną ucztę do zamku, powiadał dalej, co
2097  2,30|                chcą mistrzowi przy królu do oczu wymówić.~- A król co?
2098  2,30|                  już wojną grozi... A co do kniazia Witolda, to woli
2099  2,30|                się nie można, i gdyby co do czego przyszło, hej, mocny
2100  2,30|              Krakowie.~Nie mógł jednakże do żadnego z nich od razu dostąpić,
2101  2,30|               pas i ostrogi nosisz. Inni do siwych włosów na to czekają,
2102  2,30|                po czym mówił dalej jakby do siebie samego:~- Nienasycone
2103  2,30|                    Mistrz na króla listy do obcych dworów wysyła, a
2104  2,30|               Raciążku, gdyż wysłan jest do króla angielskiego po łuczników.
2105  2,30|              Januszem przybywają - rzekł do Zbyszka Powała - bo choć
2106  2,30|                 gospodarze. Pójdź ze mną do pani boć ją znasz jeszcze
2107  2,30|             jeszcze z Krakowa, gdzie się do króla za tobą przyczyniała.~
2108  2,30|            spotkały się, uśmiechnęła się do niego zarazem przyjaźnie
2109  2,30|                smutna i cudna, nie tylko do księżniczki, ale do prawdziwej
2110  2,30|                tylko do księżniczki, ale do prawdziwej królewny podobna.~ ~
2111  2,31|                 wykupicie, zajedźcie też do nas. Radzi was ugościm,
2112  2,31|                 natychmiast zbliżyła się do niego, nie zważając na pokłony
2113  2,31|                  jej śmierci, bo choćbym do północka słuchała, nigdy
2114  2,31|                kilku słowach zmiarkował, do czego zmierza przedmowa,
2115  2,31|               mistrzem w Raciążku. Potem do księcia Ziemowita:~- A jutro
2116  2,31|             księcia Ziemowita:~- A jutro do puszczy na łów - co?~Pytanie
2117  2,31|          pokłonić się panu, ale nie mógł do niego dostąpić. Z dala tylko
2118  2,31|            zarazem znać na migi, aby się do niego przy sposobności zbliżył.
2119  2,31|              mógł dotychczas zbliżyć się do dziewczyny, więc ona sama,
2120  2,31|          milczeniu, bo choć ona przyszła do niego jak dobra i smutna
2121  2,31|           wyrzekła, nie ma mu nic więcej do powiedzenia.~I aż zakłopotanie
2122  2,31|        dziedzińcu, albowiem król zasiadł do wieczerzy. Do Zbyszka zbliżyła
2123  2,31|               król zasiadł do wieczerzy. Do Zbyszka zbliżyła się znów
2124  2,31|                  Zbyszka ciągnęło jednak do Jagienki, gdyż wydała mu
2125  2,31|              czuł, że lepszej spólniczki do smutku i większej litości
2126  2,31|               ale tego wieczora nie mógł do niej więcej przemówić, a
2127  2,31|            rycerzy, którzy mieli zwyczaj do późna w noc zabawiać się
2128  2,31|          Jagience, która niosła poduszkę do siedzenia dla księżny, nijako
2129  2,31|              dwaj ich giermkowie wracali do gospody. Czas jakiś szli
2130  2,31|                  Lorche począł coś mówić do swego giermka, Pomorzanina,
2131  2,31|                ten zwrócił się następnie do Zbyszka:~- Pan mój chciałby
2132  2,31|                  przyczyny chciał jechać do Płocka, w Płocku dziś chciał
2133  2,31|              ostróg rycerskich nosić. Co do panny Agnieszki z Długolasu
2134  2,31|               niedola wyszlamowały w nim do cna wesołość, więc odrzekł
2135  2,31|                Pójdź lepiej jutro ze mną do niego i zawrzyj z nim przyjaźń.~-
2136  2,31|                  Tak i postąpię, bo mnie do serca przycisnął, ale on
2137  2,31|             wywczasem nie gardzi, a dziś do późna biesiadował.~I tak
2138  2,31|             książę Janusz i kazał im się do swego orszaku przyłączyć,
2139  2,31|              nowinę.~- Rozbierając króla do łoża - rzekł - przypomniałem
2140  2,31|             dobrym słowem - powiada - by do nich, ale z dzidą! z dzidą!
2141  2,31|               król spojrzał, chociaż się do ziemi kłaniali. Hej, nie
2142  2,31|        towarzysząc księżnie Ziemowitowej do puszczy, postarała się o
2143  2,31|                 prośbę dała księżna list do mistrza, a prócz tego wymogła,
2144  2,31|                 żalowi i smutkom, że ani do głowy nie przyszło mu pomyśleć
2145  2,31|            Stryja wykupię, a potem chyba do Witolda pójdę, ślubów przeciw
2146  2,31|                  Bóg, że cię stryj Maćko do Zgorzelic odwiezie. Taki
2147  2,31|               Powała z Taczewa przyszedł do gospody Zbyszka i rzekł
2148  2,31|                Po Bożym Ciele król zaraz do Raciąża wyjeżdża na spotkanie
2149  2,31|             wielkim mistrzem, a tyś jest do rycerzy królewskich zaliczon
2150  2,31|            ubezpieczało go to zaliczenie do rycerzy królewskich od zdrad
2151  2,31|              niezmierną. Należał przecie do tych rycerzy i Zawisza Czarny,
2152  2,31|               zdrady krzyżackiej, choćby do Malborga jechać, gdyż w
2153  2,31|                  Powały z Taczewa, mówił do niego z radością:~- Wam
2154  2,32|                 wróżbą i nie doprowadził do takiej zgody i załatwienia
2155  2,32|         mistrzowi. - Mówicie, że nic wam do Litwy, a Skirgiełłę chcecie
2156  2,32|                 spory wlokły się od rana do wieczora jakoby błędną drogą
2157  2,32|               kółko. Król, nie chcąc się do niczego zobowiązać, niecierpliwił
2158  2,32|           pogróżki, przeto nie wiodło to do niczego. Układy o rzeczy
2159  2,32|                 zaprosić wielkiego króla do Torunia i tam przez kilka
2160  2,32|                  niechęć i gniew, brakło do zabaw ochoty. Na boku tylko
2161  2,32|              zapłacić tę ilość grzywien, do której się zobowiązał, i
2162  2,32|               spuścić z umówionej ceny: "Do układów - mówił - między
2163  2,32|                 przyjdzie, ale przyjdzie do wymiany jeńców - a w takim
2164  2,32|               pas i ostrogi nosi, bo się do czci i godności poczuwa".~
2165  2,32|           Królestwa pisali później listy do papieża i różnych dworów:
2166  2,32|                 i oburzenie na Zakon.~Co do Maćka, były trudności. Nie
2167  2,32|           księżna Aleksandra Ziemowitowa do starego rycerza z Bogdańca:~-
2168  2,32|              doprowadzać groźnego władcy do wybuchu. Uradzono potem,
2169  2,32|            Jamont. Przyczynił się za nim do króla w tej myśli, że młodzian
2170  2,32|                 dziś wieczór pojedziecie do niego na noc z mistrzem
2171  2,32|          mistrzowym orszakiem.~- A potem do Malborga.~- A potem do Malborga.~
2172  2,32|             potem do Malborga.~- A potem do Malborga.~Tu kniaź Jamont
2173  2,32|            polskich rycerzy na ochotnika do niego nie poszło.~- Jako
2174  2,32|            dawniej, ale teraz, po drodze do Malborga, będąc razem z
2175  2,32|                   którzy pchali umyślnie do wojny z potęgą Jagiełłową.
2176  2,32|               racjom: oto nie dopuszczał do walki z Polską. Próżno zarzucano
2177  2,32|        komturowie parli wszelkimi siłami do wojny. On, gdy ogień miał
2178  2,32|              zatrzymać.~Ale wiedział, że do tego przyjść musi. Więc
2179  2,32|                  na Litwę, włożyć miecze do pochew, wreszcie całkiem
2180  2,32|               było iść dalej i dalej, aż do dnia, w którym sam Bóg kres
2181  2,32|                 niegdyś oczy pokryły się do połowy ociężałymi powiekami.
2182  2,32|                 które przybywało w gości do Malborga, ani w zgiełku
2183  2,33|           Jechali suchą drogą na Chełmżę do Grudziądza, gdzie zatrzymali
2184  2,33|              gdyż wielki mistrz miał tam do osądzenia sprawę o rybołówstwo
2185  2,33|                 której ziemie przylegały do Wisły. Stamtąd płynęli na
2186  2,33|            szkutach krzyżackich rzeką aż do Malborga. Zyndram z Maszkowic,
2187  2,33|              wojsk, na szykowaniu hufców do bitwy, na budowie i burzeniu
2188  2,33|        Marienburg - rzekł, zwracając się do Zyndrama - ale tego błota
2189  2,33|                Twierdza widzi mi się nie do zdobycia - odrzekł jakby
2190  2,33|             wedle Wróblej baszty wjechał do Przedzamcza. W bramie witali
2191  2,33|          Lichtenstein, wysłany podówczas do Anglii; a dalej: wielki
2192  2,33|        duchowieństwo, zmuszając je nawet do robót przy drogach i przy
2193  2,33|                 rycerzy nie obowiązanych do godzin kanonicznych. Rosłe
2194  2,33|               czyniły ich podobniejszymi do drapieżnych zbójów-rycerzy
2195  2,33|           zbójów-rycerzy niemieckich niż do mnichów. Z oczu patrzała
2196  2,33|              murach i podmawiali błaznów do wyśmiewania go w oczy. Jednakże
2197  2,33|             zsiadłszy, zwrócił się zaraz do Helfensteina i zapytał :~-
2198  2,33|            krotofilnik, przystąpił nawet do niego, chcąc mu przymówić,
2199  2,33|                   nie przyjdzie tu nigdy do oblężenia, ale gdyby przyszło,
2200  2,33|             jakkolwiek za łaską Bożą nie do zdobycia, jest tylko Vorburg -
2201  2,33|                  ani ze Średnim Zamkiem, do którego was prowadzę, ani
2202  2,33|           Duńczyków, i skłonnych zarówno do śmiechu, jak zwady rycerzy
2203  2,33|              mistrza, napełniona od dołu do góry pieniędzmi i sztabami
2204  2,33|               wysyłano stąd na wyprawy i do wszystkich zamków, do rozporządzenia
2205  2,33|                  i do wszystkich zamków, do rozporządzenia wójtów, starostów
2206  2,33|                  polskiego, nie należała do niego ani piędź ziemi, teraz
2207  2,33|             rozkazy na wszystkie strony: do lennej szlachty, do rad
2208  2,33|              strony: do lennej szlachty, do rad miejskich, do burmistrzów,
2209  2,33|              szlachty, do rad miejskich, do burmistrzów, do wójtów,
2210  2,33|               miejskich, do burmistrzów, do wójtów, podwójcich i kapitanów
2211  2,33|               oblicza ziemi. Litwa czuła do niedawna żelazną stopę krzyżacką
2212  2,33|               Litwy wrócić im było chyba do Palestyny i strzec pątników
2213  2,33|                 strzec pątników dążących do świętego miejsca. Ale wrócić~-
2214  2,33|                rycerzy krzyżackich parła do niej, czując, że trzeba
2215  2,33|                moc i jeśli nie ustąpisz, do samego Krakowa mieczami
2216  2,33|           zamkowy powiódł rycerzy dalej, do Średniego Zamku, w którego
2217  2,34|                  pytał o nic, jeno tulił do siebie młodzianka, chcąc
2218  2,34|                 zamku wody. Myślałem, że do szczętu spleśnieję. Dychać
2219  2,34|                 zlękli się i wzięli mnie do lazaretu, gdzie i powietrze,
2220  2,34|                już urodził - mruknął sam do siebie.~I począł wzdychać.
2221  2,34|         próchnieją w was jeszcze gnaty i do starości wam daleko. Nie
2222  2,34|                Wszelako mam ci ja i inną do smutku przyczynę, a prawdę
2223  2,34|                  I u nas, i tu mówią, że do wielkiej wojny przyjść musi
2224  2,34|                  od nich tęż-szy, ale co do wielkiej wojny, pomiarkowaliście
2225  2,34|        odpowiedział Zbyszko -bo coraz to do nich ludzie przychodzą z
2226  2,34|                 oprowadza, a potem pójdą do wielkiego refektarza na
2227  2,34|                dobrze, bom od małego był do takich rzeczy ciekawy.~-
2228  2,34|             wilcy. Gdyby tak przyszło co do czego, to przecie wasze
2229  2,34|                 Wiadomo, że na Mazowsze. Do Spychowa - rzekł Zbyszko.~-
2230  2,34|              potem co?~- Potem? Wrócicie do Bogdańca. Wiem, jako Bogdaniec
2231  2,34|               miłuję.~- Nie mówię, żebyś do Juranda nie jechał - rzekł
2232  2,34|              przy drodze. Przywiozłem ją do Płocka wedle opatowego dziedzictwa,
2233  2,34|                     Naprzód przychodzili do nas ludzie tutejsi mianować
2234  2,34|              miarkujecie?~Tu zwrócił się do bratanka:~- Zbyszku, każ
2235  2,34|              graniczni każą im na rozbój do nas chodzić - więc niejeden
2236  2,34|             mistrzem - przychodzili tedy do nas od samego rana podawać
2237  2,34|                     Ba, ale co się to ma do krzyżackiej mocy - rzekł
2238  2,35|              królewskich rycerzy zasiadł do stołu z obcych tylko jeden
2239  2,35|           jadowite.~Niektórzy, przywykli do wykwintnych zabaw na polerownych
2240  2,35|           mieszkać, ale mogą przychodzić do refektarza na uczty i że
2241  2,35|                tu z moich komnat schodzę do tego refektarza małymi schodami
2242  2,35|               jest pewna sklepiona izba, do której gdybym waszą cześć
2243  2,35|          kosztowny i powiada: "Idź złoto do złota, my Polacy barziej
2244  2,35|                 pół piędzi tasak służący do rąbania mięsa, zwinął go
2245  2,35|              miejsc i hurmem zbiegli się do wielkiego mistrza, po czym
2246  2,35|          francuscy i poczęli odzywać się do niego swym dżwiękliwym językiem,
2247  2,35|                  pod łagodniejsze niebo, do rodzinnego zamku.~A było
2248  2,35|             myśli poczęły im przychodzić do głowy w lipcu, czasu pięknej
2249  2,36|            dzieci pojechali w odwiedziny do Czerska, dokąd ich zaprosiła
2250  2,36|              Spychowie przy Jurandzie aż do jego śmierci. Wiadomości
2251  2,36|                 bo i sami chcieli jechać do Spychowa. Maćko wysławiał
2252  2,36|             Jagienki, że wolała udać się do umierającego człowieka,
2253  2,36|                 mówił, że jej się zechce do Zgorzelic.~- Mnie i to dziwno
2254  2,36|                 noclegu w Płocku ruszyli do Spychowa. Dni były jasne,
2255  2,36|            Zresztą dwaj rycerze należeli do takich podróżnych, którym
2256  2,36|                   która była przywiązana do Maćka jak do najlepszego
2257  2,36|                 przywiązana do Maćka jak do najlepszego w świecie przyjaciela,
2258  2,36|        wypytawszy się o Juranda, poszedł do niego i do swojej "truchełki" -
2259  2,36|              Juranda, poszedł do niego i do swojej "truchełki" - odetchnął
2260  2,36|              szczerze rzekłszy, czas już do dom.~- Trzeba nam tu zostać,
2261  2,36|                  Ajakoże z nim?~- Patrzy do góry i śmieje się; widać
2262  2,36|               rzekła Jagienka.~- Pójdźmy do niego. Zbyszko też tam musi
2263  2,36|           poznawał - i poszedł następnie do Danusinej trumny, do podziemia.
2264  2,36|           następnie do Danusinej trumny, do podziemia. Tam zabawił dopóty,
2265  2,36|             Jagienkę, pochylił się nagle do jej kolan i objąwszy je,
2266  2,37|              pogrzebach. Zbyszko chadzał do podziemia, a czasem też
2267  2,37|          podziemia, a czasem też z kuszą do boru, z której zresztą nie
2268  2,37|              której zresztą nie strzelał do zwierza, jeno chodził w
2269  2,37|               pewnego wieczora przyszedł do izby, w której dziewczyny
2270  2,37|            nikomu, a przez to lepiej wam do Bogdańca i do Zgorzelic
2271  2,37|                 lepiej wam do Bogdańca i do Zgorzelic wracać niżeli
2272  2,37|              rzekł - wrócę, da Bóg, i ja do Bogdańca, ale teraz w inną
2273  2,37|                 Zbyszko. - Bóg widzi, że do reszty bym ska-piał w Bogdańcu.
2274  2,37|          ostaniesz tutaj, jeno powrócisz do nas.~- Co bym nie miał wrócić!
2275  2,37|                   to my ci ją zawiezieni do Krześni...~- Jaguś! - zawołał
2276  2,37|                  i wdzięczności padł jej do nóg.~ ~
2277  2,38|         koniecznie towarzyszyć Zbyszkowi do wojsk księcia Witoldowych,
2278  2,38|                trzeci niedźwiedzie skóry do spania. Próżno Jagienka
2279  2,38|                począwszy od pieniędzy aż do zbroi, koni, szat, kożuchów,
2280  2,38|              raju, ale ciało na ziemi aż do dnia sądu. Maćko zaś zastanowił
2281  2,38|                 to rzekłszy, zwrócił się do Tolimy:~- Prawda, stary?~
2282  2,38|                    Święta to prawda. Nie do gospodarstwa ja! Topór głębiej
2283  2,38|              zwracając swą siwą, podobną do wilczej głowę w stronę Maćka
2284  2,38|                 Hlawa - w sam raz by się do tego nadawał...~- Obaczcie,
2285  2,38|            któremu, pomimo całej miłości do Jagienki, nie chciało się
2286  2,38|              zabierała głos niewiasta, a do tego dziewka przetowłosa.~
2287  2,38|                  odpowiedzi zwróciła się do giermka:~- A jakby tak Anula
2288  2,38|                Na to Czech grzmotnął się do jej nóg, aż kurz powstał
2289  2,38|             łaskaw - mruknął - że już ja do nich nie ciekaw. Jednakże
2290  2,38|            Jagienka, zwróciwszy się znów do Hlawy, rzekła:~- To teraz
2291  2,38|                klęknął koło niej i rzekł do Jagienki:~- Pobłogosławcie
2292  2,39|                 juczne konie, gotowi już do drogi, poczęli śpiewać:~
2293  2,39|               koń bojowy nie dba, gdy mu do bitwy iść przyjdzie. Zdrowie
2294  2,39|              jednak tylko dlatego, by go do powrotu skłonić.~"Hej! szczuka
2295  2,39|                 powrót?~Więc zwrócił się do niej i rzekł:~- Słuchaj,
2296  2,39|             odwróciła zarumienioną twarz do pola, ale wiatr, który właśnie
2297  2,40|                  ostrożny Maćko pachołka do Zgorzelic, ażeby o przybyciu
2298  2,40|                 parobków odprowadził ich do domu.~Było przy tym spotkaniu
2299  2,40|                 Jaśko podobny był zawsze do Jagienki jak dwie krople
2300  2,40|       nieboszczyk Zych, po którym ochotę do ciągłego śpiewania odziedziczył,
2301  2,40|           sposobność tu i owdzie znaleźć do potykania się z wędrownymi
2302  2,40|                przyrodzony rozum. Ale co do potykania się, lepiej, że
2303  2,40|                 i jego ojciec na Niemców do Śląska, którzy tam nasz
2304  2,40|                   nie dał mu. Przyjechał do nas do Zgorzelic pytać,
2305  2,40|                dał mu. Przyjechał do nas do Zgorzelic pytać, co się
2306  2,40|                  mogli uciekać wyłącznie do Śląska, a tam niemieccy
2307  2,40|          pochyliło się jednakże znacznie do upadku. Popękały polepy,
2308  2,40|                 się psować - mówił Maćko do starego karbowego Kondra-ta,
2309  2,40|                po chwili:~- Ja bym i tak do śmierci domieszkał, ale
2310  2,40|                  wieczora, przyjechawszy do Zgorzelic, tak rzekł do
2311  2,40|                  do Zgorzelic, tak rzekł do Jagienki:~- Do Krakowa ci
2312  2,40|                 tak rzekł do Jagienki:~- Do Krakowa ci jutro jadę, do
2313  2,40|                Do Krakowa ci jutro jadę, do grobu świętej naszej królowej
2314  2,40|                 Bóg mi wróci zdrowie, to do tego grobu pójdę. Bardzo
2315  2,40|               siedzieć spokojnie doma aż do Zbyszkowego powrotu. Niech
2316  2,40|                  nasza wstawi się za nim do Pana Jezusa, to mu przy
2317  2,40|                 oglądać - ale teraz wolą do Malborga ciągnąć, bo tam
2318  2,40|             niego. Wiedziano wszystko aż do najdrobniejszych szczegółów,
2319  2,40|             wielce, zrozumiał bowiem, że do owej wojny gotują się daleko
2320  2,40|                grzmiącym głosem Maćko. - Do te-gom cię chciał przywieść!~-
2321  2,40|           wymyślił, ale że wyszło ono co do słowa z potężnej głowy Zyndrama
2322  2,41|         rycerzowi śpieszyło się okrutnie do domowych pieleszy i do żniw,
2323  2,41|          okrutnie do domowych pieleszy i do żniw, więc niewiele pomogły
2324  2,41|            stratę, nie brał tego zbytnio do serca, wiedział bowiem,
2325  2,41|         wprawdzie nie opuszczał, wstawał do dnia, jeździł do stad, doglądał
2326  2,41|                 wstawał do dnia, jeździł do stad, doglądał robót polnych
2327  2,41|            koszuli-nie, w kożuszku wełną do góry i z liśćmi w powichrzonych
2328  2,41|                      potem wprowadzał ją do izby i gwarzyli przy ogniu
2329  2,41|                  Bywało, że i on jeździł do Zgorzelic, ale częściej
2330  2,41|              Zgorzelic, ale częściej ona do Bogdańca. Czasem jednak,
2331  2,41|                za samicą, skłonne bywały do zaczepki, Maćko odprowadzał
2332  2,41|             Maćko odprowadzał dziewczynę do dom. Zbrojny dobrze, nie
2333  2,41|             Byliby też niechybnie poszli do grodu, gdyby nie to, że
2334  2,41|            umilkł, a potem tak ozwał się do kłótliwego sąsiada:~- Słuchajcie,
2335  2,41|                 Po czym zaprosił starego do Bogdańca, gdzie uczcił go
2336  2,41|                Maćka, tak przysunęła się do niego jeszcze bliżej i odwróciwszy
2337  2,42|             patrzeć. Rycerstwo rwało się do niej, a po wszystkich siedzibach
2338  2,42|                 i tak nieraz o tym mówił do młodego Jaśka ze Zgorzelic
2339  2,42|             młodego Jaśka ze Zgorzelic i do innych sąsiadów, których
2340  2,42|               twoja albo moja śmierć!" I do tego on, znając moc królewską,
2341  2,42|      zasłyszawszy jaką nowinę, zajeżdżał do Bogdańca, aby mu stary rycerz
2342  2,42|                 koń i w te pędy poleciał do Zgorzelic.~- Ha! - mówił -
2343  2,42|              powinęła, bo to kasztel był do zdobycia trudny.~Jagienka
2344  2,42|                  żyw - musiałby powrócić do domu.~Więc zaczęła wypytywać
2345  2,42|                czy to jest rzecz podobna do wiary, a ów, zastanowiwszy
2346  2,42|                 Z Witoldem wszystko jest do wiary podobne, gdyż to człek
2347  2,42|             ciele uczynił, aby zaś nigdy do zdrowia nie przyszło...
2348  2,42|                 zapowiedział, że wyruszy do Spychowa, wieści tam, jako
2349  2,42|          cierpiał po wypadku z turem - a do zupełnego poderwania jego
2350  2,42|                  Dopiero gdy przyszło co do czego, zrozumiała, że trzeba
2351  2,42|               Danusi i o miłości Zbyszka do nieboszczki - a te rzeczy
2352  2,42|               Wyście chytrzejsi - rzekła do Maćka - i rozum a doświadczenie
2353  2,42|              Maćko rad nierad zabrał się do rzeczy - i pewnego ranka,
2354  2,42|               widocznie nie mając ochoty do dalszej rozmowy.~Ale Maćko
2355  2,42|                  i postanowił przystąpić do rzeczy.~- Powiedz mi tak
2356  2,42|             dworcu niebieskim i - już ja do tego przywykł.~- To czemu
2357  2,42|                  cię rychło popuści. Idź do łaźni, wykąp się, wypij
2358  2,42|           wesołości, ale nie mam też nic do skrywania. I powiedział
2359  2,42|            większej niż przedtem ufności do własnego rozumu i mówił
2360  2,42|                 i począł szeptać jej coś do ucha, ale niedługo, gdyż
2361  2,43|                 świecie nie ma, przywykł do niej i uważał, że wcale
2362  2,43|             rozmawiała, siadała z innymi do stołu - przejmowało go jakby
2363  2,43|                  uwagę, przestał tęsknić do swojej nieboszczki, tak
2364  2,43|          nieboszczki, tak jak tęskni mąż do niewiasty, a myślał tylko
2365  2,43|                niebieskie wspomnienie aż do chwili, w której duch z
2366  2,43|            czterema albo i więcej synami do dzików siłą podobnymi.~Ale
2367  2,43|                po Danusi odrosły mu znów do wpół pleców. Wracała mu
2368  2,43|                piersi, z lędźwi i ramion do olbrzyma, z twarzy zaś do
2369  2,43|                do olbrzyma, z twarzy zaś do dziewicy. Moc i życie kipiało
2370  2,43|         zapowiadał Maćkowi, że wróciwszy do zdrowia, pójdzie znów na
2371  2,43|               nią, ślubując jej wierność do zgonu, ale ten był jej wybrany,
2372  2,43|               wzmogły tylko jej kochanie do tego stopnia, że był jej
2373  2,43|                   Teraz, gdy przychodząc do zdrowia, stawał się z dnia
2374  2,43|               Nie przyznawała się jednak do niej nawet sama przed sobą,
2375  2,43|                 o ile dawniej skora była do zwierzeń, o tyle teraz stała
2376  2,43|               razu ozwała się przebiegle do Zbyszka:~- Bo, że cię tam
2377  2,43|                milczał, albowiem stracił do niej dawną śmiałość i bał
2378  2,43|           stawały się coraz podobniejsze do skargi przez pół gorzkiej,
2379  2,44|                 wypada im teraz pojechać do Zgorzelic i podziękować
2380  2,44|            wesela lub jadąc w odwiedziny do domów, w których były panny,
2381  2,44|                  czeladnej, nieprzywykłe do takiej roboty, nie umiały
2382  2,44|                  jedna z niewiast poszła do stajni. Zbyszko począł się
2383  2,44|       niecierpliwić i gniewać - gdy wtem do izby wszedł Maćko w towarzystwie
2384  2,44|                 Bo myśmy właśnie chcieli do Zgorzelic jechać, a ty ś
2385  2,44|                się i rzekł:~- Chcieliśmy do Zgorzelic jechać, ale w
2386  2,44|               Maćko. Po czym zwrócił się do niewiast:~- Kiedyście do
2387  2,44|                 do niewiast:~- Kiedyście do niczego, ruszajcie do czeladnej!~-
2388  2,44|          Kiedyście do niczego, ruszajcie do czeladnej!~- To niech mi
2389  2,44|               młodzianka, aby zabrać się do dalszej roboty.~I tak siedzieli
2390  2,44|                jej dłoni i drżał od stóp do głowy, hamując się całą
2391  2,44|             przycisnąć ze wszystkich sił do piersi.~W ciszy słychać
2392  2,44|             ustami, jakby zabierając się do dłuższej rozmowy, ale widać
2393  2,44|               się coś niezwykłego, wpadł do izby. Dopieroż, ujrzawszy
2394  2,44|              chłopie! A Zbyszko przypadł do niego, postawił Jagienkę
2395  2,44|             przycisnął ze wszystkich sił do piersi.~- Pochwalony! -
2396  2,44|                 pocieszył. Trzeba jechać do Zgorzelic, Jaśkowi oznajmić.
2397  2,44|               nie dziewczyna!" - poszedł do stajen, aby kazać konie~
2398  2,44|             Moczydoły... Bóg zawsze wie, do czego prowadzi, a przyjdzie
2399  2,45|               pod przykryciem z darniny. Do wznoszenia tych ścian zabrał
2400  2,45|               było w kilka dni po połogu do gospodarstwa wstać, a potem
2401  2,45|                  albo konno z Moczydołów do Bogdańca rano skoczyć i
2402  2,45|                skoczyć i przed południem do Jaśka i Maćka wrócić. Kochał
2403  2,45|                gdy w niedzielę wchodziła do kościoła, witał ją szmer
2404  2,45|            Brzozowej, mawiał, podpiwszy, do niego:~"Szczerbiliśmy się
2405  2,45|                  rycerskiego daleko było do młodego dziedzica z Bogdańca.~
2406  2,45|                herbu Tępa Podkowa, który do niedawna podupadły, tak
2407  2,45|             także niepowstrzymanym pędem do jakiegoś niezmiernego dorobku
2408  2,45|                jakby oczywistym dowodem, do czego może doprowadzić szlachcica
2409  2,45|               pokój król hamować te siły do czasu i odkładać wojnę z
2410  2,46|           dobroduszną, a oczy śmiały się do ludzi dobrym uśmiechem.
2411  2,46|                jasny strumień dni życia. Do starości wojować, na starość
2412  2,46|               ludną i zamożną, a kto się do niego zbliżał, tego oczy
2413  2,46|                 mówił o tym pewnego razu do Zbyszka. - Nic! a przecie
2414  2,46|          Spychowa odziedziczyli, przydał do tego dostatki po opacie
2415  2,46|             dziećmi przeniósł się jednak do kasztelu w piątym dopiero
2416  2,46|                niepożytą. Sam się jednak do zamku nie przeniósł; wolał
2417  2,46|       Grzymalitów z Nałęczami spalon był do cna Bogdaniec - wszystkie
2418  2,46|          biadałem ja nieraz, że nie mamy do czego wracać, alem nie całkiem
2419  2,46|                 na czym gospodarzyć i co do gęby włożyć, ale było się
2420  2,46|               Lubił jednakże przychodzić do zameczku, aby oglądać jego
2421  2,46|             podziwem. Przyjeżdżał czasem do niego stary Wilk, aby z
2422  2,46|          wiedzieli i opowiadali sobie aż do przesady zwłaszcza o bogactwach,
2423  2,46|             dziedzicom na Koniecpolu, co do ostatka utwierdziło okolicę
2424  2,46|                  smolnych pochodniach aż do rana. Wtedy to pasł oczy
2425  2,47|                tak rzekł raz stary Maćko do Zbyszka:~- Wszystko się
2426  2,47|                zapowiadać. Tymczasem się do Spychowa wybieram, a może
2427  2,47|       kilkakrotnie stary Maćko wyjeżdżał do Spychowa, więc tylko zapytał:~-
2428  2,47|                 końcu wyprawił umyślnego do Spychowa, ale ów spotkał
2429  2,47|            Skirwoiłły, gdy miało przyjść do bitwy z Krzyżaki.~- No i
2430  2,47|          okrutnie, ale rzekłem, że i tak do Malborga muszę jechać, abym
2431  2,47|                 poselstwo i dała pisanie do Malborga, bom wiedział,
2432  2,47|                  zastał. Powiedzieli, że do Witolda w posły pojechał.
2433  2,47|                  pięć roków i brodę miał do pasa, a było z konia. Bóg
2434  2,47|             zmacałem, ale potem przyszło do mieczów. To tak, mówię ci,
2435  2,47|               któren czci dochowuje, ale do wojny z nami aż drży. Powiadają
2436  2,48|                pierwszy też przywiózł ją do Bogdańca, w którym zarówno
2437  2,48|               siedzibach wstrząsnęła ona do głębi dusze i serca. "Nastają
2438  2,48|             niemniej jednak wierzyli, że do niej przyjdzie -i poczęli
2439  2,48|                 bowiem radzi garnęli się do możniejszych. A to samo
2440  2,48|                jeno uczynić to rzetelnie do "cna" albo też zginąć z
2441  2,48|                 dniem, ale przystępowano do dzieła bez próżnej chwalby
2442  2,48|                 jacyś posłowie krzyżaccy do Krakowa, a polscy udali
2443  2,48|              Krakowa, a polscy udali się do Malborga. Poczęto mówić
2444  2,48|           wszystkim myśleć, i wybrał się do Krakowa, aby jakiejś pewniejszej
2445  2,48|            chcieli zaraz na koń siadać i do Sieradza ciągnąć.~- Bądźcie
2446  2,48|                  a następnie odsyłano je do miast wojewódzkich, a stamtąd
2447  2,48|         wojewódzkich, a stamtąd na skład do Płocka. Oczywistym było,
2448  2,48|          gromadami uciekać "spod Niemca" do Królestwa i na Mazowsze.
2449  2,48|            Mazurów, którzy schronili się do niego z Prus. Ludzie ci
2450  2,48|        przenieśli się z żonami i dziećmi do księstw mazowieckich. Krzyżacy
2451  2,48|               Prus. Ciągnęli oni wszyscy do Krakowa. Napływali z Gdańska,
2452  2,48|               Niektórzy wracali chyłkiem do Prus, a potem znowu zjawiali
2453  2,48|            potanieją". Gotowali się więc do wojny w radości i upojeniu,
2454  2,48|            gotowe, dusza rwała się w nim do sławy i do boju, przeto
2455  2,48|               rwała się w nim do sławy i do boju, przeto ciężki mu był
2456  2,48|              polską, przypierają Niemców do ściany - i to ci jeno rzekę,
2457  2,48|               wieków polska, więc chciał do Królestwa należeć. Ale zaprosili
2458  2,48|                 zaprosili ci go Krzyżacy do Malborga, spoili winem i
2459  2,48|              zapis. Wtedy to zbrakło już do ostatka królowi cierpliwości.~-
2460  2,48|                   którzy po cichu pchali do wojny, zrozumieli, że on
2461  2,48|                 wojny, zrozumieli, że on do niej pcha głośno i nie tylko
2462  2,48|            dziećmi.~- No, to słuchaj: ja do białego włosa czekał na
2463  2,48|                jęła powtarzać, tuląc się do niego z całej siły:~-Jeno
2464  2,48|                 dziećmi odprowadziła ich do Sieradza, więc po obfitym
2465  2,48|                 w miarę jak zbliżali się do Sieradza, coraz częstsze
2466  2,49|               sądził, żeby miało przyjść do niej prędzej niż za kilka
2467  2,49|            wypoczynek swym zastępom, aby do śmiertelnej walki stanęły
2468  2,49|                  na samym skraju obozów, do którego schronił się przed
2469  2,49|                wezwany był wraz z innymi do usprawiedliwienia się. dlaczego
2470  2,49|            świadków, że podwojski dotarł do nich dopiero wówczas, gdy
2471  2,49|      najzawziętszej bitwy z załogą. A co do tego, że uderzył na zamek: "
2472  2,49|                 nimi młody, ale dziwnie "do wojny przemyślny", którego
2473  2,49|                pierwszym szeregu stawali do bitwy. Lecz znajomkowie,
2474  2,49|                rozmawiać.~- Hej! - mówił do Zbyszka pan z Taczewa. -
2475  2,49|               nie miał mistrz nic innego do zrobienia, jeno królowi
2476  2,49|                  Po czym, zwróciwszy się do Powały, którego poznał w
2477  2,49|             umyślnie. Ów, zbliżywszy się do Zbyszka, pocałował go w
2478  2,49|               relikwij?~- Nie, panie. Aż do ostatniej wiosny byłem klechą
2479  2,49|          dzwonach, a zbudziła się chętka do żelaza i stali.~- Co słyszę! -
2480  2,49|           mieczem, rohatyną albo toporem do boju.~Ów zaś rzekł, podając
2481  2,49|              biskupa płockiego chodziłem do pruskich krajów, przez co
2482  2,49|                  na koń i zbliżywszy się do pana de Lorche, jechał w
2483  2,49|                dosyć, oświadczył jej, że do Azji na wojnę z żalu pojadę
2484  2,49|              mniszką ostanę". Padłem jej do nóg za te słowa, a we dwie
2485  2,49|              wojnie Jagienka wybiera się do grobu waszej królowej Jadwigi,
2486  2,49|             zleceniami biskupa płockiego do Malborga, więc posłałem
2487  2,49|               posłałem przez niego pismo do mistrza Ulryka, w którym
2488  2,49|                 na dzwonach zbrzydł i że do żelaza zbudziła się w nim
2489  2,49|                  ze stalą albo z żelazem do czynienia, że mnie i moich
2490  2,49|                  wolny. Chcąc dostać się do stojących na drugim końcu
2491  2,49|                 stary rycerz zwrócił się do Powały z Taczewa:~- Ile,
2492  2,49|               rzekł, iż to hołota lepsza do łyżek niż do miecza, ale
2493  2,49|               hołota lepsza do łyżek niż do miecza, ale bogdajże w złą
2494  2,49|            hołdownik, Saladyn.~- Dobrzyż do bitwy?~- Litwa umie z nimi
2495  2,49|            letniej w owcze tułuby, wełną do góry. Większa część ich
2496  2,49|                dzikie pieśni i uderzając do wtóru jednym piszczelem
2497  2,49|             wezwanie Witolda zrywała się do nowych bojów. I teraz jakby
2498  2,49|                 mowa.~Lecz przy wjeździe do litewskich obozów posępny
2499  2,49|                był smoleński, a wjechali do polskiego obozu. Stało tam
2500  2,49|                  Korzbóg, który od króla do mistrza z listami jeździł,