Tom,    Rozdzial

2501  2,49|                     Królowi ciągle śluzy do oczu płyną na myśl, że tyle
2502  2,49|              chrześcijańskiej rozleje, i do ostatniej chwili rad by
2503  2,49|             zawrzeć, ale pycha krzyżacka do tego nie dopuści.~- Jako
2504  2,49|                 proboszcz, zbliżając się do konia Powały. - Spojrzyjcie
2505  2,50|                  ustała, ale wzmogła się do tego stopnia, że niepodobna
2506  2,50|               błaganiem, aby nabożeństwo do stosowniejszej pory w zaciszach
2507  2,50|       kopijnikami, dziki, niesforny, ale do bitwy tak zaprawny, a w
2508  2,50|                  każdej chwili mogły być do sprawy gotowe. Z rozkazu
2509  2,50|                 i rada wojenna udali się do namiotu. Przed nim zaś zgromadziło
2510  2,50|              gotów był cały świat wyzwać do boju; próżno mu jego własny
2511  2,50|                hrabiego von Wende, który do pokoju nakłaniał, inni obrzucili
2512  2,50|                  poszedł się modlić o to do kaplicy, gdyż prostą a dobrotliwą
2513  2,50|            gorzał wprawdzie wojną, pchał do niej i spieszył się do bitwy,
2514  2,50|             pchał do niej i spieszył się do bitwy, lecz pobożne serce
2515  2,51|               słowem Hanki krew uderzyła do twarzy i oczy poczęły się
2516  2,51|                  jak węgle - zwrócił się do dworzan i zawołał:~- Odwołać
2517  2,51|         porozjeżdżali się w mgnieniu oka do swoich chorągwi. Z królem
2518  2,51|                  wolnym krokiem udał się do namiotu.~*~Lecz gdy po skończonej
2519  2,51|                   po czym zwróciwszy się do księdza podkanclerzego Mikołaja,
2520  2,51|          pośrodku tylko, w połowie drogi do Tannenberga, wznosiło się
2521  2,51|              szczególną "przemyślnością" do wojny obdarzon, zasiadał
2522  2,51|              którzy wszyscy zaprzysięgli do ostatniej krwi króla bronić
2523  2,51|                 piśmie, ale zarazem siłą do dzika podobny. Nad zbroją
2524  2,51|              biegunach mieli z rozkazami do wojska latać.~Giermkowie
2525  2,51|              ptak, który się chce zerwać do lotu. Król, gdy uczuł pod
2526  2,51|           osadzali na zadach konie jakby do skoku, inni płonili się
2527  2,51|                 wszystkiego musi przyjść do walnej bitwy, a bitwa owa
2528  2,51|                  pośledni to lud, lepszy do łyżki niż do oręża.~I dążąc
2529  2,51|                 lud, lepszy do łyżki niż do oręża.~I dążąc wszelkimi
2530  2,51|                 I dążąc wszelkimi siłami do bitwy, zapłonął teraz wielką
2531  2,51|                  co mi sumienie i miłość do Zakonu nakazuje. Nie serca
2532  2,51|           Polakom, jeno, jako wiem, król do ostatka spodziewa się wysłanników
2533  2,51|               krwi nie ubroczy - zwrócił do mistrza swe tłuste, spotniałe
2534  2,51|                  mówisz - rzekł. A potem do komturów:~- Radźcie jeno
2535  2,51|                aby wysłał dwóch heroldów do króla z oznajmieniem, że
2536  2,51|                udał się na lewe skrzydło do polskich chorągwi, gdzie
2537  2,51|               spiesząc się, zbliżali się do obozu.~W jasnym świetle
2538  2,51|                  iż jeśli skąpo wam pola do bitwy, to się z wojskami
2539  2,51|               wzniósłszy załzawione oczy do góry, tak odrzekł:~- Mieczów
2540  2,51|                 bitwy On także wyznaczy. Do którego sprawiedliwości
2541  2,51|                  świetnej zbroi, podobny do złowrogiej gwiazdy lub do
2542  2,51|                do złowrogiej gwiazdy lub do gnanego wichrem płomienia.~
2543  2,51|              Wende.~- Zaiste stosowna to do łez pora! - ozwał się okrutny
2544  2,51|                  na komturów, zawołał:~- Do chorągwi!~Więc skoczyli
2545  2,51|            chorągwi!~Więc skoczyli każdy do swojej, bo bardzo potężnie
2546  2,51|           przemówił, a on wyciągnął rękę do giermka i rzekł:~- Daj mi
2547  2,51|                 nie dawały jeszcze znaku do boju.~Nastała cięższa może
2548  2,51|               puste, szare, przeraźliwe, do obumarłego stepu podobne.
2549  2,51|             chmury przesłaniały od czasu do czasu słońce, a wówczas
2550  2,51|               niezmiernego stada ptactwa do lotu. Poszli od razu wedle
2551  2,51|                ćmę litewską, zwrócił się do Frydrycha Wallenroda, który
2552  2,51|              wyszedł jeden olbrzymi głos do grzmotu niebieskiego podobny:~
2553  2,51|               chorągwi na Polaków.~A zaś do polskiego hufca "czelnego",
2554  2,51|                szukał uporny Litwin, jak do skóry niemieckiej się dobrać.
2555  2,51|            smoleńskich wycięto niemal co do nogi. Dwa inne broniły się
2556  2,51|     zagranicznych ogarnęło zrazu podobne do strachu zdumienie. Niejeden
2557  2,51|             widziano go, jak wznosił się do cięcia na siodle, po czym
2558  2,51|                  W tej chwili przyleciał do Zyndrama pachołek z rozkazem
2559  2,51|                  mu coś zdyszanym głosem do ucha, a on, zwróciwszy się
2560  2,51|               ucha, a on, zwróciwszy się do piechurów, machnął mieczem
2561  2,51|                przed wojną schronili się do Królestwa, i Mazury spod
2562  2,51|           pracują, począł i sam rwać się do boju.~Nie puszczali go dworzanie,
2563  2,51|                  skoczył co siły w koniu do najbliższej chorągwi, która
2564  2,51|             słuszność, skoczył na powrót do króla i powtórzył mu, co
2565  2,51|              tego krwawego dnia, to jest do głównej bitwy.~I znów zdarzyła
2566  2,51|                myśląc, że to Litwa wraca do boju, nie pośpieszyły na
2567  2,51|                 więc ów podbił mu ostrze do góry, zranił nieco konia,
2568  2,51|             wprowadził i puścił kmieciów do boju. Zazgrzytały wnet po
2569  2,51|                na swych ścigłych koniach do boju.~Wówczas kilku komturów,
2570  2,51|                  Tettingen, przyskoczyło do mistrza.~- Ratuj się, panie! -
2571  2,51|                które ostatnie wprowadził do boju mistrz. Chełmińczycy
2572  2,51|                 naszyjniki, zwracali się do towarzyszów z prośbą: "Pchnij!"~
2573  2,51|               wzgórzu, i kto zbliżył się do niego na długość miecza,
2574  2,51|            złowrogo i stała się zupełnie do paszczy wilczej podobna.~-
2575  2,51|                przyłożywszy mizerykordię do szyi przeciwnika, pchnął
2576  2,51|        miłosierdzie i o powrót za okupem do domu.~Cała armia krzyżacka
2577  2,51|                   one zaś szumiały jakby do snu poległym. Z dala pod
2578  2,51|                  Wśród których sterczały do góry martwe ręce, nogi,
2579  2,52|               słowem Hanki krew uderzyła do twarzy i oczy poczęły się
2580  2,52|                  jak węgle - zwrócił się do dworzan i zawołał:~- Odwołać
2581  2,52|         porozjeżdżali się w mgnieniu oka do swoich chorągwi. Z królem
2582  2,52|                  wolnym krokiem udał się do namiotu.~*~Lecz gdy po skończonej
2583  2,52|                   po czym zwróciwszy się do księdza podkanclerzego Mikołaja,
2584  2,52|          pośrodku tylko, w połowie drogi do Tannenberga, wznosiło się
2585  2,52|              szczególną "przemyślnością" do wojny obdarzon, zasiadał
2586  2,52|              którzy wszyscy zaprzysięgli do ostatniej krwi króla bronić
2587  2,52|                 piśmie, ale zarazem siłą do dzika podobny. Nad zbroją
2588  2,52|              biegunach mieli z rozkazami do wojska latać.~Giermkowie
2589  2,52|              ptak, który się chce zerwać do lotu. Król, gdy uczuł pod
2590  2,52|           osadzali na zadach konie jakby do skoku, inni płonili się
2591  2,52|                 wszystkiego musi przyjść do walnej bitwy, a bitwa owa
2592  2,52|                  pośledni to lud, lepszy do łyżki niż do oręża.~I dążąc
2593  2,52|                 lud, lepszy do łyżki niż do oręża.~I dążąc wszelkimi
2594  2,52|                 I dążąc wszelkimi siłami do bitwy, zapłonął teraz wielką
2595  2,52|                  co mi sumienie i miłość do Zakonu nakazuje. Nie serca
2596  2,52|           Polakom, jeno, jako wiem, król do ostatka spodziewa się wysłanników
2597  2,52|               krwi nie ubroczy - zwrócił do mistrza swe tłuste, spotniałe
2598  2,52|                  mówisz - rzekł. A potem do komturów:~- Radźcie jeno
2599  2,52|                aby wysłał dwóch heroldów do króla z oznajmieniem, że
2600  2,52|                udał się na lewe skrzydło do polskich chorągwi, gdzie
2601  2,52|               spiesząc się, zbliżali się do obozu.~W jasnym świetle
2602  2,52|                  iż jeśli skąpo wam pola do bitwy, to się z wojskami
2603  2,52|               wzniósłszy załzawione oczy do góry, tak odrzekł:~- Mieczów
2604  2,52|                 bitwy On także wyznaczy. Do którego sprawiedliwości
2605  2,52|                  świetnej zbroi, podobny do złowrogiej gwiazdy lub do
2606  2,52|                do złowrogiej gwiazdy lub do gnanego wichrem płomienia.~
2607  2,52|              Wende.~- Zaiste stosowna to do łez pora! - ozwał się okrutny
2608  2,52|                  na komturów, zawołał:~- Do chorągwi!~Więc skoczyli
2609  2,52|            chorągwi!~Więc skoczyli każdy do swojej, bo bardzo potężnie
2610  2,52|           przemówił, a on wyciągnął rękę do giermka i rzekł:~- Daj mi
2611  2,52|                 nie dawały jeszcze znaku do boju.~Nastała cięższa może
2612  2,52|               puste, szare, przeraźliwe, do obumarłego stepu podobne.
2613  2,52|             chmury przesłaniały od czasu do czasu słońce, a wówczas
2614  2,52|               niezmiernego stada ptactwa do lotu. Poszli od razu wedle
2615  2,52|                ćmę litewską, zwrócił się do Frydrycha Wallenroda, który
2616  2,52|              wyszedł jeden olbrzymi głos do grzmotu niebieskiego podobny:~
2617  2,52|               chorągwi na Polaków.~A zaś do polskiego hufca "czelnego",
2618  2,52|                szukał uporny Litwin, jak do skóry niemieckiej się dobrać.
2619  2,52|            smoleńskich wycięto niemal co do nogi. Dwa inne broniły się
2620  2,52|     zagranicznych ogarnęło zrazu podobne do strachu zdumienie. Niejeden
2621  2,52|             widziano go, jak wznosił się do cięcia na siodle, po czym
2622  2,52|                  W tej chwili przyleciał do Zyndrama pachołek z rozkazem
2623  2,52|                  mu coś zdyszanym głosem do ucha, a on, zwróciwszy się
2624  2,52|               ucha, a on, zwróciwszy się do piechurów, machnął mieczem
2625  2,52|                przed wojną schronili się do Królestwa, i Mazury spod
2626  2,52|           pracują, począł i sam rwać się do boju.~Nie puszczali go dworzanie,
2627  2,52|                  skoczył co siły w koniu do najbliższej chorągwi, która
2628  2,52|             słuszność, skoczył na powrót do króla i powtórzył mu, co
2629  2,52|              tego krwawego dnia, to jest do głównej bitwy.~I znów zdarzyła
2630  2,52|                myśląc, że to Litwa wraca do boju, nie pośpieszyły na
2631  2,52|                 więc ów podbił mu ostrze do góry, zranił nieco konia,
2632  2,52|             wprowadził i puścił kmieciów do boju. Zazgrzytały wnet po
2633  2,52|                na swych ścigłych koniach do boju.~Wówczas kilku komturów,
2634  2,52|                  Tettingen, przyskoczyło do mistrza.~- Ratuj się, panie! -
2635  2,52|                które ostatnie wprowadził do boju mistrz. Chełmińczycy
2636  2,52|                 naszyjniki, zwracali się do towarzyszów z prośbą: "Pchnij!"~
2637  2,52|               wzgórzu, i kto zbliżył się do niego na długość miecza,
2638  2,52|            złowrogo i stała się zupełnie do paszczy wilczej podobna.~-
2639  2,52|                przyłożywszy mizerykordię do szyi przeciwnika, pchnął
2640  2,52|        miłosierdzie i o powrót za okupem do domu.~Cała armia krzyżacka
2641  2,52|                   one zaś szumiały jakby do snu poległym. Z dala pod
2642  2,52|                  Wśród których sterczały do góry martwe ręce, nogi,
2643  2,53|                  Maćko i Zbyszko wrócili do Bogdańca. Stary rycerz żył