Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |           prędko postawili na środku izby ławkę. Rybałci siedli po
 2  1,2 |              łuby, kazał je nieść do izby czeladnej i tam począł się
 3  1,2 |             i wyświeżony udał się do izby ogólnej.~Jakoż, gdy stanął
 4  1,5 |             zabrali i wyprowadzili z izby, wówczas chwycił ją żal
 5  1,5 |     kasztelan udał się do przyległej izby, by podyktować wyrok na
 6  1,6 |           nie mieściło się w głowie, izby życie tak potrzebne dla
 7  1,7 |       znakomitych gości przynieść do izby baryłkę z winem - zasiadł
 8  1,10|             jak jeno starsi wyszli z izby, zaraz mnie pięścią w nos,
 9  1,11|             do stryja.~- Czas wam do izby wracać.~Lecz Maćko odrzekł,
10  1,11|         sercu zabolało.~- Chodźmy do izby - rzekł na to stary. - Późno
11  1,11|      Jagienka zaś, wszedłszy na próg izby, stanęła jak wryta i omal
12  1,15|              się przez otwarte drzwi izby. Zbyszko i Zych wprowadzili
13  1,17|             otuchy, gdy wszedłszy do izby, poczuli zapach szafranu
14  1,17|             drzwi alkierza, wpadł do izby, tam chwycił krzywą lagę
15  1,17|              boru, wrócił z wolna do izby i rzekł do Zbyszka, kiwając
16  1,18|          rzekłszy, wprowadziła go do izby, w której zasiadłszy, milczeli
17  1,20|              drzwi po prawej stronie izby i ukazała się w nich księżna
18  1,22|            czapkę o stół i wyszedł z izby, trzasnąwszy drzwiami. Krzyżacy
19  1,24|          drugą dwojaki i skoczyła do izby, w której leżał Zbyszko.
20  1,25| nieśmiertelników wiszące na ścianach izby i rzekła:~- Choćby i z tego
21  1,25|         Danusię i poprowadziła ją do izby Zbyszkowej, gdzie ojciec
22  1,25|           plena...~Po czym wyszedł z izby i wróciwszy po niejakim
23  1,25|            Danusia wpadła jeszcze do izby Zbyszka cała już zakutana
24  1,27|            zaledwie zdołał wrócić do izby i przynieść ciepłą lisiurę;
25  1,27|           ożył?~- Żaden. Chodźcie do izby, miast w sieni rozmawiać.
26  1,27|             w czeladnej. Chodźcie do izby.~Lecz oni spieszyli się
27  1,28|            to, wyszedł pospiesznie z izby, a księżna mówiła dalej:~-
28  1,28|      rzekłszy, wybiegła z krzykiem z izby. Jurand wyskoczył z łoża
29  1,28|               To rzekłszy, wybiegł z izby i poskoczywszy do stajen,
30  1,30|         wprowadził oboje do narożnej izby - i stanął przed nimi ogromny
31  1,31|            Przed drzwiami Jurandowej izby natknął się na Tolimę, który
32  2,6 |          pierwszej chwili wyrzucić z izby, zastanowił się nad tymi
33  2,7 |          kaptur na głowę i wyszedł z izby.~Po chwili znalazł się na
34  2,7 |              krokiem, a wróciwszy do izby, siadł na tym samym krześle,
35  2,7 |           oddechu, wróciwszy więc do izby, rzucił się na swe twarde
36  2,7 |             do ucha:~- Wychodź z tej izby. Jutro będzie za późno i
37  2,7 |             przyrzekł; wychodź z tej izby!~Komtur, podniósłszy się
38  2,8 |             otworzyły się nagle i do izby wbiegła pędem Jagienka,
39  2,8 |          zostawić, po czym wyszedł z izby, raz dlatego, że nie mógł
40  2,9 |              wszedł niespodzianie do izby i stanął w progu z twarzą
41  2,9 |             zwykle ułożone na środku izby ognisko, paliły się jasno
42  2,10|          alkierzu, tuż koło wielkiej izby, słyszały też w ciemnościach
43  2,11|         skórze niedźwiedziej do jego izby na łoże. Został przy nim
44  2,12|        słońca padały, przenikając do izby, na wzniesiony w górę krzyż
45  2,12|           się i wyszedł na palcach z izby. Za nim wyszli równie cicho
46  2,12|           poprzednio zeszła z górnej izby i czekała na podwórzu, podskoczyła
47  2,14|         wyszła niebawem z przyległej izby, albowiem podsłuchując poprzednio
48  2,14|             nie mówiąc nic więcej, z izby.~A chociaż był zdrożon i
49  2,23|            ale gdy Zbyszko wszedł do izby, w tej chwili skoczyła w
50  2,23|           ogniska, bojąc się wyjść z izby.~Ale Czech wszedł po chwili
51  2,23|             chodź.~I wywiódłszy ją z izby, skrępował tak, jako rzekł,
52  2,23|                Położę się przy progu izby - odrzekł Zbyszko.~- To
53  2,24|            miłosierny.~I wyskoczył z izby. Przed drzwiami potrącił
54  2,24|           Przedtem jeszcze wszedł do izby Maćko i popatrzywszy na
55  2,24|               To rzekłszy, wyszedł z izby, aby wydać ostatnie rozporządzenia,
56  2,24|              ty jedź! I wyszedłszy z izby, zarządził wszystko do odjazdu.
57  2,24|             chwili Zbyszko wyszedł z izby, trzymając na ręku Danusię.
58  2,25|           kroki i po chwili wpadł do izby ojciec Kaleb.~Odskoczyli
59  2,37|        pewnego wieczora przyszedł do izby, w której dziewczyny siedziały
60  2,41|               potem wprowadzał ją do izby i gwarzyli przy ogniu o
61  2,43|         słowo:~- Głupiś!~I wyszedł z izby.~Ale na oborze począł zacierać
62  2,43|              Maćko.~I znów wyszedł z izby doglądać chłopów i bogdanieckich,
63  2,44|              i gniewać - gdy wtem do izby wszedł Maćko w towarzystwie
64  2,44|            coś niezwykłego, wpadł do izby. Dopieroż, ujrzawszy Jagienkę